Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1872)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 391

και οι υίοι αυτών ησαν ύποκριταί, ήδύνατό τις έκ του- τινές των θιασωτών κατά λαχνόν ίσως η οί εύπορώ-

των νά συμπεράνει, οτι οι θίασοι ούτοι είναι Διονυ- τεροι κατέβαλλον ποσόν τι εράνου, το δέ ποσόν τοΰτο

σιακοί είτε υποκριτών θίασοι, ονομαζόμενοι έκ τοΰ/ άνεγράφετο έν τή στήλη εις το δνομα τοΰ θιασώτου

ονόματο; τοΰ πρωταγωνιστοΰ, οίοι ήααν οί τραγωόοί τοϋ καταβαλόντος αυτό υπέρ τοϋ κοινού. Ούτως έξη-

οί περί θδσσϊλόν και Αθηνόδωρο·; (ΙΊλούτ. περί της γεϊται ή διαφορά της γραφής τών ονομάτων κάΐ

ΛΑλεξ. τύχ. 2, 2). Οά εϊχομεν ούτω το σύστημα τών αριθμών.

υποκριτών της εποχής τοΰ κωμικού ποιητοϋ Άντι- Τοιαύτην διακόσμησιν κοινού θιασωτών υπεμοαι-

οάνους, διακρινόμενον κατά θιάσους, ονομαζόμενους νει ίσως ο έν Σαλαμϊνι ευρεθείς λίθος, 6 νυν έν τή

κατά τοΰς πρωταγωνιστάς, είτε θά είχομεν τά συς-ή- συλλογή τη έν τω έν Αίγίνη Όρφανοτροφείω ύπα'ρ-

ματα τών υποκριτών της έποχης τοϋ Άντιφάνους ήνω· χων, ο εκδοθείς έλλιπής μεν έν τω 016. 110 κατά

μένων εις εν κοινον θιασωτών. τον ΟΙιαηάΙβΓ, πλήρη; δ' έπειτα έν τι) Αίγιναία (σελ.

Αλλά πάνυ τολμηρά φαίνεται ήμϊν ή τοιαύτη ει- 187) ύπ6 Μουστοξύδου του άνευρόντος τον λίθον και

κασία. Άντιφάνους θίασος και Καινεύς έν αύτώ δύ- μετακομίσαντος εις Αίγιναν έκ Σαλαμίνος, και τε-

ναται νά ^ναι άπλή σύμπτωσις ονομάτων. "Ινα ή εί- λευταϊον ύπό 'Ραγκαβή (Α. Η. άρ. 1247),ό έχων τάς

κασία λάβη πιθανότητά τινα,άπαιτοΰνται πλείονες έν- δύο έπιγραφάς τάςδε·

δείξεις, ας ημείς δέν ήδυνήθημεν να άνιχνεύσωμεν Τούςδε έστεφάνωσαν οι θιασώται φιλοτιμίας

απαιτείται τουλάχιστον το όνομα τοϋ πατρός τοΰ κω- ένεκεν τής είς εαυτούς.

μικου ποιητοΰ Άντιφάνους, δπερ άγνοοΰμεν, άν ώνο- Τούςδε έστεφάνωσε τό κοινον τών θιασωτών

μάζετο Άρεσίας, ή άν το όνομα τούτο ην σύνηθες έν άρετής ένεκα και δικαιοσύνης τής είς το κοινον

'Ρόδω, έν τή πατρίδι τοΰ Άντιφάνους. Αί ύπάρχουσαι τών θιασωτών.

ενδείξεις παροτρύνουσι μεν σφοδρώς είς την είκασίαν, Οί θιασώται διαστέλλονται ενταύθα του κοινοΰ τών

αλλά δεν έπαρκοΰσι νά πιθανολογήσωσιν αυτήν. θιασωτών, την δέ διαφοράν τών έκφράσεοιν παρετή-

Τούτου ένεκα ταύτης μεν τής είδικωτέρας περί τών ρησεν ό Μουστοξύδης, άφίνει δέ είς τους λεπτολόγους

θιάσων εικασίας έπέχομεν, νομίζομεν δέ, οτι πάντως την έξακρίβωσιν αυτής.

οί έν τω λίθω άναγεγραμμένοι θίασοι είναι ένο'ς τίνος Και ταΰτα μεν ήμεϊς έν τω λίθω άνεγνώσαμεν και

κ ο ι ν ο 0 θιασωτών άγνωστου ήμϊν μέρη ή τά- τοιαύτα περί τών θιάσων τούτων είκάζομεν. Τελευ-

ξεις, όνομαζόμεναι κατά τούς ηγεμόνας ή κορυφαίους ταΐον δέ παρατηροΰμεν, οτι ή στήλη δύναται μεν νά

αΰτών. Το κοινον τών θιασωτών φαίνεται συγκείμε- ύποτεθ/ί, δτι μετεκομίσθη είς την θέσιν, ένθα ευρέθη,

νον εξ ανδρών διαφόρων δήμων και φυλών. Οί υπάρ- "Αθηνών διά την έκκλησίαν και έχρησι'μευσεν είς

χοντες τοϋ κοινοΰ θιασώται άνεγράφησαν άπαξ εις τάφον χριστιανικόν,άλλά πιθανώτερον είναι,δτι ίς·ατο

την στήλην κατά τοΰς θιάσους αυτών. Οί δέ εΐσα- £υ τινι ςκτος τών Αθηνών ύπάρχοντι, και ίσως

γόμενοι νέοι θιασώται, καταταττόμενοι εις μίαν από 7ΐερ'ι τ^ν ρ£σιν κ6[μένω, ενθα ευρέθη το τεμάχιον.

τάς τάξεις ταύτας την άρμοδίαν είς εκαστον ίσως Τουλάχιστον ή απειρία τοΰ χαράξαντος τά; προσθή-

έκ τής κοινής ένασχολήοεω;, άνεγράφοντο έν τή κας ε£ς του. θιάσους προδίδει, δτι ό λίθος ΐστατο εν

στήλη είς την αύτήν τάξιν (θίασον) ΰπό τους άλλους, <ερ& τινι κβτ'άγροΰς δήμων μάλλον ή ένΆθήναις,
Έκ τούτου έξηγοΰνται αί είς τούς διαφόρους θιάσους

προσθήκαι. Από καιρού δέ είς καιρόν,ότε ήν ανάγκη, Π, ΕΓΣΤΡΑΤΙΑΔ112,