Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

25 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 26

εΐναι και ?λω; το αυτό, 0,10 μεν τοΰ κοιλοτέρου μέρους, εργότατον αύτοΰ είναι ή έν αριστερή τω δρώντι προς

έφ'ού αί έντομαί, 0,145 δέ τοΰ παχύτερου μέρους, τοΰ τη παραστάόι γεγλυμμένη άμελώς πω; αυλα;, ήτις, ου-

λίθου, τοΰ αποτελουμένου υπό τοΰ γείσου και της παρα- χί όλως άπδ των κατωτάτω αρχομένη, ε/ει περί το με-

οτάόος, ώσαύτω; είναι τό αυτό και τό βάθος των έντομών, σον τοΰ ύψους της εν έπίμηκες τετραγωνικόν βαθούλω-

δπερ είναι 0,03 κατά μέσον δρον. μα, μετρίως είσέχον, έπειτα δέ υπό την γωνίαν τοΰ

Επίσης χαί περί της τούτων των σκευών ή τοΰ σκεύους γείσου χωρούσα αποτελεί τρύπαν, εχουσαν διάμετρον

χρήσεως ουδέν εγώ υπονοώ· ή τί ωφελεί νά ύπομνήσω, 0,07. Ή τρύπα αυτη φαίνεται έν τη είκόνι άνωθεν

δτι πρυτανεία, τά έν τη επιγραφή αναφερόμενα, μέ επί της άκρας τοΰ γείσου. Έόώ είναι πιθανόν, οτι εί-

τήν έπί πρόΟεσιν, την δηλοΰσαν τον σκοπόν ή την χρησιν, σεχώρει σώμα τι δαοόοειόές μετάλλινον ή ςύλινον καΐ

ΉΐΟανώτατον είναι νά μή σημαίνωσιν άλλο τι ειμή μόνον ΐστατοδρθιον και έςέχον, έγγομφούμενον καίεϊς τό μικρόν

τ^ ΧΡήματα ΙκεΓνα, τά δποϊα, ου τω λεγόμενα κατά τον εκείνο βαθούλωμα, Τνα διαμένη στερεώτερον. Προς τί δ'

Άρποκρατίωνα (έν λ.) και τον Πολυδεύκην (8, 38), Ιτΐ είναι είς τό άνω μέρος τοΰ γείσου κατακορύφως έ-

προκατέοαλλον έν ταΐς δίκαις οί δικασμένοι, καί δ φεύγων σκαμμένος δ λίθος εις σχήμα τοΰ γράμματος ταΰ ; "I-

*αί δ διώκων; Μήπως εκ τούτου διασαφεΐται ή χρήσις σως ήτο έκεΓ έντεθειμένον μέταλλον, όπερ συνήνωνε τό

τοΰ σκεύους, διά τήν δποίαν κάποιος Αθηναίος, έκ τοΰ σκεύος τοΰτο μετ' άλλου τινός άνωτέρου έπιθήματος,

δήμου Βατής, άνέθηκεν αυτό ; Έκρινα δέ άναγκαίον (έφ' ου πιθανώς ήτο τό πρώτον μέρος της τόσον 'ελλι-

παραθέσω ένταΰΟα άπεικονισμένον πιστώς υπ άρθ. 4 ποΰς νΰν επιγραφής, ήτις ουδέ τό υποκείμενο·/ τοΰ ρή-

δν άλλο παρόμοιον σκεύος, τό δποΤον πληρέστερον διε- ματος ανέβηκαν Ιχει·) ή καί έχρησίμευε μόνον εις

οώθη (χαί διατηρείται νΰν έν τω θησεία), έχον αριθμόν συγκόλλησιν τοΰ σκεύους πρός τινα τοΐχον όπισθεν, εις τόν

καταλόγου έρυθρω χρώματι, τόν 250.) άν και ή έπ αύτοΰ δποϊον θά προσερείδετο ορθόν διά τήν οιανδήποτε χρή-

Ιπιγραφή δι' δλου δεν είναι διαφωτιστική της σημασίας σίν του.

του. Τοΰτο έςεόόθη ήδη πρό Ιτών υπό Κ. Σ. Π. έν τή Στέφανο; Α. Κουμανούδης

Αρχαιολογική Έφημερίδι και άπεικονίσθη υπ' αρθ. 590, «*^«®«^*<3<
(άλλ' ουχί ακριβώς, ώς δηλοΐ ή ύπ αρθ. 5 νΰν διδομένη

αντιγραφή.) Έκεΐ δ εκδότης λέγει, δ"τι ευρέθη είς τό έν ^ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΑ.
Αθήναις τετράγωνον τοΰ Αδριανού, και είκασίαν έκφέ-

ρει, οτι «ι ίσως ην εν τω λ£υο> τούτω ωρομε^ρον η α γ / / ,

άλλο έργαλείον, δι ου έκανονίζοντο αί ώραι δυνάμει τοΰ («Ρ* *ίν«*« ■'■) (Ο

εντός τοΰ σωλήνος ύγροΰ· [ον παραδέχεται εντεΟει-- ήν ποτε χρόνος ίτε οί ενδιαφερόμενοι πως περί τών άρ-

μένον ποτέ έν τη κατωτέρω μνημονευθησομένη αυλα- χαιοτήτων τών Αθηνών περιηγητα! ήγνό«ν τήν θέσιν τκ

διά τοΰτο και αί όπαί, εις δ ς ήτον εμπηγμενος 'Ολυμπίου (2), τά δέ σωζόμενα αύτοΰ ερείπια ώς λείψανα

δείκτης, είς 12 μέρη διαιρούνται, κατά τάς 12 ώρας, τό----

ήμισυ τοΰ ήμερονυκτίου. λ Έγώ, ώς είπα και ανωτέρω, 4) ό πίνα; του Όλομπίοο σήμείωθ^τω Γ. και ταχθήτω

απέχων τοΰ νά εκφράσω γνώμην τινά, λέγω πρώτον, δ- τελευταίος έν τωδε τψ τευχει.

< _ ., . ,,, , ι (·0\ τΓΓ.ΛνΓ,ι'νω τόν τύπον Όλύαπιον, ώ; άπλούστερον καΐ

τι το σκεύος, ον Ύμηττείου λίθου και παρουσιαζον γραμ- ΙΑ> 'Φ™Ε>ινω τον ι""°ν υ ^ ' ' * , ^

.. ντ " » - εύβωνότερον, ον και Πλάτων μετεχειρισΟη εν αρχη του Φαι-

μα.α των Μακεοονικων χρόνων, τα· ^ ,Αριστοτέλης έν Π„λιτ. Ε', Ο', 4, ένθα έν οδ δέοντι

έ)-τί Ποσειδωνίου άρχοντος άνέθηκαν, λ ^ φ&ψέ τις τών κριτικών (έν ΜΐβοβΗ. (Λββτν. Βοΐ-. VII ρ

δψος μέν έχει 0,47, πλάτος δέ 0,33, πάχος δέ, ένθα μεν 74 .λατ£ δπιηο;αβγ καί 8ιλ1ιγ εϊ; το είρημ. /ωρ. Άριστ.)

περιθέουσιν αί παραστάδες και τό γεΐσον 0,17, τούδε διορΟώσαι αντί τοα' Ολψ-ίοα Όλυμπιείου, τών χειρογράφων

κοιλοτέρου μέρους 0,14. Δεν δύναμαι δέ νά Βεβαιώσω, οόδεμίαν διαφοράν γραφής παρεχόντων ένταΰΟα, δθεν και ύπδ

ρ , , , , , , - Τ Ιϊον/^οου καί έν τη Β' έκδ. εί; δον παρά Κβϊιηβι· έν

^κατατάκ τω δέν είναι αποκεκομμενον μέρος τι του ^^^^31 ^ ή ΥΡ«ά 'Ολυμπίου,

λίθου και σώζεται τό 5λον υψος του σκεύους. Επιφέρω ^ ^ ^ ^ ^ άΏ(0. ^ ?« το

δέ και τά έ;ής· αί εντομαί αύτοΰ είναι κατά μήκος δλί- £,. ^-λλους ουγγράφεϊί απαντάται χαΐ 'ϋλ&μκνο»

γον βραχύτεραι τών εν τοις σήμερον πρώτον έκδιδομένοις χα1' πενχασυλλάοω; Όλυμπίέϊον, καί προπαροξοτόνως Όλυμ-

δυσί τεμαχίοις καί πλέον πεπυκνωμέναι, καί ή θέσις των πί'ε<ον, διαφωνούντων τών αντιγράφων, έδήλωοαν οί κριτικοί·

δεν είναι κατά μεσής τοΰ δλορ σκεύους. Τό δέ περι- δρα π. χ. Ιο&βΛ εί; Φρύνιχον σε/, 371, (πρβλ. 309), 8,-