Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

45 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 46

έν στίχώ 3 μετά τήν λέςΐν ΟΛΥΜΠΙΟΝ ένεγράφη πτώσιν πρός τάς γενικάς Ίουλιέων και Λαοδικέων

υποστιγμή καί αφέθη κενές τόπος ώς τριών γραμμάτων, τάς έςηρτημένας από τοΰ πόλις. τον τοιούτον σολοικι-

μεΟ δ ακολουθεί ή συνέχεια ΗΙΙΟΛΙΣ κτλ. τοιαύτη δέ σμόν, άς δνομάσωμεν συρικόν σχήμα είτε συρικόν σολοι-

Οίάστασις τών γραμμάτων και όιάστιςίς ευρίσκεται και έν κισμόν, από των Σύρων τούτων Λαοδικέων, και δς προσ-

σ"ίχω Τ μετά τήν λέςιν ΠΕΡΙΕΧΟΥΣΙΝ, και έν στί- Οέσωμεν είς τά λοιπά έ; έπιγραφών γνωστά σόλοικα, ών

χω 8 μετά τήν λέςιν ΤΕΙΜΑΡΧΟΥ, και έν στίχφ 9 τινα Ισημείωσε Υταηζ έν Είοπιεπί. ερί£ΐ\ Οταβοαβ,

μετά τήν λέςιν ΠΡΕΙΣΚΟΤ, και έν στίχω 10 μετά τήν ΚβΓοΙ. 1840, σελ. 249.

λέςιν ΜΑΞΙΜΟΥ, δήλον δέ δτι δοκίμια ταΰτα της δια- έπειτα ή χρήσιςτής αφαιρετικής πτώσεως έν στίχω 9

στολής τών κώλων και εννοιών δι'έςωτερικών σημείων είςτά Κολλίνα κα! Κυρείνα κατά ρωμαϊκόν Ιθος,

έν τοις χρόνοις Αδριανού, άπαντώμενα και είς αλλάς μεταφερΟέν και εις τάς έλληνικάς χώρας έν τοις χρόνοις

έπιγραφάς τών χρόνων τούτων και τών ύστερωτέρων, τών καισα'ρων πιθανώς, δτε σύμπασα ή Ελλάς μετά της

καθώς θά φανή και ένταΰΟα έν άλλαις ακολούθως έκ- μικράς Ασίας και της Αφρικής υπήχ6/] εϋςτήντρίοον

δοΟησομέναις έπιγραφαΐς. νΰν δέ παρατηροΰμεν £τι ήδη ειτε τοπικήν φυλήν Κυρΐναν οί γοΰν 'Ρωμαιοέλληνες

*αί έν τή πρώτη επιγραφή τής παρούσης έφημερίδος έν άπομιμούμενοι ενίοτε και είς τοΰτο τους 'Ρωμαίους πε-

πίνακι Α', πολλω αρχαιότερα τής παρούσης, ευρίσκονται ριεοάλλοντο και μέ τό όνομα τής τρίοου των, θέτοντες

^χνη τής τοιαύτης διαστολής τών ένΛ/οιών διά όιαστά- αύτό είς τήν αυτήν θέσιν ένθα και παρά τοϊς -Ρωμαίοι;

οεως τών λέςεων, πλήν ουχί και στίςίς. ούτως έν στίχω έτα'σσετο, δηλαδή μετά τά όνόματα τής συγγενείας και

2 μετά τήν λέςιν ΚΥΡΙΑΙ αφέθη ένός γράμματος κενός προ τοΰ έπωνυμίου. οΰτω λοιπόν και ένταΰθα οί δύο έκ

τόπος, ωσαύτως και έν στίχω 18 μετά τήν λέςιν ΕΑΥ- τών τεσσάρων πρεσβευτών, δ Πρΐσκος και δ Μάςιμος,

ΤΟΥΣ, και έν στίχω 21 μετά τήν λέςιν ΕΠΙΜΕΛΗΤΑΣ Ι'ταςαν και τά όνόματα τής τρίβου των, δ μεν τό Κολ-

(προλ. ς. 8 τέλ.)· στιγμαί δέ, διαστέλλουσαι λέςεις άπ' λίνοι, δ δέ τό Κυρ ίνα, μετά τά όνόματα τής συγγενείας

αλλήλων, ευρίσκονται, ώς γνωστόν, και είς άρχαιοτάτας και δή μεταξύ τοΰ όνόματος τοΰ πατρός των και τοΰ έπω-

έπιγραφάς. νυμίου των. τό τοιούτον δέ Ιθος απαντάται και εις έπι-

έν τή παρούση δέ επιγραφή παρατηρητέον και τοΰτο, τυμβίους λατινικάς έπιγραφάς ανδρών μόνον μέχρι Κων-

?τι εν ςίχο) 4 άντί θαλάσση έ'γραψεν δ λιΟοςόος θαλσση σταντίνου, ότε έπαυσε, άλλά τό τής τρίοου ό'νομα είς τάί

λησμονήσας τό ά'λφα τής δευτέρας συλλαβής και τό υπο- τοιαύτας κατονομασίας οί'Ρωμαϊοι Ι'τασσον αεί κατ ά-

γεγραμμένον ή μάλλον προσγεγραμμένον ιώτα τής λη- φαιρετικήν μετέφεραν λοιπόν και οί Έλληνες αύτοΐς

γούσης- έν στίχω 5 δέν συνεπνευμάτισε τό Ν πρό τοΰ Γ γράμμασι τήν άφαιρετικήν πρός τον αυτόν σκοπόν. άλλοι

έν τή λέςει συΝΓενίδος, 8 πολλάκις συμβαίνει έν ταΐς έ- δέ ένόμισαν δ'τι τάκολλίνακαί κυρ ίνα εισί δοτικαί

~!γραφαϊς. έν στίχω 7 τοΰ πρώτου γράμματος Τ έλησμό- κατ' έ'λλειψιν τοΰ προσγεγραμμένου ίώτα, λησμονηΘέν-

νησε νά γράψη τήν κάΟετον κεραίαν. τοΰ άλφα ή ένόνοσα τος υπό τοΰ λιθοςόου. έγώ δέ θελήσας νά βεβαιωθώ ά-

"ϊά δύο σκέλη γραμμή πανταχού έγράφη ευθεία.μόνον νέδραμον και εις άλλας έπιγραφάς, όσας απήντησα έν

οέ άπας τεθλασμένη έν στίχω 8ω έν λ. Τειμάρχου. τό τω Οοτρ. Ιπβογ. Οτ. και παραδόςως έν άπάσαις ευρηκα

ε ψιλόν εμφανίζεται υπό δύο μορφάς, τό δέ ώ μέγα κατά τά κολλίνα και κυρίνα άνευ προσγεγραμμένου ίώτα-

τρεις· τά γράμματα τής πρώτης σειρά; είναι μεγαλύτερα ό'ρα π. χ. αρ. 2460, 2402, 2403, 2697, 2789, 2911.

τών λοιπών, σμικρινομένιον και τροποποιουμένων, ώςέν διά ταΰτα οΰν προς δέ και διότι τά κολλίνα καίκυ-

τω ττίνακι πιστώς άπεικονίσΟησαν. ρίνα άν ήσαν δοτικαί μάλλον ώς κολλίνη και κ υ ρίνη

και ταΰτα μεν περί τής γραφής· περιεργότερα δέ και έπρεπε νά έμφανισΟώσι, Ι'κρινα ότι μάλλον αυτόχρημα

διοακτικώτερά είσιν έκ τοΰ πραγματικοΰ αυτής πρώτον λατινικαί άφαιρετικαί είσι, ώς έπάνω έλεγα, προσετέθη-

μεν δύο γραμματικά ειτε συντακτικά ίόιώματα· ήτοι τό σαν δέ και παραδείγματα άλλων αφαιρετικών έκ τής κα-

έν στίχο) 4 —6 νέον σχήμα συντάςεως, καΟ'ο τά έπεςη- τονομασίας υπάτων άνευ προσγεγραμμένου ίώτα εύρε-

ϊηματικά τοΰ υποκειμένου τής φράσεως, τοΰ πόλις δη- Οέντα έν ταίς έπιγραφαΓς, οίον έν 0. I. Οΐ'. 2562, 1969,

λαδή, ήτοι τά επίθετα «τής ιεράς και άσύλου και και μάλιστα 2943 ς. 5, ό'που αναφέρονται ύπατοι κατά

αυτονόμου ναυαρχίόος συνγενίδος φίλης συμ- δοτικήν άνευ υπογεγραμμένου ή προσγεγραμμένου ιώτα.

μάχου κοινωνού,» άντί νά έκφερΟώσι κατά όνομαστι- δ'Οεν άφίνω εις τήν έ'ρευναν τών σοφών νά κυρώσωσι ή

έτράπησαν είς γενικήν και συνεφώνησαν μόνον κατά νά άκυρώσωσι τον έ;ής κανόνα· δτι οί δωμαΐζοντες