DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12234#0025
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
371
τα ι ΔΡ, έν δέ τή σελίδι III κείται πανταχού φ.
Έν δέ τω λίθω Β έν ττ} σελίδι I κείται άνω μεν
κατωτέρω δέ ΔΡ, δπερ ύ«εμφαίνει άναμφισβή-
τητον την διαφοράν της σημασίας των σημείων. Άν
δέ τδ σημεϊον διαφέρη άληϋώς τοΰ ΔΡ, και ποσόν
διαφέρει, η άν άλλη μορφή της αυτής ήναι μονά-
δος, τοΰτο έκ της καταστάσεως των λίθων δεν δύνα-
ται νά διακριθή. "Οτι το σημεϊον έκ του Δ καΐ Ρ
συντέθειται, προκύπτει, σαφώς μάλιστα έκ τοΰ εδα-
φίου Α III 38, ένθα το Ρ διακρίνεται σαφώς. Έκ
δέ τοΰ εδαφίου Α III 31 προκύπτει,δτι $8 ψ01 8
μονάδες τοιαϋται δεν άπετέλουν Έάν δέ το ση-
μεϊον 8 άντί 1/2 έξηγηθ/ί τριώβολον, και το 8- τε-
τρώβολον καί τά σημεία -) όβολδς και ήμιωβόλιον^
τά σημεϊα ΔΡ και ξ δεν δύνανται να διαφέρωσι κατά
σημασίαν, καί τοι διαφέροντα κατά την πλοκήν των
γραμμάτων, εξ ών είναι συντεθειμενα. Όμοιον πε-
ρίπου σημεϊον άπηντήθη έν τή των ώνίων διατιμή-
σει (δρ. εκδ. Μοαιαιίβα σελ. 47), σημαίνον φόρμαν,
ήτις σημασία ενταύθα δεν αρμόζει.
Το σημεϊον Ζ. κείται πολλαχοϋ έν τοις λίθοις,
πανταχού μετά τους ακεραίους άριθμούς. Κεί-
ται δέ και έν τοις τιμήμασι τών χωρίων και έν
τοϊς κεφαλαίοις τών τιμημάτων και πολλαχοΰ έν τω
τιμήματι τών μονομελών εδαφίων. Άν ξ£_ ή $Δ
εκείτο έν τοίς έδαφίοις Β I 19 καί Π 12, έσημειώ-
θη ανωτέρω, δτι είναι Ιμφίοολον. Έν δέ τω έδαφίω
Α II 15 φαίνεται διωρθωμένον έκ Ο εις Ζ. κείμενον
ούτως (ζ.
Τδ σημεϊον άπηντήθη ήδη πολλάκις ώ; διαστολή,
η ομοιάζει τω άπαντηθέντι, άλλ' έν τοϊς λίθοις τού-
τοις έχει βεβαίως άλλην σημασίαν, διότι' κείται ένθα
ουδεμία ανάγκη διαστολής ύπα'ρχει, λεί-ει δέ ένθα
ητον άνάγκη νά τεθ7, προς διαστολής, έάν διαατολήν
έσήμαΙυε. κατ^ Τ0υς Έλληνας καί 'Ρωμαίους με-
τρολόγους το σημεϊον σημαίνει δραχμήν βάρους, και
ήδυνατο νά σ/;μαίνη και ένταϋθα την διά τοΰ ΔΡ
παριστανομένην μονάδα, έάν το ΔΡ έρμηνευθ/ί δρα-
χμη, άλλ' έκ της αντιπαραβολής τών σώων εδαφίων,
εν οις υπάρχει, φαίνεται, ότι έχει πολλω μείζονα
ουναμιν. .
τοις έχ θήρας καί Αστυπάλαιας τεμαχίοις
των απογραφή έν. 0Τς καί άλλα σημεϊα κλασμάτων
υπάρχους μένοντα ίτι ανερμήνευτα (πρβ. έφημ.
Η6ΓΠ165, 1869 σελ. 438), υπάρχει έν τοις εκ Θή-
ρας καί τδ σημεϊον τοΰτο, δπερ ουχί μή ορθώς ήρ-
μηνεύθη ύπ6 'Ρόσς (I. Ο. I. II σελ. 88) <]ΐαιϊάΐαηι,
προηγείται δέ του σημείου έν τοϊς τεμαχίοις ή μο-
0
νάς I (=]'υ£βπΐΜ, ίούγερον). Και τδ σχήμα τοΰ ση-
μείου προέκυψεν ϊσως έκ τοΰ αρχαιοτέρου ζ , οπερ
έσήμαινε τδ ήμισυ πάσης μονάδος (δρ. προλεγ. Ηιιΐί.
εις τούς Έλ. μετρολ. σελ. 173), ίνα μή σομπίπτη
μετά του σίγμα, δπερ έγράφετο κατ& τή-ι έποχήν
ταύτην ομοίως 0. Έκ δέ της τοΰ Ρπ'βάΐοία πραγ-
ματείας τής εσχάτως (1869) δημοσιευθείσης καί έ-
πιγραφομένης άΐβ Ζαίιΐζβϊοΐιβα (Ιετ ΟπβοΗβη υηά Β3-
ιηβΓ μανθάνομεν (σελ. 13), ότι, ώς ό Νβ55β1ιη&ηη έν
τ·/) τών Ελλήνων Άλγεβρα παρατηρεί, οί Έλλη-
νες μαθηματικοί το 1/2 έσήμαινον διά τοΰ σημείου
Ζ. ή Ζ '· Ή δύναμις καί ή σημασία, ήν τδ σημεϊον
έχει έν τοϊς λίθοις, θά ώρίζετο ακριβώς εκ τοΰ εδα-
φίου Α 116, ενθα κείται τετράκις έν τοις άρθροις
άνευ άλλου κλάσματος, έάν του τελευταίου τιμήμα-
τος ή μονάς ήν σαφής, άλλ5 άτυχώς ή μονάς δέν δύ-
ναται νά διακριθώ έν τω λίθω άν Δ, Γ ή 6 ήναι. Έκ
δέ τής αντιπαραβολής τών σώων εδαφίων Α II 14
καί 24, ένθα τδ μέν σημεϊον Ζ. έπεται εις τάς μονά-
δας τών δηναρίων, τά δέ έν αύτοϊς κλάσματα μετά
τών κεφαλαίων παρέχουσι τάς ϊσο'τητας
Ζ.+ΔΡ Α5+ΔΡ Δδ/#\=Ι+Ζ.
ΔΡ Αδ+Ζ.+ ΔΡ Α5ί#\=Ι
καταφαίνεται, δτι τδ σημεϊον Ζ. ού μόνον σημασίαν
έχει, άλλα καί δτι είναι Ζ_=ΔΡ Δ8—ΔΡ Αδ. Ταύ-
τα δέ έάν κατά τούς "Ελλ. μετρολόγους άναγνω-
σθώσι, παρέχουσι Ζ.=ΛΡ γ' ήτοι Ζ.=δραχμαϊς τρι-
σίν. Έκ δέ τούτου φαίνεται ή· δτι τδ σημεϊον 1_ δυ-
νάμενον κατά την παράδοσιν νά σημάνη 1/2 άλλην
εχει έν τοϊς λίθοις σημασίαν ή δτι ΔΡ γ' τδ ήμισο
είναι ,τής διά τοΰ Χ παριστανομένης μονάδος. Τοΰτο
δέ δύναται νά δειχθή έκ τής σημασίας του έν τοις
κΛζσμασι κειμε-νου χαρα,κτήρος //ν\·
Τδ σημεϊον )$\, ου την ίδιάζουσαν χρήσιν έν
τοίς λίθοις τούτοις παρετηρήσαμεν ανωτέρω, ση-
μαίνει κατά τους Έλληνας μετρολόγους μόδιον η
μέρος (μόριον, δρ. Μετρολογ. έκδ. Ηαΐΐ. σελ. 170).
Έν τή σημασία τοΟ μοδίου κείται έν τη τών ώνίων
διατιμήσει τοΰ Διακλητιανοΰ (δρ. 'Αρχ. Έφημ. άρ.
371
τα ι ΔΡ, έν δέ τή σελίδι III κείται πανταχού φ.
Έν δέ τω λίθω Β έν ττ} σελίδι I κείται άνω μεν
κατωτέρω δέ ΔΡ, δπερ ύ«εμφαίνει άναμφισβή-
τητον την διαφοράν της σημασίας των σημείων. Άν
δέ τδ σημεϊον διαφέρη άληϋώς τοΰ ΔΡ, και ποσόν
διαφέρει, η άν άλλη μορφή της αυτής ήναι μονά-
δος, τοΰτο έκ της καταστάσεως των λίθων δεν δύνα-
ται νά διακριθή. "Οτι το σημεϊον έκ του Δ καΐ Ρ
συντέθειται, προκύπτει, σαφώς μάλιστα έκ τοΰ εδα-
φίου Α III 38, ένθα το Ρ διακρίνεται σαφώς. Έκ
δέ τοΰ εδαφίου Α III 31 προκύπτει,δτι $8 ψ01 8
μονάδες τοιαϋται δεν άπετέλουν Έάν δέ το ση-
μεϊον 8 άντί 1/2 έξηγηθ/ί τριώβολον, και το 8- τε-
τρώβολον καί τά σημεία -) όβολδς και ήμιωβόλιον^
τά σημεϊα ΔΡ και ξ δεν δύνανται να διαφέρωσι κατά
σημασίαν, καί τοι διαφέροντα κατά την πλοκήν των
γραμμάτων, εξ ών είναι συντεθειμενα. Όμοιον πε-
ρίπου σημεϊον άπηντήθη έν τή των ώνίων διατιμή-
σει (δρ. εκδ. Μοαιαιίβα σελ. 47), σημαίνον φόρμαν,
ήτις σημασία ενταύθα δεν αρμόζει.
Το σημεϊον Ζ. κείται πολλαχοϋ έν τοις λίθοις,
πανταχού μετά τους ακεραίους άριθμούς. Κεί-
ται δέ και έν τοις τιμήμασι τών χωρίων και έν
τοϊς κεφαλαίοις τών τιμημάτων και πολλαχοΰ έν τω
τιμήματι τών μονομελών εδαφίων. Άν ξ£_ ή $Δ
εκείτο έν τοίς έδαφίοις Β I 19 καί Π 12, έσημειώ-
θη ανωτέρω, δτι είναι Ιμφίοολον. Έν δέ τω έδαφίω
Α II 15 φαίνεται διωρθωμένον έκ Ο εις Ζ. κείμενον
ούτως (ζ.
Τδ σημεϊον άπηντήθη ήδη πολλάκις ώ; διαστολή,
η ομοιάζει τω άπαντηθέντι, άλλ' έν τοϊς λίθοις τού-
τοις έχει βεβαίως άλλην σημασίαν, διότι' κείται ένθα
ουδεμία ανάγκη διαστολής ύπα'ρχει, λεί-ει δέ ένθα
ητον άνάγκη νά τεθ7, προς διαστολής, έάν διαατολήν
έσήμαΙυε. κατ^ Τ0υς Έλληνας καί 'Ρωμαίους με-
τρολόγους το σημεϊον σημαίνει δραχμήν βάρους, και
ήδυνατο νά σ/;μαίνη και ένταϋθα την διά τοΰ ΔΡ
παριστανομένην μονάδα, έάν το ΔΡ έρμηνευθ/ί δρα-
χμη, άλλ' έκ της αντιπαραβολής τών σώων εδαφίων,
εν οις υπάρχει, φαίνεται, ότι έχει πολλω μείζονα
ουναμιν. .
τοις έχ θήρας καί Αστυπάλαιας τεμαχίοις
των απογραφή έν. 0Τς καί άλλα σημεϊα κλασμάτων
υπάρχους μένοντα ίτι ανερμήνευτα (πρβ. έφημ.
Η6ΓΠ165, 1869 σελ. 438), υπάρχει έν τοις εκ Θή-
ρας καί τδ σημεϊον τοΰτο, δπερ ουχί μή ορθώς ήρ-
μηνεύθη ύπ6 'Ρόσς (I. Ο. I. II σελ. 88) <]ΐαιϊάΐαηι,
προηγείται δέ του σημείου έν τοϊς τεμαχίοις ή μο-
0
νάς I (=]'υ£βπΐΜ, ίούγερον). Και τδ σχήμα τοΰ ση-
μείου προέκυψεν ϊσως έκ τοΰ αρχαιοτέρου ζ , οπερ
έσήμαινε τδ ήμισυ πάσης μονάδος (δρ. προλεγ. Ηιιΐί.
εις τούς Έλ. μετρολ. σελ. 173), ίνα μή σομπίπτη
μετά του σίγμα, δπερ έγράφετο κατ& τή-ι έποχήν
ταύτην ομοίως 0. Έκ δέ της τοΰ Ρπ'βάΐοία πραγ-
ματείας τής εσχάτως (1869) δημοσιευθείσης καί έ-
πιγραφομένης άΐβ Ζαίιΐζβϊοΐιβα (Ιετ ΟπβοΗβη υηά Β3-
ιηβΓ μανθάνομεν (σελ. 13), ότι, ώς ό Νβ55β1ιη&ηη έν
τ·/) τών Ελλήνων Άλγεβρα παρατηρεί, οί Έλλη-
νες μαθηματικοί το 1/2 έσήμαινον διά τοΰ σημείου
Ζ. ή Ζ '· Ή δύναμις καί ή σημασία, ήν τδ σημεϊον
έχει έν τοϊς λίθοις, θά ώρίζετο ακριβώς εκ τοΰ εδα-
φίου Α 116, ενθα κείται τετράκις έν τοις άρθροις
άνευ άλλου κλάσματος, έάν του τελευταίου τιμήμα-
τος ή μονάς ήν σαφής, άλλ5 άτυχώς ή μονάς δέν δύ-
ναται νά διακριθώ έν τω λίθω άν Δ, Γ ή 6 ήναι. Έκ
δέ τής αντιπαραβολής τών σώων εδαφίων Α II 14
καί 24, ένθα τδ μέν σημεϊον Ζ. έπεται εις τάς μονά-
δας τών δηναρίων, τά δέ έν αύτοϊς κλάσματα μετά
τών κεφαλαίων παρέχουσι τάς ϊσο'τητας
Ζ.+ΔΡ Α5+ΔΡ Δδ/#\=Ι+Ζ.
ΔΡ Αδ+Ζ.+ ΔΡ Α5ί#\=Ι
καταφαίνεται, δτι τδ σημεϊον Ζ. ού μόνον σημασίαν
έχει, άλλα καί δτι είναι Ζ_=ΔΡ Δ8—ΔΡ Αδ. Ταύ-
τα δέ έάν κατά τούς "Ελλ. μετρολόγους άναγνω-
σθώσι, παρέχουσι Ζ.=ΛΡ γ' ήτοι Ζ.=δραχμαϊς τρι-
σίν. Έκ δέ τούτου φαίνεται ή· δτι τδ σημεϊον 1_ δυ-
νάμενον κατά την παράδοσιν νά σημάνη 1/2 άλλην
εχει έν τοϊς λίθοις σημασίαν ή δτι ΔΡ γ' τδ ήμισο
είναι ,τής διά τοΰ Χ παριστανομένης μονάδος. Τοΰτο
δέ δύναται νά δειχθή έκ τής σημασίας του έν τοις
κΛζσμασι κειμε-νου χαρα,κτήρος //ν\·
Τδ σημεϊον )$\, ου την ίδιάζουσαν χρήσιν έν
τοίς λίθοις τούτοις παρετηρήσαμεν ανωτέρω, ση-
μαίνει κατά τους Έλληνας μετρολόγους μόδιον η
μέρος (μόριον, δρ. Μετρολογ. έκδ. Ηαΐΐ. σελ. 170).
Έν τή σημασία τοΟ μοδίου κείται έν τη τών ώνίων
διατιμήσει τοΰ Διακλητιανοΰ (δρ. 'Αρχ. Έφημ. άρ.