DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12175#0027
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΜΜΕΡΙΣ.
405
Ά ρ τ ί(μ α;)Ά ρ ι σ τίον(ο ς)καί (Ά)ρ ισ τ ά ρ(χ ο υ).
Είναι δέ τά γράμματα τοΰ 4: τοΰ 5;, πρ. Χρ.
αιώνος και ένετυπώθησαν κομψώς επί τοΰ έσω μέρους
των λαβών. Καί ή μεν ύπ' άρ. 12 ευρέθη έν Δοβρένη
της Βοιωτίας, αϊ οέ ύπ' άρ. 13 και 14 πιθανώτατα
είναι 'Αττικαί.
Μοναδικόν δε ϊσταται το ύπ' άρ. 15 σκεύος, δν
λεπτόν τετράγωνον πέταλον καί έχον έντετυπωμένα
η κα'ι έγχεχαραγμένα εγκοιλα έν τρισί στίχοις τα
Κ (λ έ) α ρ χ ο ς Ά γ ρ υ λ η θ ε ν. Το πέταλον τοΰτο
(μήκ. 0,024) δεν εΐναι πιθανόν νά άνήκη εις τά δι-
καστικά σύμβολα, μεθ' ών έχει μικράν ομοιότητα,
άλλ' ητο ίσως άλλης χρήσεως, άγνωστου ήμΐν. Είναι
δέ των προρρωμαϊκων χρόνων.
Το ύπ' άρ. 16 άπεικασθέν άρχαΐον άγγεϊον τασοει·
δες άπλούστατον, ού πάνυ δε ύγιές νυν, ευρέθη έν
. . . . καϊ εχει διάμετρ. 0,020, δφ. 0,00ο. Τά δ'έπ'
αύτοΰ γράμματα έσφυρηλατημένα αποτελούνται έκ
στιγμών άσυνάπτων καϊ λέγουσι Κ α λ λ ο 0 ς, πι
Οανώς τό όνομα τή; ποτέ κυρίας αύτοΰ. Χρόνους των
γραμμάτων τεκμαιρόμεθα τους 'ΡωμαϊκοΟς, ως έκ
τοΰ τελευταίου μηνοειδοϋς σίγμα.
Τό δέ ύπ'άρ. 17 σκεύος ή μάλλον σκεύους μέρος
εΐναι περιεργότερον. Έχομεν ενώπιον μας κύλινδροι
κοίλον (ΰψ. 0,037, διαμέτρ. 0,025) ύποβασταζόμε-
νον εκατέρωθεν ύπό χεφός, εξω δέ έπικεκολλημένον
όρθόν άνοιγμένον βιβλίον,έν ώ είναι έγκεχαραγμενα τά
υπέρ εύχης Ερμιόνη ς. "Οτι τό σκεύος,πριν
κολοβωθεί, ητο λυχνοϋχος η κηροπήγιον, κατά τεχνι-
κήνίδέαν ανθρώπου προσάγοντος ταΐς χερσί τό αφιέ-
ρωμα του μορφωμένον, και οτι θά ητο αφιέρωμα χρι-
στιανής γυναικός τών πρώτων αιώνων τοΰ χριστια-
νισμού, σχεδόν δεν αμφιβάλλω. Σώζει δέ ίκανόν μέ-
ρος της ποτέ χρυσώσεώς του.
Μένει νά ε'ίπωμεν ολίγας λέξεις περι τοΰ τελευ-
ταίου αριθμού, τοΰ 18. Είναι πέταλον πάντοθεν
άνωμάλως άποτεθραυσμένον μήκ. 0,067, ΰψ.0,057,
πάχ. 0,006. Εύρέθη έν Πειραιεϊ. Τά έπ' αυτού έγκε-
χαραγμένα γράμματα άδηλον έμοί, άν Ελληνικά ή
μάλλον Λατινικά. "Ηθελα νά ηναι μέρος τινός Ι&ΒαΙαο
ΙΐοηοδΙαβ ιηϊδδίοηίδ (πίνακος άφέσεως εντίμου άπό της
στρατείας), όποϊαι κατά καιρούς ευρέθησαν έν τή δυ-
τικοβορείω Ευρώπη· άλλά δεν δύναμαι έκ τών δρω-
μένων γραμμάτων νά σχηματίσω λέξιν ούδεμίαν εις
τούτο άγουσαν.
Πάντα τά άνω περιγραφέντα αρχαία άπόκεινταί
έν τω μουσείω της αρχαιολογικής εταιρίας τω εν
τω Βαρβακείω.
' Έν Αθήναις, τ?ί 11 Ιουνίου 1872.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ Α. ΚΟΪΜΑΝΟΪΔΗΣ.
Αριθ. 423.
(Όρ. Πίν. 59)
...... ΣΕΠΙΝ
Έπί].....ου
■ · · · · · · ος
Έ[π! · · ι]σταίου
5 Άρισταϊος
Έπί Θεοφήμου
Έπικλής Έπινίκου
Έπί Ήρώδου
Έπ'ι] ...·■· ς Δέκμος Αύφίδιος
........ 10 Έπ[ϊ] Λευκίου
Έπί] ··.··· ους Πόπλιος Ουφριος
• ος Ζη- Έπί Καλλιφών[τ]ο[ς]
• του
Έπί Διοκλέο[υς
5 Έπί . . .]στοξένου Εύόοξος
• · · · ς [Ά]γασίου 15 Έπί Κοΐντου
Έπί] .... ωνος Έπιχλή; Έπ[ινίκου
• · · · ς Αγ]ασίου Έπί Άριστο · · . .
Έπ'ι].....ου Έπί Ζην.....
.......ν Έπιγε.....
20 Έπί 'Α......
405
Ά ρ τ ί(μ α;)Ά ρ ι σ τίον(ο ς)καί (Ά)ρ ισ τ ά ρ(χ ο υ).
Είναι δέ τά γράμματα τοΰ 4: τοΰ 5;, πρ. Χρ.
αιώνος και ένετυπώθησαν κομψώς επί τοΰ έσω μέρους
των λαβών. Καί ή μεν ύπ' άρ. 12 ευρέθη έν Δοβρένη
της Βοιωτίας, αϊ οέ ύπ' άρ. 13 και 14 πιθανώτατα
είναι 'Αττικαί.
Μοναδικόν δε ϊσταται το ύπ' άρ. 15 σκεύος, δν
λεπτόν τετράγωνον πέταλον καί έχον έντετυπωμένα
η κα'ι έγχεχαραγμένα εγκοιλα έν τρισί στίχοις τα
Κ (λ έ) α ρ χ ο ς Ά γ ρ υ λ η θ ε ν. Το πέταλον τοΰτο
(μήκ. 0,024) δεν εΐναι πιθανόν νά άνήκη εις τά δι-
καστικά σύμβολα, μεθ' ών έχει μικράν ομοιότητα,
άλλ' ητο ίσως άλλης χρήσεως, άγνωστου ήμΐν. Είναι
δέ των προρρωμαϊκων χρόνων.
Το ύπ' άρ. 16 άπεικασθέν άρχαΐον άγγεϊον τασοει·
δες άπλούστατον, ού πάνυ δε ύγιές νυν, ευρέθη έν
. . . . καϊ εχει διάμετρ. 0,020, δφ. 0,00ο. Τά δ'έπ'
αύτοΰ γράμματα έσφυρηλατημένα αποτελούνται έκ
στιγμών άσυνάπτων καϊ λέγουσι Κ α λ λ ο 0 ς, πι
Οανώς τό όνομα τή; ποτέ κυρίας αύτοΰ. Χρόνους των
γραμμάτων τεκμαιρόμεθα τους 'ΡωμαϊκοΟς, ως έκ
τοΰ τελευταίου μηνοειδοϋς σίγμα.
Τό δέ ύπ'άρ. 17 σκεύος ή μάλλον σκεύους μέρος
εΐναι περιεργότερον. Έχομεν ενώπιον μας κύλινδροι
κοίλον (ΰψ. 0,037, διαμέτρ. 0,025) ύποβασταζόμε-
νον εκατέρωθεν ύπό χεφός, εξω δέ έπικεκολλημένον
όρθόν άνοιγμένον βιβλίον,έν ώ είναι έγκεχαραγμενα τά
υπέρ εύχης Ερμιόνη ς. "Οτι τό σκεύος,πριν
κολοβωθεί, ητο λυχνοϋχος η κηροπήγιον, κατά τεχνι-
κήνίδέαν ανθρώπου προσάγοντος ταΐς χερσί τό αφιέ-
ρωμα του μορφωμένον, και οτι θά ητο αφιέρωμα χρι-
στιανής γυναικός τών πρώτων αιώνων τοΰ χριστια-
νισμού, σχεδόν δεν αμφιβάλλω. Σώζει δέ ίκανόν μέ-
ρος της ποτέ χρυσώσεώς του.
Μένει νά ε'ίπωμεν ολίγας λέξεις περι τοΰ τελευ-
ταίου αριθμού, τοΰ 18. Είναι πέταλον πάντοθεν
άνωμάλως άποτεθραυσμένον μήκ. 0,067, ΰψ.0,057,
πάχ. 0,006. Εύρέθη έν Πειραιεϊ. Τά έπ' αυτού έγκε-
χαραγμένα γράμματα άδηλον έμοί, άν Ελληνικά ή
μάλλον Λατινικά. "Ηθελα νά ηναι μέρος τινός Ι&ΒαΙαο
ΙΐοηοδΙαβ ιηϊδδίοηίδ (πίνακος άφέσεως εντίμου άπό της
στρατείας), όποϊαι κατά καιρούς ευρέθησαν έν τή δυ-
τικοβορείω Ευρώπη· άλλά δεν δύναμαι έκ τών δρω-
μένων γραμμάτων νά σχηματίσω λέξιν ούδεμίαν εις
τούτο άγουσαν.
Πάντα τά άνω περιγραφέντα αρχαία άπόκεινταί
έν τω μουσείω της αρχαιολογικής εταιρίας τω εν
τω Βαρβακείω.
' Έν Αθήναις, τ?ί 11 Ιουνίου 1872.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ Α. ΚΟΪΜΑΝΟΪΔΗΣ.
Αριθ. 423.
(Όρ. Πίν. 59)
...... ΣΕΠΙΝ
Έπί].....ου
■ · · · · · · ος
Έ[π! · · ι]σταίου
5 Άρισταϊος
Έπί Θεοφήμου
Έπικλής Έπινίκου
Έπί Ήρώδου
Έπ'ι] ...·■· ς Δέκμος Αύφίδιος
........ 10 Έπ[ϊ] Λευκίου
Έπί] ··.··· ους Πόπλιος Ουφριος
• ος Ζη- Έπί Καλλιφών[τ]ο[ς]
• του
Έπί Διοκλέο[υς
5 Έπί . . .]στοξένου Εύόοξος
• · · · ς [Ά]γασίου 15 Έπί Κοΐντου
Έπί] .... ωνος Έπιχλή; Έπ[ινίκου
• · · · ς Αγ]ασίου Έπί Άριστο · · . .
Έπ'ι].....ου Έπί Ζην.....
.......ν Έπιγε.....
20 Έπί 'Α......