DOI Heft:
Abschnitt
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22955#0004
A.
et in locum aliimquam- qui cadcrueH conßituitur, transfe-
ratur ?
In hac qu'aeilione traefcands, id quod: certum eft,. a vero-
flmili separandum, deinde tempora hominesque: probe distin-
guendos esse, dixi. in prima huius commentationis particula;
atque huius cautionis memorem me esse, facile intelligent
letiores ex sequentibus.
Vt enim firma huius disquisitionis iaciamus fundamen-
ta, de loco ec statu animarum post mortem, quid vates diui-
ai statuerint, principio exponendüm esse videtur. Qua in re conside-
sanda certum mihi videtur atque extra omnem dubitationis
aleam positum: vaces diuinos pro vero sumßire ,. efle locum-
qu^dam peculiarem animarum a corporibus feparatarum. commune do-
micilium, quod: vt plurimum appellant
Huius vgcabuli eam quidem siibinde vim esse, vtsepulcrum
ihdicet, inter omnesconstat; nec ego is sum, qui hanc huius
voeabuli poteflatem neget. Enim vero praeter vsum modo
allatum esse etiam frequentem huius voeis in s. litteris hunc,
vt locum quendam subterraneum seu inferiores mundi partes
exprimat, concedent ornnes; qui rationem loquendi, diu. vati-
bus confüetam, cognitam h§bent. Intelligitur enim hoc ex
Omnibus oraculorum diuinorum. loeis, quibus- infernum seu
Scbeol caelo opponitur. Sicuti enim caelum pro sede et habitacu-
io Dei in locis altissimis habetur, itaScheol profun di silm as: mundi
partes denotat. Si perfoderint (terram nempe) vsque ad in-
sernum , inde illos- recipiam; ss adscenderint caelum-, inde
cos deiiciam. Ä-tnos IX, t. Siue in caelum ascendam, ibi
tu es; siue (in infern© recubem, tu ades Ps. CXXXIX,
8. Qnotusquisque est, qui- non ipso animr sensu intelli-
gat , vates diu loqui de regionibus mundi extremis, superis
hnferisque ? Psaltni quidem (CXXXiXQ au&or addit longitu-
dinem terrae ipsius altitudini; ss sumam, inquiens, aurorae
alas atque habitem in vitimo mari &c. Qua orationis figura
fcntentiam cxprirnit hanc: nullum esse. vel in. extremis mua-
di
et in locum aliimquam- qui cadcrueH conßituitur, transfe-
ratur ?
In hac qu'aeilione traefcands, id quod: certum eft,. a vero-
flmili separandum, deinde tempora hominesque: probe distin-
guendos esse, dixi. in prima huius commentationis particula;
atque huius cautionis memorem me esse, facile intelligent
letiores ex sequentibus.
Vt enim firma huius disquisitionis iaciamus fundamen-
ta, de loco ec statu animarum post mortem, quid vates diui-
ai statuerint, principio exponendüm esse videtur. Qua in re conside-
sanda certum mihi videtur atque extra omnem dubitationis
aleam positum: vaces diuinos pro vero sumßire ,. efle locum-
qu^dam peculiarem animarum a corporibus feparatarum. commune do-
micilium, quod: vt plurimum appellant
Huius vgcabuli eam quidem siibinde vim esse, vtsepulcrum
ihdicet, inter omnesconstat; nec ego is sum, qui hanc huius
voeabuli poteflatem neget. Enim vero praeter vsum modo
allatum esse etiam frequentem huius voeis in s. litteris hunc,
vt locum quendam subterraneum seu inferiores mundi partes
exprimat, concedent ornnes; qui rationem loquendi, diu. vati-
bus confüetam, cognitam h§bent. Intelligitur enim hoc ex
Omnibus oraculorum diuinorum. loeis, quibus- infernum seu
Scbeol caelo opponitur. Sicuti enim caelum pro sede et habitacu-
io Dei in locis altissimis habetur, itaScheol profun di silm as: mundi
partes denotat. Si perfoderint (terram nempe) vsque ad in-
sernum , inde illos- recipiam; ss adscenderint caelum-, inde
cos deiiciam. Ä-tnos IX, t. Siue in caelum ascendam, ibi
tu es; siue (in infern© recubem, tu ades Ps. CXXXIX,
8. Qnotusquisque est, qui- non ipso animr sensu intelli-
gat , vates diu loqui de regionibus mundi extremis, superis
hnferisque ? Psaltni quidem (CXXXiXQ au&or addit longitu-
dinem terrae ipsius altitudini; ss sumam, inquiens, aurorae
alas atque habitem in vitimo mari &c. Qua orationis figura
fcntentiam cxprirnit hanc: nullum esse. vel in. extremis mua-
di