DOI Heft:
Heft 5 (Μάιος 1862)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12172#0062
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΕ
ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ
ΥΠΟ
ΤΙΙ2 ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ
ΑΑΠΑΜΙ ΤΪΙΖ ΜΣΙΛΙΚΗ2 ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β'. ΕΤΟΣ Α'. 1802. ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ· ΤΕΓΧΟΣ Ε'. ΜΑΙΟϊ.
ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΟΓ ΤΚΪΧΟΓΣ.—έπιγραφαϊ έλληνιχαί υπό τοϋ έκοότ&υ, ΰ-ό τοϋ Κ. Πιττάκη χαί αύθις ΰττό τοϋ έχοότου.
ΈΠΙΓΡΑΦΛΙ ΕΛΛ11ΜΚΛΙ
ίριθ. 107.
(ορα πίνακα ΙΕ'.)
ευρέθη τόν \·ίπρίλων τη·> 1861 έν ταις χ.Ί.τά τον άγων Δημήτριον τόν Κατηφύρψ άνασχαφάϊς της άρχαιολογιχης
εταιρίας, νυν δέ χϊ!γ«; εν τοις ϋπογείοις τοϋ Βαρβαχζίου μετά πολλών χαι άλλων Ιχέϊθεν αύτοϋ συγχομισθζι-
σών επιγραφών, ή παρούσα επιγραφή ίνζ μία έχ τών πολλών εισέτι άνεχδότων της άηοθήχης ταύτης, γέγραπται δ'ε
έπι λίθου λευχου πεντελησίου, μεταπονηθέντος έχ χιονοχράνου εις σχήμα άσπίδοζ. προ ταύτης δέ της μεταβολή
έπαθε χαι αλλάς, ώς δηλοϋσι τα. έπ\ τών πλευρών Α χαΊ Γ γράμματα, ταύτα δέ φαίνονται επί του πίναχος από δε-
ξιών πους άριστεράν χοψοϋντα, διότι ό πίνας έγένετο υπό του χυρίου I. Γ. Παπαδάχη χατά γεωμζτριχ\ν προβο-
λών, η επί του σχήματος Α οιά στιγμών δηλωθείσα χυρτή γραμμή, ώς χα; η ύπό το σχήμα Γ δηλ,οϋσι την χυρτο-
τητα της ασπίδας, εφ ν,ς άνεγράφη η έν τω σχηματι Β επιγραφή, ή άπειχόνισις χαί τυϋ δλου χαί τών μερών εγε-
νετο μετά μαθηματιχής αχριυείας χαί άναλργίας· χαί η ξυλ.ογράφησις δέ του πίναχος υπό του έπιμελ,οϋς τεχνιτου
Μιχαήλ Αναστασίου έπέτυχε ϋ-αυμασίως, πλην έν στίχψ 2 ο της πρώτης στήλης δπου τό γΑΰφανον διζχοφε την ανω
χεραίαν του Π. χαί έν στ. 96, δπου το δεύτερον γράμμα, τΌ Ρ, έτέθη παρά πολύ πλησίον του //, ενώ έπρεπε να
ζήται μεταξύ του Ιί χαί τοϋ Α άχριδώς έν τω μίσψ. τό μήχος της πλευράς τοϋ τετραγώνου λίθοι) ϊνε 0,76, το υ-
Φ'ος αυτής ή πάχοςϋ,ΙΆ, ή δέ >,υρτότης τη? άσπίδος 0,07, τό δε της άμπυχος αυτής "ύφος 0,005·
έν τη έπο μένη ενταύθα δια μιχρών χαραχτήρων έχδ'ισει έγίνετο ή άπαρίθμησι; τών στίχων χαί τών τριών στηλών
έπί τής άσπίδος έπιγρ'ίφης Β μετά τών ΰποχίτω παρά τον χΰχλον της άσπίδος ένθεν χαι ένθεν δύο άναθηματι-
επιγράφουν έν συνεχεία διά την ευχολίαν εις τάς παραπομπές, τό μεταξύ δε τούτων οιζξεσμένον μέρος της
άσπίδος^ ύπυδηλοΐ δτι έστηόίζετο αυζοϋ όρθή στη Ίζίσ ',. πο>. έν στίχψ 5ί τό χ τοϋ ΣΟΥΛΠΙΚ λησμονηθέν, ώς φαί-
",^' υ~" τ"7) λιθοξόου, ένζτέθη έπειτα άνω τοϊ Iμιχρότερον πολύ τών άδελφώ) του, Ίνα χωρέση. έν στίχψ 104
απ^ςυσεν δ λφοξ$0- |ν ,ι,,-,ή έννοησας δτι Δάφνος ψ ό έγγραφο μεν ο ς χαι ουχί Δάφνων, άλΧ έλησμόνη~ε
τό ·υ-·>ηπραμμ£νσν ϊώτα Τ(~ ^νι')μαη τολ-φ (σ-, ^03), ώς χαί έν τη ζύθυς που αυτής δοτιχή ΰβοτάχτη χαί
έι στ. 108. 109ι 110 χα} ^ ^ |, & στ_ 407 έξ αρχής εγράφησαν επί τοϋ λίθου τόσα γράμματα, δσα φαί-
νονται επι του πίναχο; χα\ μιχρότερα τών επομένων, έν στίχψ 87 συνημμένα έγράφησαν τά στοιχεία Μ χαί Λ', ως
χαί έν στίχψ 93 τά Μ κα; 'χίΔ ^ στ· γ-» χα> 99 _ά ^ χα', β χσ} ^ στ>ίχ_ 31 τόΟ χαί Τ. χεραΐαι έπί τών συντετμη-
μένων λέξεων δεν έτέθησαν πάντα-/οϋ, άλλΛ μόνον, δπου 'λαί ζν τψ πίναχι εΰρίζχονται. τό μεταξύ τοϋ ΰ1 χαί 52
στίχου χενόν εόρίσχζται χαί ί~) το~ ^βοι) 05Γω) χα] χαθύλου είπεΐν, πάσα ιδιοτροπία ζδόθη εις το άπείχασμα τ\ς
επιγραφής άχριβώς.
ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ
ΥΠΟ
ΤΙΙ2 ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ
ΑΑΠΑΜΙ ΤΪΙΖ ΜΣΙΛΙΚΗ2 ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β'. ΕΤΟΣ Α'. 1802. ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ· ΤΕΓΧΟΣ Ε'. ΜΑΙΟϊ.
ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΟΓ ΤΚΪΧΟΓΣ.—έπιγραφαϊ έλληνιχαί υπό τοϋ έκοότ&υ, ΰ-ό τοϋ Κ. Πιττάκη χαί αύθις ΰττό τοϋ έχοότου.
ΈΠΙΓΡΑΦΛΙ ΕΛΛ11ΜΚΛΙ
ίριθ. 107.
(ορα πίνακα ΙΕ'.)
ευρέθη τόν \·ίπρίλων τη·> 1861 έν ταις χ.Ί.τά τον άγων Δημήτριον τόν Κατηφύρψ άνασχαφάϊς της άρχαιολογιχης
εταιρίας, νυν δέ χϊ!γ«; εν τοις ϋπογείοις τοϋ Βαρβαχζίου μετά πολλών χαι άλλων Ιχέϊθεν αύτοϋ συγχομισθζι-
σών επιγραφών, ή παρούσα επιγραφή ίνζ μία έχ τών πολλών εισέτι άνεχδότων της άηοθήχης ταύτης, γέγραπται δ'ε
έπι λίθου λευχου πεντελησίου, μεταπονηθέντος έχ χιονοχράνου εις σχήμα άσπίδοζ. προ ταύτης δέ της μεταβολή
έπαθε χαι αλλάς, ώς δηλοϋσι τα. έπ\ τών πλευρών Α χαΊ Γ γράμματα, ταύτα δέ φαίνονται επί του πίναχος από δε-
ξιών πους άριστεράν χοψοϋντα, διότι ό πίνας έγένετο υπό του χυρίου I. Γ. Παπαδάχη χατά γεωμζτριχ\ν προβο-
λών, η επί του σχήματος Α οιά στιγμών δηλωθείσα χυρτή γραμμή, ώς χα; η ύπό το σχήμα Γ δηλ,οϋσι την χυρτο-
τητα της ασπίδας, εφ ν,ς άνεγράφη η έν τω σχηματι Β επιγραφή, ή άπειχόνισις χαί τυϋ δλου χαί τών μερών εγε-
νετο μετά μαθηματιχής αχριυείας χαί άναλργίας· χαί η ξυλ.ογράφησις δέ του πίναχος υπό του έπιμελ,οϋς τεχνιτου
Μιχαήλ Αναστασίου έπέτυχε ϋ-αυμασίως, πλην έν στίχψ 2 ο της πρώτης στήλης δπου τό γΑΰφανον διζχοφε την ανω
χεραίαν του Π. χαί έν στ. 96, δπου το δεύτερον γράμμα, τΌ Ρ, έτέθη παρά πολύ πλησίον του //, ενώ έπρεπε να
ζήται μεταξύ του Ιί χαί τοϋ Α άχριδώς έν τω μίσψ. τό μήχος της πλευράς τοϋ τετραγώνου λίθοι) ϊνε 0,76, το υ-
Φ'ος αυτής ή πάχοςϋ,ΙΆ, ή δέ >,υρτότης τη? άσπίδος 0,07, τό δε της άμπυχος αυτής "ύφος 0,005·
έν τη έπο μένη ενταύθα δια μιχρών χαραχτήρων έχδ'ισει έγίνετο ή άπαρίθμησι; τών στίχων χαί τών τριών στηλών
έπί τής άσπίδος έπιγρ'ίφης Β μετά τών ΰποχίτω παρά τον χΰχλον της άσπίδος ένθεν χαι ένθεν δύο άναθηματι-
επιγράφουν έν συνεχεία διά την ευχολίαν εις τάς παραπομπές, τό μεταξύ δε τούτων οιζξεσμένον μέρος της
άσπίδος^ ύπυδηλοΐ δτι έστηόίζετο αυζοϋ όρθή στη Ίζίσ ',. πο>. έν στίχψ 5ί τό χ τοϋ ΣΟΥΛΠΙΚ λησμονηθέν, ώς φαί-
",^' υ~" τ"7) λιθοξόου, ένζτέθη έπειτα άνω τοϊ Iμιχρότερον πολύ τών άδελφώ) του, Ίνα χωρέση. έν στίχψ 104
απ^ςυσεν δ λφοξ$0- |ν ,ι,,-,ή έννοησας δτι Δάφνος ψ ό έγγραφο μεν ο ς χαι ουχί Δάφνων, άλΧ έλησμόνη~ε
τό ·υ-·>ηπραμμ£νσν ϊώτα Τ(~ ^νι')μαη τολ-φ (σ-, ^03), ώς χαί έν τη ζύθυς που αυτής δοτιχή ΰβοτάχτη χαί
έι στ. 108. 109ι 110 χα} ^ ^ |, & στ_ 407 έξ αρχής εγράφησαν επί τοϋ λίθου τόσα γράμματα, δσα φαί-
νονται επι του πίναχο; χα\ μιχρότερα τών επομένων, έν στίχψ 87 συνημμένα έγράφησαν τά στοιχεία Μ χαί Λ', ως
χαί έν στίχψ 93 τά Μ κα; 'χίΔ ^ στ· γ-» χα> 99 _ά ^ χα', β χσ} ^ στ>ίχ_ 31 τόΟ χαί Τ. χεραΐαι έπί τών συντετμη-
μένων λέξεων δεν έτέθησαν πάντα-/οϋ, άλλΛ μόνον, δπου 'λαί ζν τψ πίναχι εΰρίζχονται. τό μεταξύ τοϋ ΰ1 χαί 52
στίχου χενόν εόρίσχζται χαί ί~) το~ ^βοι) 05Γω) χα] χαθύλου είπεΐν, πάσα ιδιοτροπία ζδόθη εις το άπείχασμα τ\ς
επιγραφής άχριβώς.