DOI Heft:
Heft 6 (Ιούνιος 1862)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12172#0076
133
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
134
σίω; δι εντομή» ένηρμοσμένη ΙπΙ τοΰ θρόνου τοΰ ιε-
ρέως Αδριανού καί οιχισθεν καχά χι άκρον αυτή; βά-
θρον Ινηρμοσμενον ε;;! χών έόωλί<ον. ου χήν εΐ/όνα
καί τήν Ιπιγραφή'ν δρα έν πίνάκϊ Κ', 2. χή; μαρμά-
ρινης χαύτης πλακός χά υψος ήν εν γαλλικδν μέ ρον,
χό μήκος 1.503 χό πάχος 0,20. ευθύς δέ μετά τήν
δρύήν ταύτην πλάκα εν χη ί)έσει χών θρόνων ευ-
ρέθη κλίμα; λίθου πειραϊκού δγουσα άπδ χής όρχήσχρίς
προ; χά έοώλια, έκ πέντε βαθμίδων συγκειμένη, έ/.ά-
σχης χών δποίων χό μεν πλάχος ίνε 3,20, χό δε δψος
0.10, χ ο δε πάχος 0,2?-2$-30· άνω δέ καχά χήν πέμ-
πτο βαθμίδα φαίνεχαι ή αρχή των εδωλίων και μεταςύ
αΰχώ' καχά το μέσον αρχή κλίμακοςχωριζούσης κερκίδας,
μετά δε χήν έν δσχέροις χρόνοι; ποιηθεΐσάν πενχάοαθμον
ταύχην κλίμακα ευρέθη πάλιν εις θρόνο; έν χή θέσει ;β. δ
τελευταίο; χή; όιά χήν εΐρημένην κλίμακα καταςοαφείσης
άκολούθβ πενχάόο:, μεχά επιγραφής ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΥ"·
με:ά δέ τούτον ή συνήθη," δίοδος μεταςύ έζάσχη; πεντά-
δος θρόνων καί της έιτομένης αδχη, άγουσα εί,' ;ήν
δ"πυθεν μεταςυ χών κερκίδων κλίμακα. ενταύθα κατα-
μεχρήίας πάλιν χό βάθος χής ανασκαφής μέχρι χοϋ ε-
δάφους χών θρόνων ευρηκα μέχρα γαλλ. 0.50 από χοϋ
νυν παχουμένου εδάφους.
μεχα τήν ήδη είρημένην δίοδον, ης τδ πλάχος ?νβ
0.*1, ευρέθη πάλιν έν χη θέσει χης δ"λη συνεχής πεν-
τάς θρόνων, λεία έλουσα τά πλάγια τα καχά χάς ένθεν
και ένθεν διόδους εις τάς κλίμακας, τούτων τών πέντε
θρόνων δ μεν ά, β', γ', και δ'. φέρει χήν επιγραφήν ΘΕ-
ΣΜΟΘΕΤΟΥ. δδέ πέμπτος τήν ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ. και
οί μεν χρεΐς πρώχοι διεσώθησαν δλόκληροι, τοΰ δέ δ'
και έ. λείπει τδ άνω της άνακλίσεως. εχουσι δέ πάνχες
καχά χό Ιμπροσθεν μέρος έπί χής έδρας δπάς. τό δ-
λον δέ αυτών μήκος. δ"πως ευρίσκονται, = 3, 3.
μεχά χαΰχα χης άχολούθου σειράς χών θρόνων ου-
δείς ευρέθη, ουδέ εδωλίων ίχνη όπισθεν αύχών. τμή-
ματα δέ μικρά μόνον δύο εκ θρόνων μετ' επιγραφών κο-
λοβών, άνευρεθένχα αύτοΰ, χόσον μόνον έδήλωσαν, δχι
έ< τοΰ θρόνου τοΰ άρχοντος καχ' έςοχήν καί τοΰ βα-
σιλέως ήσαν. μεΐ(2 Χαυτ0[ έφάνησαν οί δύο χελευχαΐοι
Θρόνοι χής ακολούθου σειράς ε; ένός λίθου πελεκηθένχες,
όμέν φέρων έπιγρβφήν |£Ρ420Σ || ΙΑ ΚΧΑ ΓΩΓΟΥ,
δ δέ ΙΕΡΕΩΣ || ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ || ΗΡΩΟΣ-έκάχερος
δέ διατρυπημένος ών χαχά χο |μπρ03θεν μέρος χής έ-
δρας τψ άνάχλισιν.
Ιπειτα υπάρχει πάλιν δίοδος πρός Χήν κλίμακα χών
κερκίδων καί εύθύς Ιρ/εχαι ή χελευχαία σεφά χών θρό-
νων κατά χήν άριστεράν πάροδνν. τό πλάχος χής διόδ»
ταύτης = 0.(25. λεία δέ αύτοΰ καί χά πλάγια χών
ένθεν καί Ινθεν Κρίνων, χή; χελευταία; δέ χαύχης σει-
ράς τών θρόνων, ήτις ε; όήπου περιει/εν. ώιπερ ή
τελευταία κατά τήν όεςιάν πάροδον αποδεικνύει, ε; ϊ-
χουσα θρόνους, ενώ έ/άσχη τών λοιπών σειρών πέντε,
διεσώθησαν μόνον τρεις ε; ένό; λίθου συγκείμενοι, πάν-
τες άφελεϊ;, πλην μικράς μόνον κατά το μέσον τής ά-
νακλίσεω; βλάοης Ιπϊ έκαστου, φέρουσι δέ έπιγραφάς
δ μέν ά ΙΕΡΕΩΣ II ΠΥΡΦΟΡΟΥ |] Ε3ΑΚΡ0Ι10 -
ΛΕΩΣ, δδέ β' ΙΕΡΕΏΣ ΔΗΜΟΥ || ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΩΝ
|| ΚΑΙ ΡΩΜΗΣ, δ δέ γ' ΚΗΡΥΚΟΣ ΙΙΑΝΑΓΟΥΣ ||
ΚΑΙ ΙΕΡΕΩΣ. οί δέ λοιποί χών ΰρόνων χής έςάόος
ταύτης δέν ευρέθησαν, άλλα κενόν μετ αυτούς καί ευ-
θύ; τείχος υστερωτέρων χρόνων έμπροσθεν εύρεθέν εμ-
πόδισε τήν μετά τολλής βίας γινομένην άνασκαφήν νά
χωρήση εμπρός προς τήν πάροδον καί τήν σκηνήν.
ινε δέ το τείχος τούτο συνέχεια αύτοΰ εκείνου, περί
οΰ καί έπάνω έλεγα ό:ι ευρέθη έμπροσθεν τοΰ λογειΉ
καί χής σκηνής χοΰ Φαιδρού, ένχαΰθα δέ καχά τήν ά·
ρισχεράν πάροδον πλησίον χή; είρημένης έςάδος τών
θρόνων ευρέθη πολύ βαθύχερον θεμελιωμένον, ήτοι επί
τοΰ εδάφους χοΰ ί)εάτρου . εχει δέ πλάτος έδω χο χεΐ/ος
χοΰχο μέχρα γαλλ. 2.40. ή δέ φορά χου δέν ίνε δλος
παράλληλος χή χής σκηνής χοΰ θεάτρου, άλλά κλίνει
προ; άναχολά;. ή δέ χοιαύχη αύχοΰ φορά εςηπάτησε
καί τους αρίστους αρχαιολόγους, άφοΰ έςέλαβαν αύτδ
ως λείψανον χής άρ/αίας σκηνής, νά ύποθέσωσιν επειχα
δχι χδ μέσον χοΰ θεάτρου άντικρύζει άκριβώς εις το υπό
χήν άκρόπολιν εκείνο σπήλαιον. χό μεταποιηθέν εις χο-
ρηγικών μνημεΐον υπό θρασύλλου, ώσπερ καί έπί τής
είκόνος χοΰ νομίσμαχο; (σελ. 04) εύρισκαν ότι φαίνεται,
συνεμαρτύρει δέ πως καί δ I Ιαυσανίας Ιν Α', κά, 5 λέ-
γων « έν δέ χη κορυφή χοΰ θεάτρου σπήλαιόν έστιν εν
ταΐς πέτραις ύπδ χήν άκρόπολιν »· ούτως π. χ. ήπατή-
Θη δ μέγας Λεάκης (έν τή τοπογραφ. Αθηνών σελ. 138
τής β' εκδόσεως κατά τήν γερμ. μετάφρ. ΒώΐβΓ καί
δαυρρβ) καί συν αύτω καί άλλοι πολλοί καί ούχ οί τυ-
χόντες, τώρα δέ ή ανασκαφή καχέδει;εν δ:ι χδ μέσον
χοΰ θεάτρου δέν άντικρύ^ει είς χδ σπήλαιον έκεΓνο, άλλά
πολύ δυτικώχερα. καί δτι εν χω μέσω δέν υπήρχε κλί-
μα; καχά τήν πρώτην ζώνην. ώς έν τω νομίσμαχι
(σελ. 04 ) φαίνεχαι, άλλά χερκίς. ά-ασαι δέ αί κερκίδες
χής κάτω ζώνης δέν ήσαν χέσσαρες ή πέντε ή ες, ώς
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
134
σίω; δι εντομή» ένηρμοσμένη ΙπΙ τοΰ θρόνου τοΰ ιε-
ρέως Αδριανού καί οιχισθεν καχά χι άκρον αυτή; βά-
θρον Ινηρμοσμενον ε;;! χών έόωλί<ον. ου χήν εΐ/όνα
καί τήν Ιπιγραφή'ν δρα έν πίνάκϊ Κ', 2. χή; μαρμά-
ρινης χαύτης πλακός χά υψος ήν εν γαλλικδν μέ ρον,
χό μήκος 1.503 χό πάχος 0,20. ευθύς δέ μετά τήν
δρύήν ταύτην πλάκα εν χη ί)έσει χών θρόνων ευ-
ρέθη κλίμα; λίθου πειραϊκού δγουσα άπδ χής όρχήσχρίς
προ; χά έοώλια, έκ πέντε βαθμίδων συγκειμένη, έ/.ά-
σχης χών δποίων χό μεν πλάχος ίνε 3,20, χό δε δψος
0.10, χ ο δε πάχος 0,2?-2$-30· άνω δέ καχά χήν πέμ-
πτο βαθμίδα φαίνεχαι ή αρχή των εδωλίων και μεταςύ
αΰχώ' καχά το μέσον αρχή κλίμακοςχωριζούσης κερκίδας,
μετά δε χήν έν δσχέροις χρόνοι; ποιηθεΐσάν πενχάοαθμον
ταύχην κλίμακα ευρέθη πάλιν εις θρόνο; έν χή θέσει ;β. δ
τελευταίο; χή; όιά χήν εΐρημένην κλίμακα καταςοαφείσης
άκολούθβ πενχάόο:, μεχά επιγραφής ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΥ"·
με:ά δέ τούτον ή συνήθη," δίοδος μεταςύ έζάσχη; πεντά-
δος θρόνων καί της έιτομένης αδχη, άγουσα εί,' ;ήν
δ"πυθεν μεταςυ χών κερκίδων κλίμακα. ενταύθα κατα-
μεχρήίας πάλιν χό βάθος χής ανασκαφής μέχρι χοϋ ε-
δάφους χών θρόνων ευρηκα μέχρα γαλλ. 0.50 από χοϋ
νυν παχουμένου εδάφους.
μεχα τήν ήδη είρημένην δίοδον, ης τδ πλάχος ?νβ
0.*1, ευρέθη πάλιν έν χη θέσει χης δ"λη συνεχής πεν-
τάς θρόνων, λεία έλουσα τά πλάγια τα καχά χάς ένθεν
και ένθεν διόδους εις τάς κλίμακας, τούτων τών πέντε
θρόνων δ μεν ά, β', γ', και δ'. φέρει χήν επιγραφήν ΘΕ-
ΣΜΟΘΕΤΟΥ. δδέ πέμπτος τήν ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ. και
οί μεν χρεΐς πρώχοι διεσώθησαν δλόκληροι, τοΰ δέ δ'
και έ. λείπει τδ άνω της άνακλίσεως. εχουσι δέ πάνχες
καχά χό Ιμπροσθεν μέρος έπί χής έδρας δπάς. τό δ-
λον δέ αυτών μήκος. δ"πως ευρίσκονται, = 3, 3.
μεχά χαΰχα χης άχολούθου σειράς χών θρόνων ου-
δείς ευρέθη, ουδέ εδωλίων ίχνη όπισθεν αύχών. τμή-
ματα δέ μικρά μόνον δύο εκ θρόνων μετ' επιγραφών κο-
λοβών, άνευρεθένχα αύτοΰ, χόσον μόνον έδήλωσαν, δχι
έ< τοΰ θρόνου τοΰ άρχοντος καχ' έςοχήν καί τοΰ βα-
σιλέως ήσαν. μεΐ(2 Χαυτ0[ έφάνησαν οί δύο χελευχαΐοι
Θρόνοι χής ακολούθου σειράς ε; ένός λίθου πελεκηθένχες,
όμέν φέρων έπιγρβφήν |£Ρ420Σ || ΙΑ ΚΧΑ ΓΩΓΟΥ,
δ δέ ΙΕΡΕΩΣ || ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ || ΗΡΩΟΣ-έκάχερος
δέ διατρυπημένος ών χαχά χο |μπρ03θεν μέρος χής έ-
δρας τψ άνάχλισιν.
Ιπειτα υπάρχει πάλιν δίοδος πρός Χήν κλίμακα χών
κερκίδων καί εύθύς Ιρ/εχαι ή χελευχαία σεφά χών θρό-
νων κατά χήν άριστεράν πάροδνν. τό πλάχος χής διόδ»
ταύτης = 0.(25. λεία δέ αύτοΰ καί χά πλάγια χών
ένθεν καί Ινθεν Κρίνων, χή; χελευταία; δέ χαύχης σει-
ράς τών θρόνων, ήτις ε; όήπου περιει/εν. ώιπερ ή
τελευταία κατά τήν όεςιάν πάροδον αποδεικνύει, ε; ϊ-
χουσα θρόνους, ενώ έ/άσχη τών λοιπών σειρών πέντε,
διεσώθησαν μόνον τρεις ε; ένό; λίθου συγκείμενοι, πάν-
τες άφελεϊ;, πλην μικράς μόνον κατά το μέσον τής ά-
νακλίσεω; βλάοης Ιπϊ έκαστου, φέρουσι δέ έπιγραφάς
δ μέν ά ΙΕΡΕΩΣ II ΠΥΡΦΟΡΟΥ |] Ε3ΑΚΡ0Ι10 -
ΛΕΩΣ, δδέ β' ΙΕΡΕΏΣ ΔΗΜΟΥ || ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΩΝ
|| ΚΑΙ ΡΩΜΗΣ, δ δέ γ' ΚΗΡΥΚΟΣ ΙΙΑΝΑΓΟΥΣ ||
ΚΑΙ ΙΕΡΕΩΣ. οί δέ λοιποί χών ΰρόνων χής έςάόος
ταύτης δέν ευρέθησαν, άλλα κενόν μετ αυτούς καί ευ-
θύ; τείχος υστερωτέρων χρόνων έμπροσθεν εύρεθέν εμ-
πόδισε τήν μετά τολλής βίας γινομένην άνασκαφήν νά
χωρήση εμπρός προς τήν πάροδον καί τήν σκηνήν.
ινε δέ το τείχος τούτο συνέχεια αύτοΰ εκείνου, περί
οΰ καί έπάνω έλεγα ό:ι ευρέθη έμπροσθεν τοΰ λογειΉ
καί χής σκηνής χοΰ Φαιδρού, ένχαΰθα δέ καχά τήν ά·
ρισχεράν πάροδον πλησίον χή; είρημένης έςάδος τών
θρόνων ευρέθη πολύ βαθύχερον θεμελιωμένον, ήτοι επί
τοΰ εδάφους χοΰ ί)εάτρου . εχει δέ πλάτος έδω χο χεΐ/ος
χοΰχο μέχρα γαλλ. 2.40. ή δέ φορά χου δέν ίνε δλος
παράλληλος χή χής σκηνής χοΰ θεάτρου, άλλά κλίνει
προ; άναχολά;. ή δέ χοιαύχη αύχοΰ φορά εςηπάτησε
καί τους αρίστους αρχαιολόγους, άφοΰ έςέλαβαν αύτδ
ως λείψανον χής άρ/αίας σκηνής, νά ύποθέσωσιν επειχα
δχι χδ μέσον χοΰ θεάτρου άντικρύζει άκριβώς εις το υπό
χήν άκρόπολιν εκείνο σπήλαιον. χό μεταποιηθέν εις χο-
ρηγικών μνημεΐον υπό θρασύλλου, ώσπερ καί έπί τής
είκόνος χοΰ νομίσμαχο; (σελ. 04) εύρισκαν ότι φαίνεται,
συνεμαρτύρει δέ πως καί δ I Ιαυσανίας Ιν Α', κά, 5 λέ-
γων « έν δέ χη κορυφή χοΰ θεάτρου σπήλαιόν έστιν εν
ταΐς πέτραις ύπδ χήν άκρόπολιν »· ούτως π. χ. ήπατή-
Θη δ μέγας Λεάκης (έν τή τοπογραφ. Αθηνών σελ. 138
τής β' εκδόσεως κατά τήν γερμ. μετάφρ. ΒώΐβΓ καί
δαυρρβ) καί συν αύτω καί άλλοι πολλοί καί ούχ οί τυ-
χόντες, τώρα δέ ή ανασκαφή καχέδει;εν δ:ι χδ μέσον
χοΰ θεάτρου δέν άντικρύ^ει είς χδ σπήλαιον έκεΓνο, άλλά
πολύ δυτικώχερα. καί δτι εν χω μέσω δέν υπήρχε κλί-
μα; καχά τήν πρώτην ζώνην. ώς έν τω νομίσμαχι
(σελ. 04 ) φαίνεχαι, άλλά χερκίς. ά-ασαι δέ αί κερκίδες
χής κάτω ζώνης δέν ήσαν χέσσαρες ή πέντε ή ες, ώς