DOI issue:
Heft 8 (Αὔγουστος 1862)
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.12172#0109
199
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΕ
200
έναντιοϋται δ γυμνασίαρχος μάλιστα, διότι δ άρχων,
δ στρατηγός, δ κήρυ;, δ βασιλεύς καί οι λοιποί, εΐ'τε ώς
άρχοντας τής πόλεως Οεωρήσομεν αυτούς, εΐ'τε άλλο(ους,
ουδέν άλλο μάλλον εινε ή αγωνιστικοί. Άλλά περί τοΰ
γυμνασιάρχου νομίζομεν ότι, άφ' ού απώλεσε τήν πρώ-
την θέσιν αντικατασταθείς εν τοις ύστερον χρόνοις δπό
τοΰ κοσμητοΰ , έπαύσατο πλέον νά ηνε γενικές τοΰ
γυμνασίου άρχων και έπιμελητής και ούτως ήναγκά-
σθη νά περιορισθή εις τό έτερον των δύο ειδών των
αρχόντων των έφηβων, καί εντεύθεν αντί ένδς γυμνα-
σιάρχου εχομεν πλείονας, αντί ενιαυσίων μηνιαίους και
δλιγώτερον Ιτι καί δη καί έφηβους γυμνασιαρχοϋντας,
εντεύθεν βλέπομεν δτι οί γυμνασίαρχοι ώς επί τό ττλεϊ-
στον άγωνοθετοΰσι. Ταΰτα λοιπόν δηλοΰσι σαφώς, δτι
δ έν τη δευτέρα στήλη γυμνασίαρχος και οι άλλοι εΐνε
άρχοντες αγωνιστικοί. Τούτου δε τεθέντος, δεν προσ-
κρούει τις πλέον εις τήν τάςιν της αναγραφής τών αρ-
νόντων, διότι Ιπρεπεν, ώς εικός, νά άναγραφώσι πρώ-
τοι μέν οί κύριοι άρχοντες τών έφηβων, μεθ' ών
ούτοι καθ' έκάστην άνεστρέφοντο και υφ' ών έδιδά-
σκοντο και έμορφοϋντο, δεύτεροι δέ οί αγωνιστικοί, οί'-
τινες μάλλον χρηματικώς συνετέλουν και τιμής χάριν
(τό άνάπαλιν όμως έν τη έν Φιλίστ. τόμ. Γ'. σελ. 27 Τ
επιγραφή και αλλ.).—
Υπολείπεται νΰν νά έςετάσωμεν τδ δεύτερον , πώς
δ αύτδς άνήρ εΐνε αμα άρχων και γυμνασίαρχος, και
ποίος αυτός τε και οί ευθύς επόμενοι άρχοντες. Έα'ν τις
λοιπόν υπολάβη τόν άρχοντα τοΰτον ώς άρχοντα της
πόλεως, θέλει άναγκασθή ευθύς νά περιπέση εις λα-
βύρινθον εικασιών, δπερ και ήμεΐς έπάθομεν, έ; ου
δέν θέλει δυνηθή ποτε νά έςέλθη· οίον πώς δ άρχων
της πόλεως είχε καιρόν, ή πώς ήρμοζε νά άναμι-
γνύηται εις τά τών εφήβων; πώς δυνα'μεθα νά πα-
ραδεχθώμεν δτι δ γυμνασίαρχος έν τοΤς μεταγενεστέ-
ρου μάλιστα τούτοις χρόνοις, καθ' ους ειχεν έκπεσε1
σφόδρα τδ άςίωμα αύτοΰ, άνεβιβάσθη εις τό άςίωμα
τοΰ άρχοντος τής πόλεως και ήτο εις τών έννέα, ή
δέκατος αυτός; Ταΰτα και τά τοιαΰτα άσυμβίβαστα
βλέποντες ήναγκάσθημεν νά τραπώμεν άλλην δδόν
καί ούτως ευρομεν οτι ούτε β ένταΰθα μνημονευόμε-
νος άρχων, ούτε οί επόμενοι, δ βασιλεύς καί δ πολέ-
μαρχος κ. λ. εινε πολιτικοί άρχοντες, άλλ' άρχοντες
τών εφήβων ιδία, ουδέν κοινον έχοντες τοΐς πολιτι-
κοΐς ή τά ονόματα μόνα, δανα φαίνεται δτι κατ'
άναλογίαν είς τούτους πρός τους τής πόλεως άρχοντας
εδόθησαν. Τεκμήριον δέ· αν υπολάβωμεν τόν άρχον-
τα τοΰτον ώς άρχοντα τής πόλεως, τδ φυσικον εινε
νά υπολάβωμεν αυτόν έκ τής τάςεως, καθ' ήν καταλέγε-
ται, επομένου τοΰ βασιλέως καί τοΰ πολεμάρχου καί
τών λοιπών, ώς τον έπώνυμον άρχοντα. Άλλά δήλον
έκ τής επιγραφής ταύτης δτι δέν ήτο δ Φιλιστείδης δ
επώνυμος τοΰ ένιαυτοΰ τούτου άρχων, άλλ' δ Γ. 'Ελ-
βίδιο; Σεκοΰνδος· δύο δε επωνύμους άρχοντας τοΰ αύτοϋ
ένιαυτοΰ ουδαμώς δυνάμεθα νά παραδεχθώμεν. Ανάγκη
λοιπόν νά παραδεχθώμεν τόν άρχοντα τοΰτον ώς άρχοντα
τών έφηβων ιδία. Καί τω δ'ντι Ιν τισι μεταγενεστέραις έ-
πιγραφαϊς ευρομεν τοιίϊτον άρχοντα μνημονευόμενονκαί ή
απλώς άρχοντα λεγόμενον (Φιλίστ. τόμ. Α'. σελ. 381
στ. έπιγρ. 15 και σελ. 518 στ. έπιγρ. 13), ή άρχοντα
τών έφήβων (Φιλίστ. τόμ. Α'. σελ. 382 στ. έπιγρ. 4
καί 5 καί σελ. 523 στ. έπιγρ. 20), ή και άνευ άρθρου
άρχοντα έφήβων (Φιλίστ. τόμ. ΰ'. σελ. 428 στ.
έπιγρ. 14). Ουδαμώς λοιπόν Ινδοιά'ω δτι καί δ έν τη ή-
μετέρα επιγραφή άρχων πρέπει νά θεωρηθή ώς άρχων
τών έφήβων καί γυμνασίαρχος, καθ' δσον μάλιστα καί
εν ταΐς μνημονευθείσας έπιγραφαΐς λέγεται δ αυτός
καί γυμνασίαρχος, ώς καί έν τή ήμετέρα, καί δή
καί άγωνοθέτης, έν ω έν τή ημετέρα εΐνε ναυμά-
χος. ΙΙιθανωτέρα δέ £τι καί δή καί αναμφισβήτητος
καθίσταται ή γνώμη ημών και εκ τοΰ δτι έν τή έν
Φιλίστ. τόμ. ·Α'. σελ. 518 επιγραφή δ γ υ μ ν α σ ι άρ-
χης, δστις εινε καί άρχων δ αυτός, εΐνε έφηβος
(πρβλ. τον Τ5 στί/ον τής επιγραφής), ωσαύτως δέ καί
έν τή έν Φιλίστ. τόμ. Α'. σελ. 381 (στ. έπιγρ. 14 κ. ε.)·
έφηβος δέ δέν ήδύνατο νά ήνε άρχων τής πόλεως.
Κατά ταΰτα λοιπόν καί οι επόμενοι άρχοντες, δ στρα-
τηγός καί δ κήρυ; καί δ βασιλεύς καί οί λοιποί δέν πρέ-
πει νά Οεωρηθώσιν άρχοντες τής πόλεως, άλλά τών
έφήβων ιδία. "Ινα δέ μή μακρολογώμεν, άναφέρομεν
μίαν μόνην άπόοειςιν τήν κρατίστην, ήτις καθ' έαυτήν
καί αρκεί. 'Εν τή έν Φιλίστ. τόμ. Α'. σελ. 518 επιγραφή
δ στρατηγός (πρβλ. στ. 14 καί 77), δ κήρυ; (πρβλ. στ.
14 καί 02), δ βασιλεύς (πρβλ. στ. 15 καί 00) καί δ
πολέμαρχος (πρβλ. στ. 10 καί 70) εΐνε έφηβοι, έφηβοι
δέ, ώς καί ανωτέρω είπομεν, δέν ήδύναντο νά γένωσιν
άρχοντες τής πόλεως. Καί έν τή ήμετέρα δέ επιγραφή
δ βασιλεύς Πό. Αιλ. Φείδιμος (στ. 50 καί 57), δστις
εΐνε καί άγωνοθέτης (πρβλ. στ. 87), εΐνε έφηβος, ώς
δήλον έκ τών «είστίασε τους συνε^ήβους» (στ. 59—
00 κα' 90-91 > πρβλ. καί τής'έν Φιλίστ. τόμ. Α'.
τεύχ. θ'. αριθ. 3 έπιγρ. στίχ. 7—8, βπου δ συνστρεμ-
ματάρχης Αύρ. Δημοσθένης δ γυμνασιαρνήσας άμα
καί άγωνοθετήσας καί βασιλεύσας μοι φαίνεται εφη-
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΕ
200
έναντιοϋται δ γυμνασίαρχος μάλιστα, διότι δ άρχων,
δ στρατηγός, δ κήρυ;, δ βασιλεύς καί οι λοιποί, εΐ'τε ώς
άρχοντας τής πόλεως Οεωρήσομεν αυτούς, εΐ'τε άλλο(ους,
ουδέν άλλο μάλλον εινε ή αγωνιστικοί. Άλλά περί τοΰ
γυμνασιάρχου νομίζομεν ότι, άφ' ού απώλεσε τήν πρώ-
την θέσιν αντικατασταθείς εν τοις ύστερον χρόνοις δπό
τοΰ κοσμητοΰ , έπαύσατο πλέον νά ηνε γενικές τοΰ
γυμνασίου άρχων και έπιμελητής και ούτως ήναγκά-
σθη νά περιορισθή εις τό έτερον των δύο ειδών των
αρχόντων των έφηβων, καί εντεύθεν αντί ένδς γυμνα-
σιάρχου εχομεν πλείονας, αντί ενιαυσίων μηνιαίους και
δλιγώτερον Ιτι καί δη καί έφηβους γυμνασιαρχοϋντας,
εντεύθεν βλέπομεν δτι οί γυμνασίαρχοι ώς επί τό ττλεϊ-
στον άγωνοθετοΰσι. Ταΰτα λοιπόν δηλοΰσι σαφώς, δτι
δ έν τη δευτέρα στήλη γυμνασίαρχος και οι άλλοι εΐνε
άρχοντες αγωνιστικοί. Τούτου δε τεθέντος, δεν προσ-
κρούει τις πλέον εις τήν τάςιν της αναγραφής τών αρ-
νόντων, διότι Ιπρεπεν, ώς εικός, νά άναγραφώσι πρώ-
τοι μέν οί κύριοι άρχοντες τών έφηβων, μεθ' ών
ούτοι καθ' έκάστην άνεστρέφοντο και υφ' ών έδιδά-
σκοντο και έμορφοϋντο, δεύτεροι δέ οί αγωνιστικοί, οί'-
τινες μάλλον χρηματικώς συνετέλουν και τιμής χάριν
(τό άνάπαλιν όμως έν τη έν Φιλίστ. τόμ. Γ'. σελ. 27 Τ
επιγραφή και αλλ.).—
Υπολείπεται νΰν νά έςετάσωμεν τδ δεύτερον , πώς
δ αύτδς άνήρ εΐνε αμα άρχων και γυμνασίαρχος, και
ποίος αυτός τε και οί ευθύς επόμενοι άρχοντες. Έα'ν τις
λοιπόν υπολάβη τόν άρχοντα τοΰτον ώς άρχοντα της
πόλεως, θέλει άναγκασθή ευθύς νά περιπέση εις λα-
βύρινθον εικασιών, δπερ και ήμεΐς έπάθομεν, έ; ου
δέν θέλει δυνηθή ποτε νά έςέλθη· οίον πώς δ άρχων
της πόλεως είχε καιρόν, ή πώς ήρμοζε νά άναμι-
γνύηται εις τά τών εφήβων; πώς δυνα'μεθα νά πα-
ραδεχθώμεν δτι δ γυμνασίαρχος έν τοΤς μεταγενεστέ-
ρου μάλιστα τούτοις χρόνοις, καθ' ους ειχεν έκπεσε1
σφόδρα τδ άςίωμα αύτοΰ, άνεβιβάσθη εις τό άςίωμα
τοΰ άρχοντος τής πόλεως και ήτο εις τών έννέα, ή
δέκατος αυτός; Ταΰτα και τά τοιαΰτα άσυμβίβαστα
βλέποντες ήναγκάσθημεν νά τραπώμεν άλλην δδόν
καί ούτως ευρομεν οτι ούτε β ένταΰθα μνημονευόμε-
νος άρχων, ούτε οί επόμενοι, δ βασιλεύς καί δ πολέ-
μαρχος κ. λ. εινε πολιτικοί άρχοντες, άλλ' άρχοντες
τών εφήβων ιδία, ουδέν κοινον έχοντες τοΐς πολιτι-
κοΐς ή τά ονόματα μόνα, δανα φαίνεται δτι κατ'
άναλογίαν είς τούτους πρός τους τής πόλεως άρχοντας
εδόθησαν. Τεκμήριον δέ· αν υπολάβωμεν τόν άρχον-
τα τοΰτον ώς άρχοντα τής πόλεως, τδ φυσικον εινε
νά υπολάβωμεν αυτόν έκ τής τάςεως, καθ' ήν καταλέγε-
ται, επομένου τοΰ βασιλέως καί τοΰ πολεμάρχου καί
τών λοιπών, ώς τον έπώνυμον άρχοντα. Άλλά δήλον
έκ τής επιγραφής ταύτης δτι δέν ήτο δ Φιλιστείδης δ
επώνυμος τοΰ ένιαυτοΰ τούτου άρχων, άλλ' δ Γ. 'Ελ-
βίδιο; Σεκοΰνδος· δύο δε επωνύμους άρχοντας τοΰ αύτοϋ
ένιαυτοΰ ουδαμώς δυνάμεθα νά παραδεχθώμεν. Ανάγκη
λοιπόν νά παραδεχθώμεν τόν άρχοντα τοΰτον ώς άρχοντα
τών έφηβων ιδία. Καί τω δ'ντι Ιν τισι μεταγενεστέραις έ-
πιγραφαϊς ευρομεν τοιίϊτον άρχοντα μνημονευόμενονκαί ή
απλώς άρχοντα λεγόμενον (Φιλίστ. τόμ. Α'. σελ. 381
στ. έπιγρ. 15 και σελ. 518 στ. έπιγρ. 13), ή άρχοντα
τών έφήβων (Φιλίστ. τόμ. Α'. σελ. 382 στ. έπιγρ. 4
καί 5 καί σελ. 523 στ. έπιγρ. 20), ή και άνευ άρθρου
άρχοντα έφήβων (Φιλίστ. τόμ. ΰ'. σελ. 428 στ.
έπιγρ. 14). Ουδαμώς λοιπόν Ινδοιά'ω δτι καί δ έν τη ή-
μετέρα επιγραφή άρχων πρέπει νά θεωρηθή ώς άρχων
τών έφήβων καί γυμνασίαρχος, καθ' δσον μάλιστα καί
εν ταΐς μνημονευθείσας έπιγραφαΐς λέγεται δ αυτός
καί γυμνασίαρχος, ώς καί έν τή ήμετέρα, καί δή
καί άγωνοθέτης, έν ω έν τή ημετέρα εΐνε ναυμά-
χος. ΙΙιθανωτέρα δέ £τι καί δή καί αναμφισβήτητος
καθίσταται ή γνώμη ημών και εκ τοΰ δτι έν τή έν
Φιλίστ. τόμ. ·Α'. σελ. 518 επιγραφή δ γ υ μ ν α σ ι άρ-
χης, δστις εινε καί άρχων δ αυτός, εΐνε έφηβος
(πρβλ. τον Τ5 στί/ον τής επιγραφής), ωσαύτως δέ καί
έν τή έν Φιλίστ. τόμ. Α'. σελ. 381 (στ. έπιγρ. 14 κ. ε.)·
έφηβος δέ δέν ήδύνατο νά ήνε άρχων τής πόλεως.
Κατά ταΰτα λοιπόν καί οι επόμενοι άρχοντες, δ στρα-
τηγός καί δ κήρυ; καί δ βασιλεύς καί οί λοιποί δέν πρέ-
πει νά Οεωρηθώσιν άρχοντες τής πόλεως, άλλά τών
έφήβων ιδία. "Ινα δέ μή μακρολογώμεν, άναφέρομεν
μίαν μόνην άπόοειςιν τήν κρατίστην, ήτις καθ' έαυτήν
καί αρκεί. 'Εν τή έν Φιλίστ. τόμ. Α'. σελ. 518 επιγραφή
δ στρατηγός (πρβλ. στ. 14 καί 77), δ κήρυ; (πρβλ. στ.
14 καί 02), δ βασιλεύς (πρβλ. στ. 15 καί 00) καί δ
πολέμαρχος (πρβλ. στ. 10 καί 70) εΐνε έφηβοι, έφηβοι
δέ, ώς καί ανωτέρω είπομεν, δέν ήδύναντο νά γένωσιν
άρχοντες τής πόλεως. Καί έν τή ήμετέρα δέ επιγραφή
δ βασιλεύς Πό. Αιλ. Φείδιμος (στ. 50 καί 57), δστις
εΐνε καί άγωνοθέτης (πρβλ. στ. 87), εΐνε έφηβος, ώς
δήλον έκ τών «είστίασε τους συνε^ήβους» (στ. 59—
00 κα' 90-91 > πρβλ. καί τής'έν Φιλίστ. τόμ. Α'.
τεύχ. θ'. αριθ. 3 έπιγρ. στίχ. 7—8, βπου δ συνστρεμ-
ματάρχης Αύρ. Δημοσθένης δ γυμνασιαρνήσας άμα
καί άγωνοθετήσας καί βασιλεύσας μοι φαίνεται εφη-