DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12175#0022
400
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΕ.
Τα λείψανα τά εν τώ τρίτω χαΐ τετάρτω στίχω
τής επικεφαλίδος διασωθέντα ύπΒμφαίνουσι τ ο ύ ς
τοϋ έργου έπιστατήσαντας μετά
τοΰγραμματέωςαύτών. *Αν προ των έπι-
στατούντων άνεφέροντο εν τη έπικεφαλίδι και ίερο-
ποιοι τοϋ ναοΰ η και άλλοι τινές, μένει άδηλον. Άλλα
βεβαίως ώνομάζοντο μόνον οί έπιστατήσαντες του
έργου και ο γραμματεύς αύτών, καθώς εν τή έπι-
γραφ-^ των της πόλεως και των μακρών τειχών ανα-
φέρονται μέν και οί πωληταί, άλλα μόνον οί έπιστά-
ται και 6 επί τή διοικήσει ονομάζονται (πρβ. ΒόοΙΛ
§ΙδΗ. τόμ. I σελ. 228 και 287 έκδ. β'). Οί επιςα-
τήσαντες ήσαν εκ δήμων διαφόρων, εξ ών διακρί-
νονται αναμφισβητήτως τρεις, εις Αζηνιεύς (εκ της
Ίπποθοωντίόος φυλής), εις Παλληνεύς (έκ της Άν-
τιοχίδος) και εις Περγασήθεν (έκ της Έρεχθεΐδος),
ού μόρου το όνομα μόλις ανιχνεύεται έκ των εν τώ
τετάρτω στίχω λειψάνων. Ήσαν δέ, ώς τδ χάσμα
του λίθου μαρτυρεί, ουχί τρεις αλλά πλείονες, δπερ
ΰπίμφαίνει βεβαίως την σπουδαιότητα τοϋ έργου.
Έκ τούτων δέ γίνεται δήλον,ότι το Ιργον έγίνετο άνα-
λώμασιούχί του δήμου Πειραιέων ουτε θιάσου τινός,
νομίζομεν, αλλά της πόλεως αύτής είτε τοϋ κράτους.
Μετά την επικεφαλίδα, και εάν ύποτεθή, οτι ή
αναγραφή ήν γεγραμμένη κατά σελίδας, ήρχετο έν
ιή στήλη ουχί ψήφισμα άλλ' ή αναγραφή των ερ-
γασιών και των άναλωμάτων τοΰ έργου, ώς μαρτυ-
ρεί ο αριθμός Δ, 6 εν τω 3 στίχω της άναγραφής
διασωθείς. Έμφαίνουσι δέ τά έκ της άναγραφής λεί-
ψανα τά μέν, πόσου ήν ή μίσθωσις των μερών του
έργου (δρ. στίχ. 8, 17, 18, 21), τά δ! εργασίας,
ας εδει ετι γενέσθαι (δρ. στίχ. 7, 14, 20, 27, 29,
35), τά δέ εργασίας τετελεσμένας (όρ. στίχ. 10, 23,
3 2.39, 44), τά δέ των εργασιών άναλώματα (όρ.
στίχ. 6, 10, 19, 24) ή συγκεφαλαιώσεις άναλω-
μάτων γενομένων εις τό αυτό είδος τών εργασιών
(όρ. στίχ. 11, 12, 13 κα'ι 34, 35). Διεσώθησαν δέ
και ονόματα ανδρών σημαίνοντα μισθωτάς ή οικοδό-
μους και εΐτι άλλο (δρ. στίχ. 9,10,13,16,18, 30).
Έκ τών περί μιοθώσεως τών μερών τοϋ έργου
λειψάνων γίνεται καταφανές, ότι ή μίσθωσις έγένετο
ούχί ενώπιον των πωλητών και έπιστατών κ.τ.τ,
άλλ' έν δικαστηρίω. Διότι τοϋτο σημαίνουσι
ϊΐροφανως τά καίτοι κολοβά δντα ώς έμισθώθη εκαςον
έν τώ δικας-ηρίω (ςίχ. 8 πρβ. ς-ίχ. 21).Τοιούτον δέ τε
περί της έργοδοσίας είτε μισθώσεως τών δημοσίων έρ-
γων είναι ήμΐν άλλοθεν άγνωστον. Τό δικαστηρίου
τοΰτο ήν βεβαίως δικαστήριον,ού την ήγεμονίαν είν/ον
οί έπιστάται τών δημοσίων Ιργων (όρ. Κ. Ρ. Ηεπη.
δίδαΐΐ § 139, 2) και έδίκαζε τάς δίκας τάς άναφυο-
μένας μεταξύ τών έργοληπτών ή αυτών και τοΰ δη-
μοσίου. Διεσώθη δέ έν τω 18 στίχω [δικ]αστηρίω
Π, δπερ αναμφιβόλως συμπληροϋται κατά τά έν
τώ 21 στίχω επόμενα [ώς έμισθώθη.....έν τω
δικ]αστηρίω : Π: "Οτι δέ περί μισθώσεως ήν 6 λό-
γος, μαρτυροΟσι τά επόμενα Μίσθω[μα] Άρτιμάς
έμερ . .. Γεννάται δέ εκ τούτων ή αμφιβολία, άν
τό Π τοΰτο σημαίνει τό τίμημα τής μισθώσεως τό
υπό τοΰ έργολήπτου Ιν τω δικαστηρίω συμπεφωνη-
Οέν ή είναι γράμμα ή αριθμός τοϋ δικαστηρίου, ώς
φαίνεται, οτι απαιτεί ή σειρά τοϋ λόγου. Ήξεύρομεν
τω όντι, δτι τά γράμματα τών ήλιαστικών δικαστη-
ρίων κατά τούς αρχαίους γραμματικούς έ'βαινον μέ-
χρι τοΰ Κ. Και αληθώς και τά πινάκια τά ήλιαστικά
τά ευρεθέντα μέχρι τούδε και τά σκεύη τά έχοντα
επί τής μιας πλευράς τήν έπιγραφήν «ψήφος δη-
μοσία» επί δέ τής ετέρας τήν γλαΰκα μετά γράμ-
ματος και θεωρηθέντα κοινώς ώς ψήφοι τών δικας·η-
ρίων τούτων (δρ. Αρχ. Έφημ. Π. Β. σελ. 305, καΐ
πρβ. τήν γνώμην Γρ. Γ. ΙΙαππαδοποΰλου έν Παν-
δώρα τόμ. 16, σελ. 126), όσα έδ'ομοσιευθησαν άχρι
τοΰδε, δεν φέρουσι γράμμα πέραν τοϋ Κ. Άλλ' έκ
δέκα ομοίων ψήφων, αΐτινες εξήχθησαν εκ τίνος φρέα-
τος κειμένου έν Πειραιεϊ παρά την Ζέαν (Πασιαλι-
μάνι) και ύπάρχουσι νΰν έν τή έν τώ ΰπουργείω συλ-
λογή, δύο ή μέν τετρυπημένη ή δέ άλλη άτρητος
ε'/ουσιν έν τή αντιθέτω πλευρά μ,ετά τής γλαυκός
γράμμα πέραν τοΰ Κ. Κΐναι δέ τό γράμμα Μ {=μΰ),
ώ; εκ τής άντιπαραβολή; τής θέσεως του προς τήν
τών άλλων γραμμάτων τών έν τοις άλλλοις ψήφοις
πρέπει νά έκληφθή. Τό γράμμα τοΰτο φαίνεται, δτι
ενισχύει έτι μάλλον τήν περί τοΰ Π άμφιβολίαν.
Αλλά τοΰ μέν Μ τήν έρμηνείαν παραλείπομεν εις
άλλους, τό δέ II τοΰτο, έπειδή και ο έν τώ έπομένω
19 στίχω αριθμός, ό προκύψας βεβαίως έκ τοΰ πο-
σοΰ τής έργασίας και τοϋ τιμήματος τή; μισθώσεως,
πολλαπλάσιος είναι τοϋ Π, έκλαμβάνομεν ώς τό τί-
μημα τής μισθώσεως.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΕ.
Τα λείψανα τά εν τώ τρίτω χαΐ τετάρτω στίχω
τής επικεφαλίδος διασωθέντα ύπΒμφαίνουσι τ ο ύ ς
τοϋ έργου έπιστατήσαντας μετά
τοΰγραμματέωςαύτών. *Αν προ των έπι-
στατούντων άνεφέροντο εν τη έπικεφαλίδι και ίερο-
ποιοι τοϋ ναοΰ η και άλλοι τινές, μένει άδηλον. Άλλα
βεβαίως ώνομάζοντο μόνον οί έπιστατήσαντες του
έργου και ο γραμματεύς αύτών, καθώς εν τή έπι-
γραφ-^ των της πόλεως και των μακρών τειχών ανα-
φέρονται μέν και οί πωληταί, άλλα μόνον οί έπιστά-
ται και 6 επί τή διοικήσει ονομάζονται (πρβ. ΒόοΙΛ
§ΙδΗ. τόμ. I σελ. 228 και 287 έκδ. β'). Οί επιςα-
τήσαντες ήσαν εκ δήμων διαφόρων, εξ ών διακρί-
νονται αναμφισβητήτως τρεις, εις Αζηνιεύς (εκ της
Ίπποθοωντίόος φυλής), εις Παλληνεύς (έκ της Άν-
τιοχίδος) και εις Περγασήθεν (έκ της Έρεχθεΐδος),
ού μόρου το όνομα μόλις ανιχνεύεται έκ των εν τώ
τετάρτω στίχω λειψάνων. Ήσαν δέ, ώς τδ χάσμα
του λίθου μαρτυρεί, ουχί τρεις αλλά πλείονες, δπερ
ΰπίμφαίνει βεβαίως την σπουδαιότητα τοϋ έργου.
Έκ τούτων δέ γίνεται δήλον,ότι το Ιργον έγίνετο άνα-
λώμασιούχί του δήμου Πειραιέων ουτε θιάσου τινός,
νομίζομεν, αλλά της πόλεως αύτής είτε τοϋ κράτους.
Μετά την επικεφαλίδα, και εάν ύποτεθή, οτι ή
αναγραφή ήν γεγραμμένη κατά σελίδας, ήρχετο έν
ιή στήλη ουχί ψήφισμα άλλ' ή αναγραφή των ερ-
γασιών και των άναλωμάτων τοΰ έργου, ώς μαρτυ-
ρεί ο αριθμός Δ, 6 εν τω 3 στίχω της άναγραφής
διασωθείς. Έμφαίνουσι δέ τά έκ της άναγραφής λεί-
ψανα τά μέν, πόσου ήν ή μίσθωσις των μερών του
έργου (δρ. στίχ. 8, 17, 18, 21), τά δ! εργασίας,
ας εδει ετι γενέσθαι (δρ. στίχ. 7, 14, 20, 27, 29,
35), τά δέ εργασίας τετελεσμένας (όρ. στίχ. 10, 23,
3 2.39, 44), τά δέ των εργασιών άναλώματα (όρ.
στίχ. 6, 10, 19, 24) ή συγκεφαλαιώσεις άναλω-
μάτων γενομένων εις τό αυτό είδος τών εργασιών
(όρ. στίχ. 11, 12, 13 κα'ι 34, 35). Διεσώθησαν δέ
και ονόματα ανδρών σημαίνοντα μισθωτάς ή οικοδό-
μους και εΐτι άλλο (δρ. στίχ. 9,10,13,16,18, 30).
Έκ τών περί μιοθώσεως τών μερών τοϋ έργου
λειψάνων γίνεται καταφανές, ότι ή μίσθωσις έγένετο
ούχί ενώπιον των πωλητών και έπιστατών κ.τ.τ,
άλλ' έν δικαστηρίω. Διότι τοϋτο σημαίνουσι
ϊΐροφανως τά καίτοι κολοβά δντα ώς έμισθώθη εκαςον
έν τώ δικας-ηρίω (ςίχ. 8 πρβ. ς-ίχ. 21).Τοιούτον δέ τε
περί της έργοδοσίας είτε μισθώσεως τών δημοσίων έρ-
γων είναι ήμΐν άλλοθεν άγνωστον. Τό δικαστηρίου
τοΰτο ήν βεβαίως δικαστήριον,ού την ήγεμονίαν είν/ον
οί έπιστάται τών δημοσίων Ιργων (όρ. Κ. Ρ. Ηεπη.
δίδαΐΐ § 139, 2) και έδίκαζε τάς δίκας τάς άναφυο-
μένας μεταξύ τών έργοληπτών ή αυτών και τοΰ δη-
μοσίου. Διεσώθη δέ έν τω 18 στίχω [δικ]αστηρίω
Π, δπερ αναμφιβόλως συμπληροϋται κατά τά έν
τώ 21 στίχω επόμενα [ώς έμισθώθη.....έν τω
δικ]αστηρίω : Π: "Οτι δέ περί μισθώσεως ήν 6 λό-
γος, μαρτυροΟσι τά επόμενα Μίσθω[μα] Άρτιμάς
έμερ . .. Γεννάται δέ εκ τούτων ή αμφιβολία, άν
τό Π τοΰτο σημαίνει τό τίμημα τής μισθώσεως τό
υπό τοΰ έργολήπτου Ιν τω δικαστηρίω συμπεφωνη-
Οέν ή είναι γράμμα ή αριθμός τοϋ δικαστηρίου, ώς
φαίνεται, οτι απαιτεί ή σειρά τοϋ λόγου. Ήξεύρομεν
τω όντι, δτι τά γράμματα τών ήλιαστικών δικαστη-
ρίων κατά τούς αρχαίους γραμματικούς έ'βαινον μέ-
χρι τοΰ Κ. Και αληθώς και τά πινάκια τά ήλιαστικά
τά ευρεθέντα μέχρι τούδε και τά σκεύη τά έχοντα
επί τής μιας πλευράς τήν έπιγραφήν «ψήφος δη-
μοσία» επί δέ τής ετέρας τήν γλαΰκα μετά γράμ-
ματος και θεωρηθέντα κοινώς ώς ψήφοι τών δικας·η-
ρίων τούτων (δρ. Αρχ. Έφημ. Π. Β. σελ. 305, καΐ
πρβ. τήν γνώμην Γρ. Γ. ΙΙαππαδοποΰλου έν Παν-
δώρα τόμ. 16, σελ. 126), όσα έδ'ομοσιευθησαν άχρι
τοΰδε, δεν φέρουσι γράμμα πέραν τοϋ Κ. Άλλ' έκ
δέκα ομοίων ψήφων, αΐτινες εξήχθησαν εκ τίνος φρέα-
τος κειμένου έν Πειραιεϊ παρά την Ζέαν (Πασιαλι-
μάνι) και ύπάρχουσι νΰν έν τή έν τώ ΰπουργείω συλ-
λογή, δύο ή μέν τετρυπημένη ή δέ άλλη άτρητος
ε'/ουσιν έν τή αντιθέτω πλευρά μ,ετά τής γλαυκός
γράμμα πέραν τοΰ Κ. Κΐναι δέ τό γράμμα Μ {=μΰ),
ώ; εκ τής άντιπαραβολή; τής θέσεως του προς τήν
τών άλλων γραμμάτων τών έν τοις άλλλοις ψήφοις
πρέπει νά έκληφθή. Τό γράμμα τοΰτο φαίνεται, δτι
ενισχύει έτι μάλλον τήν περί τοΰ Π άμφιβολίαν.
Αλλά τοΰ μέν Μ τήν έρμηνείαν παραλείπομεν εις
άλλους, τό δέ II τοΰτο, έπειδή και ο έν τώ έπομένω
19 στίχω αριθμός, ό προκύψας βεβαίως έκ τοΰ πο-
σοΰ τής έργασίας και τοϋ τιμήματος τή; μισθώσεως,
πολλαπλάσιος είναι τοϋ Π, έκλαμβάνομεν ώς τό τί-
μημα τής μισθώσεως.