DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12234#0032
378 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡ1Σ.
ουκ ολίγας ούτε μικράς είς άπαγωγήν φόρου κατά νους "Ελληνας πλην τών Αθηναίων, άλλ' επειδή έ
σιτηρέσιον ταϊς Αθήναις» [Β. ΙΙροαιρ. σελ. 90. Προαιρέσιος, άφ' ου ο Εΰνάπιος λαμβάνει άφορμήν νά
Βοίδ. σελ. 492. ϋϊ<].), άλλ' ο αυτός, ομιλών κατω παρεμβάλη την διασάφησιν ταύτην, εζη έν Αθήναις
τέρω περί τοΰ Προαιρεσίου, ού μαθητής ην, οτι άπ- και ώς χριστιανό; άπείργετοτής διδασκαλικής έδρας,
είργετο της διδασκαλικές έδρας υπό Ιουλιανού ώς υποψία έγείρετα;, μη ο Εύνάπιος εννοεί τους έν Ά-
χριστιανός και ηύχαριστήθη άκουσας παρά τοΰ Ίε· θήναι; χριστιανούς κα'ι διαστέλλει αύτών τους την
ροφάντου, δν ήρώτησεν επιδιξίως, οτι τά της φιλαν- θρησκείαν "Ελληνας. Και τοιαύτη διάκρισις αληθώς
θρωπίας έργα τοΰ Ιουλιανού προς τους "Ελληνας δεν ήρμοζεν εις το πνεΰμα τοΰ Ιουλιανού και σύμφωνος
είναι μόνιμα, επάγει προς διασάφησιν «έ μ έ τ ρ ε ι φαίνεται προς τάς λοιπάς αυτού διατάξεις. Και ίσως
γαρ έ βασιλεύς τήνγήν τ ο ΐ ; Έ λ λ η- τό χωρίον τούτο τοΰ Εύναπίου «έμέτρει γαρ ό βα-
σινείςτόνοόρον, ίπωςμήβαρύνοιν- σιλεύς την γήν τοις "Ελλησιν εις τον φόρον, οπως
τ ο» (σελ. 91. Βοϊί. σελ. 4.93 Οΐά.), μη. βαρύνοιντο» πρέπει νά έρίση και το είδος και την
Τίνας εννοεί "Ελληνας ένταύθι 6 Εύνάτιος, δεν έποχήν και την άφορμήν τών λίθων, ών τά λείψανα
φαίνεται ολως άναμφισβήτητον. Δύναται μεν τις νά παραδίδομεν νΰν είς τήν περαιτέρω έρευναν τών
ε'ίπη, οτι έννοεΐ πάντας τούς άπ'άρχής φορολογούμε- σοφών. Π. Εύστρατιάδης.
"Αριθ. 416.
. Δια τοΰ ανωτέρω ξυλογραφήματος απεικονίζεται
εις μικρόν μέγεθος σώμα λευκοΰ μαρμάρου, εύρεθέν
πέρυσι (1869) έν Γυθείω και μετακομισθώ εκείθεν
εις το έν Αθήναις άρχαιολογιχόν μουσεΐον. Το φυ-
σικον αύτοΟ μέγεθος είναι μήκους 0,960, ύψους
0,280, πλάτους 0,465 τοΰ γαλλικού μέτρου.
Το κάτω μέρος αυτού είναι χατά τά μέσα έπι μή-
κος 0,67 κυρτόν και χοιλιώδες, τά δέ εκατέρωθεν
άκρα εξέχοντα χρησιμεύουσιν ώς πόδες, έφ' ών τ6
σώμα στηρίζεται. Αί τών πλαγίων πλευρών γωνίαι
είναι άπεξεσμέναι κυρταί. Τούτων δέ ή μία, ή κατά
άριστεράν έμπροσθεν, είναι τεθραυσμένη άνωθεν εως
κάτω μετά οΰχ! μιχροΰ μέρους τών πλευρών αυτής.
Έκ δε τών πλαγίων πλευρών ή μεν όπισθεν και ή
χατά δεξιάν και το διασωθέν μέρος τής χατ' άριστε-
ράν ούδέν εχουσι σημεΐον, ή δέ έμπροσθεν έν τή ται-
νία, ήτις μένει άνωθεν τοϋ κυρτώματος είναι δε πε-
ρίπου 0,08 τ6 πλάτος, Ιχει την έν τή είκόνι δεικνυο·
μένην δίστιχον έπιγραφήν
Σε]βαστοϊς χα'ι τή πόλει Κάρπο;
άγ]ορανομών άνέθηχεν τά μέτρα.
Έν δέ τή άνω πλευρά, ήο ο γύρος εξέχει ολίγον
προς τά άνω, υπάρχουσι πέντε κοιλώματα διάφορα
τό μέγεθος, εσκαμμένα έν τω λίθω. Έν τω μέσω τής
πλευράς υπάρχει το μέγιστον πάντων κοίλωμα, εκα-
τέρωθεν δ'αυτού ύπάρχουσιν άνα δύο άλλα, το μεν
μικρόν, τό δέ μέγα. Έκ τών μεγάλων τούτων τό εν,
τό κείμενον κατά τήν τεθραυσμένην γωνίαν, τεθραυ-
σμέυον ον κατά το ήμισυ άνωθεν εως κάτω, κολοβό-
νει όχι ολίγον τήν άςΊ'αν τού λίθου. '
Τά στόμια τών κοιλωμάτων είναι ακριβείς κύκλοι,
έξεχοοσι δέ ολίγον της επιφανείας τής πλευράς τά
χείλη αύτών και ταινίαν περί αύτά άποτελοΰσι. Γέ-
γραπται δέ, ως δεικνύει το ξυλογράφημα, Ιπΐ μεν
τών χειλέων τοΰ μεγίστου κοιλώματος Χ ο ύ ς,
επί δέ τών χειλέων τοΰ κατ' άριστεράν μικροΰ
Κοτύλη, επί δέ τών χειλέων τοΰ κατά δε-
ξιάν μείζονος Ή μ ί ε κ τ ο ν. ΈπΙ τών χειλέων
τοϋ τεθραυσμένου κοιλώματος έσώθησαν τά γράμ
ματα Ο καί Α ή Δ, έπϊ δέ τών χειλέων τοΰ ετέ-
ρου τών μικρών κοιλωμάτων έσώθη μόνον τό γράμμα
/V. Διαφέρει δέ τών άλλων τό στόμιον τοΟ κοίλωμα-
ουκ ολίγας ούτε μικράς είς άπαγωγήν φόρου κατά νους "Ελληνας πλην τών Αθηναίων, άλλ' επειδή έ
σιτηρέσιον ταϊς Αθήναις» [Β. ΙΙροαιρ. σελ. 90. Προαιρέσιος, άφ' ου ο Εΰνάπιος λαμβάνει άφορμήν νά
Βοίδ. σελ. 492. ϋϊ<].), άλλ' ο αυτός, ομιλών κατω παρεμβάλη την διασάφησιν ταύτην, εζη έν Αθήναις
τέρω περί τοΰ Προαιρεσίου, ού μαθητής ην, οτι άπ- και ώς χριστιανό; άπείργετοτής διδασκαλικής έδρας,
είργετο της διδασκαλικές έδρας υπό Ιουλιανού ώς υποψία έγείρετα;, μη ο Εύνάπιος εννοεί τους έν Ά-
χριστιανός και ηύχαριστήθη άκουσας παρά τοΰ Ίε· θήναι; χριστιανούς κα'ι διαστέλλει αύτών τους την
ροφάντου, δν ήρώτησεν επιδιξίως, οτι τά της φιλαν- θρησκείαν "Ελληνας. Και τοιαύτη διάκρισις αληθώς
θρωπίας έργα τοΰ Ιουλιανού προς τους "Ελληνας δεν ήρμοζεν εις το πνεΰμα τοΰ Ιουλιανού και σύμφωνος
είναι μόνιμα, επάγει προς διασάφησιν «έ μ έ τ ρ ε ι φαίνεται προς τάς λοιπάς αυτού διατάξεις. Και ίσως
γαρ έ βασιλεύς τήνγήν τ ο ΐ ; Έ λ λ η- τό χωρίον τούτο τοΰ Εύναπίου «έμέτρει γαρ ό βα-
σινείςτόνοόρον, ίπωςμήβαρύνοιν- σιλεύς την γήν τοις "Ελλησιν εις τον φόρον, οπως
τ ο» (σελ. 91. Βοϊί. σελ. 4.93 Οΐά.), μη. βαρύνοιντο» πρέπει νά έρίση και το είδος και την
Τίνας εννοεί "Ελληνας ένταύθι 6 Εύνάτιος, δεν έποχήν και την άφορμήν τών λίθων, ών τά λείψανα
φαίνεται ολως άναμφισβήτητον. Δύναται μεν τις νά παραδίδομεν νΰν είς τήν περαιτέρω έρευναν τών
ε'ίπη, οτι έννοεΐ πάντας τούς άπ'άρχής φορολογούμε- σοφών. Π. Εύστρατιάδης.
"Αριθ. 416.
. Δια τοΰ ανωτέρω ξυλογραφήματος απεικονίζεται
εις μικρόν μέγεθος σώμα λευκοΰ μαρμάρου, εύρεθέν
πέρυσι (1869) έν Γυθείω και μετακομισθώ εκείθεν
εις το έν Αθήναις άρχαιολογιχόν μουσεΐον. Το φυ-
σικον αύτοΟ μέγεθος είναι μήκους 0,960, ύψους
0,280, πλάτους 0,465 τοΰ γαλλικού μέτρου.
Το κάτω μέρος αυτού είναι χατά τά μέσα έπι μή-
κος 0,67 κυρτόν και χοιλιώδες, τά δέ εκατέρωθεν
άκρα εξέχοντα χρησιμεύουσιν ώς πόδες, έφ' ών τ6
σώμα στηρίζεται. Αί τών πλαγίων πλευρών γωνίαι
είναι άπεξεσμέναι κυρταί. Τούτων δέ ή μία, ή κατά
άριστεράν έμπροσθεν, είναι τεθραυσμένη άνωθεν εως
κάτω μετά οΰχ! μιχροΰ μέρους τών πλευρών αυτής.
Έκ δε τών πλαγίων πλευρών ή μεν όπισθεν και ή
χατά δεξιάν και το διασωθέν μέρος τής χατ' άριστε-
ράν ούδέν εχουσι σημεΐον, ή δέ έμπροσθεν έν τή ται-
νία, ήτις μένει άνωθεν τοϋ κυρτώματος είναι δε πε-
ρίπου 0,08 τ6 πλάτος, Ιχει την έν τή είκόνι δεικνυο·
μένην δίστιχον έπιγραφήν
Σε]βαστοϊς χα'ι τή πόλει Κάρπο;
άγ]ορανομών άνέθηχεν τά μέτρα.
Έν δέ τή άνω πλευρά, ήο ο γύρος εξέχει ολίγον
προς τά άνω, υπάρχουσι πέντε κοιλώματα διάφορα
τό μέγεθος, εσκαμμένα έν τω λίθω. Έν τω μέσω τής
πλευράς υπάρχει το μέγιστον πάντων κοίλωμα, εκα-
τέρωθεν δ'αυτού ύπάρχουσιν άνα δύο άλλα, το μεν
μικρόν, τό δέ μέγα. Έκ τών μεγάλων τούτων τό εν,
τό κείμενον κατά τήν τεθραυσμένην γωνίαν, τεθραυ-
σμέυον ον κατά το ήμισυ άνωθεν εως κάτω, κολοβό-
νει όχι ολίγον τήν άςΊ'αν τού λίθου. '
Τά στόμια τών κοιλωμάτων είναι ακριβείς κύκλοι,
έξεχοοσι δέ ολίγον της επιφανείας τής πλευράς τά
χείλη αύτών και ταινίαν περί αύτά άποτελοΰσι. Γέ-
γραπται δέ, ως δεικνύει το ξυλογράφημα, Ιπΐ μεν
τών χειλέων τοΰ μεγίστου κοιλώματος Χ ο ύ ς,
επί δέ τών χειλέων τοΰ κατ' άριστεράν μικροΰ
Κοτύλη, επί δέ τών χειλέων τοΰ κατά δε-
ξιάν μείζονος Ή μ ί ε κ τ ο ν. ΈπΙ τών χειλέων
τοϋ τεθραυσμένου κοιλώματος έσώθησαν τά γράμ
ματα Ο καί Α ή Δ, έπϊ δέ τών χειλέων τοΰ ετέ-
ρου τών μικρών κοιλωμάτων έσώθη μόνον τό γράμμα
/V. Διαφέρει δέ τών άλλων τό στόμιον τοΟ κοίλωμα-