DOI issue:
Abschnitt
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.22954#0012
I*
randos vos a mortispoena. Erat nempe mortis poena iis consli-
tuta, qui legem diu. non obseruauerint. Leuit XVII, n. &
Cap. VII, n6. Deut. XII, 16. Ne igitur ipsi peccatores vita
priuandi eilen t, constituit deus remedium hoc, vt pecoris sa-
crisicandi sanguis, in qua vitae principium alterum et animi
ipsius sustentaculum est, ad altare effunderetur. Huius opinio-
nis semina longe lateque Iparsa erant inter gentes orientales,
quod vel vno ex Porphyrio patet, qui in libro de Abftimntici
multa habet loca illuslria ad hoc nostrum argumentum ipeelan-
tia. Notus est etiam Homeri locus celebris Odylsi x. p. 277..
quo Vl'yssi adinferos descendenti consilium siippeditasse dicitur,
bestias maftandi, eum infinem, vt eorum sanguine animas, a
corporibus separatas propitias sibi redderet, quippe quae san-
guinis hauftu deleäärentur. *); Orta deinceps eile videtur ex
hac opinione superln’tio magica, qua ad animas mortuorum ho-
minum e tärtaro euocandas sanguine fuso. vtebantur , quod a
multis factum else, perhibetur, testibus Porphyrio, Iamblichio
aliisque. Porphyr, de Abstinentia Lib. II; §. 42.. Origines contr.
Cels. Lib. VII. p. 334. & VIII. p. 417.
Quod siepe fit, vt ex vna superstitione plures nascantur,
id et hac in re accidit. * Orta lensim orientalium et graecorum
doclrina de geniis atque daemonibus, multi hoc in argumeiito
nimis curiose philo sophantes, daemoniorum naturam metieban-
tur ex humanarum animarum natura, atque daemonia anima-
runi inscar sanguinis hauriendi cupiditate ferri in corpora hö-
rn in um, eandemque ob caulsim victimarum sanguine delectari
et pTacan, ftatuerunt, hanc siperstitionem, in scholis philo sa-
phorum gentilium natam , multos: etiam doctorum ludaicorum
et christianorum primis post Sera. natum seculis souisse et scri-
ptis propagasse, notum est.**) Ne autem a raetanobis proposita
Iongius aberremus, colligamus potiora argumenti nostri mo-
menta, vt, quae sit notio, quam veteres, inprimis hebraei sibi
formarent de anima, adcuratius intelligamus..
Hoc
*) Vide C'udworthv Sylt. sntelL p. rogp.
E. <x Athenagoras in Cap. 23. Minutius Fel. in Odav. C.27«
randos vos a mortispoena. Erat nempe mortis poena iis consli-
tuta, qui legem diu. non obseruauerint. Leuit XVII, n. &
Cap. VII, n6. Deut. XII, 16. Ne igitur ipsi peccatores vita
priuandi eilen t, constituit deus remedium hoc, vt pecoris sa-
crisicandi sanguis, in qua vitae principium alterum et animi
ipsius sustentaculum est, ad altare effunderetur. Huius opinio-
nis semina longe lateque Iparsa erant inter gentes orientales,
quod vel vno ex Porphyrio patet, qui in libro de Abftimntici
multa habet loca illuslria ad hoc nostrum argumentum ipeelan-
tia. Notus est etiam Homeri locus celebris Odylsi x. p. 277..
quo Vl'yssi adinferos descendenti consilium siippeditasse dicitur,
bestias maftandi, eum infinem, vt eorum sanguine animas, a
corporibus separatas propitias sibi redderet, quippe quae san-
guinis hauftu deleäärentur. *); Orta deinceps eile videtur ex
hac opinione superln’tio magica, qua ad animas mortuorum ho-
minum e tärtaro euocandas sanguine fuso. vtebantur , quod a
multis factum else, perhibetur, testibus Porphyrio, Iamblichio
aliisque. Porphyr, de Abstinentia Lib. II; §. 42.. Origines contr.
Cels. Lib. VII. p. 334. & VIII. p. 417.
Quod siepe fit, vt ex vna superstitione plures nascantur,
id et hac in re accidit. * Orta lensim orientalium et graecorum
doclrina de geniis atque daemonibus, multi hoc in argumeiito
nimis curiose philo sophantes, daemoniorum naturam metieban-
tur ex humanarum animarum natura, atque daemonia anima-
runi inscar sanguinis hauriendi cupiditate ferri in corpora hö-
rn in um, eandemque ob caulsim victimarum sanguine delectari
et pTacan, ftatuerunt, hanc siperstitionem, in scholis philo sa-
phorum gentilium natam , multos: etiam doctorum ludaicorum
et christianorum primis post Sera. natum seculis souisse et scri-
ptis propagasse, notum est.**) Ne autem a raetanobis proposita
Iongius aberremus, colligamus potiora argumenti nostri mo-
menta, vt, quae sit notio, quam veteres, inprimis hebraei sibi
formarent de anima, adcuratius intelligamus..
Hoc
*) Vide C'udworthv Sylt. sntelL p. rogp.
E. <x Athenagoras in Cap. 23. Minutius Fel. in Odav. C.27«