DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12172#0009
ποτελή τεσσαράκοντα και όκτώ τυπογραφικά φύλλα τό ετος κατά χΐ όχημα του νΰν εκδιδομένου τεύχους. Ικα-
στος δέ πίνα; των άττεικασμάτων λογίζεται ώς ήμισυ τυπογραφικών φυλλον. κατά ταυτην ουν τήν άναλογίαν
θά γίνηται ή διανομή τοΰ κειμένου και τών πινα'κων εις τά δώδεκα τεύχη τοΰ έτους, άλλ' ούτως ώστε μηδέ-
ποτε νά περιληφθώσιν εις εν τεύχος πλείονες τών έπτά πινα'κων. ή δέ ενιαύσιος τιμή της έφημερίδος ώρίσθη
εις δραχμάς είκοσι, προκαταβλητέας τω επί τη έκδόσει. τά τεύχη δέ θά πέμπωνται δια τών έν Αθήναις βι-
βλιοπωλών ή δι ο3 τίνος άν δρίση δ παραγγέλλων. ε?ς τους εταίρους ίμως της αρχαιολογικής έταιρίας δίδεται ή
Αρχαιολογική έφημερις κατά συγκατα'βασιν αντί δραχμών δώδεκα, έάν τήν ζητήσωαιν.
παν Ζ τι πέμπεται ε?ς εκδοσιν εν τω προσέχει τευχει πρέπει νά παραδίδηται τω εκδότη πρό του τέλους τοΰ
τρέχοντος μηνός, εις δέ τήν δημοσίευσιν τών πεμπομένων τηρείται αυστηρά δικαιοσύνη, προκρινομένων άεί
τών πρότερον δοθέντων διά δέ τά τυπογραφικά και άλλα παροράματα δέν ενέχεται δ εκδότης, άλλ' δ παρέχων τδ
εις εκδοσιν, ος και υπ' αύτό αεί υπογράφεται.
έν τέλει σημειόνω διά τους μακράν τών Αθηνών οντάς και ανευρίσκοντας έπιγραφάς ή άλλας αρχαιότητας δχι
σκοπός της παρούσης έφημερίδος δέ; ινε κυρίως αί μακραί και σοφαί πραγματεΐαι, άλλ' ή διάσωσις τών αρχαίων
μνημείων δι' άκριοοΰς αυτών εκτυπώσεως· διό άρκεϊ μόνον νά αντιγραφή επιγραφή τις παραδείγματος χά-
ριν πιστώς και νά φέρη σημείωσιν τών διαστάσεων τοΰ λίθου εις γαλλικά μέτρα, είτε βασιλικά, και της ποιότη-
τος αυτοΰ, τοΰ σχήματος, της μορφής και τοΰ μεγέθους τών γραμμάτων και γίνονται τά αποστελλόμενα δεκτά
εις δημοσίευσιν· εύϊτροσδεκτότερα δμως είσίν, έάν άπεικονισθώσιν βσον δυνατόν πανόμοια.
Έν Αθήναις τη 29 Ίαννουαρίου 1862.
δ επί τή έκδόσει
της αρχαιολογικής έφημερίδος
Αθ. 2. ΡΟΓΣΟΙΙΟΓΛΟΣ.
στος δέ πίνα; των άττεικασμάτων λογίζεται ώς ήμισυ τυπογραφικών φυλλον. κατά ταυτην ουν τήν άναλογίαν
θά γίνηται ή διανομή τοΰ κειμένου και τών πινα'κων εις τά δώδεκα τεύχη τοΰ έτους, άλλ' ούτως ώστε μηδέ-
ποτε νά περιληφθώσιν εις εν τεύχος πλείονες τών έπτά πινα'κων. ή δέ ενιαύσιος τιμή της έφημερίδος ώρίσθη
εις δραχμάς είκοσι, προκαταβλητέας τω επί τη έκδόσει. τά τεύχη δέ θά πέμπωνται δια τών έν Αθήναις βι-
βλιοπωλών ή δι ο3 τίνος άν δρίση δ παραγγέλλων. ε?ς τους εταίρους ίμως της αρχαιολογικής έταιρίας δίδεται ή
Αρχαιολογική έφημερις κατά συγκατα'βασιν αντί δραχμών δώδεκα, έάν τήν ζητήσωαιν.
παν Ζ τι πέμπεται ε?ς εκδοσιν εν τω προσέχει τευχει πρέπει νά παραδίδηται τω εκδότη πρό του τέλους τοΰ
τρέχοντος μηνός, εις δέ τήν δημοσίευσιν τών πεμπομένων τηρείται αυστηρά δικαιοσύνη, προκρινομένων άεί
τών πρότερον δοθέντων διά δέ τά τυπογραφικά και άλλα παροράματα δέν ενέχεται δ εκδότης, άλλ' δ παρέχων τδ
εις εκδοσιν, ος και υπ' αύτό αεί υπογράφεται.
έν τέλει σημειόνω διά τους μακράν τών Αθηνών οντάς και ανευρίσκοντας έπιγραφάς ή άλλας αρχαιότητας δχι
σκοπός της παρούσης έφημερίδος δέ; ινε κυρίως αί μακραί και σοφαί πραγματεΐαι, άλλ' ή διάσωσις τών αρχαίων
μνημείων δι' άκριοοΰς αυτών εκτυπώσεως· διό άρκεϊ μόνον νά αντιγραφή επιγραφή τις παραδείγματος χά-
ριν πιστώς και νά φέρη σημείωσιν τών διαστάσεων τοΰ λίθου εις γαλλικά μέτρα, είτε βασιλικά, και της ποιότη-
τος αυτοΰ, τοΰ σχήματος, της μορφής και τοΰ μεγέθους τών γραμμάτων και γίνονται τά αποστελλόμενα δεκτά
εις δημοσίευσιν· εύϊτροσδεκτότερα δμως είσίν, έάν άπεικονισθώσιν βσον δυνατόν πανόμοια.
Έν Αθήναις τη 29 Ίαννουαρίου 1862.
δ επί τή έκδόσει
της αρχαιολογικής έφημερίδος
Αθ. 2. ΡΟΓΣΟΙΙΟΓΛΟΣ.