DOI issue:
Heft 4 (Ἀπρίλιος 1862)
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.12172#0055
91 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡ1Σ. 92
τεριχη οίκονομία τής έ^ημέρίδος ταύτης ούδόλως συμ- 11 Ώς έ-ληροφορήθημεν εύρέθησαν δμως χαΐ είς Κόριν-
φέρον' νομίζομεν,' αί συνήθεις νεκρικά! έπιγραφάΐ νά έχδί- θον χαΐ Άττιχήν κάτοπτρα έγΧεχάραγμέναί έχοντα παρα-
δωνται πανομοιοτύπως· διότι ή τοιαύτη πολυτέλεια έλα- στάσεις· είναι δμως σπανιώτατα.
χίοτην μόνον παρέχει ώφέλειαντή έπιστήαη, ένω και ή 12 Περϊ των παρά τοϊς άρχαίοις έν χρήσει ξύλινων θηκών,
δαπάνη και δ τόπος κάλλιον δύναται εις εκδοσιν περιέρ- „ ' , „ «, ττ·«Λ 104 ν») -„η,ίν.- »-«ι»νιη
,' - , ν,, , - > Γ < οοα και 2, ου ι ο αν II σελ. 194. και πολλάκις τ^μα/ια
γ ω ν επιγραφών και άλλων μνημείων της αρχαιότητος να ' , , , »ΑΛ/βν,Λ»„ „,τΤ,.ν ^„„Λ Γηη-τν'ηι»
ι ,ιγ τ τοιούτων εντός τάφων ευρέθησαν, ουτω παρα ι ροπιου
χρησιμευση. ^ ^ , ^ . Ινεστώσης έκατονταετηρίδος έντδς τάφων
8 Είς τήν αυτήν ί)έσιν πλησίον των πήλινων τάφων εύρε'- τής Αττικής (δρα'Ρ ό σ σ ι ο ς. ΑγοΙι Ανιίβ I σελ. 23)· ώ-
θησαν έντδς τοΰ χώματος διάφοροι πήλινος αμφορείς τε- ον£Γ) χ^ χαχα ^ -£λη 1860 είς τάφους παρά τήν Ά-
θραυσμένοι, έντδς τών οποίων συνήθως οστά, ή και μικρά „{αν "["ρ^α.
«Π61* ρ / 13 "Ωστε αί άνασκα^αί αύται και αίτδ παρελθόν έ'τος είς Πει-
9 ΈπΙ εικόνων αγγείων πολλάκις εύρίσκομεν νεκρούς έ- ραια γενόαεναι απέδειξαν τδ έσφαλαένον τοΰ ύπδ Πλου-
στεμμένην τήν κεφαλήν έχοντας· ούτω λ. χ. έπί αγγείου τάοχου' εις βίον Σολ. $ 10 άναβεροαένου «ί>άπτουσι
του Βερολίνου ΟβΓίιαπΙ ΌτοΙΙ η ΓΌγβοΙι 1861. ί£. ΟΙ,VI. δ^ Μεγαρείς πρδς έω τούς νεκρούς στρέοοντες, Αθηναίοι
Ένω έπ'ι λαμπρού αγγείου εύρίσκομεν παριστανόμενον ^ ποί>ί έσπέραν».
τόν νεκρδν Άρνίμορον στειοανοόμενον ύπδ τής τοοοοΰ .'ν > <γ> / ,. τ λ ι τ ο^ν · > ? ι ί
(ΟνέΛβοΙν ΟαΙ Ηογ. Γ,ίΙιΚν ίί IV, 3\ ' '' 14 ¥ Ροσσιος (ΑγοΙι Αυίβ I, 24)· αναφέρει, οτι έντος
ν ' - των ταιίων των περίς των Άθηνων συγκριτικώς δλιγα
10 Εις τά πέριξ τών Αθηνών συνήθως εύρίσκομεν έντδς μο\ον έγγεια ευρέθησαν.
τών τάφων ^ στλεγγίόας σιδηράς, ένω αί έντδς τών της Περβάνογλου.
Κορίνθου τάφων εόρηθεϊσαι συνήθως χαλκαι είναι, δθεν καί
καλλιτέρας διατηρήσεως.
Γ' Τδ έν τω Έρεχθείψ εύρεθέν πλοΐον.
(πρβλ. σελ. 39, 9.)
27 Φεβρουαρίου, έν ταϊς έν τώ Έρεχθείψ άρχαιολογι-
χαϊς άνασκαφαΐς τοΰ καθηγητού Κ. Βαίττιχερ, κατά τήν 10
ώραν π. μ. άνεκαλύφθη πλοϊον χάλκινον, τού εί'δους τών λι-
βυρνίδων, κομψότατον και σώον, όσον ένεστι. Τδ μήκος αυ-
τού, μετρούμενον άπδ τοΰ ά'κρου τοΰ κορύμβου, μέχρι τής
πρύμνης είναι 30 έκατοστά τού γαλλικού μέτρου, τδ δε πλά-
τος αύτοΰ μετρούμενον κατά τδ πλατύτερον μέρος, παρά τον
ίστδν εΐναι 5 ήμισυ έκατοστά τοΰ γαλλικού μέτρου. Τδ υψος
αύτοΰ άπδ τήν στείρην τής τρόπιδος μέχρι τοΰ τράφηκος καί
τών οίσΰνων ριπέων είναι 5 έκατοστά τοΰ γαλλικοΰ μέτρου.
Τδ δέ βάθος τοΰ κύτους ή γάστρας 4 έκατοστά. Τδ ανά-
θημα τούτο ευρέθη έναποτεθειμένον έπιμελώς έπι δπής τίνος,
τοΰ έκ πλίνθων πώρινων τοίχου, δς διαιρεί τδ Πανδρόσειον
έκ τοΰ Κεκρωπείου. Ισως είς το μέρος τοΰτο ήν τδ πάλαι τδ
δπόγειον έκεϊνο τδ παρά τδ κενοτάφιον τοΰ Κέκροπος και
Έριχθονίου, περι ου ποιείται μνείαν δ Αριστοφάνης έν τοις
άκολούθοις στίχοις
βίδρυσ'^μεθα ουν αύτίκα μάλα, αλλά περίμενε
τδν πλοΰτον, ου περ ήν ιδρυμένος
τδν δπισθόδομον αεί φυλάττων τής θεού.
Ό Σχολιαστής αύτοΰ έςηγών τούς στί/ους τούτους, λέγει
δπίσω τοΰ νεώ διπλούς τοίχος ήν τής καλϋμένης πολιάοος Α-
θηνάς, έχων θύραν δπου ήν Οησαυροφυλακεϊον διπλοΰν δέ τοϊ-
χον έννοεϊ ενταύθα δ σχολιαστής τούς δύο τοίχους Α' τδν διαι-
ροΰντα τδν ναδν τής Πολιάδος άπδ τδ Πανδρόσειον, και Β
τήν διά κιόνων διαίρεσιν τοΰ Πανδροσείου άπδ τδ Κεκρόπειον,
ή δέ διαίρεσις, αύτη και νΰν καταφανής έστι. Παράβαλ. περι
τούτου τήν έπιγραφήν ύπ' αριθ. 1042 τής αρχαιολογικής
έφημερίοος, και τάς είς αυτήν σημειώσεις . Τδ δπόγειον
τοΰτο οί χριστιανοί, δτε τδ Έρέχθειον είς ναδν τής Πανα-
γίας μετεποίησαν, χώσαντες έπελάθοντο έκεϊ τδ ανάθημα
τούτο, ή και έπίτηδες άφήκαν ένταΰθα, ουχι έν έπαφη /ω-
μάτων, αλλά κεκαλυμμένον λαιάπη δ-ως διατηρηθή κάλλιον
τούτο διά τούς απογόνους αυτών ώς και διετηρήθη (1).
(1) Σημειοΰμαι ένταΰθα, οτι δσα χάλκινα λείψανα, οΓον
τεριχη οίκονομία τής έ^ημέρίδος ταύτης ούδόλως συμ- 11 Ώς έ-ληροφορήθημεν εύρέθησαν δμως χαΐ είς Κόριν-
φέρον' νομίζομεν,' αί συνήθεις νεκρικά! έπιγραφάΐ νά έχδί- θον χαΐ Άττιχήν κάτοπτρα έγΧεχάραγμέναί έχοντα παρα-
δωνται πανομοιοτύπως· διότι ή τοιαύτη πολυτέλεια έλα- στάσεις· είναι δμως σπανιώτατα.
χίοτην μόνον παρέχει ώφέλειαντή έπιστήαη, ένω και ή 12 Περϊ των παρά τοϊς άρχαίοις έν χρήσει ξύλινων θηκών,
δαπάνη και δ τόπος κάλλιον δύναται εις εκδοσιν περιέρ- „ ' , „ «, ττ·«Λ 104 ν») -„η,ίν.- »-«ι»νιη
,' - , ν,, , - > Γ < οοα και 2, ου ι ο αν II σελ. 194. και πολλάκις τ^μα/ια
γ ω ν επιγραφών και άλλων μνημείων της αρχαιότητος να ' , , , »ΑΛ/βν,Λ»„ „,τΤ,.ν ^„„Λ Γηη-τν'ηι»
ι ,ιγ τ τοιούτων εντός τάφων ευρέθησαν, ουτω παρα ι ροπιου
χρησιμευση. ^ ^ , ^ . Ινεστώσης έκατονταετηρίδος έντδς τάφων
8 Είς τήν αυτήν ί)έσιν πλησίον των πήλινων τάφων εύρε'- τής Αττικής (δρα'Ρ ό σ σ ι ο ς. ΑγοΙι Ανιίβ I σελ. 23)· ώ-
θησαν έντδς τοΰ χώματος διάφοροι πήλινος αμφορείς τε- ον£Γ) χ^ χαχα ^ -£λη 1860 είς τάφους παρά τήν Ά-
θραυσμένοι, έντδς τών οποίων συνήθως οστά, ή και μικρά „{αν "["ρ^α.
«Π61* ρ / 13 "Ωστε αί άνασκα^αί αύται και αίτδ παρελθόν έ'τος είς Πει-
9 ΈπΙ εικόνων αγγείων πολλάκις εύρίσκομεν νεκρούς έ- ραια γενόαεναι απέδειξαν τδ έσφαλαένον τοΰ ύπδ Πλου-
στεμμένην τήν κεφαλήν έχοντας· ούτω λ. χ. έπί αγγείου τάοχου' εις βίον Σολ. $ 10 άναβεροαένου «ί>άπτουσι
του Βερολίνου ΟβΓίιαπΙ ΌτοΙΙ η ΓΌγβοΙι 1861. ί£. ΟΙ,VI. δ^ Μεγαρείς πρδς έω τούς νεκρούς στρέοοντες, Αθηναίοι
Ένω έπ'ι λαμπρού αγγείου εύρίσκομεν παριστανόμενον ^ ποί>ί έσπέραν».
τόν νεκρδν Άρνίμορον στειοανοόμενον ύπδ τής τοοοοΰ .'ν > <γ> / ,. τ λ ι τ ο^ν · > ? ι ί
(ΟνέΛβοΙν ΟαΙ Ηογ. Γ,ίΙιΚν ίί IV, 3\ ' '' 14 ¥ Ροσσιος (ΑγοΙι Αυίβ I, 24)· αναφέρει, οτι έντος
ν ' - των ταιίων των περίς των Άθηνων συγκριτικώς δλιγα
10 Εις τά πέριξ τών Αθηνών συνήθως εύρίσκομεν έντδς μο\ον έγγεια ευρέθησαν.
τών τάφων ^ στλεγγίόας σιδηράς, ένω αί έντδς τών της Περβάνογλου.
Κορίνθου τάφων εόρηθεϊσαι συνήθως χαλκαι είναι, δθεν καί
καλλιτέρας διατηρήσεως.
Γ' Τδ έν τω Έρεχθείψ εύρεθέν πλοΐον.
(πρβλ. σελ. 39, 9.)
27 Φεβρουαρίου, έν ταϊς έν τώ Έρεχθείψ άρχαιολογι-
χαϊς άνασκαφαΐς τοΰ καθηγητού Κ. Βαίττιχερ, κατά τήν 10
ώραν π. μ. άνεκαλύφθη πλοϊον χάλκινον, τού εί'δους τών λι-
βυρνίδων, κομψότατον και σώον, όσον ένεστι. Τδ μήκος αυ-
τού, μετρούμενον άπδ τοΰ ά'κρου τοΰ κορύμβου, μέχρι τής
πρύμνης είναι 30 έκατοστά τού γαλλικού μέτρου, τδ δε πλά-
τος αύτοΰ μετρούμενον κατά τδ πλατύτερον μέρος, παρά τον
ίστδν εΐναι 5 ήμισυ έκατοστά τοΰ γαλλικού μέτρου. Τδ υψος
αύτοΰ άπδ τήν στείρην τής τρόπιδος μέχρι τοΰ τράφηκος καί
τών οίσΰνων ριπέων είναι 5 έκατοστά τοΰ γαλλικοΰ μέτρου.
Τδ δέ βάθος τοΰ κύτους ή γάστρας 4 έκατοστά. Τδ ανά-
θημα τούτο ευρέθη έναποτεθειμένον έπιμελώς έπι δπής τίνος,
τοΰ έκ πλίνθων πώρινων τοίχου, δς διαιρεί τδ Πανδρόσειον
έκ τοΰ Κεκρωπείου. Ισως είς το μέρος τοΰτο ήν τδ πάλαι τδ
δπόγειον έκεϊνο τδ παρά τδ κενοτάφιον τοΰ Κέκροπος και
Έριχθονίου, περι ου ποιείται μνείαν δ Αριστοφάνης έν τοις
άκολούθοις στίχοις
βίδρυσ'^μεθα ουν αύτίκα μάλα, αλλά περίμενε
τδν πλοΰτον, ου περ ήν ιδρυμένος
τδν δπισθόδομον αεί φυλάττων τής θεού.
Ό Σχολιαστής αύτοΰ έςηγών τούς στί/ους τούτους, λέγει
δπίσω τοΰ νεώ διπλούς τοίχος ήν τής καλϋμένης πολιάοος Α-
θηνάς, έχων θύραν δπου ήν Οησαυροφυλακεϊον διπλοΰν δέ τοϊ-
χον έννοεϊ ενταύθα δ σχολιαστής τούς δύο τοίχους Α' τδν διαι-
ροΰντα τδν ναδν τής Πολιάδος άπδ τδ Πανδρόσειον, και Β
τήν διά κιόνων διαίρεσιν τοΰ Πανδροσείου άπδ τδ Κεκρόπειον,
ή δέ διαίρεσις, αύτη και νΰν καταφανής έστι. Παράβαλ. περι
τούτου τήν έπιγραφήν ύπ' αριθ. 1042 τής αρχαιολογικής
έφημερίοος, και τάς είς αυτήν σημειώσεις . Τδ δπόγειον
τοΰτο οί χριστιανοί, δτε τδ Έρέχθειον είς ναδν τής Πανα-
γίας μετεποίησαν, χώσαντες έπελάθοντο έκεϊ τδ ανάθημα
τούτο, ή και έπίτηδες άφήκαν ένταΰθα, ουχι έν έπαφη /ω-
μάτων, αλλά κεκαλυμμένον λαιάπη δ-ως διατηρηθή κάλλιον
τούτο διά τούς απογόνους αυτών ώς και διετηρήθη (1).
(1) Σημειοΰμαι ένταΰθα, οτι δσα χάλκινα λείψανα, οΓον