DOI Heft:
Heft 13
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12174#0023
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
333
Αριθ. 405.
("Ορα πίν. 49. γ)
Τό έπΐ τοϋ πίν. 49 άπείκασμ* γ παριστάνει μολύ- ρδν δέ, ότι εμμετρον λόγον χαι ετοιμον ήδη, άλλα
βδινον πέταλον, εύρεθέν έν Αττική. Άπειχονίσθη δέ δι' άλλα κύρια δνόματα, μετεχειρίσθη έ γράψας,
κατά το μέγεθος δ έχει. Είναι δέ τώρα έν τή έ* τω δι' δ και δεν χατώρθωσε την εύρυθμίανδιότι άν άνα-
Βαρδακίίω συλλογή είς δύω τεμάχια χεκομμένον} γράψωμεν μικροϊς γράμμασι τό όλον χείμενον χαί
άλλως δε σιοον. Οί πρώτοι 4 ς"''χοι είναι επί της μιας διαιρέσωμεν τους στίχους δπω; πρέπει ουτω'
του επιφανείας χαϊ οί άλλοι 4 έπί τής άλλης. Φανε-
Δήσω εγώ Σωσίχλειαν χα(ι χ)τήαατα καΐ μέγα κΟδος
χαί πράξ'.ν και νοϋν, έχθρά δέ βίλοισι γένοιτο,
δήσω εγώ κείνην υπό Τάρταρον άερο'εντ(α
δεσμοΐς άργαλείοις συν θ' Έκάτει χθονίαι
Σ <ν ο ι κ γ ε ι α <ριιΐ$1
και Έρινύσιν ήλιθιώναις.
βλέπομεν τον πρώτον στίχον κακόμετρον έν τω κυ- μενα; αυτά τά ήξίύρει ή παλαιά μαγιχη έπιοτήμι
ρίω ονόματι και έκτεινόμενόν πως δια τούτο είς έ- χαί ή νέα Σολομωνική, ήμεϊς όχι* ημείς μόνον ίτι
πτάμετρον δακτυλικών, τον ·τέταρτον δέ έχομεν παρατηροϋμεν, ότι τά τελευταία ακαί Έριν. ήλιθιώ-
πεντάμετρον μέ την έν ού δέοντι μακράν σνλλα- ναιςί δεν άποτελοΟν ειμή δεύτερον ήμιστίχιον έξα-
βήν λ ε ι. "Υστερον έρχονται τά ανάποδα δύω κύ- μέτρου, (το όποιον και είς όλόκληρον στίχον, καλόν
ρια ονόματα γυναικών, και, άν δεν σφάλλω, έκ κακδν, ημπορεί νά συμπληρωθη, άν συμπαραληφθώ-
τούτων ή Βιττώ έοαλε και έγραψαν την κατά- σιν ώς πρότερα είς τδ μέτρον χαί τά παρεμβεβλη-
ραν χατά της Σωσιχλείας' αλλά διά τί δέν ετέθη μένα «Βιττώ Σωσίκλεια-κ) και δη τδ έπίθετον ήλι-
τό τής Σωσικλείας κατ' αίτιατικήν μέ ελλειψιν τοϋ θιώνη, το πρώττιν τώρα φοράν έμφανιζόμενον, φαί-
εϋκόλως νοουμένου εδησε, «λλ' άπλώς άντιπαρετά- νεται δηλοΟν την ποιούσαν ηλιθίους τους ανθρώπους
χθησα» τά δυω ονόματα ορθά ώς χετεινάρια μαχό- Σ. Α. Κουμανούδης.
Αριθ. 406.
('Οραπίν. 49, β και σημ. εις τον άριθ. 407)
Μικίωνα ΕΙ
εγώ Ιλαβον
και έδησα
την γλώσσαν
5 καί την ψυχήν
και τάς χείρας
καί τους πόδ-
ας χαί, ε[ϊ] τι μέλ-
λει υπέρ Φίλω-
10 νος φθέγγεσθαι
ρήμα πονιιρόν^
ή γλώσσ3 »ύτο[ΰ
3
333
Αριθ. 405.
("Ορα πίν. 49. γ)
Τό έπΐ τοϋ πίν. 49 άπείκασμ* γ παριστάνει μολύ- ρδν δέ, ότι εμμετρον λόγον χαι ετοιμον ήδη, άλλα
βδινον πέταλον, εύρεθέν έν Αττική. Άπειχονίσθη δέ δι' άλλα κύρια δνόματα, μετεχειρίσθη έ γράψας,
κατά το μέγεθος δ έχει. Είναι δέ τώρα έν τή έ* τω δι' δ και δεν χατώρθωσε την εύρυθμίανδιότι άν άνα-
Βαρδακίίω συλλογή είς δύω τεμάχια χεκομμένον} γράψωμεν μικροϊς γράμμασι τό όλον χείμενον χαί
άλλως δε σιοον. Οί πρώτοι 4 ς"''χοι είναι επί της μιας διαιρέσωμεν τους στίχους δπω; πρέπει ουτω'
του επιφανείας χαϊ οί άλλοι 4 έπί τής άλλης. Φανε-
Δήσω εγώ Σωσίχλειαν χα(ι χ)τήαατα καΐ μέγα κΟδος
χαί πράξ'.ν και νοϋν, έχθρά δέ βίλοισι γένοιτο,
δήσω εγώ κείνην υπό Τάρταρον άερο'εντ(α
δεσμοΐς άργαλείοις συν θ' Έκάτει χθονίαι
Σ <ν ο ι κ γ ε ι α <ριιΐ$1
και Έρινύσιν ήλιθιώναις.
βλέπομεν τον πρώτον στίχον κακόμετρον έν τω κυ- μενα; αυτά τά ήξίύρει ή παλαιά μαγιχη έπιοτήμι
ρίω ονόματι και έκτεινόμενόν πως δια τούτο είς έ- χαί ή νέα Σολομωνική, ήμεϊς όχι* ημείς μόνον ίτι
πτάμετρον δακτυλικών, τον ·τέταρτον δέ έχομεν παρατηροϋμεν, ότι τά τελευταία ακαί Έριν. ήλιθιώ-
πεντάμετρον μέ την έν ού δέοντι μακράν σνλλα- ναιςί δεν άποτελοΟν ειμή δεύτερον ήμιστίχιον έξα-
βήν λ ε ι. "Υστερον έρχονται τά ανάποδα δύω κύ- μέτρου, (το όποιον και είς όλόκληρον στίχον, καλόν
ρια ονόματα γυναικών, και, άν δεν σφάλλω, έκ κακδν, ημπορεί νά συμπληρωθη, άν συμπαραληφθώ-
τούτων ή Βιττώ έοαλε και έγραψαν την κατά- σιν ώς πρότερα είς τδ μέτρον χαί τά παρεμβεβλη-
ραν χατά της Σωσιχλείας' αλλά διά τί δέν ετέθη μένα «Βιττώ Σωσίκλεια-κ) και δη τδ έπίθετον ήλι-
τό τής Σωσικλείας κατ' αίτιατικήν μέ ελλειψιν τοϋ θιώνη, το πρώττιν τώρα φοράν έμφανιζόμενον, φαί-
εϋκόλως νοουμένου εδησε, «λλ' άπλώς άντιπαρετά- νεται δηλοΟν την ποιούσαν ηλιθίους τους ανθρώπους
χθησα» τά δυω ονόματα ορθά ώς χετεινάρια μαχό- Σ. Α. Κουμανούδης.
Αριθ. 406.
('Οραπίν. 49, β και σημ. εις τον άριθ. 407)
Μικίωνα ΕΙ
εγώ Ιλαβον
και έδησα
την γλώσσαν
5 καί την ψυχήν
και τάς χείρας
καί τους πόδ-
ας χαί, ε[ϊ] τι μέλ-
λει υπέρ Φίλω-
10 νος φθέγγεσθαι
ρήμα πονιιρόν^
ή γλώσσ3 »ύτο[ΰ
3