261 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙ2. 262
5 νβρά δ.αμένη. ήτε'Αριστονίκου *ρΜ&>«« Οίακτλ. Τοϋ 2- στίχου τό κεκολοβωμένον ΖΩ., άνε-
.ίο3 «ναΤΡαψ« εις στήλην λιϋίνην, και ^ ^μ5νος ^ '^ ^ ^ ^ 'Λ ^ λί_
«να ίειναι κ, Μ ιερόν της Παρθένου- τό δέ γιον Βιβχτήτην αυτής, διαβεβαιώσαντά με, *η τοϋτο εΤχεν
εί; ταύτα έσομενβν άνάλωμα δουνα» ο0τος όναγνώσΥ] πρίν ή άχρωχηριαο0ί λβλ^ίτωί 6*6
10 τους χρυσονόμους, και έγγράψααΟ^. ί> τόν βανδαλική; χειρός. Και έμέ λοιπόν, ή ά^ηοημένη ίννοίΛ
κοινον λόγον τόν δέ γραμματέα] παραλαβών- ^ έγγραφης 8χ* οδτως: Άρτέμιίι ΐϊατμία άνε-
τα διαφυλάσ|».ν μετά τών άλλων γραμμή βηχ8 χώσ* |^ ^ „ΰ ^Ορου τοΰτου £γαλμα ^ ^
Των· δή-οτ' άλλο ήν τό ανάθημα) ], χ α 0' δ π ν ο υ ς [όψιν ίόοϋ»
Σφόρβ τεκτονική έδιχοτόμησε την φερουσαν το ά;ΐό- σα π3Ρ! "'^' <*ναθέβεως].
λογον τοϋτο Ψήφισμα στήλην λίθου λευχοΰ, ίνα χρησι- ,
μέύσΥ] τό ήμίτ^ν εις πρόΟεσιν τών άρτων έν τυ3 πα- Λ "Ρ' ~ '
« Γ 2* ^ * ^ ΚΑ"Ν0ΓΤ»ΔΑΝ Κ^δάΓ
Μονής του θεολόγου κειμένω, Μ* άνεκάλυόα αύτήν, ΑροΛΜ1Νο>- Απόλλωνος
παχύτατο) επικεχρισμένην άσβέατω. Και τις μέν 6 Άρι- . Καρν[είου>
στόνικος οΰτος, και ποίας αγαθοεργία; υπεσχέΟη νά πράςη ν .... υ .
ή χαί επραςεν ήδη, ΐν' ούτως άςιωθή της ευχαριστίας τ* ' ' · ' -
χαί επιμελείας του δήμου τών Παταίων. χαί νά Ί^ντταϊ γ<» , > ^ μ > » - - τ '
ίΓ ^ ' ί-'ν^ Ευρίσκεται εν τφ προαυλίο) του ενοριακού ναου Ιωαν-
χοινωνος τών ιερών τελετών, αυτός τε χαί οί απόγονοι * γγ - ■ ' - ι ι ' ν -ι <γ\ > ·. ...<» τ.~.„
' 5 * 1 νου του ΙΙροορομου, §πί πλακός λίθου λευχου. 1ων μεν
αυτοϋ, ταΰτα ?σως δηλώσει ποτέ δ χρόνος, όταν άνακαλυ- ^ δύο προτέρων 8ωοις0ϋθδν} κατ· |μί]ν ε?κασίαν, λε-
φΟη καίτό πρώτον της στήλης ήμίτομον, όπερ άναμφι- ^ τήν ,,ήγησιν άφ(νω 6?. 2ύστοχοτέρους νόας,
6ολω- Χ5Ϊΐβ(πβ0 της Μονής χαί αυτό έντετειχισμένον. 0?μ£υ βί ρχβρβί βΖβι νβ^οβ(Χβ Χρϊνβί τβ.
Ιο ο εν στίχ. 8 δηλουμενον ιερόν τή ς Πα ρ 0 έ ν ου εΐ- ,Η » 8ϋνατον ν'άναπληρωθη εις τό Καρ-
ναι ό υπό τοϋ Όρέστου χτισθείς ναός τη^χοΟίας εί'τε νε( ^ έπίχληθέντος τοϋ Απόλλωνος από τοϋ
..ν^^Λυγου. η« ν* κ«ν Λ6;ις: Λ ρ υ σον ο μ ο ς <== κα{Κάρνεια [Ηρόδ. Ζ', 2ϋϋ. —«ουχο3. 1^ , <0 χαί
Γαμ(ας), απαντάται έν στίχ. 10, ώς χαί Ιν στίχ. 11 τοδ ές.-ΠλουΓαρχ. Σομποσ. Η', 2], ή Καρνεΐα [Πίνδ.
βροτέρου Ψηφίσματος, ά3ία νά θησαυρισΟη εν τοις Αβξΐ- Ε', ς. 106, και Χχολ. αυτόΟ.], ή είς τιμήν τοΟ
«βΐς, Τόν δέ ληκτικόν χαρακτήρα της 1ν στίχ. 13 πέμ- Κ α ν . ( 0 0 Απόλλωνος §ορτή, συστασα ττ κς'
ω!Ιτε ^ ^Ρα'33 μονογραμμα'τως τόν φΟόγγον του ΕΑ. ν ,
ΑΧ^ψίΟς [παρ Α6ην. Δ, 19].
άρ. 230.
- 2 Κ" Κ Α1ΑΛΥΠΗ. . χαί Αλυπη[τον?
Ευρίσκεται αδτν, ϊ„ - . < *> · ©ΡΕΥΑΝΤ . « ΟρέΊ/αντΓες?
, Γ ? , τγ1 εν το> χατα την πολίχνην του πρω- ;.Ι^"Λ ,<
ν Ψ νθ! τγϊί νήσου ο?κω τοΰ Γ. Νίκολαΐδου, έπί Είναι χεχαραγμίνη επί μικράς πλακός υποφαίου μαρ-
τετραπλευρου στήλης χ(0οο χ.,^ σχ.^μα έχούσης [3ά- μάρου, έντετειχισμένης εςωΟεν τοϋ οίκου τοϋ Ν. Παγ-
Ορου αγάλματος. Έξ αϋ-η,- μ^Γ^0[λ^ |ν νίον τοπΓ<;ον Χ0;χου. Εσφαλμένως ο άνέγνωσεν δ ανωτέρω μνημο-
έπίΟετον της &βας: "Α ρτ βμις Πβτμ{β} ^ Τα': "Λ ρ- νευΟείς χ. &ιιόήη, εις μέν τόν πρώτον στίχον,ΗΡή-
τεμις Έφεσία, Σχυΰία, Βραυρων['Κ} Άμαρυν- μανδρος, εις δέ τόν τρίτον, Α λ υ Γ Γ η. Εί μέν ουν τό
5 νβρά δ.αμένη. ήτε'Αριστονίκου *ρΜ&>«« Οίακτλ. Τοϋ 2- στίχου τό κεκολοβωμένον ΖΩ., άνε-
.ίο3 «ναΤΡαψ« εις στήλην λιϋίνην, και ^ ^μ5νος ^ '^ ^ ^ ^ 'Λ ^ λί_
«να ίειναι κ, Μ ιερόν της Παρθένου- τό δέ γιον Βιβχτήτην αυτής, διαβεβαιώσαντά με, *η τοϋτο εΤχεν
εί; ταύτα έσομενβν άνάλωμα δουνα» ο0τος όναγνώσΥ] πρίν ή άχρωχηριαο0ί λβλ^ίτωί 6*6
10 τους χρυσονόμους, και έγγράψααΟ^. ί> τόν βανδαλική; χειρός. Και έμέ λοιπόν, ή ά^ηοημένη ίννοίΛ
κοινον λόγον τόν δέ γραμματέα] παραλαβών- ^ έγγραφης 8χ* οδτως: Άρτέμιίι ΐϊατμία άνε-
τα διαφυλάσ|».ν μετά τών άλλων γραμμή βηχ8 χώσ* |^ ^ „ΰ ^Ορου τοΰτου £γαλμα ^ ^
Των· δή-οτ' άλλο ήν τό ανάθημα) ], χ α 0' δ π ν ο υ ς [όψιν ίόοϋ»
Σφόρβ τεκτονική έδιχοτόμησε την φερουσαν το ά;ΐό- σα π3Ρ! "'^' <*ναθέβεως].
λογον τοϋτο Ψήφισμα στήλην λίθου λευχοΰ, ίνα χρησι- ,
μέύσΥ] τό ήμίτ^ν εις πρόΟεσιν τών άρτων έν τυ3 πα- Λ "Ρ' ~ '
« Γ 2* ^ * ^ ΚΑ"Ν0ΓΤ»ΔΑΝ Κ^δάΓ
Μονής του θεολόγου κειμένω, Μ* άνεκάλυόα αύτήν, ΑροΛΜ1Νο>- Απόλλωνος
παχύτατο) επικεχρισμένην άσβέατω. Και τις μέν 6 Άρι- . Καρν[είου>
στόνικος οΰτος, και ποίας αγαθοεργία; υπεσχέΟη νά πράςη ν .... υ .
ή χαί επραςεν ήδη, ΐν' ούτως άςιωθή της ευχαριστίας τ* ' ' · ' -
χαί επιμελείας του δήμου τών Παταίων. χαί νά Ί^ντταϊ γ<» , > ^ μ > » - - τ '
ίΓ ^ ' ί-'ν^ Ευρίσκεται εν τφ προαυλίο) του ενοριακού ναου Ιωαν-
χοινωνος τών ιερών τελετών, αυτός τε χαί οί απόγονοι * γγ - ■ ' - ι ι ' ν -ι <γ\ > ·. ...<» τ.~.„
' 5 * 1 νου του ΙΙροορομου, §πί πλακός λίθου λευχου. 1ων μεν
αυτοϋ, ταΰτα ?σως δηλώσει ποτέ δ χρόνος, όταν άνακαλυ- ^ δύο προτέρων 8ωοις0ϋθδν} κατ· |μί]ν ε?κασίαν, λε-
φΟη καίτό πρώτον της στήλης ήμίτομον, όπερ άναμφι- ^ τήν ,,ήγησιν άφ(νω 6?. 2ύστοχοτέρους νόας,
6ολω- Χ5Ϊΐβ(πβ0 της Μονής χαί αυτό έντετειχισμένον. 0?μ£υ βί ρχβρβί βΖβι νβ^οβ(Χβ Χρϊνβί τβ.
Ιο ο εν στίχ. 8 δηλουμενον ιερόν τή ς Πα ρ 0 έ ν ου εΐ- ,Η » 8ϋνατον ν'άναπληρωθη εις τό Καρ-
ναι ό υπό τοϋ Όρέστου χτισθείς ναός τη^χοΟίας εί'τε νε( ^ έπίχληθέντος τοϋ Απόλλωνος από τοϋ
..ν^^Λυγου. η« ν* κ«ν Λ6;ις: Λ ρ υ σον ο μ ο ς <== κα{Κάρνεια [Ηρόδ. Ζ', 2ϋϋ. —«ουχο3. 1^ , <0 χαί
Γαμ(ας), απαντάται έν στίχ. 10, ώς χαί Ιν στίχ. 11 τοδ ές.-ΠλουΓαρχ. Σομποσ. Η', 2], ή Καρνεΐα [Πίνδ.
βροτέρου Ψηφίσματος, ά3ία νά θησαυρισΟη εν τοις Αβξΐ- Ε', ς. 106, και Χχολ. αυτόΟ.], ή είς τιμήν τοΟ
«βΐς, Τόν δέ ληκτικόν χαρακτήρα της 1ν στίχ. 13 πέμ- Κ α ν . ( 0 0 Απόλλωνος §ορτή, συστασα ττ κς'
ω!Ιτε ^ ^Ρα'33 μονογραμμα'τως τόν φΟόγγον του ΕΑ. ν ,
ΑΧ^ψίΟς [παρ Α6ην. Δ, 19].
άρ. 230.
- 2 Κ" Κ Α1ΑΛΥΠΗ. . χαί Αλυπη[τον?
Ευρίσκεται αδτν, ϊ„ - . < *> · ©ΡΕΥΑΝΤ . « ΟρέΊ/αντΓες?
, Γ ? , τγ1 εν το> χατα την πολίχνην του πρω- ;.Ι^"Λ ,<
ν Ψ νθ! τγϊί νήσου ο?κω τοΰ Γ. Νίκολαΐδου, έπί Είναι χεχαραγμίνη επί μικράς πλακός υποφαίου μαρ-
τετραπλευρου στήλης χ(0οο χ.,^ σχ.^μα έχούσης [3ά- μάρου, έντετειχισμένης εςωΟεν τοϋ οίκου τοϋ Ν. Παγ-
Ορου αγάλματος. Έξ αϋ-η,- μ^Γ^0[λ^ |ν νίον τοπΓ<;ον Χ0;χου. Εσφαλμένως ο άνέγνωσεν δ ανωτέρω μνημο-
έπίΟετον της &βας: "Α ρτ βμις Πβτμ{β} ^ Τα': "Λ ρ- νευΟείς χ. &ιιόήη, εις μέν τόν πρώτον στίχον,ΗΡή-
τεμις Έφεσία, Σχυΰία, Βραυρων['Κ} Άμαρυν- μανδρος, εις δέ τόν τρίτον, Α λ υ Γ Γ η. Εί μέν ουν τό