DOI Heft:
Abschnitt
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22955#0007
x * n r
imperatomm prouocat, reges antiquos e suis excitat sedibus,
qui te mutuis clamoribus excipiunt.” lacobum Lraelitarum pa-'
trem eandem fere sibi inform alle inserni notionem, ex eins«
dem potest colligi verbis, quibus, filio1 ablato, tristitiam suam ex-
pressit. Gen. XXXVII, 35. Licet enim dolo filiorum circum*
uentus crederet, Io stp hum a feris- esse- decerptum, nihilomi*
ilus tarnen, se, dolore confedum, ad silium suimi in orcum dsfeen-
ßtrum exclamauit, qua spe et tristi solatiö non intelligimus,
quo modo- fenex fe ladare potuisset, niii loeum aliquem es-
fe crederet, quo manes conuenirent Simili modo hünc locum
tobi ander cap. XXX-, 23.- nominat: domum conuentus omnüim-
viuentium.■ ’rrbsP "iyia ri's
Ex hac notione antiqü'issimae Hebsacorum genti commia
Pi ratio loquendi orta est ea, vt hominis- obitum abitum ap-
pellarent ad maioressuos, seu .coiletiionem ad gentern suam, Atque
his verbis vtimtur' seriptores s. non sosum de obitu hominumj-
qui in monumento aliquo familiae communi conduntur: fed et--
iam de aliis, qui in regiönibus a- gentö sua femotissimis mo-
riuntlir. De Abrahamo non in Chaldaea, sed in Palaestina sepulto,
dicitur, illum essscolledunr ad gentern fuam , feu ad popuhim suum
ädgregatum. Gen. XXV, 8. Eandem dicendi rationem adhibet
Moses in recensendo sGen. XXV, 17 J Ismaelis obitu, qui tarnen in
spelunca Abrahae' repositus non est. Aaron fepuitus in monte'
Hör, quod ad cörpus a gente sua feparatus fuit; nihilossiinus
(quod ad animum scilicet attinet,) coiledus este dicitur ad gen-
tem suam. Num.-XX-, 26.- Mosia sepulcrum nemini vnquam',
innotuisse, constaf ex Deut. XXXIV, 6.- Ideoqüe dubio caret,-
cadauer' ipsius- ab Omnibus Israelitarlim cadaueribus feiundum'
fuisse; Quod’ cum itä sit , explicare non poteris, qua ratio--
ne dici queat",- Gen: XXXII,- $0. eum este adledum ad1 gen--
tem suam, nifi cone’edas, statuistb hebsaeos veteres-conlmune1
animarum, a cörporibus sepäratarum, receptaculum Quod igi-
tSüss primo loco posuimus, credidiiso veteres Hebräeos, esfe’
imperatomm prouocat, reges antiquos e suis excitat sedibus,
qui te mutuis clamoribus excipiunt.” lacobum Lraelitarum pa-'
trem eandem fere sibi inform alle inserni notionem, ex eins«
dem potest colligi verbis, quibus, filio1 ablato, tristitiam suam ex-
pressit. Gen. XXXVII, 35. Licet enim dolo filiorum circum*
uentus crederet, Io stp hum a feris- esse- decerptum, nihilomi*
ilus tarnen, se, dolore confedum, ad silium suimi in orcum dsfeen-
ßtrum exclamauit, qua spe et tristi solatiö non intelligimus,
quo modo- fenex fe ladare potuisset, niii loeum aliquem es-
fe crederet, quo manes conuenirent Simili modo hünc locum
tobi ander cap. XXX-, 23.- nominat: domum conuentus omnüim-
viuentium.■ ’rrbsP "iyia ri's
Ex hac notione antiqü'issimae Hebsacorum genti commia
Pi ratio loquendi orta est ea, vt hominis- obitum abitum ap-
pellarent ad maioressuos, seu .coiletiionem ad gentern suam, Atque
his verbis vtimtur' seriptores s. non sosum de obitu hominumj-
qui in monumento aliquo familiae communi conduntur: fed et--
iam de aliis, qui in regiönibus a- gentö sua femotissimis mo-
riuntlir. De Abrahamo non in Chaldaea, sed in Palaestina sepulto,
dicitur, illum essscolledunr ad gentern fuam , feu ad popuhim suum
ädgregatum. Gen. XXV, 8. Eandem dicendi rationem adhibet
Moses in recensendo sGen. XXV, 17 J Ismaelis obitu, qui tarnen in
spelunca Abrahae' repositus non est. Aaron fepuitus in monte'
Hör, quod ad cörpus a gente sua feparatus fuit; nihilossiinus
(quod ad animum scilicet attinet,) coiledus este dicitur ad gen-
tem suam. Num.-XX-, 26.- Mosia sepulcrum nemini vnquam',
innotuisse, constaf ex Deut. XXXIV, 6.- Ideoqüe dubio caret,-
cadauer' ipsius- ab Omnibus Israelitarlim cadaueribus feiundum'
fuisse; Quod’ cum itä sit , explicare non poteris, qua ratio--
ne dici queat",- Gen: XXXII,- $0. eum este adledum ad1 gen--
tem suam, nifi cone’edas, statuistb hebsaeos veteres-conlmune1
animarum, a cörporibus sepäratarum, receptaculum Quod igi-
tSüss primo loco posuimus, credidiiso veteres Hebräeos, esfe’