Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

15Τ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 158

άρ. 134 τοΰ στρατηγού, έν άρ. Γ28 εί'όαμεν τον ίεροχήροχ»» έδιρ δε

1Ε"ΡΓΠΤ ' ί· έ'""* έ'χομεν και τον π αναγιώτα το ν κύρυκα· διότι τοΰτο ση-

·. ^ * - μαίνει ένταΰθα τό παναγίΐζ. δπως δ'άρθη πάσα αμφιβολία περί

*Μ«·'ΥΑ ΓΏΓΟΥ ιακναγωγου. Γ , * ; ', , ,„ „ ··

της παναγιότατο; του ιεροκηρυκος τούτου προσετέθη οτι ην

άρ. 135 χαί ιερεύς, όπερ διαστέλλει αυτόν και τοΰ ίεροκήρυκος. έ'-

ΙΕΙΡξ£ί\Σ ιερέως φερον δε το έπίθετον τοΰτο καϊ ίερεΐ;, οίον ό γνωστό;

'Α„ν) ν-,,γ, ιστορικό; Δέξιππο; (δρα Ο. I. Οι·. άρ. 380.) ό κατά τον γ'

γ* |>/\.ΙΐΠΐν^Γ „ μ. λ. αιώνα άκμασα;.

άλλ' ά; στρέψωμεν οπίσω ίνα ίοωμεν και των λοιπών Ορό-

σημ.διά βλάβην τοΰ λίθΗχαίόιά προεγγεγραμμε\α γράμματα νων τά; |πιγραφάς, οί όποιοι μετά τον έν άρ. 96 σελ. 9»

είναι ασαφή τά γράμματα τοΰ δευτέρου και τρίτου στίχου, τδ έκοοθέντα τοΰ ίερέω; τη; Αρτέμιδος Κολαινίδο; πάντε; έ-

έν τφ τρίτω στίχφ υπό το Α και Σ χείμενον Η δέν άνήχει φεξής £νεβ χοΕ0}1ιαχος διεσώθησαν μέχρι της δε^ια; παρόδου-

εις τήν λέξιν ΗΡΩΟΣ, άλλ' εί; άλλην άρχαιοτέραν, άμυδρώς ^ £ν άγαπα;, έπειδή ή αρχαιολογική έφορία μας άνοιξεν

διασωθέν , ώ; και άλλα ίχνη γραμμάτων, σημειόνω δέ έν- ή·^ τ^ν Χ($πον Χατ£ Χήν άριοτέράν πάροδον, ά; περάσωμεν

ταΰθα δτι τοΰ θρόνου τούτου και τών έςή; αί έπιφάνειαι αί Βντεΰθεν, Γνα φθα'οωμεν εις τήν οείιάν πάροδον, έπί της »έ-

φέρουσαι τά γράμματα ήσαν άλειμμέναι με άσβέστην. ώσαΰ- 08ως χϊ|ς Αρχαίας σκηνή; περιπατοΰντε; όπισθεν τοΰ λογείου-

τω; δέ αλειμμένοι ευρέθησαν και πάντε; οί θρόνοι οί προ τή; του· φαίδρου. 5μω; μή έρωτα περί τών ένταΰθα φαινομέ-

πρώτη; και δευτέρα; και τρίτη; κερκίδο; μετά τήν δεςιάν νων χώρα, διότι ό καιρό; δέν μα; συγχωρεί νά ένδια-

πάροδον τοΰ θεάτρου, ους έγώ παρών άνακαλυπτομένου; εΐδα. Χρίψωμ3ν όδοΰ δέ πάρεογον μόνον σοι λέγω, οτι τό μα-

τοιαύτην δέ άλοιφήν ίσως είχαν και άλλοι, ένόμισα δέ τοΰτο κρον τοΰτο έπιστύλιον ί'νε τό ανωτέρω (σελ. 140) είρημένον τοΰ

ά'ςίον σημειώσεως δια τήν ίστορίαν τοΰ θεάτρου , ύποψίαν έ'χων Δ&βνοί , πλησίον τοΰ όποιου έτέθησαν δύο άκόμα τεμάχιά

μήπως η νε τουρκικός έ'ργον ή τοιαύτη αλοιφή- οί γαρ ϊοΰρ- Χου. τ0 προ αυτοΰ δέ βάθρον Γνε άδριάντος Αδριανού, .δμοιον

κοι, ώ; αυτό; ίόών οΐοα και παρ'άλλων έπληροφορήθην, έ- τοΐς έν άρ. 100 και έν πίν. ΚΒ', 2, με μόνην τήν όιαφοράν δτι

πιγραφά; έπί λίθων εύρίσκοντες, δέν κατεστρέφουσιν αυτά;, άλλ' „ ΒπΐμελΒμ|νγ)ί Χής Έρεχθηίόος φυλής» έγένετο. παρέκει δέ προ;

ή άλείφουσιν ή άναστρέφουσιν. και τοΰτο μεν ποιοΰσιν εί; Χ& δ,^ν παρασχήνιον εκ τών πολλών ένεπιγράφων λίθων άς

τά; ελληνικά; και άλλα; ακατάληπτου; αυτοί; έπιγραφά;· ά- άναγνώσωμεν τώρα μόνον τι»; όλιγώτερα γράμματα έχοντας, τά

ραβικά δέ ή τουρκικά γράμματα και έπί τεμαχίων χάρτου τετροίγων(κά ταΰτα βάθρα, έδω γράφει ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ και ινε

εάν εΰρωσι μετ' ευλάβειας λαμβάνουσιν αύτά και άναγνώ- άνομφι§όλως ό Σινωπεύς, ό γνωστό; καϊ εκ τών διασωθέντων

σαντε; έμβάλλουσιν ή εί; τον κόλπον ή εί; δπήν τοίχου τινό; άποαπαο^άχων ποιητή; τή; μέση; κωμωδίας, έπί τοΰ παρα-

παρακειμενου. κειμένου δέ βάθρου κείται άνω μέν μεγαλητέροις γράμμασι

άρ. 136 ΔΙΟΜΗΔΗΣ, κατωτέρω δέ μικρότεροι; ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΊΈΛΕΑ-

ΙΕΡΕΠΧ

ίερέω; ΣΙΟΣ || ΕΠΟΙΗΣΕΝ. άγνωςος δέ φαίνεται μοι ό Δηομήδης ούτος.

αναμφιβόλως δμως και ούτος ποιητή; ήν τών χρόνων έκείνων ,

γ-τν/γ» Λ> Γ) ϋ ΟΥ Τΐυρφόρου ως έκ τοΰ χαραχτήρο; τών ομοίων γραμμάτων δυνάμεθα νά

* είκάσωμεν. τό δέ έν τη γη έ'τι χωμένον μέγα βάθρον, ου μία

ε» ακροπο- πλευρά φαίνεται, δέν έχει αρά γε γράμματα; τό γοΰν γείσωμα

______ αύτοΰ και ή υπ' αυτό ευθύ; έγγεγλυμμένη ταινία παρέχουσιν

^ν'~ ' Λο>€· ελπίδας· άς καθαοίσωαεν τά χώαατα νά ί'δωμεν —

άρ. 137

ΙΕΡΕ ίΐΣ ΔΗΜΟΥ ιερέως δήμου ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ
ΚΑΙχΑΡΓΤΧΥΝ κα? χαρίτων

ι<Α(Ρ/->. Μ Η Γ και'Ρώμης. Μένανδρος! Μένανδρος! δ περίφημος ποιητής

__„ , >β , ,, η .', , ,, , , - της νέας κωμωδίας, και παρακάτω τί γράφει δ λίθος;
σημ. τα; ένταυθα χαοιτας οεν εκλααβανω ως Οεαχ, οποιαι ' ' Γ 111

αί έν σελ. 98 όπ' άρ. 93 ήσαν, άλλ' ώς δωρεάς, δς και ήμεϊ; ΚΗΦΙΣΟΔΟΤΟΣ ΤΙΜΑΡΧΟΣ ΕΠΟΗΣΑΝ

χαριτας λεγομεν, ταύτα; δέ παρά τών "Ρωμαίων βουλόμενοι οί ένταΰθα λοιπόν βλέπομεν οτι ΙιταληΟευουσι τά δή-

τότε Άβηναϊοι έχεφοτόνησαν και ίδιον ιερέα, ό όποιος ώ- ματα το5 Παυσανίου (εν Α'. κά, 1)· « είσί δέ Άθηναίοις

φειλε να ευχητα, εί; του; θεού; ύπέρ τή; ευημερία; τοΰ ε?κόνες |ν τω 02άτρω και τραγωδίας και κωμωδίας ποι
οημου δια των εκ 'Ρωμη. χαρίτων και δωρεών.

άρ. 138

ητών αί πολλαί των άφανεστέρων. 8τι μή γαρ Μέναν-
δρος, ούδείς ήν ποιητής κωμωδίας τών εις δόςαν ήκόν-

ΚΗΡΥΚΟΕΠ ΑΝΑΓΟΥε κηρυκος παναγοΰ; των· τραγωδίας δέ κείνται των φανερών Ευριπίδης και

ΚΑΙΕ Ρ Ε Π Σ και ιερέως Σοφοκλής η. αλλά ποΰ είναι αί εικόνες τών ποιητών τού-

σημ. έν τω 102 άρ. εΰρομεν τόν άπλοΰν κήρυκα πλησίον των;— άφες τώρα εις τήν ελπίδα τάς εικόνας, και έ-