DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12234#0006
352
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
μένος την έπιφάνειαν. Έτήρησα και τάς άνορθογρα- σταλμένοι, όθεν και τά προστεθειμένα δημοτικά των
φίας η ανωμαλίας η σφάλματα του λιθοξόου, δηλώ- ονόματα είναι άναμιξ εκ πασών των φυλών κατ' ού-
σας αυτά δια κεκλιμένων γραμμάτων. Άραιογράφη- δεμίαν τάξιν έπειτα, δτι Μειλήσιοι προφανώς λέ-
σα δέ πρωτοφανή τινα κυρία ονόματα κατά την άνέ- γονται έν ταύτη τη στήλη, άντιτασσόμενοι τοις
καθέν συνήθειάν μου. Περί δέ της εν στίχω 9 συμ- πολείταις, πάντες εκείνοι οί έφηβοι δσοι άνεγράφη-
πληρώσεώς μου λέγω, δτι την δικαιολογεί αρκούν- σαν άνευ δημοτικού, και είναι τοιούτοι οί έν 32 στί-
τως το έν τώ κατωτάτω μέρει της στήλης όρώμενον χοις της β'. σελίδος (από 24—56) άναγεγραμμέ-
άνάγλυπτον πλοϊον, ου δεν σώζονται μεν δλα τά με- νοι, ως και πάντες οί της γ'. δ'. και έ. σελ. Ότι δέ
ρη, ο δέ πρωρεύς είναι εστεμμένος ως νικητής. Πα- Μιλήσιοι και έπέγγραφοι είναι οί αύτοί, ίδε τά ση-
ραβληθήτω ομοία παράστασις ή έν Αρχαιολογική μειωθέντα μοι έν Φιλίστορος τόμ. γ'. σελ. 450.
εφημερίδι Αθηνών, τεύχ. ή. τοϋ 1862, πίν. κθ'. Τέλος δέ άς ριϊδϊ), δτι εις δύο κενά μέρη της στή-
Δύναταί τις έφιστών την προσοχήν εις τό περιεχό- λής φαίνονται λεπτότατα έγκεχαραγμένα μονά τινα
μενον πολλά τινα να εΐπη- άλλ ημείς εις τά άναγκαι- γράμματα και ά/.λα Βαθύτερα μέν, άλλ' άπαλειφθέν-
ότατα περιοριζόμεθα. Και δή παρατηροϋμεν δτι πα- τα επίτηδες ύστερον, παίγνια ταΰτα βεβαίως των έν
ρά τά έν άλλαις όμοίαις άναγραφαΐς είθισμένα οί τοις γυμνασίοις αναστρεφόμενων παλληκαρίων.
πολεϊται έφηβοι άνεγράφησαν όχι κατά φυλάς διε- Στέφανος Α. Κουμανουδης,
Αριθ. 414.
(Όρα πίν. 54 )
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
ά.) της νήσου Αμοργού και των τριών αυτής πόλεων
Αιθάλης, Μίνωας και Άρκεσινης.
Ή Αμοργός, νήσος των νοτιανατολιχών Σπορά- πεδιάδας άρωσίμους και καρποφόρους, η δέ νότιος
δων, κειμένη μεταξύ Αστυπάλαιας, Ανάφης, Θήρας, σχεδόν δλη είναι καλλιέργειας ανεπίδεκτος. Αί κο-
"Ιου και Νάξου, εχει περίμετρον κατά μέν τον Ρογ· ρυφαί πάντων των ορέων είναι όξυτενεϊς, άδενδροι
οαοοίιί (α) και τον ϋαρρβΓ (β) 80 μιλίων, κατά δέ και δλως άφυτοι, τινές δέ μάλιστα ύψούνται υπέρ
τον ΤοατηθΓοΓΐ (γ) 36, σχήμα δέ ταινιώδες. Σειρά τάς λοιπας κατάλευκοι ώς δια νά έπιδείξωσι καίμα-
ορέων υψηλοτάτων κατευθυνόμενων άπ' άνατολών κράν την γυμνότητα αυτών και τόν λίθινον της ο-
πρός δυσμάς διαιρεί την νήσον κατά μήκος εις δύο λης νήσου πυρήνα. Ένεκα δέ τής ύπερβολικής κλί-
έτεροκλινή επίπεδα, βόρειον και νότιον. Τό άνατο- σεως τών ορέων τά έν καιρώ δμβρου καταρρέοντα
λικόν μέρος τής νήτου Κρύκελος καλούμεναν ει- άπ' αύτών ύδατα συμπαρασύρουσι την γήν είς τάς
ναι βράχος απότομος και άβατος, συχναζόμενος μο'- ΰπωρείας και σχηματίζοντα μεγάλους και όρμητι-
νον υπό ριψοκίνδυνων πενήτων, οί'τινες άναρριχώνται κούς ποταμούς έπιφέρουσιν ου μικράς βλάβας είς τάς
επ' αύτου δπως ξυλευθώσιν άπό τών ένθεν κάκεΐθεν χθαμαλάς τής νήσου πεδιάδας (α),
φυομένων προαιώνιων δρυών. Εντεύθεν δέ τοΰ Κρυ* Ή νήσος αύτη έκλήθη τό πάλαι άλληλοδια-
κέλου αί κλίσεις έλαττοΰνται και ή μέν βόρειος προ- δόχως Πατάγη η Πλατάγη (β), Παγκάλη, Ψυ-
χωροΰσα προς τά δυτικά άπολήγει εις λοφοειδεΐς χία, Καρκησία (γ) καΐ τέλος Αμοργός. Ό Σκύ-
(α) V ΐ5θ1ϋ ρία Γβωοδβ άοΐ Μοηιΐο. σελ. 79.
(β) ϋβϋοπ'ρΐΐοη (1θ5 ΐ!β5 (Ιο Γ ΑιτΙιϊρβ]. οελ. 18ί. (α) Έμμ· Ίωαννίδης έν τ/] Πανδώρα. Το'μ. Γ'. σελ. 157.
(γ) νορ§β άα ΙεναηΙ. ΑπϊίΚίΓΛαα), 1718, τόμ. α'. (β) Ρΐίηίαδ ΗϊβΙ. Ν. IV. 12, 13.
σελ. 89. (γ) Στέφ, Βυζ, έν λ. Αμοργός και Άρ·^εσίν·ή.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
μένος την έπιφάνειαν. Έτήρησα και τάς άνορθογρα- σταλμένοι, όθεν και τά προστεθειμένα δημοτικά των
φίας η ανωμαλίας η σφάλματα του λιθοξόου, δηλώ- ονόματα είναι άναμιξ εκ πασών των φυλών κατ' ού-
σας αυτά δια κεκλιμένων γραμμάτων. Άραιογράφη- δεμίαν τάξιν έπειτα, δτι Μειλήσιοι προφανώς λέ-
σα δέ πρωτοφανή τινα κυρία ονόματα κατά την άνέ- γονται έν ταύτη τη στήλη, άντιτασσόμενοι τοις
καθέν συνήθειάν μου. Περί δέ της εν στίχω 9 συμ- πολείταις, πάντες εκείνοι οί έφηβοι δσοι άνεγράφη-
πληρώσεώς μου λέγω, δτι την δικαιολογεί αρκούν- σαν άνευ δημοτικού, και είναι τοιούτοι οί έν 32 στί-
τως το έν τώ κατωτάτω μέρει της στήλης όρώμενον χοις της β'. σελίδος (από 24—56) άναγεγραμμέ-
άνάγλυπτον πλοϊον, ου δεν σώζονται μεν δλα τά με- νοι, ως και πάντες οί της γ'. δ'. και έ. σελ. Ότι δέ
ρη, ο δέ πρωρεύς είναι εστεμμένος ως νικητής. Πα- Μιλήσιοι και έπέγγραφοι είναι οί αύτοί, ίδε τά ση-
ραβληθήτω ομοία παράστασις ή έν Αρχαιολογική μειωθέντα μοι έν Φιλίστορος τόμ. γ'. σελ. 450.
εφημερίδι Αθηνών, τεύχ. ή. τοϋ 1862, πίν. κθ'. Τέλος δέ άς ριϊδϊ), δτι εις δύο κενά μέρη της στή-
Δύναταί τις έφιστών την προσοχήν εις τό περιεχό- λής φαίνονται λεπτότατα έγκεχαραγμένα μονά τινα
μενον πολλά τινα να εΐπη- άλλ ημείς εις τά άναγκαι- γράμματα και ά/.λα Βαθύτερα μέν, άλλ' άπαλειφθέν-
ότατα περιοριζόμεθα. Και δή παρατηροϋμεν δτι πα- τα επίτηδες ύστερον, παίγνια ταΰτα βεβαίως των έν
ρά τά έν άλλαις όμοίαις άναγραφαΐς είθισμένα οί τοις γυμνασίοις αναστρεφόμενων παλληκαρίων.
πολεϊται έφηβοι άνεγράφησαν όχι κατά φυλάς διε- Στέφανος Α. Κουμανουδης,
Αριθ. 414.
(Όρα πίν. 54 )
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
ά.) της νήσου Αμοργού και των τριών αυτής πόλεων
Αιθάλης, Μίνωας και Άρκεσινης.
Ή Αμοργός, νήσος των νοτιανατολιχών Σπορά- πεδιάδας άρωσίμους και καρποφόρους, η δέ νότιος
δων, κειμένη μεταξύ Αστυπάλαιας, Ανάφης, Θήρας, σχεδόν δλη είναι καλλιέργειας ανεπίδεκτος. Αί κο-
"Ιου και Νάξου, εχει περίμετρον κατά μέν τον Ρογ· ρυφαί πάντων των ορέων είναι όξυτενεϊς, άδενδροι
οαοοίιί (α) και τον ϋαρρβΓ (β) 80 μιλίων, κατά δέ και δλως άφυτοι, τινές δέ μάλιστα ύψούνται υπέρ
τον ΤοατηθΓοΓΐ (γ) 36, σχήμα δέ ταινιώδες. Σειρά τάς λοιπας κατάλευκοι ώς δια νά έπιδείξωσι καίμα-
ορέων υψηλοτάτων κατευθυνόμενων άπ' άνατολών κράν την γυμνότητα αυτών και τόν λίθινον της ο-
πρός δυσμάς διαιρεί την νήσον κατά μήκος εις δύο λης νήσου πυρήνα. Ένεκα δέ τής ύπερβολικής κλί-
έτεροκλινή επίπεδα, βόρειον και νότιον. Τό άνατο- σεως τών ορέων τά έν καιρώ δμβρου καταρρέοντα
λικόν μέρος τής νήτου Κρύκελος καλούμεναν ει- άπ' αύτών ύδατα συμπαρασύρουσι την γήν είς τάς
ναι βράχος απότομος και άβατος, συχναζόμενος μο'- ΰπωρείας και σχηματίζοντα μεγάλους και όρμητι-
νον υπό ριψοκίνδυνων πενήτων, οί'τινες άναρριχώνται κούς ποταμούς έπιφέρουσιν ου μικράς βλάβας είς τάς
επ' αύτου δπως ξυλευθώσιν άπό τών ένθεν κάκεΐθεν χθαμαλάς τής νήσου πεδιάδας (α),
φυομένων προαιώνιων δρυών. Εντεύθεν δέ τοΰ Κρυ* Ή νήσος αύτη έκλήθη τό πάλαι άλληλοδια-
κέλου αί κλίσεις έλαττοΰνται και ή μέν βόρειος προ- δόχως Πατάγη η Πλατάγη (β), Παγκάλη, Ψυ-
χωροΰσα προς τά δυτικά άπολήγει εις λοφοειδεΐς χία, Καρκησία (γ) καΐ τέλος Αμοργός. Ό Σκύ-
(α) V ΐ5θ1ϋ ρία Γβωοδβ άοΐ Μοηιΐο. σελ. 79.
(β) ϋβϋοπ'ρΐΐοη (1θ5 ΐ!β5 (Ιο Γ ΑιτΙιϊρβ]. οελ. 18ί. (α) Έμμ· Ίωαννίδης έν τ/] Πανδώρα. Το'μ. Γ'. σελ. 157.
(γ) νορ§β άα ΙεναηΙ. ΑπϊίΚίΓΛαα), 1718, τόμ. α'. (β) Ρΐίηίαδ ΗϊβΙ. Ν. IV. 12, 13.
σελ. 89. (γ) Στέφ, Βυζ, έν λ. Αμοργός και Άρ·^εσίν·ή.