Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

13 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 1-*

πληρέστερων ή βαφεαΐέρων1. Παραβαλλόμεναί αί έπι- (—Ι'νθα πολλά, έχει έγχώρια) και ένΟυμούμενοι, οτι

γραφα! αυτών μ~ φα§^ων(ω φαίνονται δ Πλίνιος έν τω μνημονευθέντι άνωτέρω χωρίω είπε

πολύ δμοιαι 6ν γ|ν8ι> ·δβ ή 3η 5Λ/ 9η 10η, βη,τώ;* Ιιαβο ρβΓ πιαηα ίβπ»βφΐβ πΙϊγο οΐΐτοψιο

11η 12*) 13η 14η τών ημετέρων εχουσιν αύται ροτίβ,ηίατ, όπερ έγράφη μεν δι αγγεία πλειόνων

τά παρα Φαορωνίω Ονόματα, τά έν τοδ άρ. 2 — 3, πόλεων Ιταλικών τε ζαί άλλων, έπισήμων έπί κεραμευ-

Τ2 —74, 60-62, 103, 120, 126, μόνον δέ ή άλλως τβε§, ούχ η'κιστα δμως αρμόζει νά νοηθή γεγραμμέ-

συνουααμένα ή μέ Ιλλειψιν ή περίσσειαν τινών γραμ- νον περί των 'Αρρητινών αγγείων, καΟ' δσον ταύτα

μα .ων. ($) "Οτι οέ δύω μόναι Ικ των ήμετέρων ε- ζαϊ υπό πλειόνων ά'λλων ' Ρωμαίων συγγραφέων τι-

πίΤΡ2φών, ή ύπ άρ. 1 και 2 ταυτίζονται κατά πάν- μητικώς αναφέρονται. Δέν κλονιζόμεθα δέ εις τήν γνώ-

τα μέ δύω των τού Φαορωνίου, τήν υπ' άρ. 91 και μην μας ταύτην (οτι ές 'Αρρητίου είναι τά έν Ά-

^2, τούτο μα; φαίνεται τύχης έργον, δια τήν όλιγό- θήναις ευρεθέντα), ούδ' έκ τοΰ Ιςης περιστατικού· εδ-

τγ1Έβ τών μέχρι τούδε εδώ ευρεθέντων τεμαχίων. ρέθησαν δηλ. ού προ πολλού έν Αθήναις και έν Πει-

Αλλ' άν εϊχομεν άνά χείρας εν νεώτερον βιολίαν ραιεϊ τέσσαρες πάτοι άγγείων, άλλως μέν δμοιότατοι τοις

πίρί των 'Αρρητινών άγγείων, περιέχον έπιγραφάς των Άρδητινών, έπιγραφάς δ'έχοντες Έλληνικάς τάς δε*

αφραγίδων 440, ιού δποίου τήν υπαρςιν έμάΟομεν προ δ ώ ρ ο ν, χάρις. "Οτι αί έπιγραφαί αύται άντιστοι-

μιζρού, ήδυνάμεθα ίσως ν' άποόείςωμεν πλείονας έκ χοΰσι πρδς τάς έπί ποτηρίων νεωτερικών της Εύ-

Τών ήμετέρων επιγραφών δμοίας ή τάς αύτάς μέ ρώπης 80ΐινΘηΪΓ κτλ. είναι φανερόν. Γδε τά δμοιό-

τάς έν Ιταλία ευρεθείσας, (ο) Άλλως δέ πρδς συμ- τυπα αυτών έν τω πίνακι υπ' άρ. 22,23. Είκάζομεν δέ δ'τι

^λήρωσιν της δμοιότητος και της ταυτότητος λέγομεν, υπότών έν τοις έργαστηριοις τοΰ 'Αρδητίου εργαζομένων

δτι έκ των εδώ ευρεθέντων τμημά:ων άγγείων τού αυτού Ελλήνων δούλων ενετυπούντο αύται αί "Ελληνικαϊ έπι»

ερυθρού χρώματος μέ έκτύπους μορφάς τινά είναι γραφαί, και μόνον αύται, χωρίς της σημειώσεως τοΰ

τοιαύτα οία περίπού τά παρά τω Φαβρωνίω, και εν έργαστηρίου Λατινιστί, επειδή ή τοιαύτη σημείωσις τοΐς

μάλιστα, το έν τω ήμετέρω πίνακι υπ' άριΟ. 39 παρι- έφαίνετο ά?κοπον πράγμα, άφού οί ένταύΟα "Ελληνες

στάνει άπαράλλακτον πρόσωπον ή προσωπίδα τή παρ' δι' ους έποιούντο, ήγνόουν τά Λατινικά, ήδύναντο δέ

έζείνω έν πίν. 2 υπ' άρ. 8 άπεικονισμένη. Καλώς άλλως εκ πρώτης ό'ψεως ευθύς νά διακρίνωσι τήν

δέ ποιών δ Ιταλός άρχαιολόγος αναφέρει έν σελ. 9 γνησιότητα τού ςένου κεράμου, και προ πάντων έπε-

~ού βιβλίου του τήν όρθήν παρατήρησιν τού συμπά- θύμουν νά |3λέπωσιν οίζείαν τινά λέ;ιν εύσημον έπί

τριώτου του Ιη^ΜΓ&ιηί, οτι αί μορφαί αύται σχεδόν πάν- τών άγαπητών τούτων ςένων προϊόντων, δταν μάλι-

τοτε είναι έπειργασμέναι ούχί ώς περίπλοκοι αύτοτε- στα τά έλάμβανον δώρον παρά τών ξένων, ως είναι

λεΐς συνθέσεις έζ της μυθολογίας ή της ιστορίας, πιΟανδν δ'τι συνέβαινε πολλάκις, ή όταν αγοράζοντες

άλλ' ώς άπλα μόνον κοσμήματα, έπαναλαμβανόμεναι αυτά χρήμασιν, ήθελον νά τά φιλοδωρώσιν είς άλ-

ηι αύται πλεονάζις εις τον ε;ω γύρον τών άγγείων λους δμογενεΐς. Καλόν δέ, οτι έν Ιταλία το πάλαι και

κατά λόγους συμμετρίας. Ήμεΐς έκ τών έν Αθήναις οί ιθαγενείς έργοστασιάρχαι και οι "Ελληνες έργάται δέν

ευρεθέντων τοιούτων τεμαχίων, δ'ντων 13 (μετά κα! έ'ζρινον πρέπον νά άσχημονώσιν έν ταΐς τοιαυταις έ-

τού έκ Μήλου) τά πέντε μόνον έζρίναμεν άναγκαΐον νά πιγραφαΐς, ώς οί σημερινοί τεχνΐται της Νυρεμβέργης,

άπεικονίσωμεν ενταύθα πρός άντιπαραβολήν. "ίόε εν οΐτινες, χαίρειν φράζοντες τη εύπρεπεία, έπιτηδεύονται

τω πίναζι τους άρ. 36 — 40. νά γράφωσι πολλάκις κακεμφάτους λέξεις ΈλληνίΓΐ

Τούτων ού'τως έχόντων, ερωτά πάς τις· εν Ιταλία έπί τών της τραπέζης πειρουνίων, τών στελλομένων
άρα γε έποιούντο ταύτα τά έν Αθήναις ευρεθέντα άγ- είς τά μέρη της Ανατολής. Δέν θέλομεν νά από-
γεια και έφέροντο έδώ το μέν ώς εμπόρευμα, τδ σιωπήσωμεν και τόδε, δ'τι εχει τδ Μουσείον της
οέ ώς άγαπητόν παρακολούθημα τών εκείθεν κατα- Εταιρίας και δύω πάτους, τον μέν έρυθροΰ χρώμα-
γομένων και ενταύθα διατριοόντων 'Ρωμαίων και άλ- τος, τον δέ μέλανος άλαμπούς μέ τά γράμματα Ν ι κ ο,
λων Ίταλιωτών, ή Ιδώ έποιούντο κατά μίμησιν έ- οπερ βέβαια είναι κυρίου ονόματος αρχή. Αί σφραγί-
κείνων ; ΊΙμεΐς νομίζομεν, δ'τι εν Ιταλία έποιούντο, πα- δες δμως είναι διάφοροι. νΙδε αύτάς έν τψ πίνακι δπ'
ραδεχόμενοι ώς καλώς έφαρμοζόμενον ενταύθα τδ έ- άρ. 25 και 26.

νίοτε έπισφαλές άςίωμα, ηΙ>ϊ ρίνιπχ, ϊΐιί (1οιηθ8ίϊθ3, Ταύτα περί τών ένεπιγράφων τούτων κεραμίων ήδυ-