DOI Heft:
Heft 3 (Μάρτιος 1862)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12172#0035
51 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΕ. 52
τοΰ πολυπτύχου χιτώνος. Ιργον των δωμαϊκών χρόνων, δπ' άρ. 11, 12 και 13, ών τό πρώτον κα? τό τελευταίο-,
τό υψος αύτοΰ 0,49, τό πλάτος 0.25. ευρίσκεται αυτόθι, περιέγραψα έν τη Γεν. έφημ. άρ. 85 § ζ* και ή, τό δέ
12) δμοιον τμήμα, ου τό μέν υψος 0,25, τό δέ πλά- δπ' άρ. 12 δέν χρήζει περιγραφής, τό υψος αύτοΰ Ο 40
τος, 0,43, τό δέ βάθος περί τά μέσα 0,00. τό δεςίόν τό πλάτος 0,28 κα! τό πάχος 0,10. ευρίσκεται δέ μεταςύ
«ύτοϋ μέρος παρέχει μέρος πολυπτύχου χιτώνος, τό δέ των έπιγραφών πρό της εισόδου εις την άκρόπολιν. τό
άριστερόν μέρος οφεως, 0,12 μήκους και 0,05 πλάτους, δπ'άρ. 12 τμήμα κίονος £ωμαϊκοΰ, εχον Ιν ταϊς £α-
ή εργασία τών καλλιτέρων χρόνων, ευρίσκεται αυτόθι. βόώσεσι στρίγας, δποίας και δ δυτικός ιστάμενος της
13) σφίγ; επί πέτρας συμφυούς αύτη καθημένη. λεί- Αδριανού στοάς δυθμοΰ κορινθιακού, Τσταται έν τη θέσει
πούσι δ' αύτής πάντα τά άκρα, ήτοι κεφαλή ούρα και ένθα και εύρέθη, ήτοι εςω τού βορείου τείχους τού
τά τελευταία τών κώλων, πλην τού αριστερού οπίσθιου περιβόλου τοΰ Ολυμπίου κατά τήν διεύθυνσιν τοΰ
ποδός, 8ς ^ος διεσώθη. μέ τους εμπρόσθιους πόδας εςωτερικού στοίχου τών κιόνων τοΰ προνάου, άπέχον
κρατεί κεφαλήν, μόσχου πιθανώς, και δή έψημένου ή, τοΰ βορείου τείχους 0,5,15 γαλλ. μ., ούχί 15, 15, ώς Ιν
ώς κοινώς λέγομεν, βρασμένου, της κεφαλής ταύτης τά τή είρημένη Γεν. έφημ. κατά τυπογρ. σφάλμα έςε-
περί τήν ρΤνα και τό στόμα μέρη άπετρίβησαν &λως και δόθη, και έν άλλαις δσαι έ;ετύπωσαν τά άρχαιολο-
δι' αυτό γίνεται δυσδιάγνωστος, τών δπισθί^ν ίμως με- γικάμου. ή περίμετρος τοΰ κίονος=1,90. λευκόν δέ
ρών καλώς διακρίνονται κατά τό άριστερόν μέρος, δ- μάρμαρον ή υλη και ταύτης και πάντων τών λοιπών
φθαλμδς, ους, κέρας μικρόν και μέρος τού τραχήλου, μνημείων τών μέχρι τοΰδε εΐρημένων, έπιγραφών, πλα-
άκριβώς τετμημένου κατά τήν τών μαγείρων τέχνην. στικών και αρχιτεκτονικών τών επιτύμβιων δέ Ιπιγρα-
δποκάτωδέ της βάσεως φαίνονται ^χνη δπής διηκόσηςδιά φών τινές έκ μαρμάρου υμηττίου έποιήθησαν, ώς συνή-
παντός τοΰ μήκους αύτής, και έχούσης διάμετρον 0,03 θως αί τοιαΰται.
περίπου, 1\ ής εικάζω «V ώς κρουνός πηγής έχρησί- γ1) Ιχ τ~ς ά]7ειοπλαστιχ~:
μευσεν ή σφίγξ αυτη είτε εν ίερω τινι είτε και εν μα- " :· · ■ .„"''„.„
, «, ι, , ο ί > χ ν, , ·,, , ωσαύτως Ολίγου λογού α;ια εύρεθησαν αϋτόθεν, ών
γειρείω. ινα οε μη τις θαυμαση οιά τα περι εψημενης ' ' , , ιτν , η Λη
1 ' ' , , , , ,π ~ , τάπεριεργοτερα απεικονισθησαν εν πίνακι ΙΒ άρ. υ-10.
κεφαλής ειρημενα μοι τον παραμεμπω εις Πειραιά προς Γ Γ| ' ' Γ
τον διευθυντήν τοΰ ταχυδρομείου κύριον Χαϊκάλην, ος &) ^ δε νομισματική
άνασκάπτων τά θεμέλια τής οικίας του άνευρε άρχαιό- τά φανερωθέντα μέχρι τοΰδε ήσαν
τητα άλλόκοτον έκ πρώτης δψεως, ήν επέδει^έ μοι τδν ^ τε3σαραν.οντα και πέντε χρυσά νομίσματα, πάντα
παρελθόντα Ίούνιον. ή άρχαιότη, αύτη. αύτοτελής ούσα, ?^ κ0(ΑΙοθ|ντα εί- τ4 έθνικόν καλοόμβνον νομισματο-
οδδέν έτερον παριστάνει ή κεφαλήν μόσχου έψημένην μου33?ον τό Ιν τή βιβλιοθήκη τού πανεπιστημίου
και παρ' αύτη τούς τέσσαρα: τού μόσχου πόδας ωσαύτως ^ (#χρηοΧΟν δυστυχώς τή επιστήμη και τοις φοιτηταϊς,
Ιψημένους ή βρασμένους, ώστρ. ΐ'νε αύτόχρημα δλόκλη- ώ. ^ 2χϊί. ^ ^., |ν φ^οννη τά νομί_
ρος πατσίας κατά τήν τουρκοβάρβαρον δνομασίαν τοΰ σμα_^ ώς έν £λλθ[? μου3είοιίι 0£τ6 κατάλογος αυΤων
πράγματος, και δήλον δ'τι σύμβολον μαγείρου ην τί γαρ δ^ρχει φανερός παντί κ.τ.λ.), δπο κάγώ ζητήσας εΐόα
άλλο; - διά τήν τοιαύτην δέ συγγένειαν τών δύο τούτων α0τά, καλής διατηρήσεως οντα,κα! ά,αφερόμενα,καθά μοι
άρχαιοτήτων έκρινα εύλογον νά συνεκδώσω άκολούθως ^ δ εδρεβ6ίς διάσημος ήμών νομισματολόγος
άμφοτέρων τά άπεικάσματα, όπως και άλλοι εικοτολογή- κύρ(ρς γ]^ος Λάμπρου, κατά μέν τινας εις Ίωάννην
σωσι περί αύτών. ή είρημένη δέ σφίγς ευρίσκεται Μα ^ β^αταην αυτοκράτορα τής Νικαίας, κατά άλλους
και τά πλείστα τών λοιπών Ικ τών ανασκαφών τοΰ Ό- §3 £?ς '\ω^ψ τον Κομνη--όν.
λυμπίου, ήτοι πρό τού οικήματος τών απομάχων τής ^ κ8ρμθ(ϊΐα χάλκινα πολύγωνα και μάλιστα
άκροπόλεως. τό σώζομενον αύτής μήκος 0,35, ή δέ ^ ^ πλείστα έκ τών βυζαντινών χρόνων,
περί τήν κοιλίαν περίμετρος 0,38, ή δ' Ιργασία καλή πδντήκον-α εϊδα έπιδειχθέντα μοι παρά νομι-
τών δωμαϊκών χρόνων. σματοκαπήλου τινός.
β) έχ τψ άρχιτεχτονιχης ταΰτα και τοιαΰτά εισι τά ευρεθέντα έν ταΐς περί τό
δλίγα μόνον τεμάχια άνευρέθησαν λόγου άνάςια· προς Όλύμπιον άνασκαφαΐς ταΐς δδοποιΐας χάριν έπιχειρι-
δεΐγμα δέ Ιζέδωκα τρία μόνον τά καλλίτερα έν πίνακι ΙΒ' σθείσαις δπό τοΰ Γάλλου δδοποιοΰ τής πόλεως Αθηνών
τοΰ πολυπτύχου χιτώνος. Ιργον των δωμαϊκών χρόνων, δπ' άρ. 11, 12 και 13, ών τό πρώτον κα? τό τελευταίο-,
τό υψος αύτοΰ 0,49, τό πλάτος 0.25. ευρίσκεται αυτόθι, περιέγραψα έν τη Γεν. έφημ. άρ. 85 § ζ* και ή, τό δέ
12) δμοιον τμήμα, ου τό μέν υψος 0,25, τό δέ πλά- δπ' άρ. 12 δέν χρήζει περιγραφής, τό υψος αύτοΰ Ο 40
τος, 0,43, τό δέ βάθος περί τά μέσα 0,00. τό δεςίόν τό πλάτος 0,28 κα! τό πάχος 0,10. ευρίσκεται δέ μεταςύ
«ύτοϋ μέρος παρέχει μέρος πολυπτύχου χιτώνος, τό δέ των έπιγραφών πρό της εισόδου εις την άκρόπολιν. τό
άριστερόν μέρος οφεως, 0,12 μήκους και 0,05 πλάτους, δπ'άρ. 12 τμήμα κίονος £ωμαϊκοΰ, εχον Ιν ταϊς £α-
ή εργασία τών καλλιτέρων χρόνων, ευρίσκεται αυτόθι. βόώσεσι στρίγας, δποίας και δ δυτικός ιστάμενος της
13) σφίγ; επί πέτρας συμφυούς αύτη καθημένη. λεί- Αδριανού στοάς δυθμοΰ κορινθιακού, Τσταται έν τη θέσει
πούσι δ' αύτής πάντα τά άκρα, ήτοι κεφαλή ούρα και ένθα και εύρέθη, ήτοι εςω τού βορείου τείχους τού
τά τελευταία τών κώλων, πλην τού αριστερού οπίσθιου περιβόλου τοΰ Ολυμπίου κατά τήν διεύθυνσιν τοΰ
ποδός, 8ς ^ος διεσώθη. μέ τους εμπρόσθιους πόδας εςωτερικού στοίχου τών κιόνων τοΰ προνάου, άπέχον
κρατεί κεφαλήν, μόσχου πιθανώς, και δή έψημένου ή, τοΰ βορείου τείχους 0,5,15 γαλλ. μ., ούχί 15, 15, ώς Ιν
ώς κοινώς λέγομεν, βρασμένου, της κεφαλής ταύτης τά τή είρημένη Γεν. έφημ. κατά τυπογρ. σφάλμα έςε-
περί τήν ρΤνα και τό στόμα μέρη άπετρίβησαν &λως και δόθη, και έν άλλαις δσαι έ;ετύπωσαν τά άρχαιολο-
δι' αυτό γίνεται δυσδιάγνωστος, τών δπισθί^ν ίμως με- γικάμου. ή περίμετρος τοΰ κίονος=1,90. λευκόν δέ
ρών καλώς διακρίνονται κατά τό άριστερόν μέρος, δ- μάρμαρον ή υλη και ταύτης και πάντων τών λοιπών
φθαλμδς, ους, κέρας μικρόν και μέρος τού τραχήλου, μνημείων τών μέχρι τοΰδε εΐρημένων, έπιγραφών, πλα-
άκριβώς τετμημένου κατά τήν τών μαγείρων τέχνην. στικών και αρχιτεκτονικών τών επιτύμβιων δέ Ιπιγρα-
δποκάτωδέ της βάσεως φαίνονται ^χνη δπής διηκόσηςδιά φών τινές έκ μαρμάρου υμηττίου έποιήθησαν, ώς συνή-
παντός τοΰ μήκους αύτής, και έχούσης διάμετρον 0,03 θως αί τοιαΰται.
περίπου, 1\ ής εικάζω «V ώς κρουνός πηγής έχρησί- γ1) Ιχ τ~ς ά]7ειοπλαστιχ~:
μευσεν ή σφίγξ αυτη είτε εν ίερω τινι είτε και εν μα- " :· · ■ .„"''„.„
, «, ι, , ο ί > χ ν, , ·,, , ωσαύτως Ολίγου λογού α;ια εύρεθησαν αϋτόθεν, ών
γειρείω. ινα οε μη τις θαυμαση οιά τα περι εψημενης ' ' , , ιτν , η Λη
1 ' ' , , , , ,π ~ , τάπεριεργοτερα απεικονισθησαν εν πίνακι ΙΒ άρ. υ-10.
κεφαλής ειρημενα μοι τον παραμεμπω εις Πειραιά προς Γ Γ| ' ' Γ
τον διευθυντήν τοΰ ταχυδρομείου κύριον Χαϊκάλην, ος &) ^ δε νομισματική
άνασκάπτων τά θεμέλια τής οικίας του άνευρε άρχαιό- τά φανερωθέντα μέχρι τοΰδε ήσαν
τητα άλλόκοτον έκ πρώτης δψεως, ήν επέδει^έ μοι τδν ^ τε3σαραν.οντα και πέντε χρυσά νομίσματα, πάντα
παρελθόντα Ίούνιον. ή άρχαιότη, αύτη. αύτοτελής ούσα, ?^ κ0(ΑΙοθ|ντα εί- τ4 έθνικόν καλοόμβνον νομισματο-
οδδέν έτερον παριστάνει ή κεφαλήν μόσχου έψημένην μου33?ον τό Ιν τή βιβλιοθήκη τού πανεπιστημίου
και παρ' αύτη τούς τέσσαρα: τού μόσχου πόδας ωσαύτως ^ (#χρηοΧΟν δυστυχώς τή επιστήμη και τοις φοιτηταϊς,
Ιψημένους ή βρασμένους, ώστρ. ΐ'νε αύτόχρημα δλόκλη- ώ. ^ 2χϊί. ^ ^., |ν φ^οννη τά νομί_
ρος πατσίας κατά τήν τουρκοβάρβαρον δνομασίαν τοΰ σμα_^ ώς έν £λλθ[? μου3είοιίι 0£τ6 κατάλογος αυΤων
πράγματος, και δήλον δ'τι σύμβολον μαγείρου ην τί γαρ δ^ρχει φανερός παντί κ.τ.λ.), δπο κάγώ ζητήσας εΐόα
άλλο; - διά τήν τοιαύτην δέ συγγένειαν τών δύο τούτων α0τά, καλής διατηρήσεως οντα,κα! ά,αφερόμενα,καθά μοι
άρχαιοτήτων έκρινα εύλογον νά συνεκδώσω άκολούθως ^ δ εδρεβ6ίς διάσημος ήμών νομισματολόγος
άμφοτέρων τά άπεικάσματα, όπως και άλλοι εικοτολογή- κύρ(ρς γ]^ος Λάμπρου, κατά μέν τινας εις Ίωάννην
σωσι περί αύτών. ή είρημένη δέ σφίγς ευρίσκεται Μα ^ β^αταην αυτοκράτορα τής Νικαίας, κατά άλλους
και τά πλείστα τών λοιπών Ικ τών ανασκαφών τοΰ Ό- §3 £?ς '\ω^ψ τον Κομνη--όν.
λυμπίου, ήτοι πρό τού οικήματος τών απομάχων τής ^ κ8ρμθ(ϊΐα χάλκινα πολύγωνα και μάλιστα
άκροπόλεως. τό σώζομενον αύτής μήκος 0,35, ή δέ ^ ^ πλείστα έκ τών βυζαντινών χρόνων,
περί τήν κοιλίαν περίμετρος 0,38, ή δ' Ιργασία καλή πδντήκον-α εϊδα έπιδειχθέντα μοι παρά νομι-
τών δωμαϊκών χρόνων. σματοκαπήλου τινός.
β) έχ τψ άρχιτεχτονιχης ταΰτα και τοιαΰτά εισι τά ευρεθέντα έν ταΐς περί τό
δλίγα μόνον τεμάχια άνευρέθησαν λόγου άνάςια· προς Όλύμπιον άνασκαφαΐς ταΐς δδοποιΐας χάριν έπιχειρι-
δεΐγμα δέ Ιζέδωκα τρία μόνον τά καλλίτερα έν πίνακι ΙΒ' σθείσαις δπό τοΰ Γάλλου δδοποιοΰ τής πόλεως Αθηνών