Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

11 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΕ. 12

σάν τινα τέχνην. Ιδού δέ διά τί ουτω ταύτα λέγομβν. κονισμένα τμήματα τίνα των αγγείων τούτων κεκο-

ΓΙρό τριών τεοοόίρων ετών. δδρίσχοντο εκ διαλβίμ- μησμένα μέ έκτόποος μορφάς, πα'ντα δέ σχεδόν έρυ-

μα'των έν αύταίς ταΓς Αθήναις τεμάχια διάφορα και θρόν έχοντα ΧΡωυ·2 ^ ββρνίκιον, ως οί έν Αθήναις

μάλιστα πάτοι αγγείων πήλινων, τα όποια εχουσι ευρεθέντες πάτοι. Έρμαιον άληθώς εύρημα έφάνη

βαμμένην τήν τε έσω και εςω έπιφάνειαν μέ τό αύ- ήμ^ν το βιολίον καί ήτο όντως. Ό συγγραφεύς μετ'

τό χρώμα ή βερνίκιον έρυθρόν, ώς τοΰ κοραλλιού, ακριβείας πολλής διηγείται, πώς ήδη από τοΰ 13ου

ή όλίγω χλωμότερον καί όλίγην Ιχον λάμψιν. "Η εςω μ· Χρ· αιώνος παρετήρησαν οί ιθαγενείς Ιταλοί άνα-

έπιφάνεια των τεμαχίων τούτων έ'χει ενίοτε κοσμή- σκαπτόμενα τοιαύτα αγγεία έν Άρ^ητίω καί τοΤς πέ-

ματα' τινα εκτυπα, οίον φυτών έλικας, ά'νΟ , ζώα. μορ- Ρ':, κ«ί φέρει μαρτυρίας παλαιών 'Ρωμαίων -ερί της

φας άνθρωπίνας ή προσωπίδας- εν δέ μόνον έκ Μήλου αρετής καί φήμης των αγγείων τούτων, ώ; την άνωτέ-

προερχόμενον χείλος τοιούτου αγγείου εχε ι Νίκην πτε- ρω του Μαρτιαλίου (Ερϊ§ι·. XIV, 98. πρόσθες καί I,

ρωτήν επί άρματος τεθρίππου καί εν άλλο τεμάχιον 54) καί άλλην λίαν έπίσημον τοΰ Πλινίου (Ηίδί, ηαί.

ές Αθηνών δμοίως ίππους τεσσάρας, άλλα κολοβούς· XXXV, 46, ίνθα ομως παοά τα Άρ^ητινά καί άλλων

οί δέ πάτοι έκ τών εντός εχουσιν έπιγραφάς Λατι- τόπων άγγεΐα μνημονεύονται μετ' έπαίνων, ετι δέ καί

νικάς έκτύπους δια σφραγίδων έπί μαλακού ετι τοΰ τήν τοΰ σχολιαστοΰ τοΰ Περσίου (ϊπ 8αί. 1, 145)

πηλοΰ έντυπωθείσας. Αί σφραγίδες είναι ττοικίλαι τό καί τήν τοΰ Καιλίου Σεδουλίου παρ' Ίσιδιόρφ τω Ί-

σχήμα, στρογγύλαι, τετράγωνοι,' έπιμήκεις καί άλ- σπάλεως (Οΐ'Ϊ£. χχ, 20) Είναι δέ τά νΰν έν Ίτα-

λοΤαι· συχνάκις δέ ίχνος ποδός άνθρωπου ή μάλλον λία άνασκαπτόμενα τεμάχια τοιαΰτα δποΐα περιγράφον-

πέλμα σανδαλίου άποτελεΤ αύτάς, καί εντός αυτοΰ ει- ται υπό τών άρχαίων. Μία δέ μάλιστα τών παρά Φα-

ναι τά γράμματα, δηλοΰντα όνόματα κύρια, δτέ μεν βρωνίω δημοσιευΟεισών έπιγραφών ή 76η είναι σπου-

δλόκληρα, δτέ δέ έπιτετμημένα. Μία μόνη σφραγίς δαιοτάτη, ώς μνημονεύουσα ρητώς της πατρίδος τοΰ

τετράγωνος εχει αντί γραμμάτων μορφήν νεανικήν γυ- κεραμεύσαντος τό άγγεΐον, αυτη· Α. Τΐΐί, ίϊςαΐ. Αγ-

μνήν, κρατούσαν τή χειρ! κλάδον. Πάντα ταύτα τά Γβί.=Α. Τιτίου κεραμέως Άρ^ητινοϋ. —Αί λοιπαι φέ-

τεμάχια, είναι συνηγμένα έν τω" Μουσείω τής άρ- ρουσι διάφορα κύρια όνόματα, πλείονα συνήθως τοΰ

χαιολογικής ημών έταιρίας, τω έν τω ΙΙανεπιστημίω, ενός καί τό πλείστον μεν Ιταλικών γενεών, ουκ ολίγα

καί συμποσούνται τά μέν άλλοΐα τεμάχια είς 13, οί δέ καί' Ελληνικά 'Ρωμαϊκοΐς γράμμασιν, άλλά τά Έλ-

δέ πάτοι είς 42. Εις τήν μελέτην αυτών προσελΟόν- ληνικά ταΰτα, ώς φαίνεται, ουδέποτε άπαντώνται μόνα,

τες δ'τε ετι ήσαν ολίγα, ειδομεν οτι μία τών έπι- <&λά συνεζευγμένα μετ' ονομάτων άλλων καθαρώς

γραφών τών πάτων έο.όε σαφώς τό ό'νομα Ε. Τοΐΐί, Ιταλικών, καί δή ούτως·. ΑΓοΙιβΙαιίδ 0. Αηηί, ή Ρηί-

καί τότε άναζητήσαντες είς αρχαιολογικά λεςικά βοή- ΙβΓΟΒ Ε. Τοΐΐί· καί τά μέν Ελληνικά, ώς βλέπει δ

Οειαν, εΰρομεν, οτι τό όνομα τούτο ούτως άναγινώ- άναγνώστης, κατ ονομαστική-,, τά δέ Ιταλικά κατά γε-

σκεται έπί αγγείου Ιταλικού, έχδεδομένου μετ' άλ- νικήνι έ: οδ πιθανώτατον γίνεται, οτί ήσαν οί "Ελληνες

λων έν ίδίψ βιολίιρ υπό τοΰ Ιταλού Ε&βΓοηϊ. Κατά δοΰλοί τίνες έργάται έν έργαστηρίοις Ιταλών κυρίων,

τύχην τό τοΰ Φαβρωνίου σύγγραμμα ευρέθη έν τή Καί τά όνόματα δέ τά Ελληνικά είναι ώς τό πολύ

ένταΰΟα δημοσία βιβλιοθήκη, σταλμένον δώρον υπ' ουχί έλευΟεροπρεπή, άλλά οούλοις μάλλον προσήκοντα,

αύτοΰ τοΰ συγγραφέως. Εξεδόθη το 1841. καί επι- οίον Έρως, Άντέρως, Φιλέρως, Κέρόων, Κόρινθος,

γράφεται ώδε· δίοΐ'ία άβ^ΐί αηίϊοΐπ ναδί ίίίίΐΐι Χρήστος κτλ., αν καί δμολογοΰμεν, οτι τά τοιαύτα ό-

ΑΓβΐίηΐ, οοη 9 τ,ανοΐο κτλ. μετά τοΰ έπικεφαλαίου νόματα προϊόντος τοΰ χρόνου κατήντησαν συνηθέστατα

τούτου στίχου τοΰ ποιητοϋ τοΰ αου μ. Χρ. αιώνος καί είς τους ελευθέρους, ώς τό δεικνύουσι πολλά! τών

Μαρτιαλίου· ΑΓΓβίίηίΐ χιϊηπδ ηο δροΓηα,δ ναβα πιο- μ· Χρ· 'Ρωμαϊκών χρόνων ' Ελληνικά! επιγραφαί. Τότε

ηβπιαδ == Νά μή καταφρονής, παρακαλώ, τόσον τά δηλ. δ'τε πάντες οί έν τω 'Ρωμαϊχψ κρατεί ελεύ-

Άρ^ητινά άγγεΓα. — "Μ δ η δ άναγνιόστης βλέπει, οτι Οεροί τε κα! μή, ήσαν δούλοι τών αυτοκρατόρων, δέν

τό βιολίον πραγματεύεται περί άγγείων ένεπιγράφων, άςιζε τον κόπον νά κάμνωσιν οί άνθρωποι διάκρισιν

ευρεθέντων έν Άρρηττίφ τής Ιταλίας, πατρίδι τοΰ πε- όνομάτων δηλιοηκών ευγενείας καί δυσγενείας.

ριφήμου διά τήν φιλομουσίαν του Μαικήνα. Περιέχει Έρχόμεθα τώρα είς τους εν Αθήναις ευρεθέντας

δέ αυτών έπιγραφάς, 129, προσέτι δεικνύει καί άπει- πάτους. Έκ τών 42 δίδομεν αντίγραφα τών 21, τών