DOI Heft:
Heft 13
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12174#0026
336 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
δον εδόθη ή δέουσα προσοχή μέγρι τούδε ύπό των ά- ματα, δι' ών Ιπειθον, δτι ήδύναντο νά ένεργήσωαιν
νορυττόντων αυτά. Έν τω ανωτέρω μνημονευθέντι επί του φαρμασσομένου, έθετον μένεις τάς τριόδους,
σχεδίω της άναροράς του μαχαρίτου Πιττάκη μνη- άλλα και εις τάς θύρας και εις τα μνήματα των γο·
μονεύονται και στήλαι επιτύμβιοι άλλ' άνευ τή; έ- νέων εκείνων, οΰς ήθελον νά μαγεύσωσιν.
«ιγραφής αυτών. Τουλάχιστον κατά τον Πλάτωνα Π. Εύστρατιάδης.
(Νομ. 11. σελ. 933.) οι φχρμακεΐ; τά κήοινα μιμή·
'Αρ.0. 408.
(Όρα «ίν. 50. δ)
Ό λίθο; 6 έν πίν. 50. δ κατά το σχήμα του άπει- ολογική; εταιρίας,
κονισθεις είναι λευκός, μήκους 0,576, ύψους 0,292, Έκαστος των οκτώ στίχων του λίθου είναι χαΐ
πάχους 0,060. Άνεσχάφη έν Βοιωτία μεταξύ Δοβρέ- τέλειο; ποιητικός στίχος έν μέτρω Φαλαιχείω, χαί
νας και Έρημοχάστρου δχι πρό πολλού, νυν δ3 εύρί τό δλον, αναθηματικών δν επίγραμμα, άναγινώσκε-
σκεται έν τφ Βαρβαχείω, αγορασθείς ύπό τής άρχαι- ται ούτως· 0
ΤΩ παΐ τοξότα Κύπριδος λιγείης,
θεσπιαΐ; Έλικωνίαισι ναίων
Ναρκίσσου παρά κήπον άνθέοντα^
ΐλήχοις· τό δέ τοι δίδωσι δέξο
5 άκροθείνιον Αδριανός άρκτου,
ην αυτός ζάνεν ίπποθίν τυχή^ας*
συ δ' αύτωΐ χάριν αντί τοϋ σαόφρων
πνέοις ουράνιας άπ' Αφροδίτης.
Ότι ο έν τω έ. στίχω Αδριανός δεν είναι άλλος τέρω χωρίον του Δίωνος Κασσίου χαί κατά τά σωζό-
παρά ο περίφημο; αυτοκράτωρ των 'Ρωμαίων, όστις μενα νομίσματα) ή άλλης τινός άρκτου άλλοΰ φονευ-
περιπορευόμενο; και ευεργετών την Έλλάδχ θά ηλθέ θείσης και δη έν Ελλάδι και παρά τάς θεσπιας αύ-
ποτε και είς τάς Οεσπιάς, και θά άνεκρέμασεν έν τω τάς, είναι σχεδόν άδιάφορον και δεν τό έξετάζομεν.
ναω τοϋ Έρωτος τό άκροθίνιον άρκτου, εγώ ό;ν άμ- Τον δε τοϋ γ'. ςίχοί) «Ναρκίσσου κήπον ο εύρίσκομεν
φιβίλλω, τό μεν διότι επιγραφή έν τω Οοιραβ Ιηβυπ- =υ'ω πως μνημονευόμενον έν τω Παυσανία (9, 31,
ρΐίοηαπι Ο^βοαπιπι υπ' άριθ. 1614 έκτυπωθέΐσα /.έ- ")' θεσπιέων δέ έν τη γή Δοναχών έστιν όνομαζόμε-
γει αυτόν ευεργετών των Θεσπιέων κα'ί κτίστην, και νθς· ένταΰθά έστι Ναρκίσσου πηγή, και τον Νάρκισ-
ουτω ύποσημαίνει έπιδημίαν αύτοϋ έκε7, τό δέ ήςεΰ- «ον ίδεϊν ές τοϋτο τό ύδωρ φασίν κτλ.—Ό,τι δέ
ρομεν και άλλαχόθεν, δτι ήγάπα πολύ ό άνήρ τό κυ- μάλιστα θέλομεν ν' άποδειχθή είναι τοΰτο, δτι οι
νήγιον και ρητώς δτι αρκτον ποτέ έφδνεοσε μαρτυρεί στίχοι του επιγράμματος συνετέθησαν ύκ αύτοΰ τοϋ
τό εξής του Σπαρτιανοΰ χωρίον (έν βίω Αδριανού ιδίου αύτοκράτορος και δχι υπό αυλικού τίνος στιχο-
ν.εφ. 20). Ορρίάυαι Η^άπβηοΙΙιβΓαί. ΐη ηαυιίαηι !υι:υ, πλόκου Έλληνος. Τό Αδριανός λοιπόν πρώτον
(\\ιοά ϊΐΐίο εΐ ΓβΙΐοΐΙθΓ 65561 νβηαΐαβ βί ϋΓ5;ιπ) οιοϊ- οϋτω γυμνόν κείμενον έν στίχω έ. τοιοΰτο' τι φα-
<2Ϊ53βΙ «Πςα&ηάο, εοηδίίΐυίΐ. (Τά αυτά ολίγον διαφο- νερώνει" έπειτα γνωστόν είναι έξ άλλων τε π«-
ρετικώς παραδίδει ό Δίων Κάσσιος, ή μϊλλον είπεΐν λαιων μαρτυριών χαί έκ τοΰ'Δίωνος (69, 3), δτι ητο
ό έπιτομεύς του Ξιφιλΐνος έν βιβλ. 69 κεφ. 10). "Αν ό άνήρ «φύσει φιλόλογος έν έκατέρα τϋ) γλώσση, χαί
δέ τό ανατεθέν έν θεσπιαΐς άκροθίνιον άρκτου είναι τινα και πεζά και έν Ιπεσι ποιήματα παντοδαπά κα-
τής άρκτου τής φονευθείσης έν τω το'πω, όζου έκτί- ταλέλοιπε·φιλοτιμία τε γάρ άπλής-ω έχρήτο και κατά
οθησαν αί Άδριανοΰ θήραι (έν Μυσία χατά τό άνω- τβϋτο χαΐ ταλλα πάντα χαί τα βραχυτατα έπβτή-
δον εδόθη ή δέουσα προσοχή μέγρι τούδε ύπό των ά- ματα, δι' ών Ιπειθον, δτι ήδύναντο νά ένεργήσωαιν
νορυττόντων αυτά. Έν τω ανωτέρω μνημονευθέντι επί του φαρμασσομένου, έθετον μένεις τάς τριόδους,
σχεδίω της άναροράς του μαχαρίτου Πιττάκη μνη- άλλα και εις τάς θύρας και εις τα μνήματα των γο·
μονεύονται και στήλαι επιτύμβιοι άλλ' άνευ τή; έ- νέων εκείνων, οΰς ήθελον νά μαγεύσωσιν.
«ιγραφής αυτών. Τουλάχιστον κατά τον Πλάτωνα Π. Εύστρατιάδης.
(Νομ. 11. σελ. 933.) οι φχρμακεΐ; τά κήοινα μιμή·
'Αρ.0. 408.
(Όρα «ίν. 50. δ)
Ό λίθο; 6 έν πίν. 50. δ κατά το σχήμα του άπει- ολογική; εταιρίας,
κονισθεις είναι λευκός, μήκους 0,576, ύψους 0,292, Έκαστος των οκτώ στίχων του λίθου είναι χαΐ
πάχους 0,060. Άνεσχάφη έν Βοιωτία μεταξύ Δοβρέ- τέλειο; ποιητικός στίχος έν μέτρω Φαλαιχείω, χαί
νας και Έρημοχάστρου δχι πρό πολλού, νυν δ3 εύρί τό δλον, αναθηματικών δν επίγραμμα, άναγινώσκε-
σκεται έν τφ Βαρβαχείω, αγορασθείς ύπό τής άρχαι- ται ούτως· 0
ΤΩ παΐ τοξότα Κύπριδος λιγείης,
θεσπιαΐ; Έλικωνίαισι ναίων
Ναρκίσσου παρά κήπον άνθέοντα^
ΐλήχοις· τό δέ τοι δίδωσι δέξο
5 άκροθείνιον Αδριανός άρκτου,
ην αυτός ζάνεν ίπποθίν τυχή^ας*
συ δ' αύτωΐ χάριν αντί τοϋ σαόφρων
πνέοις ουράνιας άπ' Αφροδίτης.
Ότι ο έν τω έ. στίχω Αδριανός δεν είναι άλλος τέρω χωρίον του Δίωνος Κασσίου χαί κατά τά σωζό-
παρά ο περίφημο; αυτοκράτωρ των 'Ρωμαίων, όστις μενα νομίσματα) ή άλλης τινός άρκτου άλλοΰ φονευ-
περιπορευόμενο; και ευεργετών την Έλλάδχ θά ηλθέ θείσης και δη έν Ελλάδι και παρά τάς θεσπιας αύ-
ποτε και είς τάς Οεσπιάς, και θά άνεκρέμασεν έν τω τάς, είναι σχεδόν άδιάφορον και δεν τό έξετάζομεν.
ναω τοϋ Έρωτος τό άκροθίνιον άρκτου, εγώ ό;ν άμ- Τον δε τοϋ γ'. ςίχοί) «Ναρκίσσου κήπον ο εύρίσκομεν
φιβίλλω, τό μεν διότι επιγραφή έν τω Οοιραβ Ιηβυπ- =υ'ω πως μνημονευόμενον έν τω Παυσανία (9, 31,
ρΐίοηαπι Ο^βοαπιπι υπ' άριθ. 1614 έκτυπωθέΐσα /.έ- ")' θεσπιέων δέ έν τη γή Δοναχών έστιν όνομαζόμε-
γει αυτόν ευεργετών των Θεσπιέων κα'ί κτίστην, και νθς· ένταΰθά έστι Ναρκίσσου πηγή, και τον Νάρκισ-
ουτω ύποσημαίνει έπιδημίαν αύτοϋ έκε7, τό δέ ήςεΰ- «ον ίδεϊν ές τοϋτο τό ύδωρ φασίν κτλ.—Ό,τι δέ
ρομεν και άλλαχόθεν, δτι ήγάπα πολύ ό άνήρ τό κυ- μάλιστα θέλομεν ν' άποδειχθή είναι τοΰτο, δτι οι
νήγιον και ρητώς δτι αρκτον ποτέ έφδνεοσε μαρτυρεί στίχοι του επιγράμματος συνετέθησαν ύκ αύτοΰ τοϋ
τό εξής του Σπαρτιανοΰ χωρίον (έν βίω Αδριανού ιδίου αύτοκράτορος και δχι υπό αυλικού τίνος στιχο-
ν.εφ. 20). Ορρίάυαι Η^άπβηοΙΙιβΓαί. ΐη ηαυιίαηι !υι:υ, πλόκου Έλληνος. Τό Αδριανός λοιπόν πρώτον
(\\ιοά ϊΐΐίο εΐ ΓβΙΐοΐΙθΓ 65561 νβηαΐαβ βί ϋΓ5;ιπ) οιοϊ- οϋτω γυμνόν κείμενον έν στίχω έ. τοιοΰτο' τι φα-
<2Ϊ53βΙ «Πςα&ηάο, εοηδίίΐυίΐ. (Τά αυτά ολίγον διαφο- νερώνει" έπειτα γνωστόν είναι έξ άλλων τε π«-
ρετικώς παραδίδει ό Δίων Κάσσιος, ή μϊλλον είπεΐν λαιων μαρτυριών χαί έκ τοΰ'Δίωνος (69, 3), δτι ητο
ό έπιτομεύς του Ξιφιλΐνος έν βιβλ. 69 κεφ. 10). "Αν ό άνήρ «φύσει φιλόλογος έν έκατέρα τϋ) γλώσση, χαί
δέ τό ανατεθέν έν θεσπιαΐς άκροθίνιον άρκτου είναι τινα και πεζά και έν Ιπεσι ποιήματα παντοδαπά κα-
τής άρκτου τής φονευθείσης έν τω το'πω, όζου έκτί- ταλέλοιπε·φιλοτιμία τε γάρ άπλής-ω έχρήτο και κατά
οθησαν αί Άδριανοΰ θήραι (έν Μυσία χατά τό άνω- τβϋτο χαΐ ταλλα πάντα χαί τα βραχυτατα έπβτή-