DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12175#0011
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 389
χθη'ίδςς φυλής. Είναι δε πάνα πιθανόν, οτι ό έν τω νου προς σκοπόν τίνα κοινόν πάντων των άναγεγραμ-
αύτώ θιάσω (στίχ. 38) άναγεγραμμένος θιασώτης μένων θιάσων καταβληθέν η καταβαλλόμενον υπό των
ζιγε το δημοτικον έκ Κηδών και ην και αύτός έκ της θιασωτών, είς ών τα ονόματα ο αριθμός παράκειται.
αυτής φυλής· Τί δημοτικον μετά τό Δημόφιλος(Ε 16) Επειδή δέ ουχί εις τα ονόματα πάντων των θιασω-
ήθέλησε νά γράψη ο άνεπιτήόειος χαράκτης, μένει των έπεται αριθμός, πρέπει νά ύποθέσωμεν, δτι το
άδηλον τα χαράγματα άγουσιν εις το Εύ]ω[νυμεύς άναγραφέν ποσόν ην μείζον τοΰ νενομισμένου, το δέ
και Κρ]ω[πίδης, ή Αίξ]ω[νεύς. Άλλα πάντως τό τοΰ ύπό των λοιπών θιασωτών καταβληθέν ή καταβαλ.·
δημοτικού λει'ψανον τό έν τω της μεσαίας σελίδος λόμενον ποσόν τοΰ εράνου ήν τό νενομισμένον και
κολοβω θιάσω (Π, 1) διασωθέν ειτε Άλαιευ; είτε τούτου ένεκα ούτε άνεγράφη. Άλλά προσθέτομεν είς
άλλο τι είναι, ύπεμφαίνει δήμονάλλης <ρυλής, Ύπάρ- ταΰτα, ότι οί αριθμοί ούτοι φαίνονται ήμϊν ούχι συγ-
χουσιν άρα δημόται έκ της αύτής φυλής εις διαφό- χρόνως μετά των ονομάτων γεγραμμένοι, αλλά μετά
ρους θιάσους, έκ διαφόρων δήμων της αύτής φυλής ταύτα, κα'ι ίσως ουχί πάντες συγχρόνως, όπερ βεβαίως
είς τον αυτόν θίασον, και έκ διαφόρων φυλών εις τούς επί τοΰ λίθου δύναται νά παρατηρηθή εύχερέστερον.
θιάσους· ή σαφέστερον, ούτε των θιάσων έκας-ος συνέ- Τοΰτο ό' άγει είς συνήθειάν τινα τών θιάσων πρώτο·
κειτο εξ ανδρών τοΰ αύτοΰ δήμου, ουτε οί θίασοι πάν- φανή, καθ'ήν άπό καιροΰ ε'ις καιρόν κατεβάλλετο υπό
τες εξ άνδρών της αυτής φυλής. τίνων τών θιασωτών έρανος, όστις έσημειοΰτο είς την
Τόνλόγον, δι' όν ολίγοι τινές μόνον τών θιασωτών στήλην άπέναντι τοΰ όνο'ματος τοΰ καταβαλόντος αύ-
ε/ουσι δημοτικον, δεν δόναταί τις νά είκάση. Άλλά τόν. Ταϋτα βεβαίως δεν είναι σύμφωνα προς τά έν
βεβαίως δεν έπεται εκ τούτου, ότι οί άλλοι πάντες τω ψηφίσματι τοΟ κοινοϋ τών Έροϊςών ('Αρχ. Έφ.
ήσαν μέτοικοι. Διότι οί τοΰ Άγνωνος υιοί (1,18, 20) Π. Α. 861, Ταγκ. ΑηΙ. ΗοΙΙ. 811) διαταττόμενα
χαί οί υιοί τοΰ Κηφισοφώντος (Τ, 30, 31) οί έν τω περί τοΰ εράνου. Άλλ' αί συνήθειαι βεβαίως δεν ήσαν
θιάσω τοΰ Άγνοθέου άναγεγραμμένοι δυσκόλως ή- μόνιμοι και αί αύται πάντων τών κοινών τούτων,
©ελεν εκλάβει τις ότι δεν ανήκον είς δήμόν τινα. Του- Αί παρατηρήσεις αύται περί της ποικιλίας τοΰ τρό-
ναντίον ήδύνατό τις νά διισχυρισθή, οτι οί έχοντες που της άναγραφής τών θιασωτών δεικνύουσι, πόσον
δημοτικον δεν άνηκον είς τον δήμον, είς ου ανήκον οί δυσχερές εϊναι νά είκάση τις άναμφισβήτητόν τι ή πι.
άλλοι άνδρες οί μή έχοντες δημοτικον. Άλλ' όμως θανόν περί τών θιάσων τούτων. Άλλ' ούχ ήττον κα-
μένει άμφίβολον, άν πάντες ήσαν δημόται. τανοεϊ τις ευχερώς, ότι οί θίασοι ούτοι, οί έν τή αυτή
Τελευταϊον είς τά ονόματα θιασωτών τίνων επε- στήλη άναγεγραμμένοι, κ' έαν τό κοινόν όνομα τών
ται κατόπιν άριθμός τις μικρός ή μέγας. Οί αριθμοί θιάσων φέρουσι,και,καθώς πάντες οί θίασοι(5ρ. δοΐιόαι.
ούτοι, ών τίνες νϋν κατεστάθησαν αμφίβολοι κατά τό 6γ. ΑΙΙογΙΗ. 1, σελ. 364), θεον τινα είχον προστάτης
ποσόν, είναι έν τώ κολοβω θιάσω της πρώτης σελί- και είς ώρισμένον τινά χρόνον συνήρχοντο,ΐνα προσφέ-
δος (ς-ίχ. I) Π (ς-ίχ. 3) ΠΙ, (ςίχ. 4·) Π,(ςίχ. /) Ρ, ρωσιν είς αύτόν θυσίαν και εύωχώνται, επειδή όνομά-
(ς-ίχ. 12) ΗΠ, έν τώτοΰ Άγνοθέου θιάσω (ς-ίχ. 20) ζονται έκ τοΰ ονόματος τοΰ πρώτου έν αύτοΐς άναγε·
[Ρ]ρ, (ς-ίχ. 21) Π, (ςίχ. 26) ΔΠ, (ςίχ· 30) Π, γραμμένου ανδρός, &ιναι ειδός τι θιάσων ίδιον, όπερ
(ςίχ. 31) Η, έν δέ τή δευτέρα σελίδι έν τω τοϋ Διο- πρέπει νΰν νά μαντεύση τις μάλλον,
γένους θιάσω είναι (ςίχ. 19) ρΙΙ, (ςΐχ« 26) Π, έν Αί όνομαοίαι τών θιάσων ύπενθυμίζουσιν ευχερώς
τή τρίτη σελίδι (στίχ. 1) Π. Έν τώ τοϋ Άντιφάνονς τον λίθον τον ευρεθέντα έν Αίγίνη τω 1831 και ύπό
θιάσω ούδένα αριθμόν ήουνήθημεν νά έξιχνιάσωμεν. Ε6 Βα5 (ίηδΟΓ. &ι\ 61Ιβΐίο.ρ&Γΐ. IV, δυοί. I. Ν°. 1707)
Τίνα σημασίαν έχουσιν οί άριθμοΊ ούτοι, δεν δύ- έν κεφαλαίοις γράμμασιν εκδοθέντα, νΰν δέ έν τή συ?^-
ναται νά είπη τις ευχερώς, και διότι τών θιάσων του- λογή τή έν τή Στοά υπάρχοντα, έφ' ού έκτος άλλων
των τό είδος είναι άγνωστον και διότι ουχί είς τών γέγραπται έντός στεφάνου 6 θ ί α σ ο ς ό Φ α ι ν ε-
θιασωτών πάντων τά ονόματα έπεται άριθμός. Άλλ' μ ά χ ο υ. Άλλ' ό λίθος ούτος Ιχει και αύτός άνάγ-
έκ της γενικής τών θιάσων συνήθειας δύναται νά υπο κην ερμηνείας και πρώτος αυτός και μόνος φέρει ήμϊν
0έστ] τις, ότι οί αριθμοί ούτοι σημαίνουσι ποσόν έρά· τό όνομα Φαινέμαχος.
9,
χθη'ίδςς φυλής. Είναι δε πάνα πιθανόν, οτι ό έν τω νου προς σκοπόν τίνα κοινόν πάντων των άναγεγραμ-
αύτώ θιάσω (στίχ. 38) άναγεγραμμένος θιασώτης μένων θιάσων καταβληθέν η καταβαλλόμενον υπό των
ζιγε το δημοτικον έκ Κηδών και ην και αύτός έκ της θιασωτών, είς ών τα ονόματα ο αριθμός παράκειται.
αυτής φυλής· Τί δημοτικον μετά τό Δημόφιλος(Ε 16) Επειδή δέ ουχί εις τα ονόματα πάντων των θιασω-
ήθέλησε νά γράψη ο άνεπιτήόειος χαράκτης, μένει των έπεται αριθμός, πρέπει νά ύποθέσωμεν, δτι το
άδηλον τα χαράγματα άγουσιν εις το Εύ]ω[νυμεύς άναγραφέν ποσόν ην μείζον τοΰ νενομισμένου, το δέ
και Κρ]ω[πίδης, ή Αίξ]ω[νεύς. Άλλα πάντως τό τοΰ ύπό των λοιπών θιασωτών καταβληθέν ή καταβαλ.·
δημοτικού λει'ψανον τό έν τω της μεσαίας σελίδος λόμενον ποσόν τοΰ εράνου ήν τό νενομισμένον και
κολοβω θιάσω (Π, 1) διασωθέν ειτε Άλαιευ; είτε τούτου ένεκα ούτε άνεγράφη. Άλλά προσθέτομεν είς
άλλο τι είναι, ύπεμφαίνει δήμονάλλης <ρυλής, Ύπάρ- ταΰτα, ότι οί αριθμοί ούτοι φαίνονται ήμϊν ούχι συγ-
χουσιν άρα δημόται έκ της αύτής φυλής εις διαφό- χρόνως μετά των ονομάτων γεγραμμένοι, αλλά μετά
ρους θιάσους, έκ διαφόρων δήμων της αύτής φυλής ταύτα, κα'ι ίσως ουχί πάντες συγχρόνως, όπερ βεβαίως
είς τον αυτόν θίασον, και έκ διαφόρων φυλών εις τούς επί τοΰ λίθου δύναται νά παρατηρηθή εύχερέστερον.
θιάσους· ή σαφέστερον, ούτε των θιάσων έκας-ος συνέ- Τοΰτο ό' άγει είς συνήθειάν τινα τών θιάσων πρώτο·
κειτο εξ ανδρών τοΰ αύτοΰ δήμου, ουτε οί θίασοι πάν- φανή, καθ'ήν άπό καιροΰ ε'ις καιρόν κατεβάλλετο υπό
τες εξ άνδρών της αυτής φυλής. τίνων τών θιασωτών έρανος, όστις έσημειοΰτο είς την
Τόνλόγον, δι' όν ολίγοι τινές μόνον τών θιασωτών στήλην άπέναντι τοΰ όνο'ματος τοΰ καταβαλόντος αύ-
ε/ουσι δημοτικον, δεν δόναταί τις νά είκάση. Άλλά τόν. Ταϋτα βεβαίως δεν είναι σύμφωνα προς τά έν
βεβαίως δεν έπεται εκ τούτου, ότι οί άλλοι πάντες τω ψηφίσματι τοΟ κοινοϋ τών Έροϊςών ('Αρχ. Έφ.
ήσαν μέτοικοι. Διότι οί τοΰ Άγνωνος υιοί (1,18, 20) Π. Α. 861, Ταγκ. ΑηΙ. ΗοΙΙ. 811) διαταττόμενα
χαί οί υιοί τοΰ Κηφισοφώντος (Τ, 30, 31) οί έν τω περί τοΰ εράνου. Άλλ' αί συνήθειαι βεβαίως δεν ήσαν
θιάσω τοΰ Άγνοθέου άναγεγραμμένοι δυσκόλως ή- μόνιμοι και αί αύται πάντων τών κοινών τούτων,
©ελεν εκλάβει τις ότι δεν ανήκον είς δήμόν τινα. Του- Αί παρατηρήσεις αύται περί της ποικιλίας τοΰ τρό-
ναντίον ήδύνατό τις νά διισχυρισθή, οτι οί έχοντες που της άναγραφής τών θιασωτών δεικνύουσι, πόσον
δημοτικον δεν άνηκον είς τον δήμον, είς ου ανήκον οί δυσχερές εϊναι νά είκάση τις άναμφισβήτητόν τι ή πι.
άλλοι άνδρες οί μή έχοντες δημοτικον. Άλλ' όμως θανόν περί τών θιάσων τούτων. Άλλ' ούχ ήττον κα-
μένει άμφίβολον, άν πάντες ήσαν δημόται. τανοεϊ τις ευχερώς, ότι οί θίασοι ούτοι, οί έν τή αυτή
Τελευταϊον είς τά ονόματα θιασωτών τίνων επε- στήλη άναγεγραμμένοι, κ' έαν τό κοινόν όνομα τών
ται κατόπιν άριθμός τις μικρός ή μέγας. Οί αριθμοί θιάσων φέρουσι,και,καθώς πάντες οί θίασοι(5ρ. δοΐιόαι.
ούτοι, ών τίνες νϋν κατεστάθησαν αμφίβολοι κατά τό 6γ. ΑΙΙογΙΗ. 1, σελ. 364), θεον τινα είχον προστάτης
ποσόν, είναι έν τώ κολοβω θιάσω της πρώτης σελί- και είς ώρισμένον τινά χρόνον συνήρχοντο,ΐνα προσφέ-
δος (ς-ίχ. I) Π (ς-ίχ. 3) ΠΙ, (ςίχ. 4·) Π,(ςίχ. /) Ρ, ρωσιν είς αύτόν θυσίαν και εύωχώνται, επειδή όνομά-
(ς-ίχ. 12) ΗΠ, έν τώτοΰ Άγνοθέου θιάσω (ς-ίχ. 20) ζονται έκ τοΰ ονόματος τοΰ πρώτου έν αύτοΐς άναγε·
[Ρ]ρ, (ς-ίχ. 21) Π, (ςίχ. 26) ΔΠ, (ςίχ· 30) Π, γραμμένου ανδρός, &ιναι ειδός τι θιάσων ίδιον, όπερ
(ςίχ. 31) Η, έν δέ τή δευτέρα σελίδι έν τω τοϋ Διο- πρέπει νΰν νά μαντεύση τις μάλλον,
γένους θιάσω είναι (ςίχ. 19) ρΙΙ, (ςΐχ« 26) Π, έν Αί όνομαοίαι τών θιάσων ύπενθυμίζουσιν ευχερώς
τή τρίτη σελίδι (στίχ. 1) Π. Έν τώ τοϋ Άντιφάνονς τον λίθον τον ευρεθέντα έν Αίγίνη τω 1831 και ύπό
θιάσω ούδένα αριθμόν ήουνήθημεν νά έξιχνιάσωμεν. Ε6 Βα5 (ίηδΟΓ. &ι\ 61Ιβΐίο.ρ&Γΐ. IV, δυοί. I. Ν°. 1707)
Τίνα σημασίαν έχουσιν οί άριθμοΊ ούτοι, δεν δύ- έν κεφαλαίοις γράμμασιν εκδοθέντα, νΰν δέ έν τή συ?^-
ναται νά είπη τις ευχερώς, και διότι τών θιάσων του- λογή τή έν τή Στοά υπάρχοντα, έφ' ού έκτος άλλων
των τό είδος είναι άγνωστον και διότι ουχί είς τών γέγραπται έντός στεφάνου 6 θ ί α σ ο ς ό Φ α ι ν ε-
θιασωτών πάντων τά ονόματα έπεται άριθμός. Άλλ' μ ά χ ο υ. Άλλ' ό λίθος ούτος Ιχει και αύτός άνάγ-
έκ της γενικής τών θιάσων συνήθειας δύναται νά υπο κην ερμηνείας και πρώτος αυτός και μόνος φέρει ήμϊν
0έστ] τις, ότι οί αριθμοί ούτοι σημαίνουσι ποσόν έρά· τό όνομα Φαινέμαχος.
9,