Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1869)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 345

ύπο των επιτρόπων της εκκλησίας, ίσως ί'να ευρεθώσι γένει/Αλλ5 αν κατά λάθος του άντιγραφέως η διαλε-

πρώτον τά χρήματα. κτικώς κείται έν τη δέλτω £Α£ΙζΤΑ, άδηλον.

Έν τη πλευρά α το έν τω 2 στίχω ΤΟ (άνελέσθω) Τά ΡΟφΙΚΕ£ είναι το δωρικον ποθήκοντες ή πσ-

φαίνεται, οτι είναι το δωρικον επίρρημα Τώ, περί ου θίκοντες, οί κοινώς προςήκοντες, οί συγγενείς, εκείτο

πολύν λόγον ποιείται ο μέγας Έτυμολόγος, έρμη · δ' Ισως έν τω πρωτοτυπώ ποθίκοντες και ύπό τσϋ

\>εύων αυτό έξ αύτοΰ τοϋ τόποι». Άλλ' ίσως είναι άντιγραφέως πάρελείφθησαν τά γράμματα ΟΝΤ, δι-

καί το δεικτικόν άρθρον Ο το σημαίνον οϋτος φυλάτ- ότι δυςκόλως δύναται νά δεχθη τις, οτι ύπήρχεν έπί-

τον το Τ. θετον ποθιξ.

Τά έν τω 6 στίχω ΕΠΙΔΙΚΑΤΟΝ ήμεν κείμενα Τα έν τω 10 και 11 στίχω ΑΝφΙΛΕ0ΟΝΤ||Οί-

έχ παραλλήλου προς τά ανωτέρω των τέκνων ήμεν ΤΕΟΕΑΤΑΙ ευρίσκονται έλλειπή. Ό αντιγραφέας

ύπεμφαίνουσιν, ότι κατά τήν Τεγεατικήν διάλεκτον έσύγχυσε τά έν τω πρωτοτυπώ 7ΊΤΟΙ> άτινα άπαι-

έκαλοΰντο έπιδίκατοι οί συγγενείς, οΐτινες τά των τουνται προς συμπλήρωσιν τοΰ ρήματος άμφιλέγων-

κληρονομιών έλάμβανον δ'.' έπιδικασίας, ούχί άνεπί- τι και τοϋ άρθρου τοί και μεταβαίνων έκ τοΰ ενός

δικα ώς οί παίδες τα πατρώα. στίχου εις τον άλλον παρέλειψε τά ΙΤ πηδήσας άπο

Έν τη πλευρά β στίχ. 2 έ έγχαράκτης μετά το τοΟ ένος τ εις το άλλο.

Τ (τετρακατίαι) άντϊ Ε έγραψε I καί κατ' έπανόρθω- Και ταύτα μεν να γραφώσιν ύπό τίνος τών ήμετέ·

σιν έγραψε καί το Ε, ώστε τό I ουδόλως έχει τον ρων σοφών προς εξαπάτηση εκλιπόντος ήδη τοϋ Σι·

τόπον του ένταΰθα. μωνίδου, είναι άπίστευτον άλλα νά άντιγραφώσι και

Έν τω τοΰ 9 στίχου £Α£Κ"ΓΑ ύπεμφαίνεται τό μάλιστα εσφαλμένως 6πο των κερδοσκόπων άρχαιο-

παρ'Ήσυχι'ω Αίσχύλειον ά σσ ι σ τ α, οπερ ό Ή- καπήλων είναι εύχερέστατον, και άνευ άλλων τίνων

σύχιος ερμηνεύει έγγιστα, ήτις σημασία απαιτείται κριτηρίων δύναται νά έξαπατηθϊ) τις ουχί δυςκόλως.

ένταΰθα, διότι βεβαίως έννοοΰνται οί έγγυτάτω τω χχ. Εΰστρατιάδης.

Άριθ. 411.
(δρ. πίν. 51)

Έν τώ 51 πίνακι άπεικονίσθησαν δύο σκεύη κϊρά- καί διαλόγου να το περιγράψωμεν. Κοίλος κύλινδρος

μεα, τά όποια ευρέθησαν προ Ιξ μηνών έν τάφω Άτ- έπιμήκης, μέ όχι συνεχή ολην τήν περιφέρειάν του,

τικώ, ανατολικώς τών Αθηνών, εν τέταρτον ώρας πέ- αλλά χαίνουσαν είς μήκος κατά τό εν περίπου τρί-

ραν τοΰ Ίλισσοΰ, καί αγορασθέντα ΰπό της άρχαιο- τον αύτής, (δπερ άπετμήθη νωποΰ ετι δντος του πη-

ν

λογικής εταιρίας κατετέθησαν έν τώ Μουσείω αύτής λοΰ), εύρύνεται ολίγον προς τό έτερον αύτοΰ άκρο

τω έν τώ Βαρβακείω. Έκάτερον τούτων είναι μονο- είς στόμιον ή χείλος, τό δέ άντικείμενον τούτω άκρον

κόμματον, άλλα χάριν ευκρίνειας άπειχονίσθη χω- ή οπίσω πέρας τοΰ κυλίνδρου δέν είναι άνοικτόν οΰτε

ριστά έκατέρου ή τε πλαγία έπιμήκης όψις και ή δέ βάσις τοϋτο ούτε πυΟμήν δικαίως δυνάμενον νά

οπίσω κυκλοτερής, καί παρετέθησαν τά γράμματα όνομασθή, κυρτοΰται κυκλοτερώς, ύτιερεξέχον καί

Α α καί Β β. Είναι δέ αμφότερα τέλεια, άν καί συγ- τοΰ χαίνοντος τής κυλινδρικής περιφερείας μέρους,

κολληθέντα έκ πλειόνων θραυσμάτων, πλήν μικρας Τοϋ κυκλοτεροΰς τούτου πέρατος τό έσωθεν βάθος

ελλείψεως κατά τό άκρον τοΰ χειλοειδοΰς τέρματος είνα' μικρόν, έν τω Β σχεδόν μηδαμινόν. Έτρύπησε

τοΰ Α. Μέγεθος έχουσι τό αυτό αμφότερα, μήκος δέ ό κεραμεύς ραβδίω, νωποΟ έτι όντος τοϋ πηλοΰ,

μεν 0,26, περίμετρον δέ τοΰ χείλους 0,33. Τό σχήμά δύω τρύπας είς έκάτερον τών σκευών, έν μεν τω Β

των ότι είναι καινοφανές, συμφωνοΰσι πάντες όσοι παρά τό άκρον τοΰ κυκλοτεροϋς κυρτώματος κατά

τά είδαν. Φοβούμενοι δέ ήμεϊς, μήπως αύτο δεν κα- τον λαιμόν της γυναικείας κεφαλής, ώς όράται έν τή

ταληφθή ίκανώς έκ μόνης τής εικόνος, έπιχειροΰμεν εικόνι β, έν δε τω Α παρά τό χείλος τοΰ σκεύους„