Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

145 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΕ. 146

άρχιτέκτονας νά μας είπωσι τήν σημασίαν αυτών. τ<5 δ' ε- θεα'τρφ κατά τδ οΕςίον μέρος τοΰ κοίλου πλησίον της προε-

π έμυί, τοιαότην γνώμην έ> περί τοΰ πράγματος· νο- δΡ**έπ1, ™ν ^λί™\\™ τ? υ>? > 1#* ()^°

1 _ , ' ι , —^ Χ0" το β*9^ ^0. Εμπεριείχε δέ και δστα το μνη-

μίζω δτι ινε χαράγματα των λιβοχόπών καΗεχνιτών οί δ- μα. πρΐν δέ δ λίθος χρηαιμεύση " ένταΰθα ώς κάλυμμα

ποίοι κατά τδσχέδιον τοΰ αρχιτέκτονας επελεκοΰσαν τά §- τ™ μνήματος 5«ΐχε χρηίοιμεοοη ώς διάστυλο^ν παρα-

»'ΐ _ Π,,λ ·» · , ν, θύρου ή φεγγίτου, ώς τό σνήαα τοΰ λίθου δηλοϊ. διάατυ-

δωλια έν υ«ιρ3Ηΐ χαϊ τά συνηρμολόγουν έχει «2ς χόχλΒί λον 8έ 'έΧάλεσα τήν μετ«& παραθύρων λιθίνην ατήλην δι'

•ούτως, δπως έπειτα μετακομισθέντα έπρεπε νά τε- % υποδιαιρείται είς δυο τό τε παράθυρον και ή υποβα-

θώσιν έν τώ θεάτρω. αλλά και τούτου τεθέντος. 1'ρνεται ««^νη *ψίί. τοιαΰτα ^δέ διάστυλα μετεχεφίζοντο μά-

' ' ' γ ' ΓΛ- λΐ3ία οι Βυζαντινοί αρχιτέκτονες, αρχικώς δε ο λίθος ούτος

αλλο ζήτημα* τί μέτρον δηλοΰσι αί γραμμαί αύται; δι- άνηκεν εις χορηγικόν μνημεϊον, ώς έκ της έπιγραφής κατά-

ότι δζι κατά μέτρα τινά πρέπει νά εγειναν αί διαιοέσεις δί1λον ϊι1νετα'· τοιαύτα δε τμήματα λίθων μετά έπιγραφών έ*

,, _ „ ν» , '0\. , , ▼ ■> , χορηγικών μνημείων εύρέθηααν και ά'λλα αυτόθι, α ζήτει είς

νομίζω δτι ινε εςω αμφιοολιας. απόκειται ουν εις τους τον ΚΔ' πίνακα άρ'. 2-7. ό αυτόθι δέ έν αρ. 4 "Ανδρών

μαθηματικούς και μετρολόγους ή ευρεσις τοΰ μετρ», δεν '-'3ω' "νε 0 γ·αι εν Τί ημετέρα Ιπιγραφη μνημονευόμενος, έάν

.... _ „-; 55* /.^ ν^,α,. _~ - » ολλ ι τις <>έν προκρίνη τήν άνάγνωσιν ανδρών,

συμφωνεί Οί με καν^ν των γνωστών, ουτε ελληνκόν .π - 'α ~ ■ 'ν - Γ ι ■ < ", ■»
ΓΤ η ' I ' »ΛΛΐ|»«ν» .[) ΛΙί)ος πβρ0ϋ3ης έπιγραφης πεντελικος· το υψος αυ-

οΰτε ρωμαϊκών* ώστε ή πρέπει νά δεχθώμεν νέον μετρι- τοΰ 0.13, τδ πλάτος 0,35, τδ δέ βάθος 1,41, κείται δέ τώρι·.

χόν πόδα, έπί τη υποθέσει δ*τι πόδας σημαίνουσιν αί κ^ ^ θέσεως έν ί

^ 1 01

γραμμαί αύται και δ εκ των καταμετρήσεων τοΰ Παρ- ,, αρ, ,,„ ,Χ

Οενωνος και του Εκατομπεοου μά/αστα έςαχΟείς άττικδς Φιλέταιοος
ειτε δλυμπιακδς πους ινε βέοαιος, ώς πιστεύεται (δ'ρα Διονυσίου.

Ηιι1£3(;Ιιθ' 8 £Π6θ1ι. υ. γοθιπ. ΜβίΓοΙ. σελ. 53), ή πρέ- έπί υδρίας κολοβές ευρεθείσης δ"που και ή άνωτέρο>

πει νά ζητηΟη άλλη λύσις τοΰ πρα'γματος. πολΰ δμως φο- κα' κειμένης τώρα δπου και εκείνη, τό υψος αύτη ς Ο,

€οΰμαι μήπως πόδας αττικούς δηλοΰσιν αί είρημέ'ναι 37' τό πλ«'"ί ^,22. ή κατάληςις της γενικής Διονύσιο

γραμμαί. και ταΰτα μέν τοιαύτα. &8ϋ το5 Γ; τά ΪΡ#Η«τ« φ^νονται άμυδρώς έπί τοδ

ν . , , ,,,<„ . , , , λιϋου και ουν ώς έν τώ απεικάσματι εοηλω<)ϊΐσαν.

τωρα οε, άφησαντες τας περί τήν προεδρίαν και τάς Λ V, ^2

άλλας τοΰ θεάτρου επιγραφάς διά τδ προσεχές τεύχος, (5ρα πίνακα ΙΗ', 1.)

άς άναγνώσωμεν μόνον τάς έ^ής, ών τά δμοιώματα ευ- τ]οΰ περιπάτο[υ

ρίσκονται έν τώ ΙΗ' πίνακι. περίοδος

^0 στάδια [?] πέντε πόδες

, δκτωκαίδεκα
γ ν \ 'γΓλ ' γέγραπται Ιπί βράχου κειμένου τελευταίου κατά τά

1 α(ϊ°ν) Ελοίδιον Σεκούν- πρ4; β9ρέβν ^νεμον πρανή τής ακροπόλεως μεταςύ τοΰ

οον Ιίαλληνεα τείχους και τής εκκλησίας τοΰ αγίου Συμεώνος ή (ώς

άρχοντα γυνή τις αυτόθι ερωτηθείσα είπε) τοΰ Συμεώς. ?να δέ

επωνυμον <Ρ<*νή ακριβώς ή θέσις, άπεικονίσΘη και μέρος τοΰ τεί-

έπί τμήματου έρμού ευρεθέντος έν ταΐς άνασκαφαΐς χους τής άκροπόλεως και τοΰ έν αύτώ υπάρχοντος μου-

τοΰ διονυσιακού θεάτρου και μετακομισΟέντος εις τήν σείου' 5™ς έκ τής θέσεως τοΰ φέροντος τήν

^·„/^λ^.„ χ-,„ τ.-\,~ ι - < έπιγραφήν 3ράνου. τδ δψοί τοΰ δεςιοΰ μακροτέρου σκέ-

ακροπολιν, οιιου τωρα κείται εν τω προ της εισορου ^ " Τ ,,',' Λ , ' Λ . ~ ™ ' Γ

, ' , ο >\ ~ , ' , „ - . , , λους του 11 εν σζι/ω ό =[) \ί.

εις αυτήν περιοολω των απομα/ων ποος οεςιαν επι τοΰ τ< ' ' - - / ι ν ■» <· * ·> . ^,.ι
1 " 1 γ * Ιο εν αρχη του τρίτου στίχου Σ εχει υπο το κατω σκε-

έχυρωματίκοΰ τείχους, δ άρχων ούτος νύν πρώτον άνα- λος κάϋετον τ'ινα και συμφυή κεραίαν δι' ήν πιθανή έφά-

φαίνεται- ευρέθη ό'μως και είς άλλην άνέκδοτον εισέτι νη μοι ή εικοτολογία τοΰ φίλου Ιίαπαδάκη, καταμετρή-
έπιγροιφήν έκ των τοΰ Κατηφόρη. τδ υψος τοΰ λίθου σαντος έπί τοΰ σχεδίου τοΰ Λεάκου γραμμών τινα περί
-=0,50, τδ δέ πλάτος, άνω μέν Ο, 33, κάτω οέ, 0, 32 τί1ν <*κρόπολιν άχθειοα,ν οΰτ,ο; ώστε νά διέρχεται με-
χάΐ τδ πάχος 0 29 %™ τε'Χους καϊ τών θεάτρων, του τε οιονυσιακου

' και τοΰ επί 'Ρηγίλλη. οζι στάδια δηλοΐ, άφοΰ τδ μήκος

*Ρ· Τη- &5-ω χαταμετρηθείσης γραμής συνέπεσε περίπου τώ"

(έν πίν. ΙΗ', 4) |ν τή παρούση έπιγραφή μνημονευομένης περιόδπ.

Α]νδρων θορίκι[ος . . . ? 1/ τοΰ σχήματος τών γραμμάτων κρίνων δέν δύναμαι νά

ηυλει, Κηφια[όδοτος . . . ? θεωρήσω τήν έπιγραφήν άρχαιοτέραν τών μακεδονικών

ευρέθη αυτόθι, πλησίον της ί>έ3·ως δπου και νΰν κείται, χρόνων, δ βράχος Γνε σφηνοειδής προς άριστεράν τοΰ
εκείτο δέ ώς σκέπαιμα μνήματος χριατιανικοΰ ή χωνευτηρίου βλέποντος αυτόν κα! δι' αυτό ευκόλως άπετρίοη ή μάλλον
.'ώς τις τών κοινών τδ ώνομααε), αΰτοΰ κτισθέντος έν τω άπεθλάσθη μέ βαρειάν.