Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

53 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 54

κυρίου Δανιήλ κατά τό τέλος τοΰ λήςαντος έτους και §;ής, διαφόρων στάσεων και κινήσεων καθαρώς ήμΤν τήν λαμ-
°» άποπερατώσας αύτοΰ τό έργον του και προσχώσας το πράν έττο/ήν της έλληνικής τέ/νης έμφαίνουσιν, υπεν-
ΧΡηπίόωμα τοΰ ναοΰ, νΰν και τδν Ίλισσον κεραΐζει..... θυμιζομένης προσέτι και υττό τοΰ έρυΟροΰ χρώματος
Αθ. Σ. ΡΟΓΣΟΠΟΤΛΟΣ. τών παριστανομένων μορφών, Ινώ έπί τών τής αρχαιό-
τατης έποχής πηλίνων αγγείων συνήθως αί παραστάσεις
-—· 'ΒΟΟ'- ■-- εΐναι μέλανος χρώματος επί ερυθρού τοΰ αγγείου.

Έν τώ μέσω "σταται νεανίας φέρων ποικίλων και

β' ΘΕΩΝ ΚΡ1ΣΙΣ ΥΠΟ ΠΑΡΙΔΟΣ. ν , \ .

1 πλουσιαν ασιατικην στολην, κρατών εις την δεζιάν αύτοΰ

'Απειχόησις ϊπί πηλίνρυ άμφορέως. δύω δίρ5£Χβ γ_α[ κεκαλυμμένην Ιχων τήν κεφαλήν διά

Πρό τίνων μηνών ελαοον παρά καλοΰ φίλου άπει- πλουσίου και υψηλού καλύμματος: άμφοτέρωθεν αότοϋ

κόνισιν αγγείου πηλίνου εκ τών κοινώς αμφορέων κα- πετώσι δύω πτερωτοί έρωτες, τών ύποίων τά μεν σώ-

λουμένων, οπερ κατά τά λεγόμενα άνεσκάφη μεν εις ματα ε^ναι λευκοΰ χρώματος, τά δε πτερά έρυθροΰ. 01

τήν νήσον Κρήτην, ευρίσκεται δέ νΰν είς ίόιωτικήν τινα έρωτες οΰτοι παντίοις τρόποις φαίνονται πειρώμενοι νά

συλλογή ν τής Κωνσταντινουπόλεως. —Και ή άπεικόνισις καταπείσωσι τον νεανίαν εϊ'ς τι, ενώ δ νεανίας καθαρώς

αυτη εύύυς διήγειρεν ως είκός εις μέγιστον βαθμόν τήν έμφαίνεται ώς αμφιταλαντευόμενος. Προ τοΰ νεανίου

περιέργειάν μου, διότι το άγγεΐον τοΰτο ου μόνον διά *$ψαΐ νεάνις λαμπρώς ένδεδυμένη, διά τής αριστεράς

τοΰ μεγέθους αύτοΰ (εΐναι 0,38 ύψους και εχει περίμε- αυτήί ΧείΡ^> μετά μεγίστης δσης χάριτος τον πέπλον

τρον 0,85) αλλά και διά τής έπ' αύτοΰ παραστάσεως και κρατοΰσα, και τον νεανίαν ατενίζουσα: ή μορφή αύτη

ώραιότητος τών παριστωμένων προσώπων, ώσπερ και δικαίως ώς ώραιοτέρα άπασών έμφαίνεται, και ή λεπτότης

διότι αναφέρεται ώς είς Κρήτην ευρεΟέν, κατά πολί) κα< ποικιλία τών ένδυμάτων αύτής, ώσπερ και το εΰειοες

εΐναι αςιον περιέργειας. τ^ΰ προσώπου και τό χαρίεν και αφελές τών κινήσεων

Και δμολογητέον μεν δ,τι ετι και νΰν διστάζομεν «ύτής δυοκόλως εις ά'λλην επί αγγείου παράστασιν ευρε-

τά μέγιστα νά πιστεύσωμεν, ότι τδ άγγεΐον τοΰτο εδρέθη Θήσεται.— "Οπισθεν τής νεανίδος ταύτης ισταται νεα-

εις Κρήτην, διότι μέχρι τοΰδε δλίγιστα μόνον αγγεία νίας, γυμνός, ούτινος ή χλαμίς όπισθεν τοΰ σώματος

ευρέθησαν εις τήν νήσον ταύτην, ούδέν δέ τοιούτον έχον αύτοΰ κρέμαται, κρατεί δέ είς τήν δεςιάν κύτοΰ δύω

μέγεθος και σχήμα, ώς γνωστόν ήμΐν τουλάχιστον εΐναι, δόρατα, και προσβλέπει έπ ϊσης μετά μεγίστης δσης πε*

δπενθυμίζει δέ μάλλον εις ήμας τά λαμπρά άγγεΓα τά ριεργείας τον έν τω μέσω ίστά'μενον νεανίαν.

εις τήν μεσημβρινήν Ίταλίαν ευρισκόμενα, τά άποτε- Προ τής καθημένης νεανίδος ισταται έτερος νεανίας

λοΰντα το λαμπρότερον κόσμημα τών διαφόρων τής Εύ- επ' Γσης γυμνός,τής χλαμίδος αύτοΰ όπισθεν τοΰ σώματός

ρώπης μουσείων;, ώστε μάλλον είκάζομεν δ,τι και τό του καταπιπτούσης και έπ' αυτής έπί τοΰ τραχήλου πϊλον

άγγεΐον τοΰτο εις Ίταλίαν ευρεΟέν μετεκομίσθη παρά προσηρμοσμένον, ώς συνήθως έπί παραστάσεων τών τα-

φιλαρχαίου τινός είς Κωνσταντινούπολιν όπου ετι και νΰν ζειδευόντων ευρίσκομεν τοιούτον, έκ δέ τοΰ έν τή άρι-

εδρίσκεται. Τά μέγιστα ό'μως ήδύνατο νά ώφεληθή ή στερα αύτοΰ χειρί ευρισκομένου κηρυκείου καθαρώς ώς

Χής άρχαιολογίας έπιστήμη, αν ήδυνάμεθα μετά θετικό- Ερμής έμφαίνεται, διά δε τής ανυψωμένης δεςιας χειρός

τητος νά εΐ'πωμεν δτι και τό άγγεΐον τοΰτο και διάφορα φαίνεται προτρέπων τινά εΐ'ς τι.— "Οπισθεν τοΰ Έρμου

ά*λλα τοΰ αύτοΰ είδους εις Κρήτην ευρέθησαν, δυστυχώς ΐσταται μεγαλοπρεπής γυνή, λαμπρά ένδεδυμένη, κρα»

δμως έπί τοΰ παρόντος ούδεμίαν βεβαιότητα περί τούτου τοΰσα σκήπτρον έν τή δεςιά αύτής και περιδεδημένην

έχομεν. τήν κεφαλήν διά λαμπρός στεφάνης: και αυτη στρέφει

Και τοιαύτα μεν περί μεγέθους, σχήματος και τόπου τά βλέμματα αύτής προς τον έν τώ μέσω ίστάμενον

ευρέσεως τοΰ αγγείου τούτου. — 'Εκεΐνο ό'μως, δπερ τήν νεανίαν, ενώ όπισθεν αύτής δύω γυμνοί νεανίαι, δ μεν

μεγίστην ημών σπουδήν και περιέργειαν διήγειρεν εΐναι ^ήμενος μετά δύω δοράτων εν τή όεςια, δ δέ ίστά-

ή έπ' αύτοΰ παράστασις, διότι έπί τοΰ λαμπροτάτου μέ- μίνος έπακουμοών τον όεςιόν βραχίονα έπί τοΰ δεςιοΰ

λανος χρώματος τοΰ αγγείου τούτου ευρίσκομεν δι' έ- γόνατος και εις τήν όεςίάν δόρυ κρατών, έπ' ίσης κρα-

ρυθροΰ χρώματος παριστωμένας διαφόρους μορφάς, τών Χ0ΰσ[ Τά βλέμματά των πρός τό μέσον τής παραστά-

δποίων ή ώραιότης τοΰ προσώπου, τό εύρυθμον τοΰ σώ- σεως προσηλωμένα.

ματος, ή ποικιλία τής στολής και έν γένει ή χάρις τών θέλοντες δέ νΰν νά άποοώσωμεν εις τάς παριστώ-