DOI Heft:
Abschnitt
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22959#0018
,8 --.
verent. Sed quinam horum Chrislianorum eiusmodi monitis ab
epistolae audore, Christi gloriam defendente, maxime egebant?
Num Hierosolymitani, quod quidam contendunt, an alia in re.
gione degentes ?
Christianorum in Palaestiiia et vicinitate habitantium du»
plex erat genus; primum, quod apostolorum dodrinae consran-
ter inliaerebat, alterum, quod crroneis quibusdam opiaionibus
correptum tenebatur; cuius generis binae erant species Naza.
raeorum et Ebionitarum, his duabus mixti fuisse videutur Essaeo-.
rum nonnulii, qui Chrirto nomen dederant. Nazaraeos nec
nöri Ebionitas condat Evangelium ebraicum in tradenda Iesu
dodriua folum adhibuisse, sicuti antea hebraeo rantum codice et
lingua Aramaeo, seu Syro- ebraica in coetibus sacris uti solebant.
Hi igitur, qui Christianorum ebraeorum nomine vel maxime
discerni poterant a rcliquis Chriili asseclis, praeter errores le*
viores aliquot,, alebant tres maxime memorabilcs, i) Chrijlum vi-
delicet merum ejfe hommem, ideoque angelis inferiorem *) ,•
a) angelos pro hominibus apud deum intercejjores, cultu aliquo
religiofo eß'e venerandos; 3) Legem Mofakam una cum Iesu do-
ttrina conjervandam et inter gentes eße dividgcmdam. Harum
sedarum coetus maximam partem inbabitabant primum regio-
nes trausjordanas, adversus orientem sitas. Cum autem sub
belli ludaici iiiitium Christianorum magna copia, Hierosolyma.
rum urbe relida, in easdeintegiones confugeret, sedemque pri-
mariain Pellae figeret, aliisque oppidis circumiacentibus, qui-
bus Nazaraeorum et Ebionitarum coetus suas haberent sedes,.
maxime erat cavendum t ne ipsi etalii, evangelicae veritati huc-
*) Testantur hac de re Tertrillianus de praeleriptionsBtis contra
haeret. cap.53. Ivenaens. Lib, IV. eap. 5g. Epiphanias haerpr,
5o. EnsebiiTs hist. eceles. lib. III. cap. 27. Varia autem fuilTe
diversarum scholarurn d'ogmata , nec iu omnibus inter se con-
fensiire ho« homines, 11011 obscuium erit haee veterum loca.
«oniparaturo.
verent. Sed quinam horum Chrislianorum eiusmodi monitis ab
epistolae audore, Christi gloriam defendente, maxime egebant?
Num Hierosolymitani, quod quidam contendunt, an alia in re.
gione degentes ?
Christianorum in Palaestiiia et vicinitate habitantium du»
plex erat genus; primum, quod apostolorum dodrinae consran-
ter inliaerebat, alterum, quod crroneis quibusdam opiaionibus
correptum tenebatur; cuius generis binae erant species Naza.
raeorum et Ebionitarum, his duabus mixti fuisse videutur Essaeo-.
rum nonnulii, qui Chrirto nomen dederant. Nazaraeos nec
nöri Ebionitas condat Evangelium ebraicum in tradenda Iesu
dodriua folum adhibuisse, sicuti antea hebraeo rantum codice et
lingua Aramaeo, seu Syro- ebraica in coetibus sacris uti solebant.
Hi igitur, qui Christianorum ebraeorum nomine vel maxime
discerni poterant a rcliquis Chriili asseclis, praeter errores le*
viores aliquot,, alebant tres maxime memorabilcs, i) Chrijlum vi-
delicet merum ejfe hommem, ideoque angelis inferiorem *) ,•
a) angelos pro hominibus apud deum intercejjores, cultu aliquo
religiofo eß'e venerandos; 3) Legem Mofakam una cum Iesu do-
ttrina conjervandam et inter gentes eße dividgcmdam. Harum
sedarum coetus maximam partem inbabitabant primum regio-
nes trausjordanas, adversus orientem sitas. Cum autem sub
belli ludaici iiiitium Christianorum magna copia, Hierosolyma.
rum urbe relida, in easdeintegiones confugeret, sedemque pri-
mariain Pellae figeret, aliisque oppidis circumiacentibus, qui-
bus Nazaraeorum et Ebionitarum coetus suas haberent sedes,.
maxime erat cavendum t ne ipsi etalii, evangelicae veritati huc-
*) Testantur hac de re Tertrillianus de praeleriptionsBtis contra
haeret. cap.53. Ivenaens. Lib, IV. eap. 5g. Epiphanias haerpr,
5o. EnsebiiTs hist. eceles. lib. III. cap. 27. Varia autem fuilTe
diversarum scholarurn d'ogmata , nec iu omnibus inter se con-
fensiire ho« homines, 11011 obscuium erit haee veterum loca.
«oniparaturo.