Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

33 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ 34

ποιήσεως τοΰ μεγίστου παρ Έλλησι ναοΰ τοΰ Διός και Ίσθμω στήλης έκάτερος των τριμέτρων ιαμβικών στίχων

#λλων οικοδομημάτων και άφιερωθέντος αύτω. δέν ?νε ήρχιζεν από τής λέςεως τάδε, ουτω και ένταΰθα έπί

λοιπόν το μνημεΐον τοΰτο οΰτε θριαμβευτική άψίς, ουτε τοΰ δρου Αδριανού έκα'τερον τών τριμέτρων αρχίζει

<?λλο τι, αλλά μόνον δρος, ΐβπηϊηιΐδ, συνορον από τής λέςεως αιδ ε, εί και έν τω δευτέρω στίχω τω

κοινώς. επί τής άνατολικομεσημβρινής πλευράς, δέν αρμόζει ή

ή πλαγία δέ θέσις αύτοΰ προς τον περίοολον τοΰ ναοΰ, λέςιί Τθδς ακριβείς κανόνας τής γλώσσης έςετα-

ή πολλοίς πράγματα παρέσχε και παρέχει, δηλοΐ την ζομένη· διο'τι Ιπρεπε νά ταχθή ή δ ε, ίνα γένη ή άντί-

θέαιν τών πόλεων, μεταςΰ τών δποίων άνηγέρθη ώ; βεσις ιών Αθηνών προς τήν πόλιν Άδριανοΰ. δ ποιητής

δριον και ουδέν πλέον, ή βορειοδυτική αυτής ό'ψις ή φέ- ^μως τών στίχων τούτων, ποιητική αδεία χρησα'μενος,

ρούσα τήν έπιγραφήν έγραψε και εν αρχή τοΰ β' ίαμβείου τήν λέςιν αΐδε,

?*' ?."α(ΐί„.,0..ι 5. ι 'ΐ καθ' ελςιν από τοΰ πρώτου αιδ' εΐ'σ Αθήναι, και εις

αιο εισ Αθήναι σησεως η πριν πολις, ΓΓ ' '

, το πληθυντικόν τοΰτο υποκείμενον αΐδε άπέδωκε μετά

άναφέοεται αναμφιοόλως προς την πόλιν προς ην ιν= ε- ,, , 0 , , , , ,

Γ 1 ' Τ ν Γ, ' , . 1 ' . ρήματος πληθυντικού του είσι κατηγορουμενον ενικον

στραμμένη και δ θεατής πρέπει φυσικά να στραφη ιοών , ,, , , , , , 5 „ ,„ _8

γ'< ' » , \ -0 πολις Α οριανου· εί μή και τοιόνοε οιενοήθη· α?ο ε

και άναγνώσας τήν έπιγραφήν εις στασιν παράλληλον τή , , Χ , , ,, .4 } „ , , , Ω

1 Λ ,Τ , „ (αί Αθήναι) εισι πόλις Αόριανου και ουχί Θ η-

τής άφΐδος, ίνα ιοη την πόλιν, ην η επιγραφή αυτής ο:ι» , , . ,, „,

' ' ' 1,1 , ~ , , σέως. ει δε τινι τούτο αληΟεστερον φαίνεται, εχει

κνύει λέγουσα- αύται (αί εντεύθεν έκεΐσε εκτεινόμεναι) , ', ν , , -, , ν Ρ ,

,1 ^ ι ί\ γ Γ , και το ον°μα του πΡ.οί ανατολάς και μεσημοριαν της

είσίν αί Αθήναι, ή πάλαια τοΰ ΘΛσέως πόλι;· και πα'λιν , , >η , , _ >.,, _

' , , - πύλης κατα τον Ιλισσον τμήματος των Αθηνών του α-

πρός τήν έτέραν Ιπιφάνειαν λέγει ή επιγραφή· 0ν ~>λ^ ~ >λ^ ~ άπ-

Γ ' Τ 1 ' ΙΓ τ ' φιερωϋεντος τω Αοριανω, Αοριανου Αθήναι.

β?8' ε?σ Άδριανοΰ και ουχί Θησέως πόλις, ένταΰθα Ι'κρινα πρέπον νά εκδώσω και τάς έπιγραφάς

δηλαδή αί εντεύθεν και επέκεινα είσί πλέον ουχί τοΰ θη- τοΰ όρου τούτου τοΰ διορίζοντος τάς Αθήνας Θησέως

σέως πόλις, αλλά τοΰ Άδριανοΰ ιδία. και δήλον δτι ή και τάς Άδριανοΰ, ώς νΰν σώζονται, άφοΰ μάλιστα και

τοιαύτη δπερήφανος επιγραφή και στήλη (διότι αντί δλον τδ μνημεϊον χάριν τών έπιγραφών τούτων έκτίσθη.

στήλης άνηγέρθη, ώς εΐπα. ή άψίς αυτη) ΐ'νε άπομίμη- είσί δέ μεγίστοις γράμμασιν, ων εγώ ίδών οίδα, έγγε-

σις τής &ρυλ«μένης έν ίσθμω στήλης (παρά Πλουτάρχω γραμμέναι κατά μέσον το μν^μείον υπεράνω τής με-

έν θησεΤ κέ και Στράο. θ', σελ. 392 μ.)· ής ή πρός τήν γάλης άψΐόος, και επιμέλεια πρεπούση τω λοιπώ άρχι-

Πελοπόννησον επιφάνεια («τά προς έσπέραν») έγραφε· τεκτονικω κόσμω τοΰ δρίου τούτου.

τάδ' Ιστί Πελοπόννησος, ουκ Ιωνία.

ή δέ πρός τά εςω Πελοπονήσου πάλιν ("τά πρός

Ι'ω» ή «πρός Μέγαρα,) ΑΙΔΕΙΣΑΔΡΙΑΝΟΤΚ νΐ( '\'3ΗΣΕΩΣΠΟΛΙΣ

τάδ' οδχί Πελοπόννησος, άλλ'Ίωνία. ή π0(ροΰσα Ικδοσις τών έπιγραφών τούτων συμπλη-

δ"τι ταύτης άπομίμησίς έστιν ή τοΰ Άδριανοΰ επι- ρόνει τήν υπό ΒοβοΜα εν ΟοΓρ. ΙιΐδΟΓ. Ογ3,θο. άρ. 520,

γραφή και καθόλου και επί μέρους δηλοΐ και δλη ή υφή Ινθα καλώς και τοΰτο είκασεν δ σοφός έκδοτης, ό':ι δ

τής φράσεως και αυτό τό μέτρον, απαράλλακτα άποτελε- λίθος περί τά μέσα τής δευτέρας επιγραφής πρέπει νά

σθέν εις τρίμετρον ίαμοικόν και ένταΰθα ώς και εκεί ήν. η νε βεολαμμένος· διότι τω ό'ντι ΐ'νε βεολαμμένος και τά

άνεΰρε δέ τό £υθμι>.ον και τήν ορθήν άνάγνωσιν τής γράμματα φαίνονται τόσον, δσον έν τή παρούση έκδόσει

πρώτης έπιγραφής πρώτος τών περιηγητών δ Έλλην έδηλώθησαν και τών άλλων δέ τινα άμυδρώς φαίνονται·

Σιμεών Καοασίλας, επισκεφθείς τάς Αθήνας περί τό ώς πρός τήν δρθογραφίαν δμως έν τή διά μικρών γραμ-

1550" άλλων πολλά παραδοςολογησάντων, δ ζήτει μάτων έκδόσει, ένω ίν τφ 0. I. (χ. έςεδόθησαν αί δύο

εις τήν τοπογραφίαν Αθηνών δπ:ό Λεάκου σελ. 204 §π. πρώται λέςεις έν Ικατέρω στίχω « αΐδ'είσ', » έγώ έκρινα

τής πρώτης έκδ. έν τή γερμ. μεταφράσει, πρβλ.σελ. 146 εΰλογον νά γράψω μάλλον ^« αϊδ'εισ'». εσφαλμένως

§π. εν τή β' γερμ. μετάφρ. %α\ έκδ. υπόΒ&ίίβΓ καίδατιρ- δ' έςεδόθησαν αί έπιγραφα! αύται υπό τών πλείστων και

ρβ, ΖϊΙγιοΙι 1844). ώς πρός τήν υφήν δέ τής φρά- δή και υπό Έλληνος πλείστα ετη εν Αθήναις ζήσαντος·

σεως ή άπομίμησις κεΓται έν τούτω, δτι ώς έπί τής έν δπό ευαρίθμων δέ δρθώς. πιστώς δμως, δπως σώζονται,

α

ΑΙΔΕΙΣΑΘΗΧΑΙΘΗΣΕΩΣΗΠΡΙΝΠΟΛΙΣ