DOI Heft:
Abschnitt
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22955#0020
20
& * &
ponendas, alius generis oirmino effe non pofle, quam tmpe.
tales, quia vniuerfa res publica nec in orcum demitti, nec re*
cipi in caelurn poteft. Quseftionis denique partem, quae
maximam habet difficultatem , plane non tetigit: cur nempe
Deus Israelitip fingülis pietati ftudiofis, praeter promiffiones
alias terreftres genti vniuerfae communes, non caeleffia et aeter-
na praemia ante oculos pofuerit. Vtrumque enim potuifTet
fieri, fi modo hoc fapientiae diu. Optimum vifum fuifiet.
Totius gentis felicitas argumenti perpetui habitura fuifiet vim
ad probandam Malis diu. legationem. Praemiis autem caele-
fiibus et aeternis Israelitarum fingulorum mentcs ad Dei amo-
rem et virtutis ftudium nihrlominus pctuiffent incitari. Atqui
hoc, cur Deus non fecerit? hanc quaefiionem difficillimam
vir acutus in medio reliquit. Praeterea et hunc commifit
errorem, vt ne veftigia quidem vitae futurae in Mofis fcriptis
efle contenderet; quae opinio, quam longe aberret a verda-
te , ex antecedentibus patet. Reffat, vt foluamus potiffima
dubia eorum, qui fibi perfuadeant immortalitatis animarum
notitiam Israelitis fuifle aeque darum et diflinftam, ac fidelibus
noui foederis. '
Primum quidem hoc vtuntur viri dofti argumento:
immortalitatera animarum doftrinam efle religionrs adeo fun-
damentalem et neceflariam, vt fine eadem religio plane efle
poflet nulla. Ad hanc fententiam refutandam vnum fufficit
allegaffe': S.eftam nimirum Sadducaeorum vniuerfam animas effe
immortales negaffe, nihrlominus colttifle Deum. Quod au-
tem ad me attinet, non egeo hac quidem refponfione,
quippe qui argumentis mulris, probarim , vitam poft mortem
futuram exfpeftaffe homines antiquiffimosj atque haec vitae
futurae et refurrefrionis fpes fufficiebat ad fidern in futurum
Meffiam et amorern in Deum gignendum et conferuandum.
Deinde vero alitcr fentientes hac vtuntur ratione: ' Deum,
celare non potuifle protoplaffis animae immortalitatem, quip-
pe qubs, ipfos immortales creatos, fapientia magna exornauerit. ”
At
& * &
ponendas, alius generis oirmino effe non pofle, quam tmpe.
tales, quia vniuerfa res publica nec in orcum demitti, nec re*
cipi in caelurn poteft. Quseftionis denique partem, quae
maximam habet difficultatem , plane non tetigit: cur nempe
Deus Israelitip fingülis pietati ftudiofis, praeter promiffiones
alias terreftres genti vniuerfae communes, non caeleffia et aeter-
na praemia ante oculos pofuerit. Vtrumque enim potuifTet
fieri, fi modo hoc fapientiae diu. Optimum vifum fuifiet.
Totius gentis felicitas argumenti perpetui habitura fuifiet vim
ad probandam Malis diu. legationem. Praemiis autem caele-
fiibus et aeternis Israelitarum fingulorum mentcs ad Dei amo-
rem et virtutis ftudium nihrlominus pctuiffent incitari. Atqui
hoc, cur Deus non fecerit? hanc quaefiionem difficillimam
vir acutus in medio reliquit. Praeterea et hunc commifit
errorem, vt ne veftigia quidem vitae futurae in Mofis fcriptis
efle contenderet; quae opinio, quam longe aberret a verda-
te , ex antecedentibus patet. Reffat, vt foluamus potiffima
dubia eorum, qui fibi perfuadeant immortalitatis animarum
notitiam Israelitis fuifle aeque darum et diflinftam, ac fidelibus
noui foederis. '
Primum quidem hoc vtuntur viri dofti argumento:
immortalitatera animarum doftrinam efle religionrs adeo fun-
damentalem et neceflariam, vt fine eadem religio plane efle
poflet nulla. Ad hanc fententiam refutandam vnum fufficit
allegaffe': S.eftam nimirum Sadducaeorum vniuerfam animas effe
immortales negaffe, nihrlominus colttifle Deum. Quod au-
tem ad me attinet, non egeo hac quidem refponfione,
quippe qui argumentis mulris, probarim , vitam poft mortem
futuram exfpeftaffe homines antiquiffimosj atque haec vitae
futurae et refurrefrionis fpes fufficiebat ad fidern in futurum
Meffiam et amorern in Deum gignendum et conferuandum.
Deinde vero alitcr fentientes hac vtuntur ratione: ' Deum,
celare non potuifle protoplaffis animae immortalitatem, quip-
pe qubs, ipfos immortales creatos, fapientia magna exornauerit. ”
At