DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12234#0021
αρχαιολογικη εφημερισ.
367
λα χωρία, εχει έκαστον ιδίαν ποσότητα. Τούτων δέ
των μερικών ποσοτήτων κεφάλαιαν είναι ή έν τω
πρώτω στίχω έκτος της σελίδος κείμενη. Έν όυσίν
έδαφίοις καταλέγονται τά χωρία άνευ ιδίας ποσότη-
τος, έν τω έδαφίω Α III 40 τα της Ιουλίας Άντιό-
χης και έν τω έδαφίω Β Η 49 τά ?τοΰ Ούεντιόίου.
Αμφότερα τα εδάφια ταϋτα κείνται εις το κάτω ά-
κρον των σελίδων καί ϊσως μέν $ στενοχώρια του
τόπου έπήνεγκε την δίαφοράν ταύτην, άλλ' ί'σως και
διότι δεν ήτον απόλυτος ανάγκη να έπαναληεθή ή
ποσότης εκάστου χωρίου. Έν δε τω έδαφίω Α III Ί 5
δεν υπάρχει κεφάλαιον, διότι έν αύτω τά μέρη τοϋ-
χωρίου εις ίδια πρόσωπα καταλέγονται.
Ή ποσότης ή επαγόμενη εις τό χωρίον εχει πολ-
λάκις κλασματικόν μέρος. Κείται δε τοιαύτη ποσό-
της και ένθα εν καί μόνον χωρίον αναγράφεται· ό-
περ ύπεμφαίνει, ότι οΰχι τό κεφάλαιον διενέμετο εις
τά χωρία, άλλ' ότι ή ποσότης αύτη προέκυπτεν έξ
ίδίου τίνος υπολογισμού περί τά τοΰ χωρίου? ίσως
δέ έκ καταμετρήσεως καί εκτιμήσεως κατά ποιότη-
τα καί εκταοιν τοΰ χωρίου. Αυτό δέ τούτο ύπεμφαί-
νει χαί ή έν τω έδαφίω Α III 1 5 δυςαναλογία των
μ,ερών τοϋ χωρίου προς τάς ποσότητας αύτών.
Έν τοϊς έδαφίοις, έν οί« καταλέγονται πολλά χω-
ρία, υπάρχει έν τέλει μετά την τών δηναρίων ποσό-
τητα τοϋ εσχάτου χωρίου έσχατος πάντων χαρα-
κτήρ τις ^ έν μέν τοις λειψάνοις Β άπλους ού-
τως, έν δέ τοις λειψάνοις Α εχων κατ' άριστεράν
γραμμήν τινα μεταβαλλομένην εις κόσμημα. Κείται
δέ οτέ μέν ούτως, ως εί έσήμιΐνε κλασματικόν τι μέ-
ρος της ποσότητος, ότέ δ' ούτως, ως ε! έσήμαινε κα-
ταλογισμόν τινα ίδιον είς τό όνομα τοϋ εδαφίου ειτε
εις τά χωρία του εδαφίου άπαντα έν κεφαλαίω. Ό
χαρακτήρ ούτος εκείτο ίσως χα'ι είς εδάφια, έν οις
εν μόνον χωρίον άνεφέρετο, έλειπε δέ έζ εδαφίων
εχόντων πλείονα χωρία. Τπεμφαίνει δέ πάντως, ότι
ουχί πάντων τών έδαφίων τό περιεχόμενον είχε την
αϋτην ιδιότητα.
Έάν τελευταϊον άντιπαραβάλωμεν τά εδάφια της
μιας πλακός προς τά της άλλης, ενρίσκομεν, οτι το
εδάφιον Α III 13 Ιούνιος Διομιδεύς, Ίουνία Ε6-
πλοία, Ίουνία Φιλίππη, επανέρχεται τό αυτό έν τοις
λειψάνοις Β II 27 κολοβόν μέν άλλα εύόιάκριτον
**τά πάντα τά όνόμανα χαί τό έν Ακαδημία χω-
ρίον. Ή σύμπτωσις αύτη δύναται μέν νά υποτεθεί,
ότι προέρχεται έκ παροράματος τοΰ γραμματέως,
γράψαντος οίς τά αυτά, άλλά δύναται νά προέρχη-
ται και έκ τούτου, οτι οι λίθοι άνήκουσιν εις δύο
διάφορα μνημεία τοΰ αύτοϋ είδους, γεγραμμένα κα-
τά δύο περιόδους, καί νά δεωρηθή ως ίχνος προφα-
νές, δι' ου δύναται νά έξιχνιασθή τό είδος τοΰ μνη-
μείου. Την κατά περιόδους δέ επανάληψιν τοΰ μνη-
μείου υπεμφαίνουσιν ίσως καί α! έν τοις λειψάνοις
όπάρχουσαι άνιομαλίαι περΓτε τά ονόματα τών αν-
δρών καί γυναικών, τά άνευ ίδίου χαρακτήρος έν αρ-
χή τών έδαοί;ον κείμενα, καί περί τά έν τοις έδα-
φίοις χωρία τά άνευ ιδίας ποσότητος χαταλεγόμενα.
Ή κατά περιόδους έπανάληψις τοΰ μνημείου, ή
έν τοϊς λειψάνοις έμφαινομένη, άγει μέν ίσως καί είς
άλλο νέον είδος μνημείων, ενθα πάντα τά έν τοις
λειψάνοις παρατηρούμενα ήδύναντο νά συνυπάρχω-
σιν, άλλ' άσφαλέστερον, νομίζομεν, οδηγεί είς τάς
έπί τών Ύωμαίων αυτοκρατόρων γινομένας ά π ο-
γ ρ α φ ά ς.
Αι άπογραφαί (ρΓοΓβδδΐοηβδ) αί είς τήν άρχήντήν
προς τοΰτο ώρισμένην υπό των πολιτών διδόμεναι
έπρεπε νά περιέχωσιν ού μόνον τά κτήματα εκάστου
άλλά καί τήν κατά ποιότητα καί εκτασιν έκτίμησιν
αύτών. ΑνεΟεωροΰντο δέ κατά περιόδους καί ώφει-
λον νά περιέχωσι πά"σαν τών κτημάτων μεταβολήν
έν τη περιόδω συμβασαν. Έκ τών απογραφών τούτων
συνετάττετο υπό της αρχής, ήτις είχε τήν περί τού-
του φροντίδα, τό της αποτιμήσεως (οοηδοκ) πολύ-
πτυχον (ΙϊΒογ οβηδοαίίδ) καί έφυλάττετο έν τω άρ-
χείω. Κατ' αύτάς δέ διενέμετο ο είς τήν πόλιν επι-
βαλλόμενος φόρος ό έν χρήμασι τελούμενος, βε-
βαίως δέ καί ό έν είδει (αηηοηα), όςτις καί έπεβάλ-
λετο καί συνελέγετο κατά τόν αυτόν τρόπον (όρ.
Μαπ^απίΐ. Κ. Α11. 3. 2. σελ. 178, 181, 183. #«1-
ΙβΓ, ΟβδοΙι. ϋ. Β. Β. κεφ. 37 § 321, κεφ. 46 § 405
καί 408, έκδ. γ').
Τεμάχια άπογραφών ευρέθησαν έν Θήρα καί έν
Αστυπάλαια υπό 'Ρόσς καί έδημοσιεύθησαν υπ'αύτοϋ
έν I. 0. ι. (φυλ. 2 άρ. 220) και υπό ΚϊτοΙιΙιοίΓ έν
β. I. 0. (άρ. 8656, 8657). Καταλέγονται δέ έν αΰ-
ταϊς κατά δεσποτίας χωρία, άμπελοι, ελαιώνες, ζώα,
πάροικοι καί δοΰλοι, καταμετρούμενα κατά τάς οδη-
γίας τοϋ Ούλπιανοϋ («Ιο Οοηδΐ&ιΐδ άίς. Ι>. 15. 4) και
367
λα χωρία, εχει έκαστον ιδίαν ποσότητα. Τούτων δέ
των μερικών ποσοτήτων κεφάλαιαν είναι ή έν τω
πρώτω στίχω έκτος της σελίδος κείμενη. Έν όυσίν
έδαφίοις καταλέγονται τά χωρία άνευ ιδίας ποσότη-
τος, έν τω έδαφίω Α III 40 τα της Ιουλίας Άντιό-
χης και έν τω έδαφίω Β Η 49 τά ?τοΰ Ούεντιόίου.
Αμφότερα τα εδάφια ταϋτα κείνται εις το κάτω ά-
κρον των σελίδων καί ϊσως μέν $ στενοχώρια του
τόπου έπήνεγκε την δίαφοράν ταύτην, άλλ' ί'σως και
διότι δεν ήτον απόλυτος ανάγκη να έπαναληεθή ή
ποσότης εκάστου χωρίου. Έν δε τω έδαφίω Α III Ί 5
δεν υπάρχει κεφάλαιον, διότι έν αύτω τά μέρη τοϋ-
χωρίου εις ίδια πρόσωπα καταλέγονται.
Ή ποσότης ή επαγόμενη εις τό χωρίον εχει πολ-
λάκις κλασματικόν μέρος. Κείται δε τοιαύτη ποσό-
της και ένθα εν καί μόνον χωρίον αναγράφεται· ό-
περ ύπεμφαίνει, ότι οΰχι τό κεφάλαιον διενέμετο εις
τά χωρία, άλλ' ότι ή ποσότης αύτη προέκυπτεν έξ
ίδίου τίνος υπολογισμού περί τά τοΰ χωρίου? ίσως
δέ έκ καταμετρήσεως καί εκτιμήσεως κατά ποιότη-
τα καί εκταοιν τοΰ χωρίου. Αυτό δέ τούτο ύπεμφαί-
νει χαί ή έν τω έδαφίω Α III 1 5 δυςαναλογία των
μ,ερών τοϋ χωρίου προς τάς ποσότητας αύτών.
Έν τοϊς έδαφίοις, έν οί« καταλέγονται πολλά χω-
ρία, υπάρχει έν τέλει μετά την τών δηναρίων ποσό-
τητα τοϋ εσχάτου χωρίου έσχατος πάντων χαρα-
κτήρ τις ^ έν μέν τοις λειψάνοις Β άπλους ού-
τως, έν δέ τοις λειψάνοις Α εχων κατ' άριστεράν
γραμμήν τινα μεταβαλλομένην εις κόσμημα. Κείται
δέ οτέ μέν ούτως, ως εί έσήμιΐνε κλασματικόν τι μέ-
ρος της ποσότητος, ότέ δ' ούτως, ως ε! έσήμαινε κα-
ταλογισμόν τινα ίδιον είς τό όνομα τοϋ εδαφίου ειτε
εις τά χωρία του εδαφίου άπαντα έν κεφαλαίω. Ό
χαρακτήρ ούτος εκείτο ίσως χα'ι είς εδάφια, έν οις
εν μόνον χωρίον άνεφέρετο, έλειπε δέ έζ εδαφίων
εχόντων πλείονα χωρία. Τπεμφαίνει δέ πάντως, ότι
ουχί πάντων τών έδαφίων τό περιεχόμενον είχε την
αϋτην ιδιότητα.
Έάν τελευταϊον άντιπαραβάλωμεν τά εδάφια της
μιας πλακός προς τά της άλλης, ενρίσκομεν, οτι το
εδάφιον Α III 13 Ιούνιος Διομιδεύς, Ίουνία Ε6-
πλοία, Ίουνία Φιλίππη, επανέρχεται τό αυτό έν τοις
λειψάνοις Β II 27 κολοβόν μέν άλλα εύόιάκριτον
**τά πάντα τά όνόμανα χαί τό έν Ακαδημία χω-
ρίον. Ή σύμπτωσις αύτη δύναται μέν νά υποτεθεί,
ότι προέρχεται έκ παροράματος τοΰ γραμματέως,
γράψαντος οίς τά αυτά, άλλά δύναται νά προέρχη-
ται και έκ τούτου, οτι οι λίθοι άνήκουσιν εις δύο
διάφορα μνημεία τοΰ αύτοϋ είδους, γεγραμμένα κα-
τά δύο περιόδους, καί νά δεωρηθή ως ίχνος προφα-
νές, δι' ου δύναται νά έξιχνιασθή τό είδος τοΰ μνη-
μείου. Την κατά περιόδους δέ επανάληψιν τοΰ μνη-
μείου υπεμφαίνουσιν ίσως καί α! έν τοις λειψάνοις
όπάρχουσαι άνιομαλίαι περΓτε τά ονόματα τών αν-
δρών καί γυναικών, τά άνευ ίδίου χαρακτήρος έν αρ-
χή τών έδαοί;ον κείμενα, καί περί τά έν τοις έδα-
φίοις χωρία τά άνευ ιδίας ποσότητος χαταλεγόμενα.
Ή κατά περιόδους έπανάληψις τοΰ μνημείου, ή
έν τοϊς λειψάνοις έμφαινομένη, άγει μέν ίσως καί είς
άλλο νέον είδος μνημείων, ενθα πάντα τά έν τοις
λειψάνοις παρατηρούμενα ήδύναντο νά συνυπάρχω-
σιν, άλλ' άσφαλέστερον, νομίζομεν, οδηγεί είς τάς
έπί τών Ύωμαίων αυτοκρατόρων γινομένας ά π ο-
γ ρ α φ ά ς.
Αι άπογραφαί (ρΓοΓβδδΐοηβδ) αί είς τήν άρχήντήν
προς τοΰτο ώρισμένην υπό των πολιτών διδόμεναι
έπρεπε νά περιέχωσιν ού μόνον τά κτήματα εκάστου
άλλά καί τήν κατά ποιότητα καί εκτασιν έκτίμησιν
αύτών. ΑνεΟεωροΰντο δέ κατά περιόδους καί ώφει-
λον νά περιέχωσι πά"σαν τών κτημάτων μεταβολήν
έν τη περιόδω συμβασαν. Έκ τών απογραφών τούτων
συνετάττετο υπό της αρχής, ήτις είχε τήν περί τού-
του φροντίδα, τό της αποτιμήσεως (οοηδοκ) πολύ-
πτυχον (ΙϊΒογ οβηδοαίίδ) καί έφυλάττετο έν τω άρ-
χείω. Κατ' αύτάς δέ διενέμετο ο είς τήν πόλιν επι-
βαλλόμενος φόρος ό έν χρήμασι τελούμενος, βε-
βαίως δέ καί ό έν είδει (αηηοηα), όςτις καί έπεβάλ-
λετο καί συνελέγετο κατά τόν αυτόν τρόπον (όρ.
Μαπ^απίΐ. Κ. Α11. 3. 2. σελ. 178, 181, 183. #«1-
ΙβΓ, ΟβδοΙι. ϋ. Β. Β. κεφ. 37 § 321, κεφ. 46 § 405
καί 408, έκδ. γ').
Τεμάχια άπογραφών ευρέθησαν έν Θήρα καί έν
Αστυπάλαια υπό 'Ρόσς καί έδημοσιεύθησαν υπ'αύτοϋ
έν I. 0. ι. (φυλ. 2 άρ. 220) και υπό ΚϊτοΙιΙιοίΓ έν
β. I. 0. (άρ. 8656, 8657). Καταλέγονται δέ έν αΰ-
ταϊς κατά δεσποτίας χωρία, άμπελοι, ελαιώνες, ζώα,
πάροικοι καί δοΰλοι, καταμετρούμενα κατά τάς οδη-
γίας τοϋ Ούλπιανοϋ («Ιο Οοηδΐ&ιΐδ άίς. Ι>. 15. 4) και