DOI Heft:
Abschnitt
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22954#0022
22
forte alii : ”Homo mortuus mun reuiuiscet % Equidem
hoc spero meos omnes per dies calamitosos , vsque
dum veniat mutatio mea. ” Hane lobi esse senten-
tiam ex vniuerso libri et huius inprimis capitis XIV. argu-
mento patet. Iobus enim querelam säepius repetit hanc: se
hacinvita aDeopremi, ab amicis iniuste cöndemnari. ( C.
XIII, 15. &c. C. IX, 15 &c. locis aliis.) Esse se quidem pecca-
torem, cum inter homines absostjte- purus sit nullus. (C. XIV,
4} Pietati tarnen inDeum, iustitiae, caslitati, reliquis virtutibusexer-
cendis Integra mente dedisse operam. Tarn vero Iobus in eo est, vt
deploret conditionem suam xniserandam. A Deo enim acerhis-
suna calamitats morbique letalis cruciatibus in terram depres-
sus, ab amicis iniuste condemn itus, spe et sölatio sere omni
destitutus, pietatis in Deum, iustitiae, virtutis süae nulla o*
mnino videbat praemia, Reliqua tarnen ipsi erat haec vna
spos, fore, vt Deus terminum iudicialem praesigat ipsique
iustam sententiam pro fauore suo projluntiet. Se
enim insigniori aliquo sacinore patrato non meruisse
sortem adeo calamitosam. Cum autem his in terris
sibi spes restituendae felicitatis relidta nulla sit, oppetere mor-
tem consultius. Futurum enim, vc sibi ex scpulchro restituto
iusta a Deo sententia pronuntietur. Hanc se spem aiere vsque
ad vltimum vitae halitum: Finit enim, vinit vindex meus &c. Sic
pergit capite XIX, 25. requieseens in certa resurrectionis spe,
vnico moribundi solamine; quem lobi locum nominaste sufH-
ciat, cum alii bene multi, potisumum vero S. V. pseisservs,
Collega nobis coniunclisslmus, pro ea, qua est solidistima do-
strina, in commentatione duplici, qua fpem vitae et refurre-
ttionis ex vita et resurrectioneReäemtoris probauit, argumentum hoc
satis superque traclarunt.
Ex
forte alii : ”Homo mortuus mun reuiuiscet % Equidem
hoc spero meos omnes per dies calamitosos , vsque
dum veniat mutatio mea. ” Hane lobi esse senten-
tiam ex vniuerso libri et huius inprimis capitis XIV. argu-
mento patet. Iobus enim querelam säepius repetit hanc: se
hacinvita aDeopremi, ab amicis iniuste cöndemnari. ( C.
XIII, 15. &c. C. IX, 15 &c. locis aliis.) Esse se quidem pecca-
torem, cum inter homines absostjte- purus sit nullus. (C. XIV,
4} Pietati tarnen inDeum, iustitiae, caslitati, reliquis virtutibusexer-
cendis Integra mente dedisse operam. Tarn vero Iobus in eo est, vt
deploret conditionem suam xniserandam. A Deo enim acerhis-
suna calamitats morbique letalis cruciatibus in terram depres-
sus, ab amicis iniuste condemn itus, spe et sölatio sere omni
destitutus, pietatis in Deum, iustitiae, virtutis süae nulla o*
mnino videbat praemia, Reliqua tarnen ipsi erat haec vna
spos, fore, vt Deus terminum iudicialem praesigat ipsique
iustam sententiam pro fauore suo projluntiet. Se
enim insigniori aliquo sacinore patrato non meruisse
sortem adeo calamitosam. Cum autem his in terris
sibi spes restituendae felicitatis relidta nulla sit, oppetere mor-
tem consultius. Futurum enim, vc sibi ex scpulchro restituto
iusta a Deo sententia pronuntietur. Hanc se spem aiere vsque
ad vltimum vitae halitum: Finit enim, vinit vindex meus &c. Sic
pergit capite XIX, 25. requieseens in certa resurrectionis spe,
vnico moribundi solamine; quem lobi locum nominaste sufH-
ciat, cum alii bene multi, potisumum vero S. V. pseisservs,
Collega nobis coniunclisslmus, pro ea, qua est solidistima do-
strina, in commentatione duplici, qua fpem vitae et refurre-
ttionis ex vita et resurrectioneReäemtoris probauit, argumentum hoc
satis superque traclarunt.
Ex