DOI Heft:
Heft 9 (Σεπτέμβριος 1862)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12172#0129
239
ΡΧΑΙΟΛΟΠΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
240
στερον δρισμον του χρόνου της ήμετέρας έπιγραφής
δέν συντελεί πολύ και 'τοϋτα άν γινώσκη τις. Πιθανόν
δε μόνον φαίνεται ό'τι δ ήμέτερος εΐνε τοΰ αΰτοΰ γέ-
νους και δήμου, δι' δ1 άνεπλήρωσα το δημοτικών εν-
τεύθεν. Τον εν τω στίχω τούτω και τους επόμενος άρχον-
τας ώς της πόλεως άρχοντας ύπολαμβάνων δ Βοοοίίΐι,
καθώς και τους έν δμοία περιστάσει έν τη έν άρ.
272- Α. τοΰ 0. I. Ο. έπιγραφή, και τον έντη επιγραφή
ταύτη Αύρήλιον Άλκαμένην, καθώς και τον έν εκείνη
Γ. Ίούλιον Κασιανόν Άπολλώνιον, ύπολαμοάνει ώς επ-
ωνύμους της πόλεως άρχοντας. Άλλ' έν τω προηγου-
μένου τεύχει της εφημερίδος ταύτης (σελ. 187 — 201)
αρκούντως, νομίζω, άπεδείςαμεν δτι οι άρχοντες ούτοι
εινε άρχοντες των έφηβων ιδία· 80 εν δήλον δτι δ Αυ-
ρήλιος Αλκαμένης και δ Γ. Ιούλιος Κασιανός Απολ-
λώνιος πρέπει να έςαλειφθώσιν έκ τοΰ καταλόγου των
επωνύμων αρχόντων, καταλεχθέντες έν αύτω έκτων ε-
πιγραφών τούτων, και δ'τι ή έν αριθ. 272 τοΰ α ι. α.
επιγραφή δέν πρέπει .νά χωρισθη, ώς έχώρισεν αυτήν
δ Βοοοίίΐι, εις δύο μέρη, ουδέ νά άποδοθώσι τά μέρη
ταΰτα εις δια'φορα Ι'τη, εις εν και τό αυτό ανήκοντα.
Στ. 31. Τον στίχον τοΰτον κακώς άνέγνω δ Φουρ-
μόντος, ώς βλέπει τις έκ τοΰ ημετέρου πιστοΰ δμοιοτυ-
πώτου, ουδέν έννοήαας, ουκ έπιτυχώς δέ έζήτησε
νά δώση αύτω έ'ννοιάν τινα και δ ΒοοοΗι. 'Η δυσκο-
λία της αναγνώσεως τοΰ στίχου τούτου έγκειται έν τω
χωρισμω των λέςεων, αίτινες ένταΰθα εΐνε συντετμη-
μέναι. "Οτι μεν λοιπόν ένταΰθα μετά τον άρχοντα έπε-
ται δ στρατηγός, δήλον ές δμοίων επιγραφών, έν αΐς έν
τοιαύτη περιπτώσει λέγεται απλώς στρατ ηγ ό ς, εν ου-
δεμία δέ, δσον εγώ γινώσκω, στρατηγός επί τά ο-
πλα, ώς δ ΒοβοΙΛ ένοοιάζων και αυτός γράφει· δτι δέ
τδ ΣΤΑ άναγνωστέον ΣΤΑΤΙΟΣ, δήλον και άλλοΟεν.
Ό Φουρμόντος μετά το δεύτερον Ν εν τω τέλει άνέγνω
και ώ Η, δπερ ήδη ήφανίσΟη , συνημμένον μετά τοΰ Ν,
ώς ήσαν συνημμένα και τά ΗΝ. Περί τοΰ στρατηγοΰ
και τών έπομένων αρχόντων πρβλ. ώσαύτως τά ε?ρη-
μένα μοι έν τη άρχαιολ. έφημ. (περ. Β.) εν αριθ. 199
στ. 49, ήτοι σελ. 197 κ. §.
Στ. 32. Πρβλ. τά έν τώ 21 στίχω είρημένα. £0
κήρυς ούτος ώς έκ της τάςεως, καθ' ήν καταλέγεται δη-
λονότι ευθύς μετά τον στρατηγόν, υποληπτέος μάλλον
ώς κήρυξ τοΰ στρατηγοΰ ?δία (πρβλ. ΒοοοΙΛ έν 0. I. Ο.
αριθ. 272 σελ. 378 και αρχ. έφημ. περιόδ. Β'. σελ. 194
και 202 στ. 54.>
Στ. 33. Μετά τδ ΕΠΕΡΑΣΤΟΣ δ Φουρμόντος άνέγνω
ΜΕΝ και νΰν ε'τι έν τώ λίθω φαίνονται ίχνη τοΰ Μ και
Ε. -ίπειδή δ' έν τή επιγραφή τή έν άρ. 110 τοΰ 0. I. 0.
μνημονεύεται Έπέραστός τις Μενάνδρου ταμίας, πι-
θανώς, νομίζω, δύναται τις νά αναπλήρωση ενταύθα
Μ ενά ν 8ο ο υ. Άν δέ οί Έπέραστοι ούτοι γίνε οί αυτοί,
ή δ έτερο; απόγονος τοΰ ετέρου , ή και μηδεμίαν έχον-
τες συγγένειαν πρός αλλήλους, δέν δύναμαι νά .εΐ'πω..
Στ. 34. Έκ τοΰ 33 στίχου, ου τήν πρώτην λέςιν
δέν έδυνήθη δ Φουρμόντος νά άναγνώση καλώς και πλή-
ρη, φαίνεται δτι επί Φουρμόντου δέν έσώζετο πλή-
ρες τό μέρος τοΰ λίθου τό περιέχον τον 34 στίχον, αλλά
μόνον το ήμιαύ που το προς δεςιάν τω δρώντι, εν ο>
άνερνώσκετο ή λέςις ΚΑΡΠΟΣ. Και νΰν δέ βλέπει
τις ίχνη γραμμάτων πέντε τοΰ 34 στίχου, τά μεν
τοΰ πρώτου γράμματος υποκάτω τοΰ ΠΕ, τά δέ τοΰ
τελευταίου υποκάτω τοΰ ΣΜ. Επειδή δε δύο τών γραμ-
μάτων τούτων τά τελευταία φαίνονται αρκετά σαφώς
δτι ήσαν ΟΣ, νομίζω δτι τά ίχνη ταΰτα εινε τά ί-
χνη τών γραμμάτων τοΰ δνόματος ΚΑΡΠΟΣ, ο'περ
κατ' όνομαστ. πτώσιν ον δηλοΓ δ'τι ήτο το πρώτον ο'νο-
μα τοΰ ανδρός, και δτι έφεςή'ς εΐπετο τό τοΰ πατρός
και τό δημοτικόν. Τίς 8μως ήτο δ Καρπός ούτος ούτως
άναγεγραμμένος; Βεβαίως έ'πρεπεν δ λίθος νά 'σημαίνη
τήν ιδιότητα τοΰ ανδρός, δι' επιγραφής ώς έν τω 14
στίχω δηλουμένην, ήτις ό'μως ένταΰθα δέν υπάρχει,
ή δια λέςεώς τίνος εν αύτω τω στίχω, οιαι εινε αί έν
τή αρχή τών. προηγουμένων τεσσάρων στίχων. Ουδα-
μώς λοιπόν ένδοιάζω δ'τι ένταΰθα τοιούτο τι έννοητέον.
Επειδή δέ δ χώρος μέχρι τοΰ Ο της λέςεως ΚΑΡ-
ΠΟΣ, δ'περ και νΰν φαίνεται, άπαιτεΐ 14 γράμματα κε-
χωρισμένα άπ' αλλήλων, αφαιρουμένων δετών τεσσά-
ρων γραμμάτων της λέςεως Κάρπος τών προ τοΰ Ο
δπολείπονται δέκα, ανάγκη ή λέςις ή μέλλουσα νά ά-
ναπληρωθή νά έ'χη δέκα γράμματα· επειδή δέ πάλιν
και έν άλλαις εφηβικαϊς έπιγραφαϊς (πρβλ. Φιλίστ. τόμ.
Α'. σελ. 518 στ. 13 κ. έ. Άρχ. έφημ. περ. Β'. σελ.
194 στ. 49 κ. έ. κ. λ.) έν τοιαύτη περιπτώσει, έν
τή άναγραφή τών αγωνιστικών τούτων αρχόντων, απ-
αντάται μετά τοΰ άρχοντος, στρατηγοΰ, κήρυκος και
βασιλέως κατά τήν αυτήν μάλιστα τάςιν ευθύς μετ'
αυτούς δ πολέμαρχος, δέν Ένδοιάζω δτι ένταΰθα πρέπει
νά άναπληρώσωμεν τήν λέςιν ταύτην δέκα Ι'χουσαν
γράμματα, δσα και δ τόπος χωρεΤ.
Έπί τίνος άρχοντος εγένετο ή στήλη αυτη, ώς και
έμπροσθεν εί'πομεν, δέν δυνάμεθα νά έςαγάγωμεν έκ
τοΰ λειψάνου τούτου της έπιγραφής, άφ' οΰ ήδη άπε-
ΡΧΑΙΟΛΟΠΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
240
στερον δρισμον του χρόνου της ήμετέρας έπιγραφής
δέν συντελεί πολύ και 'τοϋτα άν γινώσκη τις. Πιθανόν
δε μόνον φαίνεται ό'τι δ ήμέτερος εΐνε τοΰ αΰτοΰ γέ-
νους και δήμου, δι' δ1 άνεπλήρωσα το δημοτικών εν-
τεύθεν. Τον εν τω στίχω τούτω και τους επόμενος άρχον-
τας ώς της πόλεως άρχοντας ύπολαμβάνων δ Βοοοίίΐι,
καθώς και τους έν δμοία περιστάσει έν τη έν άρ.
272- Α. τοΰ 0. I. Ο. έπιγραφή, και τον έντη επιγραφή
ταύτη Αύρήλιον Άλκαμένην, καθώς και τον έν εκείνη
Γ. Ίούλιον Κασιανόν Άπολλώνιον, ύπολαμοάνει ώς επ-
ωνύμους της πόλεως άρχοντας. Άλλ' έν τω προηγου-
μένου τεύχει της εφημερίδος ταύτης (σελ. 187 — 201)
αρκούντως, νομίζω, άπεδείςαμεν δτι οι άρχοντες ούτοι
εινε άρχοντες των έφηβων ιδία· 80 εν δήλον δτι δ Αυ-
ρήλιος Αλκαμένης και δ Γ. Ιούλιος Κασιανός Απολ-
λώνιος πρέπει να έςαλειφθώσιν έκ τοΰ καταλόγου των
επωνύμων αρχόντων, καταλεχθέντες έν αύτω έκτων ε-
πιγραφών τούτων, και δ'τι ή έν αριθ. 272 τοΰ α ι. α.
επιγραφή δέν πρέπει .νά χωρισθη, ώς έχώρισεν αυτήν
δ Βοοοίίΐι, εις δύο μέρη, ουδέ νά άποδοθώσι τά μέρη
ταΰτα εις δια'φορα Ι'τη, εις εν και τό αυτό ανήκοντα.
Στ. 31. Τον στίχον τοΰτον κακώς άνέγνω δ Φουρ-
μόντος, ώς βλέπει τις έκ τοΰ ημετέρου πιστοΰ δμοιοτυ-
πώτου, ουδέν έννοήαας, ουκ έπιτυχώς δέ έζήτησε
νά δώση αύτω έ'ννοιάν τινα και δ ΒοοοΗι. 'Η δυσκο-
λία της αναγνώσεως τοΰ στίχου τούτου έγκειται έν τω
χωρισμω των λέςεων, αίτινες ένταΰθα εΐνε συντετμη-
μέναι. "Οτι μεν λοιπόν ένταΰθα μετά τον άρχοντα έπε-
ται δ στρατηγός, δήλον ές δμοίων επιγραφών, έν αΐς έν
τοιαύτη περιπτώσει λέγεται απλώς στρατ ηγ ό ς, εν ου-
δεμία δέ, δσον εγώ γινώσκω, στρατηγός επί τά ο-
πλα, ώς δ ΒοβοΙΛ ένοοιάζων και αυτός γράφει· δτι δέ
τδ ΣΤΑ άναγνωστέον ΣΤΑΤΙΟΣ, δήλον και άλλοΟεν.
Ό Φουρμόντος μετά το δεύτερον Ν εν τω τέλει άνέγνω
και ώ Η, δπερ ήδη ήφανίσΟη , συνημμένον μετά τοΰ Ν,
ώς ήσαν συνημμένα και τά ΗΝ. Περί τοΰ στρατηγοΰ
και τών έπομένων αρχόντων πρβλ. ώσαύτως τά ε?ρη-
μένα μοι έν τη άρχαιολ. έφημ. (περ. Β.) εν αριθ. 199
στ. 49, ήτοι σελ. 197 κ. §.
Στ. 32. Πρβλ. τά έν τώ 21 στίχω είρημένα. £0
κήρυς ούτος ώς έκ της τάςεως, καθ' ήν καταλέγεται δη-
λονότι ευθύς μετά τον στρατηγόν, υποληπτέος μάλλον
ώς κήρυξ τοΰ στρατηγοΰ ?δία (πρβλ. ΒοοοΙΛ έν 0. I. Ο.
αριθ. 272 σελ. 378 και αρχ. έφημ. περιόδ. Β'. σελ. 194
και 202 στ. 54.>
Στ. 33. Μετά τδ ΕΠΕΡΑΣΤΟΣ δ Φουρμόντος άνέγνω
ΜΕΝ και νΰν ε'τι έν τώ λίθω φαίνονται ίχνη τοΰ Μ και
Ε. -ίπειδή δ' έν τή επιγραφή τή έν άρ. 110 τοΰ 0. I. 0.
μνημονεύεται Έπέραστός τις Μενάνδρου ταμίας, πι-
θανώς, νομίζω, δύναται τις νά αναπλήρωση ενταύθα
Μ ενά ν 8ο ο υ. Άν δέ οί Έπέραστοι ούτοι γίνε οί αυτοί,
ή δ έτερο; απόγονος τοΰ ετέρου , ή και μηδεμίαν έχον-
τες συγγένειαν πρός αλλήλους, δέν δύναμαι νά .εΐ'πω..
Στ. 34. Έκ τοΰ 33 στίχου, ου τήν πρώτην λέςιν
δέν έδυνήθη δ Φουρμόντος νά άναγνώση καλώς και πλή-
ρη, φαίνεται δτι επί Φουρμόντου δέν έσώζετο πλή-
ρες τό μέρος τοΰ λίθου τό περιέχον τον 34 στίχον, αλλά
μόνον το ήμιαύ που το προς δεςιάν τω δρώντι, εν ο>
άνερνώσκετο ή λέςις ΚΑΡΠΟΣ. Και νΰν δέ βλέπει
τις ίχνη γραμμάτων πέντε τοΰ 34 στίχου, τά μεν
τοΰ πρώτου γράμματος υποκάτω τοΰ ΠΕ, τά δέ τοΰ
τελευταίου υποκάτω τοΰ ΣΜ. Επειδή δε δύο τών γραμ-
μάτων τούτων τά τελευταία φαίνονται αρκετά σαφώς
δτι ήσαν ΟΣ, νομίζω δτι τά ίχνη ταΰτα εινε τά ί-
χνη τών γραμμάτων τοΰ δνόματος ΚΑΡΠΟΣ, ο'περ
κατ' όνομαστ. πτώσιν ον δηλοΓ δ'τι ήτο το πρώτον ο'νο-
μα τοΰ ανδρός, και δτι έφεςή'ς εΐπετο τό τοΰ πατρός
και τό δημοτικόν. Τίς 8μως ήτο δ Καρπός ούτος ούτως
άναγεγραμμένος; Βεβαίως έ'πρεπεν δ λίθος νά 'σημαίνη
τήν ιδιότητα τοΰ ανδρός, δι' επιγραφής ώς έν τω 14
στίχω δηλουμένην, ήτις ό'μως ένταΰθα δέν υπάρχει,
ή δια λέςεώς τίνος εν αύτω τω στίχω, οιαι εινε αί έν
τή αρχή τών. προηγουμένων τεσσάρων στίχων. Ουδα-
μώς λοιπόν ένδοιάζω δ'τι ένταΰθα τοιούτο τι έννοητέον.
Επειδή δέ δ χώρος μέχρι τοΰ Ο της λέςεως ΚΑΡ-
ΠΟΣ, δ'περ και νΰν φαίνεται, άπαιτεΐ 14 γράμματα κε-
χωρισμένα άπ' αλλήλων, αφαιρουμένων δετών τεσσά-
ρων γραμμάτων της λέςεως Κάρπος τών προ τοΰ Ο
δπολείπονται δέκα, ανάγκη ή λέςις ή μέλλουσα νά ά-
ναπληρωθή νά έ'χη δέκα γράμματα· επειδή δέ πάλιν
και έν άλλαις εφηβικαϊς έπιγραφαϊς (πρβλ. Φιλίστ. τόμ.
Α'. σελ. 518 στ. 13 κ. έ. Άρχ. έφημ. περ. Β'. σελ.
194 στ. 49 κ. έ. κ. λ.) έν τοιαύτη περιπτώσει, έν
τή άναγραφή τών αγωνιστικών τούτων αρχόντων, απ-
αντάται μετά τοΰ άρχοντος, στρατηγοΰ, κήρυκος και
βασιλέως κατά τήν αυτήν μάλιστα τάςιν ευθύς μετ'
αυτούς δ πολέμαρχος, δέν Ένδοιάζω δτι ένταΰθα πρέπει
νά άναπληρώσωμεν τήν λέςιν ταύτην δέκα Ι'χουσαν
γράμματα, δσα και δ τόπος χωρεΤ.
Έπί τίνος άρχοντος εγένετο ή στήλη αυτη, ώς και
έμπροσθεν εί'πομεν, δέν δυνάμεθα νά έςαγάγωμεν έκ
τοΰ λειψάνου τούτου της έπιγραφής, άφ' οΰ ήδη άπε-