DOI Heft:
Heft 8 (Αὔγουστος 1862)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12172#0115
211 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΕ. 212
φοίτων εις το θέατραν ούχ IV άκούωσιν δπόσα κ ω μω- ίο λιθόστρωτον εδαφός της ορχήστρας Ιδδίςβ περίερ-
δίας και τρ αγωδίας ει σίν, άλλ' ίνα αύλοΰ δπο- γά τίνα καί δυσεξήγητα, τα δποϊα Οά φανώσι προ-
σημήναντος, λυγιστούς δ ρ χ ώντα ι και με τα- σεχώς έν τω σχεδίω, τδ δποίον ή επιμέλεια φίλου
ςύ της Όρφέως εποποιίας τε και θεολογίας παρασκευάζει τοί; φίλοις των αρχαιοτήτων, έν τούτοι
τα μένώςΊ2ραι, τάς δέώςΝύμφαι, τάδέώς ούν τοΐ σχεδίω ί)ά σημειωθώσι πάντα μετά τής προση-
Βάκ/αι πράττωσιν. τά τοιαύτα προειπών δ Φιλό- κούσης ακριβείας και περιτδν κρίνω τώρα να ένδιατρίψο)
στρατός επιφέρει· « διωρΟοϋτο δέ κακεΐνο Άθήνησιν ο'- περισσότερον είς τά της ορχήστρας.
Αθηναίοι ςυνιόντες ές θέατρον τδ δπδ τη άκροπόλει μετά την κάθαρσιν της ορχήστρα; ή ανασκαφή έχώ-
προσείχον σφαγαίς ανθρώπων κα! έσπουοάζετο ταΰτα έ- ρησε πρδ πάντων είς τά της σκηνής και των παρόδων, ή
κει μάλλον ή έν Κορίνθω νΰν , χρημα'των τε μεγάλων σκηνή του Φαίδρου έκρίθη έύλογον να καταστραφή κα'.
έωνήμένοι ήγοντο μοιχοί και πόρνοι και τοιχωρύχοι νά άφεθή μόνον δ τοίχος τοϋ προσκηνίου δ φέρων τέσ-
καί βαλαντιοτόμοι και άνδραποδισταί και τά τοιαύτα σάρας πλάκας δρθάς έν συνεχεία, έφ' εκάστης των δ-
Ιθνη, οί δ' ώπλιζον αυτούς και έκέλευον ξυμπίπτειν. ττοίων ήσαν τέσσαρα λίαν έςέχοντα ανάγλυφα, ών τά
έλάοετο δε και τούτων δ Απολλώνιος κ«ί καλούντων πλείστα ίκανώς διεσώθησαν πλήν των κεφαλών, αί δ-
αύτων ες έκκλησίαν Αθηναίων, ουκ αν εφη παρελθεΓν ττοΓαι πάλαι φαίνονται δτι άπεκδπησαν. μεταςύ ίέ της
ες χωρίον άκάθαρτον και λύθρου μεστόν. Ιλεγε δέ ταΰ- δευτέρας και τρίτης πλακδς των ανάγλυφων κάθηται
τα έν επιστολή, και Οαυμάζε'.ν έ'λεγεν, « όπως ή θε- σχεδόν δλος δ είρημένος Σειληνδς (σελ. 201))· ουτω δέ
ος ού και τήν άκρόπολιν ήδη έκλείπει, τοιούτον αίμα χ#\ έγένετο* άφέθη δέ μέρος και τοΰ όπισθεν τειχίου
δμών έκχεόντων αυτή. δοκεΐτε γαρ μοι προϊόντές, έ- της τοϋ Φαίδρου σκηνής, μετά ταΰτα έκαθαρίσθη τδ έν
πειδάν τά Παναθήναια πέμπητε, μηδέ βοΰς ετι, άλλ' σεχ. 135 μ. εϊρημενον τείχίον της σκηνής, τδ δποΐον εκ-
εκατόμβας ανθρώπων καταθύσειν τή θειο. σύ δέ, Διό- τείνεται άπδ της μιας μέχρι της άλλης παρόδου και
νυσε, μετά τοιούτον αίμα ές τδ θέατρον φοιτάς; κα- ψ έστρωμένον έπάνω μέ πλάκας χονδράς δμηττείους
κει σοι σπένδουσιν οί σοφοί Αθηναίοι; μετάστηθι και σύ, σχεδόν επί τής αυτής επιφανείας κειμένας είς ην και
Διόνυσε- Κιθαιρών καθάρώτερος. » τοιάδε εύρον τά -δ λιθόστρωτον τής ορχήστρας, έ'νθεν δέ και ένθεν πλη-
σπουδαιότατα τών φιλοσοφηθέντων Άθήνησιν αύτω α[ον τών παρόδων κάμπτει προς τήν δρ-/ήστραν κατ'
τότε», λέγει δ Φιλόστρατος γρα'ψας περί τά 200 μ.Χ. όρθήν γωνίαν εισχωρούν 1,22 γαλλ. μ. και μετά 7 πε-
έπί Άλεςάνόρου Σεβήρου, συμφωνεί δέ τω ολον αίώνα ρίπου μέτρα έπανακάμπτει πάλιν είς τήν άρχικήν του
πρδ αύτοΰ άκμάσαντι Δίωνι το) Χρυσοστόμο), 8ς έν φοράν, ουτω δέ άποτελεΐ ένθεν κα! Ινθεν δύο προστάσεις,
τοΐ είρημένω ΛΑ' λόγω, έλεήσας τους Αθηναίους δι' αί δποΐαί ήσαν μέ δωρικούς κίονας κεκοσμημέναι, ώς φαί-
άλλων τε πολλών και τώνδε, « ούχ δρατε τούς 'Αθη- νέται έκ δυο ευρεθέντων ορθών κατά τήν πρδς τήν δεςιάν
ναίους ώς άσχημονοϋσιν, ώς κακώς άκουουσίν, ώς πα- πάροδον πρόστασιν και έκ μιας ευρεθείσης κατά τήν άλ-
ράδειγμα πασίν είσι τής αγένειας και τής ύβρεως, ήν λην τήν προς τή αριστερά παρόόω. δ'πισθέν δέ τοΰ τει-
υορίζουσιν είς τήν πατρίδα κτλ. η προσθέτει και τά έ;ής· γ ίου τούτου ευρέθη έτερον παράλληλον αύτω δι'δλου
*νΰν δέ ουδέν εστίν έφ' δτω τών εκεί γιγνομένων ούκ τοΰ μήκους τής σκηνής και τοΰτο έκτεινόμένον, πλατύτε-
άν αίσχυνθείη τις. οίον ευθύς τά περί τούς μονομάχους ρον τών άλλων και στερεώτερον, αναμφιβόλως τοΰτο
ουτω σφόδρα έζηλώκασι Κορινθίους, μάλλον ο ύπερ- τής παλαιάς σκηνής λείψανον. ταύτης δέ λείψανα πρέπει
βεβλήκασι τή κακοδαιμονία κάκείνους και τούς άλλους νά Οεωρηθώσι και έτερα δύο τειχία μακρά όπισθεν ή
απαντάς, ώστε οί Κορίνθιοι μεν εςω τής πόλεως Οεω- πρδς μεσημβρίαν τοΰ είρημένου, ών τδ τελευταΐον τοΰ
ροΰσιν έν χαράδρα τινί, πλήθος μέν δυναμένο) δέςα- μετασκηνίου ή τοϋ έςωτερικοΰ τείχους τής σχηνής φαί-
σθαι τόπω, ρ'υπαρο) δέ άλλως και δοτού μηδείς άν μη- νεται λείψανον. μετ' αύτδ δέ αντί στοάς, ευρέθησαν οί-
δέ Οάψειε μηδένα τών ελευθέρων, Ά θ η ναΐο ι δέ έν κήματα ύστερωτέρων χρόνων έκ λίθων μεγάλων τοΰ θε-
τό; θεάτρω 0εώντα ι τ ή ν καλή ν ταύτην θέαν ά ο[χο3ομη4,τα και πλήθος πίθων δπτών ή λι-
υπ αυτήν την ακροπο λιν, ου τον Διονυσον 6πο λ , , γ ~ , λ, σλ , . ,
, , I ' -, ·, , , , οαριοις εκτισμενων, οποίοι και καθ ολον το ανασκα^έν
την ορχή σ τρ αν τιθ ε α σιν. ωστε πολλακι ς ε ν αυ- Γ ~ ■ Τ
τοις τινα σφάττεσθαι τοις θρδνοις, οδ τδν I- ^έΡος το5 θεάτρου εις οιάφορα υψη πολλαχοΰ πολλοί
εροφάντην'καί τούς άλλους ιερείς ανάγκη μικροί και μεγάλοι εδρέθησαν, 1 — 3 μ. γαλ.υψος Ιχοντες
καθίζει ν.» και άνάλογον δ'γκον. υπδ τά τειχία ταΰτα κατά τδ άνα-
φοίτων εις το θέατραν ούχ IV άκούωσιν δπόσα κ ω μω- ίο λιθόστρωτον εδαφός της ορχήστρας Ιδδίςβ περίερ-
δίας και τρ αγωδίας ει σίν, άλλ' ίνα αύλοΰ δπο- γά τίνα καί δυσεξήγητα, τα δποϊα Οά φανώσι προ-
σημήναντος, λυγιστούς δ ρ χ ώντα ι και με τα- σεχώς έν τω σχεδίω, τδ δποίον ή επιμέλεια φίλου
ςύ της Όρφέως εποποιίας τε και θεολογίας παρασκευάζει τοί; φίλοις των αρχαιοτήτων, έν τούτοι
τα μένώςΊ2ραι, τάς δέώςΝύμφαι, τάδέώς ούν τοΐ σχεδίω ί)ά σημειωθώσι πάντα μετά τής προση-
Βάκ/αι πράττωσιν. τά τοιαύτα προειπών δ Φιλό- κούσης ακριβείας και περιτδν κρίνω τώρα να ένδιατρίψο)
στρατός επιφέρει· « διωρΟοϋτο δέ κακεΐνο Άθήνησιν ο'- περισσότερον είς τά της ορχήστρας.
Αθηναίοι ςυνιόντες ές θέατρον τδ δπδ τη άκροπόλει μετά την κάθαρσιν της ορχήστρα; ή ανασκαφή έχώ-
προσείχον σφαγαίς ανθρώπων κα! έσπουοάζετο ταΰτα έ- ρησε πρδ πάντων είς τά της σκηνής και των παρόδων, ή
κει μάλλον ή έν Κορίνθω νΰν , χρημα'των τε μεγάλων σκηνή του Φαίδρου έκρίθη έύλογον να καταστραφή κα'.
έωνήμένοι ήγοντο μοιχοί και πόρνοι και τοιχωρύχοι νά άφεθή μόνον δ τοίχος τοϋ προσκηνίου δ φέρων τέσ-
καί βαλαντιοτόμοι και άνδραποδισταί και τά τοιαύτα σάρας πλάκας δρθάς έν συνεχεία, έφ' εκάστης των δ-
Ιθνη, οί δ' ώπλιζον αυτούς και έκέλευον ξυμπίπτειν. ττοίων ήσαν τέσσαρα λίαν έςέχοντα ανάγλυφα, ών τά
έλάοετο δε και τούτων δ Απολλώνιος κ«ί καλούντων πλείστα ίκανώς διεσώθησαν πλήν των κεφαλών, αί δ-
αύτων ες έκκλησίαν Αθηναίων, ουκ αν εφη παρελθεΓν ττοΓαι πάλαι φαίνονται δτι άπεκδπησαν. μεταςύ ίέ της
ες χωρίον άκάθαρτον και λύθρου μεστόν. Ιλεγε δέ ταΰ- δευτέρας και τρίτης πλακδς των ανάγλυφων κάθηται
τα έν επιστολή, και Οαυμάζε'.ν έ'λεγεν, « όπως ή θε- σχεδόν δλος δ είρημένος Σειληνδς (σελ. 201))· ουτω δέ
ος ού και τήν άκρόπολιν ήδη έκλείπει, τοιούτον αίμα χ#\ έγένετο* άφέθη δέ μέρος και τοΰ όπισθεν τειχίου
δμών έκχεόντων αυτή. δοκεΐτε γαρ μοι προϊόντές, έ- της τοϋ Φαίδρου σκηνής, μετά ταΰτα έκαθαρίσθη τδ έν
πειδάν τά Παναθήναια πέμπητε, μηδέ βοΰς ετι, άλλ' σεχ. 135 μ. εϊρημενον τείχίον της σκηνής, τδ δποΐον εκ-
εκατόμβας ανθρώπων καταθύσειν τή θειο. σύ δέ, Διό- τείνεται άπδ της μιας μέχρι της άλλης παρόδου και
νυσε, μετά τοιούτον αίμα ές τδ θέατρον φοιτάς; κα- ψ έστρωμένον έπάνω μέ πλάκας χονδράς δμηττείους
κει σοι σπένδουσιν οί σοφοί Αθηναίοι; μετάστηθι και σύ, σχεδόν επί τής αυτής επιφανείας κειμένας είς ην και
Διόνυσε- Κιθαιρών καθάρώτερος. » τοιάδε εύρον τά -δ λιθόστρωτον τής ορχήστρας, έ'νθεν δέ και ένθεν πλη-
σπουδαιότατα τών φιλοσοφηθέντων Άθήνησιν αύτω α[ον τών παρόδων κάμπτει προς τήν δρ-/ήστραν κατ'
τότε», λέγει δ Φιλόστρατος γρα'ψας περί τά 200 μ.Χ. όρθήν γωνίαν εισχωρούν 1,22 γαλλ. μ. και μετά 7 πε-
έπί Άλεςάνόρου Σεβήρου, συμφωνεί δέ τω ολον αίώνα ρίπου μέτρα έπανακάμπτει πάλιν είς τήν άρχικήν του
πρδ αύτοΰ άκμάσαντι Δίωνι το) Χρυσοστόμο), 8ς έν φοράν, ουτω δέ άποτελεΐ ένθεν κα! Ινθεν δύο προστάσεις,
τοΐ είρημένω ΛΑ' λόγω, έλεήσας τους Αθηναίους δι' αί δποΐαί ήσαν μέ δωρικούς κίονας κεκοσμημέναι, ώς φαί-
άλλων τε πολλών και τώνδε, « ούχ δρατε τούς 'Αθη- νέται έκ δυο ευρεθέντων ορθών κατά τήν πρδς τήν δεςιάν
ναίους ώς άσχημονοϋσιν, ώς κακώς άκουουσίν, ώς πα- πάροδον πρόστασιν και έκ μιας ευρεθείσης κατά τήν άλ-
ράδειγμα πασίν είσι τής αγένειας και τής ύβρεως, ήν λην τήν προς τή αριστερά παρόόω. δ'πισθέν δέ τοΰ τει-
υορίζουσιν είς τήν πατρίδα κτλ. η προσθέτει και τά έ;ής· γ ίου τούτου ευρέθη έτερον παράλληλον αύτω δι'δλου
*νΰν δέ ουδέν εστίν έφ' δτω τών εκεί γιγνομένων ούκ τοΰ μήκους τής σκηνής και τοΰτο έκτεινόμένον, πλατύτε-
άν αίσχυνθείη τις. οίον ευθύς τά περί τούς μονομάχους ρον τών άλλων και στερεώτερον, αναμφιβόλως τοΰτο
ουτω σφόδρα έζηλώκασι Κορινθίους, μάλλον ο ύπερ- τής παλαιάς σκηνής λείψανον. ταύτης δέ λείψανα πρέπει
βεβλήκασι τή κακοδαιμονία κάκείνους και τούς άλλους νά Οεωρηθώσι και έτερα δύο τειχία μακρά όπισθεν ή
απαντάς, ώστε οί Κορίνθιοι μεν εςω τής πόλεως Οεω- πρδς μεσημβρίαν τοΰ είρημένου, ών τδ τελευταΐον τοΰ
ροΰσιν έν χαράδρα τινί, πλήθος μέν δυναμένο) δέςα- μετασκηνίου ή τοϋ έςωτερικοΰ τείχους τής σχηνής φαί-
σθαι τόπω, ρ'υπαρο) δέ άλλως και δοτού μηδείς άν μη- νεται λείψανον. μετ' αύτδ δέ αντί στοάς, ευρέθησαν οί-
δέ Οάψειε μηδένα τών ελευθέρων, Ά θ η ναΐο ι δέ έν κήματα ύστερωτέρων χρόνων έκ λίθων μεγάλων τοΰ θε-
τό; θεάτρω 0εώντα ι τ ή ν καλή ν ταύτην θέαν ά ο[χο3ομη4,τα και πλήθος πίθων δπτών ή λι-
υπ αυτήν την ακροπο λιν, ου τον Διονυσον 6πο λ , , γ ~ , λ, σλ , . ,
, , I ' -, ·, , , , οαριοις εκτισμενων, οποίοι και καθ ολον το ανασκα^έν
την ορχή σ τρ αν τιθ ε α σιν. ωστε πολλακι ς ε ν αυ- Γ ~ ■ Τ
τοις τινα σφάττεσθαι τοις θρδνοις, οδ τδν I- ^έΡος το5 θεάτρου εις οιάφορα υψη πολλαχοΰ πολλοί
εροφάντην'καί τούς άλλους ιερείς ανάγκη μικροί και μεγάλοι εδρέθησαν, 1 — 3 μ. γαλ.υψος Ιχοντες
καθίζει ν.» και άνάλογον δ'γκον. υπδ τά τειχία ταΰτα κατά τδ άνα-