DOI Heft:
Heft 3 (Μάρτιος 1862)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12172#0037
55
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
50
μένας μορφάς τάς προσηκούσας επωνομασία;, ττρέ—=ι
κατά πρώτον νά στηοίςωμεν τήν εςήγησιν ημών επί των
μορφών, αΤτίνεί καθαρώς ήμΐν άφ' έαυτοΰ των εμφαί-
νονται, και τοιαΰται είναι οί δύω ίρωτες και δ Έρμη;
Βλέπομεν λοιπόν ?,τι παρίστανται θεότητες και ίτΐ
κατά συνήθειαν επικρατούσαν εις τά τη; ελληνικής τέ-
χνης έ'ργα, σπανίω; επι παραστάσεων όπου αναφαίνονται
Οεότητος εύρίσκομεν παριστωμένας και ανθρωπίνως μορ-
φάς, καθώς και έν γένει σπανιώταται είναι αί παραστά-
σεις ιστορικών συμβεοηκότων επί πήλινων αγγείων, ενώ
μέχρι τούδε όλίγιστα παραδείγματα τοιαύτα άνεφάνησαν
ώστε μετά δετιχότητος την παράστασιν ταότην θέλομεν
ώς μυθολογικήν εξηγήσει. — Καϊ πρώτη και κυρία μορφή,
ήτις εύκολώτερον δύναται να μας δόηγήση εις άνεύ-
ρεσίν τοΰ παριστωμένου, είναι ή εν τω μέσω ιστάμενη
νεανική μορφή ασιατικά ένόεδυμένη, ήτις καθαρώς ώς
τό πρώτον και κύριον πρόσωπον της παραστάσειυς πα-
ρουσιάζεται. Και τρεις μέν συνήθως ήρωας άσιατικά
Ινόεδυμένους επί τών πηλίνων αγγείων εύρίσκομεν τον
Ποίριν τον Άδιονιν και τον Γανυμήοην, ώστε πιθανώς
ή παράστασις αύτη έκ τών μύθων ενός τών τριών τούτων
έλήφθη.
Και άνατρέχοντες τον τοΰ Πάριδος μΰΟον εύρίσκομεν
άναφερόμενον, ότι αφού είς τους γα'μους τοΰ Πηλέως
και της Θέτιδος άπαντες οί ίΐεοί προσεκλήθησαν. μόνη ή
θεά "Ερις άπεολήθη αυτών ό'Θεν και δργισΟεΤσα Ιρδιψεν
χρυσοΰν μήλον εν τω μέσω τών παρευρισκομένων, φέ-
ρον τήν έπιγραφήν «ή καλή λαοέτιο» και εκ τούτου με-
γίστη ήγ·ρθη πάλη μεταςύ τών τριών θεαινών της "Ηρας
της Αφροδίτης και της ΆΘηνας περί τοΰ τίς ε; αυτών
ώφειλε νά λάβη το μήλον τοΰτο τοΰ κάλλους, ώστε δ
Ζευς ήναγκάσΟη νά πέμψη τάς τρεΓς ταύτας θεάς μετά
τοΰ Έρμου προς τον [Ιάριν, βστις και άπονείμας τδ
μήλον εις τήν Άφροδίτην, συνεργεία αυτής ελαβεν
τήν τότε ώραιοτάτην Έλένην τοΰ Μενελάου; αυτη ή
αιτία τοΰ Τοωϊκοΰ πολέμου· (ό'ρα περ! τοΰ μύθου τούτου
Εύριπίό. Ίφιγ. εν αΰλ. 1302. ΙΙαυσ. 5,19.1 Ευστά-
θιος σελ. 980, 51 -Όμήρου Ίλιάδ. 24. 45, 29.—
Λουκιανός θεών Διάλογ. 20. και διάφορα άλλα χω-
ρία αναφερόμενα παρά Ε. Ιαοοίη είς τδ Λεςικόν αύτοΰ
τή; ελλ. και ρωμ. μυθολογίας σελ. 701 κτλ.) "Αν λοι-
πόν παραοάλλωμεν τήν παράστασιν επί τοΰ άμφορέως
τούτου μετά τών υπό τοΰ μύθου αναφερομένων, θέ-
λομεν-ευρει πληρέστατα αυτήν συμφωνούσαν μέ τόν
μΰθον, διότι ή μεν μεσαία νεανική μορφή μετά πλεί-
στης ίσης πιΟανότητος ώς Πα'ρις δύναται νά έξηγηθη,
ίστις ώς τοιούτος πολλάκις και επί απεικονίσεων άλλων
άγγείων ώ; τοιούτος ευρίσκεται και διά τών δύω δο-
ράτων, τά δποΤα είς τήν δεςιάν αύτοΰ κρατεί, ώς κυνη-
γός και ποιμήν ήμΓν εμφαίνεται: δ Πάρις λοιπόν ούτος,
υπό τών δύω ερώτων σφοδρώς παρακινούμενος μέλλει
νά δώση τό τής ώραιότητος μήλον ει; τήν προ αύτοΰ
άφελώς καθημένην ώραιοτάτην θεάν Άφροδίτην, ήτις
πεποιθυΓα είς τήν όύναμιν τών θέλγητρων της, και βε-
βαία της νίκης της, φαίνεται υποσχομένη είς τον IΙά-
ριν τήν τοΰ Μενελάου Έλένην. Και δ Έρμης ώς φαί-
νεται λαμβάνει μέρος είς τήν διαπραγμάτευση» ταότην,
φέρων πρός περισσοτέραν ύποστήρίςιν τών λόγων του τήν
δεςιάν αύτοΰ πρό τοΰ προσώπου του και ένώ* ή ό'πισθεν
αύτοΰ ισταμένη υπερήφανος θεά πληρέστατα διά τοΰ
σκήπτρου, όπερ κρατεί είς τήν δεςιάν αυτής και Ιν γένει
τής άλαζόνου στάσεως αυτής ώς "Ηρα ή τοΰ Διός
σύζυγος εν πάση τή λαμπρότητι αδτής έμφαίνεται, ήτις
προβλέπουσατήν μέλλουσαν ήττάντης, πιθανώς διαλογί-
ζεται τοΰ μετά ταύτα δπόΈρμοδώρου είς δύω επιγράμ-
ματα αύτοΰ έκφρασθέντος, όστις έπικαλεΐ τόν Πάριν
βοών βοσκόν, ώς άπονείμαντα τό τής ώραιότητος μή-
λον είς τήν Άφροδίτην. ΑΣ τρεις δέ νεανικαί μορφαί,
αί τήν μεσαίαν ταύτην παράστασιν περιστοιχίζουσαι πι-
θανώς ώ; εταίροι τοΰ Πάριδος θέλουσιν έςηγηθή, οΐ-
τινες και διά τών δύω δοράτων, άπερ κρατοΰσι έπ ίσης
και αύτοί ώ; κυνηγοί ήμΐν εμφαίνονται. — Ούτω λοιπόν
εςηγεΐται πληρέστατα και φυσικώτατα ή παράστασι;
αύτη, ένω τήν μόνην άνωμαλίαν τή; παραστάσεως
ταύτης, ότι δηλαδή αντί τών τριών θεοτήτων τής "Ηρας,
Αφροδίτης και ΆΘηνας, μόνον δύω τήν "Ηραν και
Άφροδίτην εύρίσκομεν, θέλομεν παραβλέψει διότι τοι-
αύτην εύρίσκομεν και επί παραστάσεως άλλων αγγείων
τοΰ αύτοΰ άντικειμένου.
Και ταύτα μέν περί τής παραστάσεως ταύτης.
Άν δέ άνατρέςωμεν τά διάφορα έ'ργα τής αρχαίας
τέχνης, τά διασωθέντα ήμΐν, θέλομεν πολλάκις εύρει τόν
μΰθον τούτον μετά διαφόρων τροποποιήσεων παριστα-
νόμενον, επί πηλίνων αγγείων, άναγλύφων, κατόπτρων,
εικόνων διαφόρων τής Πομπηίας, σφραγιδολίθων και
νομισμάτων τά δποΐα άπαντα αναφέρονται και περιγρά-
φονται παρά ΛΎβΠίΟΓ είς τά Αητιαίΐ άβΠ' Ιηδί. XVIII
132—135 ΚΚοοΗβίτβ Μοη. <Ιηβ<1 I ρ 260 Οι-οϋ-
ζβτ ϋοιιίβοΐι. δοΐιήΐίί II, 3 ρ 99 ££. καίΟνβΓ-
ΐ)6ο1ί ΗβΓοί3θ1ιο Οαΐ. I ρ 206. Η.
Π. ΠΕΡΒΑΝΟΓΛΟΥΣ.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
50
μένας μορφάς τάς προσηκούσας επωνομασία;, ττρέ—=ι
κατά πρώτον νά στηοίςωμεν τήν εςήγησιν ημών επί των
μορφών, αΤτίνεί καθαρώς ήμΐν άφ' έαυτοΰ των εμφαί-
νονται, και τοιαΰται είναι οί δύω ίρωτες και δ Έρμη;
Βλέπομεν λοιπόν ?,τι παρίστανται θεότητες και ίτΐ
κατά συνήθειαν επικρατούσαν εις τά τη; ελληνικής τέ-
χνης έ'ργα, σπανίω; επι παραστάσεων όπου αναφαίνονται
Οεότητος εύρίσκομεν παριστωμένας και ανθρωπίνως μορ-
φάς, καθώς και έν γένει σπανιώταται είναι αί παραστά-
σεις ιστορικών συμβεοηκότων επί πήλινων αγγείων, ενώ
μέχρι τούδε όλίγιστα παραδείγματα τοιαύτα άνεφάνησαν
ώστε μετά δετιχότητος την παράστασιν ταότην θέλομεν
ώς μυθολογικήν εξηγήσει. — Καϊ πρώτη και κυρία μορφή,
ήτις εύκολώτερον δύναται να μας δόηγήση εις άνεύ-
ρεσίν τοΰ παριστωμένου, είναι ή εν τω μέσω ιστάμενη
νεανική μορφή ασιατικά ένόεδυμένη, ήτις καθαρώς ώς
τό πρώτον και κύριον πρόσωπον της παραστάσειυς πα-
ρουσιάζεται. Και τρεις μέν συνήθως ήρωας άσιατικά
Ινόεδυμένους επί τών πηλίνων αγγείων εύρίσκομεν τον
Ποίριν τον Άδιονιν και τον Γανυμήοην, ώστε πιθανώς
ή παράστασις αύτη έκ τών μύθων ενός τών τριών τούτων
έλήφθη.
Και άνατρέχοντες τον τοΰ Πάριδος μΰΟον εύρίσκομεν
άναφερόμενον, ότι αφού είς τους γα'μους τοΰ Πηλέως
και της Θέτιδος άπαντες οί ίΐεοί προσεκλήθησαν. μόνη ή
θεά "Ερις άπεολήθη αυτών ό'Θεν και δργισΟεΤσα Ιρδιψεν
χρυσοΰν μήλον εν τω μέσω τών παρευρισκομένων, φέ-
ρον τήν έπιγραφήν «ή καλή λαοέτιο» και εκ τούτου με-
γίστη ήγ·ρθη πάλη μεταςύ τών τριών θεαινών της "Ηρας
της Αφροδίτης και της ΆΘηνας περί τοΰ τίς ε; αυτών
ώφειλε νά λάβη το μήλον τοΰτο τοΰ κάλλους, ώστε δ
Ζευς ήναγκάσΟη νά πέμψη τάς τρεΓς ταύτας θεάς μετά
τοΰ Έρμου προς τον [Ιάριν, βστις και άπονείμας τδ
μήλον εις τήν Άφροδίτην, συνεργεία αυτής ελαβεν
τήν τότε ώραιοτάτην Έλένην τοΰ Μενελάου; αυτη ή
αιτία τοΰ Τοωϊκοΰ πολέμου· (ό'ρα περ! τοΰ μύθου τούτου
Εύριπίό. Ίφιγ. εν αΰλ. 1302. ΙΙαυσ. 5,19.1 Ευστά-
θιος σελ. 980, 51 -Όμήρου Ίλιάδ. 24. 45, 29.—
Λουκιανός θεών Διάλογ. 20. και διάφορα άλλα χω-
ρία αναφερόμενα παρά Ε. Ιαοοίη είς τδ Λεςικόν αύτοΰ
τή; ελλ. και ρωμ. μυθολογίας σελ. 701 κτλ.) "Αν λοι-
πόν παραοάλλωμεν τήν παράστασιν επί τοΰ άμφορέως
τούτου μετά τών υπό τοΰ μύθου αναφερομένων, θέ-
λομεν-ευρει πληρέστατα αυτήν συμφωνούσαν μέ τόν
μΰθον, διότι ή μεν μεσαία νεανική μορφή μετά πλεί-
στης ίσης πιΟανότητος ώς Πα'ρις δύναται νά έξηγηθη,
ίστις ώς τοιούτος πολλάκις και επί απεικονίσεων άλλων
άγγείων ώ; τοιούτος ευρίσκεται και διά τών δύω δο-
ράτων, τά δποΤα είς τήν δεςιάν αύτοΰ κρατεί, ώς κυνη-
γός και ποιμήν ήμΓν εμφαίνεται: δ Πάρις λοιπόν ούτος,
υπό τών δύω ερώτων σφοδρώς παρακινούμενος μέλλει
νά δώση τό τής ώραιότητος μήλον ει; τήν προ αύτοΰ
άφελώς καθημένην ώραιοτάτην θεάν Άφροδίτην, ήτις
πεποιθυΓα είς τήν όύναμιν τών θέλγητρων της, και βε-
βαία της νίκης της, φαίνεται υποσχομένη είς τον IΙά-
ριν τήν τοΰ Μενελάου Έλένην. Και δ Έρμης ώς φαί-
νεται λαμβάνει μέρος είς τήν διαπραγμάτευση» ταότην,
φέρων πρός περισσοτέραν ύποστήρίςιν τών λόγων του τήν
δεςιάν αύτοΰ πρό τοΰ προσώπου του και ένώ* ή ό'πισθεν
αύτοΰ ισταμένη υπερήφανος θεά πληρέστατα διά τοΰ
σκήπτρου, όπερ κρατεί είς τήν δεςιάν αυτής και Ιν γένει
τής άλαζόνου στάσεως αυτής ώς "Ηρα ή τοΰ Διός
σύζυγος εν πάση τή λαμπρότητι αδτής έμφαίνεται, ήτις
προβλέπουσατήν μέλλουσαν ήττάντης, πιθανώς διαλογί-
ζεται τοΰ μετά ταύτα δπόΈρμοδώρου είς δύω επιγράμ-
ματα αύτοΰ έκφρασθέντος, όστις έπικαλεΐ τόν Πάριν
βοών βοσκόν, ώς άπονείμαντα τό τής ώραιότητος μή-
λον είς τήν Άφροδίτην. ΑΣ τρεις δέ νεανικαί μορφαί,
αί τήν μεσαίαν ταύτην παράστασιν περιστοιχίζουσαι πι-
θανώς ώ; εταίροι τοΰ Πάριδος θέλουσιν έςηγηθή, οΐ-
τινες και διά τών δύω δοράτων, άπερ κρατοΰσι έπ ίσης
και αύτοί ώ; κυνηγοί ήμΐν εμφαίνονται. — Ούτω λοιπόν
εςηγεΐται πληρέστατα και φυσικώτατα ή παράστασι;
αύτη, ένω τήν μόνην άνωμαλίαν τή; παραστάσεως
ταύτης, ότι δηλαδή αντί τών τριών θεοτήτων τής "Ηρας,
Αφροδίτης και ΆΘηνας, μόνον δύω τήν "Ηραν και
Άφροδίτην εύρίσκομεν, θέλομεν παραβλέψει διότι τοι-
αύτην εύρίσκομεν και επί παραστάσεως άλλων αγγείων
τοΰ αύτοΰ άντικειμένου.
Και ταύτα μέν περί τής παραστάσεως ταύτης.
Άν δέ άνατρέςωμεν τά διάφορα έ'ργα τής αρχαίας
τέχνης, τά διασωθέντα ήμΐν, θέλομεν πολλάκις εύρει τόν
μΰθον τούτον μετά διαφόρων τροποποιήσεων παριστα-
νόμενον, επί πηλίνων αγγείων, άναγλύφων, κατόπτρων,
εικόνων διαφόρων τής Πομπηίας, σφραγιδολίθων και
νομισμάτων τά δποΐα άπαντα αναφέρονται και περιγρά-
φονται παρά ΛΎβΠίΟΓ είς τά Αητιαίΐ άβΠ' Ιηδί. XVIII
132—135 ΚΚοοΗβίτβ Μοη. <Ιηβ<1 I ρ 260 Οι-οϋ-
ζβτ ϋοιιίβοΐι. δοΐιήΐίί II, 3 ρ 99 ££. καίΟνβΓ-
ΐ)6ο1ί ΗβΓοί3θ1ιο Οαΐ. I ρ 206. Η.
Π. ΠΕΡΒΑΝΟΓΛΟΥΣ.