DOI issue:
Abschnitt
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.22954#0008
8
2b et cuius vocis significatuslatius patet, quam in commune
statuunt hebraeae linguae do&ores et Lexicographi. VTertunt
nempe hoc vocabulum 31’, cum ad inteslinprum particulam
exprimendam positum est, vt plurimum cor, quae translatio
citra dubium origincm duxit ex septuaginta yirasi versione, in
qua ad exprimendam hanc vocem 330 et 2b saepius adhibue-
runt austores vocabulum m-hx; ex hoc fonte et graeco et lati-
nossuxit Luther! verüo Herz. Cumautem in lingua germanahu-
ius vocabuli (Herz) sitea potestas, vt (in constie'tudme vulgari)
eam tantum corporis partem carneam et musculosam denocet,
quae sanguinem venis receptum perarterias emittit. motuque con-
tinuo agitatur, quaeque a pulmon.bus est diltin&a; scripturae
s. in germanam linguam versae le&ores plurimi (ü non omnes)
huic vocabulo inlitteris s. obuio eundem ügnificatum subii-
ciunt. Hoc autem hebraeorum cogitandi et loquendi consuetu-
dini non penitus consentancum eile censeo. Hi enim sub vo-
cabulo 2b et 33b non modo cor ipsum, sed et pulmones intel-
ligunt. Quae res etü parui videatur momenti 5 tarnen m ag-
il am habet vim ad loca varia s. codicis accurate trastanda , et
perquam digna est, quae in psychologiae anöquissimae com-
pendiolo conüderetur paullo curatius. Quod. vt rite fiat, ob-
seruent quaeso ledtores, puram et antiquam linguam hebraeam.
vocabulo carere, quo pulmones exprimantur, ideoque in Luthe-
ri germäna V. T. versione vocabulum Lunge nunquam legi*
tur. A11 hoc sit vnquam ab hebraeae linguae dodlore quodam
notatum v nescio; mihi autem codicem s. legend atque perseru-
tanti veterum de anima cogitandi rationem peculiarem, nota-
tu dignum visum est, Sedes nimirum propria et domicilium
halitus vitalis sunt pulmones; pulmones autem nutriuntur quasi
sanguinis perpetuo ssuxu et ressuxu ex corde, sua vi continuo
agitato. Cor itaque vna cum pulmonibus primum sunt vitae
sustentaculum, atque ex mente veterum hebraeorum vnam
constituunt animae viuae ossicinam, vnum ipsius domicilium,
quod Lebab aut Leb nominant; inde sine dubio ortum traxit
vox
2b et cuius vocis significatuslatius patet, quam in commune
statuunt hebraeae linguae do&ores et Lexicographi. VTertunt
nempe hoc vocabulum 31’, cum ad inteslinprum particulam
exprimendam positum est, vt plurimum cor, quae translatio
citra dubium origincm duxit ex septuaginta yirasi versione, in
qua ad exprimendam hanc vocem 330 et 2b saepius adhibue-
runt austores vocabulum m-hx; ex hoc fonte et graeco et lati-
nossuxit Luther! verüo Herz. Cumautem in lingua germanahu-
ius vocabuli (Herz) sitea potestas, vt (in constie'tudme vulgari)
eam tantum corporis partem carneam et musculosam denocet,
quae sanguinem venis receptum perarterias emittit. motuque con-
tinuo agitatur, quaeque a pulmon.bus est diltin&a; scripturae
s. in germanam linguam versae le&ores plurimi (ü non omnes)
huic vocabulo inlitteris s. obuio eundem ügnificatum subii-
ciunt. Hoc autem hebraeorum cogitandi et loquendi consuetu-
dini non penitus consentancum eile censeo. Hi enim sub vo-
cabulo 2b et 33b non modo cor ipsum, sed et pulmones intel-
ligunt. Quae res etü parui videatur momenti 5 tarnen m ag-
il am habet vim ad loca varia s. codicis accurate trastanda , et
perquam digna est, quae in psychologiae anöquissimae com-
pendiolo conüderetur paullo curatius. Quod. vt rite fiat, ob-
seruent quaeso ledtores, puram et antiquam linguam hebraeam.
vocabulo carere, quo pulmones exprimantur, ideoque in Luthe-
ri germäna V. T. versione vocabulum Lunge nunquam legi*
tur. A11 hoc sit vnquam ab hebraeae linguae dodlore quodam
notatum v nescio; mihi autem codicem s. legend atque perseru-
tanti veterum de anima cogitandi rationem peculiarem, nota-
tu dignum visum est, Sedes nimirum propria et domicilium
halitus vitalis sunt pulmones; pulmones autem nutriuntur quasi
sanguinis perpetuo ssuxu et ressuxu ex corde, sua vi continuo
agitato. Cor itaque vna cum pulmonibus primum sunt vitae
sustentaculum, atque ex mente veterum hebraeorum vnam
constituunt animae viuae ossicinam, vnum ipsius domicilium,
quod Lebab aut Leb nominant; inde sine dubio ortum traxit
vox