DOI Heft:
Heft 13
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12174#0038
348 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
άντίγραφον έγένετο έκ δυο κεφαλαίοις γράμμασιν άν- αί Ταμύναι, ήν χαι αυτός ακολουθεί. Τόν λίθον τοΟ-
τιγράφων και δυο χάρτινων έκτυπωμάτων ουχί πάνυ τον έννοοϋμεν άνωτέρω (σελ. 325), λαλοΟντες περί
σαφών,άτινα παρεσκεύασε και άπέστειλεν είς Αθήνας του έν Ταμύναις τιμωμένου "Απόλλωνος,
ο Χαλκιδεύς Δ. Παππαναστασίου, δστις μετά πολλού Ποϋ ευρε τόν λίθον ο εχων αυτόν έν Αλιβέρι έν τη
ζήλου συλλέγει τα της πατρίδος του άρχαϊα. Τα άν· οικία του, ενθα έπαρατήρησεν αυτόν ό Μάγνης, δεν
τίγραφα αμφότερα έν τω 11 στίχω παρέχουσι . . Ν λέγεται έν τ?ί του νομάρχου αναφορά, άλλ' εικάζει
ΚΟΙΝΗΝ, και έν τοις έκτυπώμασι τό Ο είναι σαφές. τις ευχερώς, οτι ευρεν αυτόν η έν τω χωρίω αϋτω ή
Τό αγώνισμα είναι ήμϊν άδηλον, τό δέ επίθετον δυ- έν τή περιοχή τοϋ Άλιβερίου. Πάνυ δέ εύστόχως εΐ-
ναται να παραβληθή προς τό ΚΑΙΝΗΝ, δπερ άπαν- κασεν δ Ούλερΐχος (Κβι'δ. α. ΡοΓδοΗ. τόμ. 2. σελ.
τωμεν μ5τά των τραγωΒίαν, κωμωδίαν (πρβ. τήν 248), δτι αί Ταμύναι έχειντο, ενθα κείται νυν τό χω-
Βοιωτ. έπιγρ. 0. I. 6. 1585). *Ην δ' ϊσως μουσικόν ρίον'Αλιβέρι,καϊ ματαίως 6 'Ραγκαβής και ό ΒυΓχίαιι
τό αγώνισμα. ί ζητοΟσιν αύτάς έν τω χωρίω Βάθεια (δρ. ΒβαιτιβϊδΙ.
Τά Ταμύνεια, περί ων πρόκειται έν τω λίθω, νυν δίεϊζ. ά. ΐηδ. Ευυοκα. σελ. 33. 'Ραγκ. Α. Η. τόμ. 2
πρώτον γίνονται γνωστά εξ αύτοϋ. Είναι δέ άγων, δς- σ£λ· 663). Τά χωρία άπέχουσιν άπ' αλλήλων 3 1/2
τις έτελεϊτο έν Ταμύναις, πόλει της Έρετρικής. Ό ώρας και αποχωρίζονται δια τ% λεγομένης Κακής
δε θεός, είς τιμήν τοΰ οποίου έτελεϊτο, ήθελεν ύπο- Σκάλας. <
λ ψ β * »,~/..ι» ~ , , Άλλ5 ο λίθος ημών Ινει και άλλην τινά άξίαν. Ό
θέσει τις, οτι είναι ο Ζευς, όστις ετιματο εν Ιαμυ- Γ »
> ·>/ γρ - /" ν ■ τ> γ ' ·\ έν τώ 11 στίχω άναφερόμενος Ήγέλονος Άσκλη-
ναις, επικαλούμενος Ιαμυναιος (ορ. Ιτεφ. ΰυζ. εν λ. · ΐΛ· , , 1 ,
γρ / \ >->·>* λ » ~ο ' ιιό > ' πιογενου Αιολευς άπό Μυρίνης, ο νικήσας το άγώνι-
1 άμυνα), άλλα τα εν τω 3 στιχω τοϋ λίθου «εγκω- · ? ; \ \ 1
...„.?- _ι.. >α '\ί » · «_ ; ' ' ί ~ σμ.α, έξ ου έν τώ λίθω έσώθησαν μόνον τά . . . ν
μιον εις τον Απόλλωνα», το οποίον ενικησεν ό πρω- ~ " _ · > γ
τος άναγεγραμμένος των νικητών, μαρτυροϋσιν, ότι εΐναΐ ^εβαΐ'ως 0 αύτός 0 έν ^ 10 άνα'
έ άγων έτελεϊτο είς τιμήν τοϋ Απόλλωνος. "Οτι δέ ΥεΥΡα^ένο« ώ< ν""ίσα« ™* «Λαριστάς. θ5τος δέ
εν Ταμυναις έτιματο 6 Απόλλων καΐ Ιερόν εϊχεν ά- α™ντ"™' κα* έν τ? άγωνοθετικη όμοια έπιγραφή,ήν
ναφέρει ρητώς έ Άρποκρατίων (έν λ. Ταμύναις), ίνα "Ρ*™* ά^γραψεν έν Όρχομενώ έ Μελέτιος (Γεωγ.
παραλεί^ωμεν τό τοΰ Στράβωνος (σελ. 447. 0 ) συγ- σ· 342),έπεξειργάσθη δέ έ Βοίκχιος (δίααΐίώ. 2-σελ.
κεχυμένον καΐ άμφιβαλλόμενον χωρίον (δρ. ΚπιωβΓ 339 έκδ' ά'κα1 Ε· 1 6 1583· πΡβ· ΚείΙ· 5· ,η5β' ·
αυτόθι). Και έν τή' έπ,γραφή δέ τί) εν Αλιβέρι εύ- Βοβυ1 σελ· 57)· Και έν αύτ? έ Ήγέλοχος ούτος νι-
ρεθείση, ήν έδ/ιμ'οσίευσεν ό'Ραγκαβής (Α. Η. Ν. κ? τούς κιΘχΡιστ«ς τ* Χαριτήσια. Ή έπιγραφή ενε-
957), 'έ θεός Απόλλων ύπεμφαίνεται, και είς τό ίε- κ* τ?ίς ΗοιωΈίκ^ διαλέκτου, έν ή είναι γεγραμμένη,
ρόν αύτοϋ άνήκον τά τεμένη, περι ών έν τϊ) έπιγρα- ί*φ™η πολλω Αρχαιότερα της 145 Όλυμπ,άδος.
φή επρόκειτο. Ότι δέ εν Ταμύναις έτελεϊτο άγών, Νΰν δέ ϊνωστοΰ γενομένου τοΰ προκειμένου συγχρό-
ήδύνατο νά είκάση τις έκ τοϋ έν Ταμύναις υπάρχον- ν3υ λί9θυ' °δ ή ΪΡα?ή ε?ναΐ άν«μ?^βητήτως πολύ
τος ιππόδρομοι», ον άναφέρει ό Αισχίνης (χ. Κτησιφ. μεταγενέστερα, ά.άγκ/) είναι και εκείνη νά τεθή είς
§ 86). Έχ τοϋ Ιπποδρόμου δέ τούτου κ«1 του λίθου πολλ^ ύστεΡωτέΡου!: ΧΡ°νοϋ?· Άμφότεραι αί έπιγρα-
τά Ταμυνεια φαίνονται έχοντα αγωνίσματα μουσικά, ?α1 «ΡΧ5ντα' **** τόν αυτόν τρόπον, άλλ' έν έκείνη
άθλητικά χαΐ ιππικά. μεν β ^Ρόνο; έΡ^τ«ι^· άρχοντος, έν ταύιη δέ διά
,Α , < ../Λ ,η , , . ν πολεμάρχου. Οί πολέμαρχοι είπαν κείται έν τη έν
Αν και ο λίθος παρετηρήθη χαι αντεγραφη προ > « ρ ι η ολλ/ * 5
·Λ > ~ ,. ,„ * , » ν Κ5-2 > Κρετρια ευρεθειση επιγραφή 0. I. Ο. 2144, ήτις έ-
10 ετων, εικά^,ομενομως, ότι εμεινεναχρι τουοε α- ' Γ / ,,ΓνΤ·', Χ
-5 τ -Λ « - - ίΛα7Λ\ τ τεθη υπό Βοικχίου εις τήν Ολ. 14δ. 4 (197 π. Χ),
νεκόοτος. Τουλάχιστον ό τελευταιον (1864) περι Τα · , , ^ , / ν . '
,, . , , Αλλ ο ενταυΰα ορίζων την νρονολονιαν είς και μο-
μυνων γραψας Β3«ιηβΐ5ΐ6Γ έν τη πεοι Ευβοίας πραγ- Γ; „ΛΓ Γ ' \
, - /ο, . , . ", τ,', . Λ ο "/\ ϊ< υ°ί πολέμαρχος φαίνεται οτι ου,οιαζει μάλλον μέ
ματεια αυτού (δΐίΐζζβ άβΓ ιηδβ Ευυοια 18ο4) δεν , , , Γ,ΓΛ- ,~ , Γ > , Γ Γ
Γ ' , τον επι τους οπλιτας στρατηγον και εις μεταγει^ε-
γνωριζει τον λίθον άλλως ήθελε κάμει χρήσιν αύτου, στέ?ους χρόνους άνήκει,
ίνα υποστήριξη τήν γνώμην, δτι έν Αλιβέρι εκειντο Π. Εύστρατιάδης.
'Εξώόθη 5 Ιουνίου 1869.
άντίγραφον έγένετο έκ δυο κεφαλαίοις γράμμασιν άν- αί Ταμύναι, ήν χαι αυτός ακολουθεί. Τόν λίθον τοΟ-
τιγράφων και δυο χάρτινων έκτυπωμάτων ουχί πάνυ τον έννοοϋμεν άνωτέρω (σελ. 325), λαλοΟντες περί
σαφών,άτινα παρεσκεύασε και άπέστειλεν είς Αθήνας του έν Ταμύναις τιμωμένου "Απόλλωνος,
ο Χαλκιδεύς Δ. Παππαναστασίου, δστις μετά πολλού Ποϋ ευρε τόν λίθον ο εχων αυτόν έν Αλιβέρι έν τη
ζήλου συλλέγει τα της πατρίδος του άρχαϊα. Τα άν· οικία του, ενθα έπαρατήρησεν αυτόν ό Μάγνης, δεν
τίγραφα αμφότερα έν τω 11 στίχω παρέχουσι . . Ν λέγεται έν τ?ί του νομάρχου αναφορά, άλλ' εικάζει
ΚΟΙΝΗΝ, και έν τοις έκτυπώμασι τό Ο είναι σαφές. τις ευχερώς, οτι ευρεν αυτόν η έν τω χωρίω αϋτω ή
Τό αγώνισμα είναι ήμϊν άδηλον, τό δέ επίθετον δυ- έν τή περιοχή τοϋ Άλιβερίου. Πάνυ δέ εύστόχως εΐ-
ναται να παραβληθή προς τό ΚΑΙΝΗΝ, δπερ άπαν- κασεν δ Ούλερΐχος (Κβι'δ. α. ΡοΓδοΗ. τόμ. 2. σελ.
τωμεν μ5τά των τραγωΒίαν, κωμωδίαν (πρβ. τήν 248), δτι αί Ταμύναι έχειντο, ενθα κείται νυν τό χω-
Βοιωτ. έπιγρ. 0. I. 6. 1585). *Ην δ' ϊσως μουσικόν ρίον'Αλιβέρι,καϊ ματαίως 6 'Ραγκαβής και ό ΒυΓχίαιι
τό αγώνισμα. ί ζητοΟσιν αύτάς έν τω χωρίω Βάθεια (δρ. ΒβαιτιβϊδΙ.
Τά Ταμύνεια, περί ων πρόκειται έν τω λίθω, νυν δίεϊζ. ά. ΐηδ. Ευυοκα. σελ. 33. 'Ραγκ. Α. Η. τόμ. 2
πρώτον γίνονται γνωστά εξ αύτοϋ. Είναι δέ άγων, δς- σ£λ· 663). Τά χωρία άπέχουσιν άπ' αλλήλων 3 1/2
τις έτελεϊτο έν Ταμύναις, πόλει της Έρετρικής. Ό ώρας και αποχωρίζονται δια τ% λεγομένης Κακής
δε θεός, είς τιμήν τοΰ οποίου έτελεϊτο, ήθελεν ύπο- Σκάλας. <
λ ψ β * »,~/..ι» ~ , , Άλλ5 ο λίθος ημών Ινει και άλλην τινά άξίαν. Ό
θέσει τις, οτι είναι ο Ζευς, όστις ετιματο εν Ιαμυ- Γ »
> ·>/ γρ - /" ν ■ τ> γ ' ·\ έν τώ 11 στίχω άναφερόμενος Ήγέλονος Άσκλη-
ναις, επικαλούμενος Ιαμυναιος (ορ. Ιτεφ. ΰυζ. εν λ. · ΐΛ· , , 1 ,
γρ / \ >->·>* λ » ~ο ' ιιό > ' πιογενου Αιολευς άπό Μυρίνης, ο νικήσας το άγώνι-
1 άμυνα), άλλα τα εν τω 3 στιχω τοϋ λίθου «εγκω- · ? ; \ \ 1
...„.?- _ι.. >α '\ί » · «_ ; ' ' ί ~ σμ.α, έξ ου έν τώ λίθω έσώθησαν μόνον τά . . . ν
μιον εις τον Απόλλωνα», το οποίον ενικησεν ό πρω- ~ " _ · > γ
τος άναγεγραμμένος των νικητών, μαρτυροϋσιν, ότι εΐναΐ ^εβαΐ'ως 0 αύτός 0 έν ^ 10 άνα'
έ άγων έτελεϊτο είς τιμήν τοϋ Απόλλωνος. "Οτι δέ ΥεΥΡα^ένο« ώ< ν""ίσα« ™* «Λαριστάς. θ5τος δέ
εν Ταμυναις έτιματο 6 Απόλλων καΐ Ιερόν εϊχεν ά- α™ντ"™' κα* έν τ? άγωνοθετικη όμοια έπιγραφή,ήν
ναφέρει ρητώς έ Άρποκρατίων (έν λ. Ταμύναις), ίνα "Ρ*™* ά^γραψεν έν Όρχομενώ έ Μελέτιος (Γεωγ.
παραλεί^ωμεν τό τοΰ Στράβωνος (σελ. 447. 0 ) συγ- σ· 342),έπεξειργάσθη δέ έ Βοίκχιος (δίααΐίώ. 2-σελ.
κεχυμένον καΐ άμφιβαλλόμενον χωρίον (δρ. ΚπιωβΓ 339 έκδ' ά'κα1 Ε· 1 6 1583· πΡβ· ΚείΙ· 5· ,η5β' ·
αυτόθι). Και έν τή' έπ,γραφή δέ τί) εν Αλιβέρι εύ- Βοβυ1 σελ· 57)· Και έν αύτ? έ Ήγέλοχος ούτος νι-
ρεθείση, ήν έδ/ιμ'οσίευσεν ό'Ραγκαβής (Α. Η. Ν. κ? τούς κιΘχΡιστ«ς τ* Χαριτήσια. Ή έπιγραφή ενε-
957), 'έ θεός Απόλλων ύπεμφαίνεται, και είς τό ίε- κ* τ?ίς ΗοιωΈίκ^ διαλέκτου, έν ή είναι γεγραμμένη,
ρόν αύτοϋ άνήκον τά τεμένη, περι ών έν τϊ) έπιγρα- ί*φ™η πολλω Αρχαιότερα της 145 Όλυμπ,άδος.
φή επρόκειτο. Ότι δέ εν Ταμύναις έτελεϊτο άγών, Νΰν δέ ϊνωστοΰ γενομένου τοΰ προκειμένου συγχρό-
ήδύνατο νά είκάση τις έκ τοϋ έν Ταμύναις υπάρχον- ν3υ λί9θυ' °δ ή ΪΡα?ή ε?ναΐ άν«μ?^βητήτως πολύ
τος ιππόδρομοι», ον άναφέρει ό Αισχίνης (χ. Κτησιφ. μεταγενέστερα, ά.άγκ/) είναι και εκείνη νά τεθή είς
§ 86). Έχ τοϋ Ιπποδρόμου δέ τούτου κ«1 του λίθου πολλ^ ύστεΡωτέΡου!: ΧΡ°νοϋ?· Άμφότεραι αί έπιγρα-
τά Ταμυνεια φαίνονται έχοντα αγωνίσματα μουσικά, ?α1 «ΡΧ5ντα' **** τόν αυτόν τρόπον, άλλ' έν έκείνη
άθλητικά χαΐ ιππικά. μεν β ^Ρόνο; έΡ^τ«ι^· άρχοντος, έν ταύιη δέ διά
,Α , < ../Λ ,η , , . ν πολεμάρχου. Οί πολέμαρχοι είπαν κείται έν τη έν
Αν και ο λίθος παρετηρήθη χαι αντεγραφη προ > « ρ ι η ολλ/ * 5
·Λ > ~ ,. ,„ * , » ν Κ5-2 > Κρετρια ευρεθειση επιγραφή 0. I. Ο. 2144, ήτις έ-
10 ετων, εικά^,ομενομως, ότι εμεινεναχρι τουοε α- ' Γ / ,,ΓνΤ·', Χ
-5 τ -Λ « - - ίΛα7Λ\ τ τεθη υπό Βοικχίου εις τήν Ολ. 14δ. 4 (197 π. Χ),
νεκόοτος. Τουλάχιστον ό τελευταιον (1864) περι Τα · , , ^ , / ν . '
,, . , , Αλλ ο ενταυΰα ορίζων την νρονολονιαν είς και μο-
μυνων γραψας Β3«ιηβΐ5ΐ6Γ έν τη πεοι Ευβοίας πραγ- Γ; „ΛΓ Γ ' \
, - /ο, . , . ", τ,', . Λ ο "/\ ϊ< υ°ί πολέμαρχος φαίνεται οτι ου,οιαζει μάλλον μέ
ματεια αυτού (δΐίΐζζβ άβΓ ιηδβ Ευυοια 18ο4) δεν , , , Γ,ΓΛ- ,~ , Γ > , Γ Γ
Γ ' , τον επι τους οπλιτας στρατηγον και εις μεταγει^ε-
γνωριζει τον λίθον άλλως ήθελε κάμει χρήσιν αύτου, στέ?ους χρόνους άνήκει,
ίνα υποστήριξη τήν γνώμην, δτι έν Αλιβέρι εκειντο Π. Εύστρατιάδης.
'Εξώόθη 5 Ιουνίου 1869.