DOI Heft:
Abschnitt
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22960#0003
Controuersiarum, ab erüditis gestarura, eam plerumque
fuisle constat indolem, vc certamina de verbis magis,
quam de rebus ipsis essent nominandae. In Iiis non vl-
timum occupant Io.cum eae, quae et olim erant,et nostra in.
primis aetate mouentur suprä miraculorum, qüae appellant,
naturam, possibilitatem et existentiam. In theologorum scholis
et scriptis miraculorum finitiönes eiusmodi descriptae sunt, vt
vel plane sieri non polte viderentur, vel si vnquarn siue fafta
sint, siue fiant, ab euentibus naturalibus discerni nequeanr.
Theologis enim, miraculum definientibus, eueutum csse super-
naturalem, cuius auclor deus sit, immediata vi operans^ aduersarü
obiiciunt: his Der aclionibus, in rerum mundanarum seriem qua-
si intruGs, non modo naturae ordinem turbatum iri, sed nemi-
nem vnquarn fore mortalium , qui omniüm rerum vniuersita-
tem , omnium spirituum vires et operandi facultates, ita ha-
beat cognitas, vt dimdicare et srgumentis firmis probare queat,
hunc vel iilum euentum mirabilem, neque rerum, ad naturam
pertinentium, neque spirituum quoriir.üam viribus, hobis ec-
culti.s, fuissc editum, ex quo ssuat hoc, miraculum ab euen-
tibus naturalibus discerni non posie. Ad has dubitationes remo-
uendas, alia miraculorum descriptio necesiaria esie videtur.
Vt iusto autem ordine procedarnus , primo loco le&ores
monendos esie censeo, hoc unum nos in hac eausia verum
suppönere: lesum vere vixiffe, docuisse pöpulum ludaicum,
coecis quihusdam visum, surdis audiendi facultatem reddidisse,
Lazarum aliosque mortuos in vitam reuocasse etc. Haec fasta es.
se, qui mente obstiuata negauerit, atque fidem euangelii histo-
ricam sustulerit adeo, vt hös euentus in figmentis humanis pö-
nendos esie censeat, scito, sibi hanc non scriptam esse scha-
A 2 dulam.
fuisle constat indolem, vc certamina de verbis magis,
quam de rebus ipsis essent nominandae. In Iiis non vl-
timum occupant Io.cum eae, quae et olim erant,et nostra in.
primis aetate mouentur suprä miraculorum, qüae appellant,
naturam, possibilitatem et existentiam. In theologorum scholis
et scriptis miraculorum finitiönes eiusmodi descriptae sunt, vt
vel plane sieri non polte viderentur, vel si vnquarn siue fafta
sint, siue fiant, ab euentibus naturalibus discerni nequeanr.
Theologis enim, miraculum definientibus, eueutum csse super-
naturalem, cuius auclor deus sit, immediata vi operans^ aduersarü
obiiciunt: his Der aclionibus, in rerum mundanarum seriem qua-
si intruGs, non modo naturae ordinem turbatum iri, sed nemi-
nem vnquarn fore mortalium , qui omniüm rerum vniuersita-
tem , omnium spirituum vires et operandi facultates, ita ha-
beat cognitas, vt dimdicare et srgumentis firmis probare queat,
hunc vel iilum euentum mirabilem, neque rerum, ad naturam
pertinentium, neque spirituum quoriir.üam viribus, hobis ec-
culti.s, fuissc editum, ex quo ssuat hoc, miraculum ab euen-
tibus naturalibus discerni non posie. Ad has dubitationes remo-
uendas, alia miraculorum descriptio necesiaria esie videtur.
Vt iusto autem ordine procedarnus , primo loco le&ores
monendos esie censeo, hoc unum nos in hac eausia verum
suppönere: lesum vere vixiffe, docuisse pöpulum ludaicum,
coecis quihusdam visum, surdis audiendi facultatem reddidisse,
Lazarum aliosque mortuos in vitam reuocasse etc. Haec fasta es.
se, qui mente obstiuata negauerit, atque fidem euangelii histo-
ricam sustulerit adeo, vt hös euentus in figmentis humanis pö-
nendos esie censeat, scito, sibi hanc non scriptam esse scha-
A 2 dulam.