DOI Heft:
Heft 13
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12174#0032
(
312 ΑΡΧ.\ΙΟΛΟΓΙΚ
σμα, δπερ δεικνύουσι τα άπεικάσματα. Τά γράμματα
έν μεν τ?| πλευρά α είναι πάνυ έπιπολαίως έγκεχα-
ραγμένα και διά σφυρηλασίας σχεδόν έξηλειμμένα
και μετά δυσκολίας άναγινώσκονται, τά οέ έν τή
πλευρά β είναι βαθέως έντετυπωμένα και ευανά-
γνωστα.
Την πλάκα έκόμισε προς άγοράν μετ' άλλων τι-
νών αρχαίων έ άρχαιοπώλης Κουτσοϋκος, κατά πρό-
τασιν δέ τριών εκ των συμβούλων τής αρχαιολογι-
κής εταιρίας καΐ του εφόρου τών αρχαιοτήτων ήγό-
ρασε και αυτήν καΐ τά άλλα άρχαΐα (*) ή επιτροπή
τών φιλαρχαίων έκ τών χρημάτων τοϋ λαχείου και
κατέθεσεν εις τήν ύπ' αυτής σνηματιζομένην συλλο-
γήν, ήτις υπάρχει έν ένί τών δωματίων τοϋ Βαρβα-
κείου.
Ή πλάξ μαρτυρεί και έκ τών δύο πλευρών αυ-
τής, δτι ανήκει εις τήν Τεγέαν. Έκ Τεγέας δέ έλε-
γε και 6 ΚουτσοΟκος, δτι κομίζει αύτήν, ήγόρασε
δέ έν Πιαλί φέτος παρά του εύρόντος και είναι αύτη
εκείνη, ήτις ευρέθη τω 1865, άλλ' έκρόπτετο υπό
τοϋ* εύρόντος, ίνα μή χατασχεθί) ύπδ τής άρχής. Ή
διήγησις αύτη τοϋ Κουτσούκου έφάν» παράδοξος είς
τους τρεις έκ τών έρευνώντων τήν πλάκα, ίνα συστή
σωσιν αύτήν προς άγοράν, γνωρίζοντες περί τής Τε-
γεατικής ταύτης πλακός τά εξής.
Τον Νοέμβριον δηλ. τοϋ 1865 το ύπουργεϊον τών
εκκλησιαστικών είδοποιήθη υπό τίνος τών εν Αθή-
ναις αρχαιολόγων, δτι έν Τεγέα ευρέθη πλάξ χάλκι-
νη ενεπίγραφος, διέταξεν ευθύς τον έν Τριπόλει να-
μάρ/ην, ίνα φροντίαη, δπως ή τήν πλάκα ή άντίγρα-
φον αυτής πέμψη είς Αθήνας, έγραψε καΐμετέγρα-
«ψεν, άλλ' έμαθε μόνον, δτι ή πλάξ ευρέθη ούχι εντός
τής Τεγέας, άλλ' έν τινι θέσει πλησίον τοϋ χωρίου
Πιαλί, ήτις ονομάζεται "Αγ. Ιωάννης, 6 δέ εύρων
(*) Τά άλλο αρχαία ήσαν 1) δύο βραχιόλια χάλκινα, 2) φιάλη
(τάσι) χάλκινη εχουοα εσωθεν πέριξ έκτοπους παραστάσεις αίγυ-
οττιακάς, έξωθεν δέ έπιγρασήν δωδεχαγράμματον φοινικικη'ν. Τήν
φιαίλην ταότην είχομεν ίίεϊ πέρυσι εν Μαχρυσίοι; έν τή οΐ*ία τοϋ
ιερέως Φωτεινοπούλου, δςτις Ιλεγεν, οτι εύρεν αύτήν έν τη κοίτη
τοϋ Άλοειοϋ «αρά τήν Όλυμπίαν. 3) χρόταλον χα'λκινον ενόν έγ-
κεχαριγμένην τήν έπιγραφήν «Καμοϋνεθυσε τα ΚόρΡα»,ην Ιδημο-
β'ευιτε μετά πολλοϋ λόγου άξιων γραμματικών παρατηρήσεων ό
I. Ν. Οίκονομίδης έν τ;· Κλειοί (409 φυλ. 4 Μαΐου 4869), ένία
χάΐ τήν άγοράν τής πλαχοί ταύτης άναιρίρε·.. Περί τον κροτάλου
τβιίχοϋ ελεγεν ά πωλησϊς ότι,είιρέΟη εις τά πέριξ τής Δημητσάνης,
[ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
διϊσχυρίζεται, δτι ή πλάξ έχλάπη. ΤοΟτο §έ διϊσχυ-
ρίζετο και αύτός καί ή μήτηρ του πέρυσι τον Άπρί-
λιον και προς τους τρεις αυτούς, δτε επισκεπτόμενοι
τά γυμνάσια μετέβησαν έκ Τριπόλεως επίτηδες είς
Πιαλί, εϊδον τήν θέσιν, ένθα ή πλάξ ευρέθη, καί έπρό-
τρεπον τον εύρόντα και τήν μητέρα αύτοϋ, ίνα πωλή-
σωσι τήν πλάκα είς το μουσεϊον επί τιμή ούχι μικροί.
Ένω δέ ένόμιζον, ώς οι έν Τριπόλει έβεβαίουν, δτι
ή πλάξ υπάρχει έν Πιαλί, εμαθον παρ5 ελπίδα έν
Σπάρτη παρά τών καθηγητών τοϋ γυμνασίου, δτι ή
έν Τεγέα ευρεθείσα χαλκίνη πλάξ υπάρχει έν Σπάρ-
τη έν τή συλλογή τοϋ μοιράρχου Πετμεζά, είδε δέ
αύτήν και δ κύρ. Ρουο^ι-Ι περιοδεύων.
Και τω δντι έν τή οικία τοϋ Πετμεζά έδείχθη
αύτοϊς πάνυ προθύμως πλάξ μεταλλίνη τοϋ αύτοΰ
πβρίπου μεγέθους, έχουσα τήν μίαν πλευράν γεγραμ-
μένην, μή έχουσα δέ ούδεμίαν χατίωσιν, όπερ έφαί-
νετο μεν παράξενον, άλλ' άπεδίδετο είς τον τρόπον
τής καθάρσεως. Ένέκυψαν λεπτά τινα ε!ς τήν άνά-
γνωσιν, αλλά δεν ήδυνήθησαν νά άρθρώσωσιν, εί μή
λέξεις4τινάς σποράδην και τους δύο τελευταίους στί-
χους. Εξελθόντες δέ τής οικίας έσημείωσαν ευθύς
έν τω ήμερολογίω άπο μνήμης τήν αρχήν χαί τδ τέ-
λος τής επιγραφής, έτι δέ και το σχήμα τών γραμ-
μάτωντοϋ αλφαβήτου, είναι δέ ή μεν άρχή ήδε·
ΦΟΙφίΑΡΙΑΚΚΑΦΕΚΑ
το δέ τέλος τόδε·
ΟIΤΕΟΕΑΤΑΙΔ ίΑΟΝ I ΝΤΟΚ ΑΤΟΝ ΦΕ
φΜΟΝ
Άφοΰ δέ έπανήλθον έκ τής περιοδείας είς "Αθήνας,
άνήγγειλαν τοΰτο είς το ύπουργεΐον τών έχκλησια-
στικών, όπερ έσπευσε νά ζητήση τήν πλάκα δια το
μουσεϊον παρά τοϋ κυρίου Πετμεζά δια τοϋ ύπουρ
γείου τών στρατιωτικών. Ένω δέ έπροσμένετο άνυ-
πομόνως άπάντησις καί πολλαχόθεν δ κύρ. Πετμεζας
έπροτρέπ^το νά πωλήστι είς το μουσεϊον τήν πλάχα,
ήν άπέκτησεν, αίφνης ενεφανίσθη ό άρχαιοπώλης Κου-
τσουκος φέρων είς χείρας πλάκα χαλκίνην ένεπίγρα-
φον και καυχώμενος, δτι είναι αύτή ή έν Τεγέα ευρε-
θείσα τώ 1865, κατώρθωσε δέ νά άγοράσ·^ φέτος
παρά τοϋ εύρόντος.
Ή πλάξ τοϋ Κουτσούκου διεκρίβη εύθύς, δτι εΐ-
νιι άλλη τής έν τή συλλογή τοϋ Πετμεζά ύπαρχού-
312 ΑΡΧ.\ΙΟΛΟΓΙΚ
σμα, δπερ δεικνύουσι τα άπεικάσματα. Τά γράμματα
έν μεν τ?| πλευρά α είναι πάνυ έπιπολαίως έγκεχα-
ραγμένα και διά σφυρηλασίας σχεδόν έξηλειμμένα
και μετά δυσκολίας άναγινώσκονται, τά οέ έν τή
πλευρά β είναι βαθέως έντετυπωμένα και ευανά-
γνωστα.
Την πλάκα έκόμισε προς άγοράν μετ' άλλων τι-
νών αρχαίων έ άρχαιοπώλης Κουτσοϋκος, κατά πρό-
τασιν δέ τριών εκ των συμβούλων τής αρχαιολογι-
κής εταιρίας καΐ του εφόρου τών αρχαιοτήτων ήγό-
ρασε και αυτήν καΐ τά άλλα άρχαΐα (*) ή επιτροπή
τών φιλαρχαίων έκ τών χρημάτων τοϋ λαχείου και
κατέθεσεν εις τήν ύπ' αυτής σνηματιζομένην συλλο-
γήν, ήτις υπάρχει έν ένί τών δωματίων τοϋ Βαρβα-
κείου.
Ή πλάξ μαρτυρεί και έκ τών δύο πλευρών αυ-
τής, δτι ανήκει εις τήν Τεγέαν. Έκ Τεγέας δέ έλε-
γε και 6 ΚουτσοΟκος, δτι κομίζει αύτήν, ήγόρασε
δέ έν Πιαλί φέτος παρά του εύρόντος και είναι αύτη
εκείνη, ήτις ευρέθη τω 1865, άλλ' έκρόπτετο υπό
τοϋ* εύρόντος, ίνα μή χατασχεθί) ύπδ τής άρχής. Ή
διήγησις αύτη τοϋ Κουτσούκου έφάν» παράδοξος είς
τους τρεις έκ τών έρευνώντων τήν πλάκα, ίνα συστή
σωσιν αύτήν προς άγοράν, γνωρίζοντες περί τής Τε-
γεατικής ταύτης πλακός τά εξής.
Τον Νοέμβριον δηλ. τοϋ 1865 το ύπουργεϊον τών
εκκλησιαστικών είδοποιήθη υπό τίνος τών εν Αθή-
ναις αρχαιολόγων, δτι έν Τεγέα ευρέθη πλάξ χάλκι-
νη ενεπίγραφος, διέταξεν ευθύς τον έν Τριπόλει να-
μάρ/ην, ίνα φροντίαη, δπως ή τήν πλάκα ή άντίγρα-
φον αυτής πέμψη είς Αθήνας, έγραψε καΐμετέγρα-
«ψεν, άλλ' έμαθε μόνον, δτι ή πλάξ ευρέθη ούχι εντός
τής Τεγέας, άλλ' έν τινι θέσει πλησίον τοϋ χωρίου
Πιαλί, ήτις ονομάζεται "Αγ. Ιωάννης, 6 δέ εύρων
(*) Τά άλλο αρχαία ήσαν 1) δύο βραχιόλια χάλκινα, 2) φιάλη
(τάσι) χάλκινη εχουοα εσωθεν πέριξ έκτοπους παραστάσεις αίγυ-
οττιακάς, έξωθεν δέ έπιγρασήν δωδεχαγράμματον φοινικικη'ν. Τήν
φιαίλην ταότην είχομεν ίίεϊ πέρυσι εν Μαχρυσίοι; έν τή οΐ*ία τοϋ
ιερέως Φωτεινοπούλου, δςτις Ιλεγεν, οτι εύρεν αύτήν έν τη κοίτη
τοϋ Άλοειοϋ «αρά τήν Όλυμπίαν. 3) χρόταλον χα'λκινον ενόν έγ-
κεχαριγμένην τήν έπιγραφήν «Καμοϋνεθυσε τα ΚόρΡα»,ην Ιδημο-
β'ευιτε μετά πολλοϋ λόγου άξιων γραμματικών παρατηρήσεων ό
I. Ν. Οίκονομίδης έν τ;· Κλειοί (409 φυλ. 4 Μαΐου 4869), ένία
χάΐ τήν άγοράν τής πλαχοί ταύτης άναιρίρε·.. Περί τον κροτάλου
τβιίχοϋ ελεγεν ά πωλησϊς ότι,είιρέΟη εις τά πέριξ τής Δημητσάνης,
[ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
διϊσχυρίζεται, δτι ή πλάξ έχλάπη. ΤοΟτο §έ διϊσχυ-
ρίζετο και αύτός καί ή μήτηρ του πέρυσι τον Άπρί-
λιον και προς τους τρεις αυτούς, δτε επισκεπτόμενοι
τά γυμνάσια μετέβησαν έκ Τριπόλεως επίτηδες είς
Πιαλί, εϊδον τήν θέσιν, ένθα ή πλάξ ευρέθη, καί έπρό-
τρεπον τον εύρόντα και τήν μητέρα αύτοϋ, ίνα πωλή-
σωσι τήν πλάκα είς το μουσεϊον επί τιμή ούχι μικροί.
Ένω δέ ένόμιζον, ώς οι έν Τριπόλει έβεβαίουν, δτι
ή πλάξ υπάρχει έν Πιαλί, εμαθον παρ5 ελπίδα έν
Σπάρτη παρά τών καθηγητών τοϋ γυμνασίου, δτι ή
έν Τεγέα ευρεθείσα χαλκίνη πλάξ υπάρχει έν Σπάρ-
τη έν τή συλλογή τοϋ μοιράρχου Πετμεζά, είδε δέ
αύτήν και δ κύρ. Ρουο^ι-Ι περιοδεύων.
Και τω δντι έν τή οικία τοϋ Πετμεζά έδείχθη
αύτοϊς πάνυ προθύμως πλάξ μεταλλίνη τοϋ αύτοΰ
πβρίπου μεγέθους, έχουσα τήν μίαν πλευράν γεγραμ-
μένην, μή έχουσα δέ ούδεμίαν χατίωσιν, όπερ έφαί-
νετο μεν παράξενον, άλλ' άπεδίδετο είς τον τρόπον
τής καθάρσεως. Ένέκυψαν λεπτά τινα ε!ς τήν άνά-
γνωσιν, αλλά δεν ήδυνήθησαν νά άρθρώσωσιν, εί μή
λέξεις4τινάς σποράδην και τους δύο τελευταίους στί-
χους. Εξελθόντες δέ τής οικίας έσημείωσαν ευθύς
έν τω ήμερολογίω άπο μνήμης τήν αρχήν χαί τδ τέ-
λος τής επιγραφής, έτι δέ και το σχήμα τών γραμ-
μάτωντοϋ αλφαβήτου, είναι δέ ή μεν άρχή ήδε·
ΦΟΙφίΑΡΙΑΚΚΑΦΕΚΑ
το δέ τέλος τόδε·
ΟIΤΕΟΕΑΤΑΙΔ ίΑΟΝ I ΝΤΟΚ ΑΤΟΝ ΦΕ
φΜΟΝ
Άφοΰ δέ έπανήλθον έκ τής περιοδείας είς "Αθήνας,
άνήγγειλαν τοΰτο είς το ύπουργεΐον τών έχκλησια-
στικών, όπερ έσπευσε νά ζητήση τήν πλάκα δια το
μουσεϊον παρά τοϋ κυρίου Πετμεζά δια τοϋ ύπουρ
γείου τών στρατιωτικών. Ένω δέ έπροσμένετο άνυ-
πομόνως άπάντησις καί πολλαχόθεν δ κύρ. Πετμεζας
έπροτρέπ^το νά πωλήστι είς το μουσεϊον τήν πλάχα,
ήν άπέκτησεν, αίφνης ενεφανίσθη ό άρχαιοπώλης Κου-
τσουκος φέρων είς χείρας πλάκα χαλκίνην ένεπίγρα-
φον και καυχώμενος, δτι είναι αύτή ή έν Τεγέα ευρε-
θείσα τώ 1865, κατώρθωσε δέ νά άγοράσ·^ φέτος
παρά τοϋ εύρόντος.
Ή πλάξ τοϋ Κουτσούκου διεκρίβη εύθύς, δτι εΐ-
νιι άλλη τής έν τή συλλογή τοϋ Πετμεζά ύπαρχού-