DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12177#0004
410
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ.
νόνιστος και ανώμαλος και άνευ λείας εργασίας,
ώσπερ μετά σπουδής πεποιημένη. Υποθέτω δέ μάλ-
λον δτι ή κακή ταινίωσις ζοΰ λίθου έγένετο μόνον
ώς κανών, καθ' δν έπρεπε νά λειανθή ή λοιπή επι-
φάνεια του λίθου ύστερον μετά την έπίθεσιν τοΰ μνη-
μονευομένου εν τή επιγραφή αναθήματος και δια
τινα τύχην, τίς οίδε ποίαν, ήμελήθη. 'Επϊ τής επάνω
επιφανείας τοΰ λίθου, ήτις ίνε δλη φανερά ύπδ το
τόξον, και έφ' ής άναγκαίως πρέπει νά ύποθέσωμεν
οτι ΐστατο τ6 ανάθημα, δέν υπάρχει ουδέν ίχνος πο-
δός ή έγγομφώσεώς τίνος, και αύτη δέ ή επιφάνεια
ΐνε ολίγον τραχέως πελεκημένη, κατά δέ τά άκρα πέ-
ριξ τεταινιωμένη δια τής σμίλης λειότερα* εκ δέ
τούτου εικάζω οτι άλλη βάσις έπέκειτο είτε συμ-
φυής τω άναθήματι είτε καϊ μή. Το δλον δέ σχήμα
τοΰ λίθου ίνε πλίνθος κανονική, ής άπεικονίσθη έν-
ταΰθα είς τδ τέταρτον τοΰ φυσικού μεγέθους μόνη ή
φέρουσα τά γράμματα πλευρά, ήτις ίνε ή ετέρα των
βραχυτάτων και στενότατων και ολη φανερά· τό ΰ-
ψος αυτής 0,27, τδ πλάτος 0,73, τδ βάθος 0,84.
Ιχει δέ καί ραγίσματα λεπτά καί πολλά ή εγγράμ-
ματος επιφάνεια, έν αυτή δέ τή χώρα των γραμμά-
των πλην των δεδηλωμένων έν τή εϊκόνι του λίθου
ελλείψεων και ξεφλουδίσματα ετοιμόρροπα, αυτά δέ
τά γράμματα έν τω λίθω δέν είναι μεν λίαν σαφή,
δι' δ και δέν παρετηρήθησαν ύπ' άλλων προ έμοΰ
άναβάηων τδ ικρίωμα, άλλά δέν άφίνουσιν οΰδεμίαν
«μφιβολίαν τω γεγυμνασμένω είς άνάγνωσιν επι-
γραφών.
Τά λείποντα τής επιγραφής παρενεβλήθησαν έν
άγκύλαις, ασφαλώς συμπληρωθέντα έκ τοΰ σωζομέ-
νου αδέσποτου έπιγράμματος έν τή άνθολογια ΙΓ',
Ί3 (ΡδΙαΙ. β(1. ΙαεοΙ)8 τόμω Β'σελ. 537), δ αναμφι-
βόλως έξεπήγασεν έκ του παρόντος λίθου, υπδ στη-
λοκόπα τινδς αντίγραφε ν, και πρέπ:ΐ κατά τον λίθον
νά διορθωθή νΰν τδ κείμενον τής άνθολογίας.
Έν τω λίθω δέν διεσώθη δυστυχώς τδ κύριον ό-
νομα ΠΓΡΗΣ, ού ή άνάγνωσις παρέχει τοις σοφοϊς
πράγματα· έμοϊ ορθότερα φαίνεται ή παροξύτονος
Π ύ ρ η ς, ήν και Πάπης μετά Βενσελέρου παρεδέ-
χθησανέν τή γ' έκδόσει του λεξικού των κυρίων ονο-
μάτων. Τδ δνομα τοΰ τεχνίτου, δπερ έσφαλμένως
κείται έν τή ανθολογία Κ ρ ι σ ί α ς και άλλαχοϋ
«λλως, βεβαιόνεται νΰν έκ του παρόντος λίθου δτι
Κ ρ η σ ί λ α ς ήν, όπως είχε διορθωθή ήδη υπό τί-
νων σοφών εξ αντιπαραβολής δύο άλλων λίθων, τοΰ
μέν ευρεθέντος έν τή άκροπόλει Αθηνών, τοΰ δέ έν
Ερμιόνη (Κ3Γ>83ΐ)β(Α'.) άριθ. 42. σελ. 34. 0. I. Ο.
τόμω Α' σελ. 595 άρ. 1195. πρβλ. Βιιιηη ΟβδοΙι. ά.
§γ. ΚαηΛίΙβΓ τόμω Α' σελ. 260 έ.).
Τδ έθνικόν Κυδωνιήτας κείται έν τω ήμε-
τέρω λίθω σαφώς γεγραμμένον δια τοΰ Ε κατά τήν
προ Εύκλείδσυ γραμματικήν, έν τή μιχρογραφημένη
δ' αναγνώσει έγραψα αύτδ διά τοΰ ισοδυνάμου του
η· έ τύπος Κυδωνιήτας, πρωτοφανής έμοί, υπο-
λανθάνει χα'ι έν τω αντιγράφω τής άνθολογίας (έκδ.
.Γαοοβδ τόμω Δ' σελ 788), δπου εκείτο Κ υ δ ω-
ν ι α ί τ α ς, έξ άμαθείας άντιγραφέως τινδς ίσως,
δς τδ Ε τοΰ κειμένου ετρεψενείς α ι, πλανηθείς ύπδ
τοΰ συνήθους τύπου Κυδωνιάτ ης καί τής προ-
φοράς τοΰ Ε,
Του ΕΡΓΑΣΣΑΤΟ έγραψα τήν πρώτην συλλαβήν
διά τοΰ ή καί ουχί διά τοΰ ε ΐ· ή εις ή χρονική αΰ-
ξησις τοΰ εργάζομαι δέν ίνε πρωτοφανής έν
ταϊς άττικαϊς έπιγραφαϊς καί ίσως τω χρόνω άποδει-
χθή άττικωτέρα τής νΟν συνήθους εν ταΐς έκδόσεσι
των ελληνικών κειμένων διά τοΰ ε ι. Τδ ήμέτερον ό-
μως χωρίον ένδέχεται νά άναγνωσθή και όλως άν*υ
αυξήσεως έργάσσατο} πάντως όμως διά διπλοΰ
σίγμα καί ούχί διά ξ, ώσπερ διώρθωσάν τίνες τών νεω-
τέρων, τά δύο Σ Σ κείνται σαφώς έν τω λίθω· είσί
δέ αναγκαία τοΰ μέτρου χάριν, δι' δ προετάχθη καί
τδ Κ υ δ ω ν ι ή τ α ς* ίνε δε τρίμετρον ίαμβικον έπ'
ήρωελεγείω. ίνα δέ μή τις υπόθεση δτι χάριν τοΰ
μέτρου έτάχθη καί το ρήμα ήργάσατο άντί τοΰ συ-
νηθεστέρου έ π ο ί η σ ε, παραπέμπω είς τό 0. I. Ο.
άρ. 1194, δπου καί έν άμέτρω επιγραφή κείται.
Τά περί τού ένδοξου τεχνίτου Κρησίλου, συγχρο-
νίσαντος Περικλεϊ καί Φειδία, ζήτει παρά Βρούννω
έντήΐστορίατώνΈλλήνωντεχνιτών,
γνωστώ γερμανικω συγγράμματι, τόμω Α' σελ. 260
έ. πρβλ. καί Όβερβέκκον έν τω γερμανικω βιβλίω
τω έπιγραφομένω ΑΙ άρχαϊαι τών κειμέ-
νων π η γ α ι εις τήν ί στορ ί αν τώνεί-
καστικών τεχνών παρά τ ο ΐ ς Έ λ λ η-
σ ιν. Λειψ. 1868, 8 σελ. 157 έ. ημείς λέγομεν
περί τούτου τόσα μόνον δτι τών εξ ή επτά γνωστών
μέχρι τοΰδε γενομένων ίργων τοΰ Κρησίλα δύο μό·.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ.
νόνιστος και ανώμαλος και άνευ λείας εργασίας,
ώσπερ μετά σπουδής πεποιημένη. Υποθέτω δέ μάλ-
λον δτι ή κακή ταινίωσις ζοΰ λίθου έγένετο μόνον
ώς κανών, καθ' δν έπρεπε νά λειανθή ή λοιπή επι-
φάνεια του λίθου ύστερον μετά την έπίθεσιν τοΰ μνη-
μονευομένου εν τή επιγραφή αναθήματος και δια
τινα τύχην, τίς οίδε ποίαν, ήμελήθη. 'Επϊ τής επάνω
επιφανείας τοΰ λίθου, ήτις ίνε δλη φανερά ύπδ το
τόξον, και έφ' ής άναγκαίως πρέπει νά ύποθέσωμεν
οτι ΐστατο τ6 ανάθημα, δέν υπάρχει ουδέν ίχνος πο-
δός ή έγγομφώσεώς τίνος, και αύτη δέ ή επιφάνεια
ΐνε ολίγον τραχέως πελεκημένη, κατά δέ τά άκρα πέ-
ριξ τεταινιωμένη δια τής σμίλης λειότερα* εκ δέ
τούτου εικάζω οτι άλλη βάσις έπέκειτο είτε συμ-
φυής τω άναθήματι είτε καϊ μή. Το δλον δέ σχήμα
τοΰ λίθου ίνε πλίνθος κανονική, ής άπεικονίσθη έν-
ταΰθα είς τδ τέταρτον τοΰ φυσικού μεγέθους μόνη ή
φέρουσα τά γράμματα πλευρά, ήτις ίνε ή ετέρα των
βραχυτάτων και στενότατων και ολη φανερά· τό ΰ-
ψος αυτής 0,27, τδ πλάτος 0,73, τδ βάθος 0,84.
Ιχει δέ καί ραγίσματα λεπτά καί πολλά ή εγγράμ-
ματος επιφάνεια, έν αυτή δέ τή χώρα των γραμμά-
των πλην των δεδηλωμένων έν τή εϊκόνι του λίθου
ελλείψεων και ξεφλουδίσματα ετοιμόρροπα, αυτά δέ
τά γράμματα έν τω λίθω δέν είναι μεν λίαν σαφή,
δι' δ και δέν παρετηρήθησαν ύπ' άλλων προ έμοΰ
άναβάηων τδ ικρίωμα, άλλά δέν άφίνουσιν οΰδεμίαν
«μφιβολίαν τω γεγυμνασμένω είς άνάγνωσιν επι-
γραφών.
Τά λείποντα τής επιγραφής παρενεβλήθησαν έν
άγκύλαις, ασφαλώς συμπληρωθέντα έκ τοΰ σωζομέ-
νου αδέσποτου έπιγράμματος έν τή άνθολογια ΙΓ',
Ί3 (ΡδΙαΙ. β(1. ΙαεοΙ)8 τόμω Β'σελ. 537), δ αναμφι-
βόλως έξεπήγασεν έκ του παρόντος λίθου, υπδ στη-
λοκόπα τινδς αντίγραφε ν, και πρέπ:ΐ κατά τον λίθον
νά διορθωθή νΰν τδ κείμενον τής άνθολογίας.
Έν τω λίθω δέν διεσώθη δυστυχώς τδ κύριον ό-
νομα ΠΓΡΗΣ, ού ή άνάγνωσις παρέχει τοις σοφοϊς
πράγματα· έμοϊ ορθότερα φαίνεται ή παροξύτονος
Π ύ ρ η ς, ήν και Πάπης μετά Βενσελέρου παρεδέ-
χθησανέν τή γ' έκδόσει του λεξικού των κυρίων ονο-
μάτων. Τδ δνομα τοΰ τεχνίτου, δπερ έσφαλμένως
κείται έν τή ανθολογία Κ ρ ι σ ί α ς και άλλαχοϋ
«λλως, βεβαιόνεται νΰν έκ του παρόντος λίθου δτι
Κ ρ η σ ί λ α ς ήν, όπως είχε διορθωθή ήδη υπό τί-
νων σοφών εξ αντιπαραβολής δύο άλλων λίθων, τοΰ
μέν ευρεθέντος έν τή άκροπόλει Αθηνών, τοΰ δέ έν
Ερμιόνη (Κ3Γ>83ΐ)β(Α'.) άριθ. 42. σελ. 34. 0. I. Ο.
τόμω Α' σελ. 595 άρ. 1195. πρβλ. Βιιιηη ΟβδοΙι. ά.
§γ. ΚαηΛίΙβΓ τόμω Α' σελ. 260 έ.).
Τδ έθνικόν Κυδωνιήτας κείται έν τω ήμε-
τέρω λίθω σαφώς γεγραμμένον δια τοΰ Ε κατά τήν
προ Εύκλείδσυ γραμματικήν, έν τή μιχρογραφημένη
δ' αναγνώσει έγραψα αύτδ διά τοΰ ισοδυνάμου του
η· έ τύπος Κυδωνιήτας, πρωτοφανής έμοί, υπο-
λανθάνει χα'ι έν τω αντιγράφω τής άνθολογίας (έκδ.
.Γαοοβδ τόμω Δ' σελ 788), δπου εκείτο Κ υ δ ω-
ν ι α ί τ α ς, έξ άμαθείας άντιγραφέως τινδς ίσως,
δς τδ Ε τοΰ κειμένου ετρεψενείς α ι, πλανηθείς ύπδ
τοΰ συνήθους τύπου Κυδωνιάτ ης καί τής προ-
φοράς τοΰ Ε,
Του ΕΡΓΑΣΣΑΤΟ έγραψα τήν πρώτην συλλαβήν
διά τοΰ ή καί ουχί διά τοΰ ε ΐ· ή εις ή χρονική αΰ-
ξησις τοΰ εργάζομαι δέν ίνε πρωτοφανής έν
ταϊς άττικαϊς έπιγραφαϊς καί ίσως τω χρόνω άποδει-
χθή άττικωτέρα τής νΟν συνήθους εν ταΐς έκδόσεσι
των ελληνικών κειμένων διά τοΰ ε ι. Τδ ήμέτερον ό-
μως χωρίον ένδέχεται νά άναγνωσθή και όλως άν*υ
αυξήσεως έργάσσατο} πάντως όμως διά διπλοΰ
σίγμα καί ούχί διά ξ, ώσπερ διώρθωσάν τίνες τών νεω-
τέρων, τά δύο Σ Σ κείνται σαφώς έν τω λίθω· είσί
δέ αναγκαία τοΰ μέτρου χάριν, δι' δ προετάχθη καί
τδ Κ υ δ ω ν ι ή τ α ς* ίνε δε τρίμετρον ίαμβικον έπ'
ήρωελεγείω. ίνα δέ μή τις υπόθεση δτι χάριν τοΰ
μέτρου έτάχθη καί το ρήμα ήργάσατο άντί τοΰ συ-
νηθεστέρου έ π ο ί η σ ε, παραπέμπω είς τό 0. I. Ο.
άρ. 1194, δπου καί έν άμέτρω επιγραφή κείται.
Τά περί τού ένδοξου τεχνίτου Κρησίλου, συγχρο-
νίσαντος Περικλεϊ καί Φειδία, ζήτει παρά Βρούννω
έντήΐστορίατώνΈλλήνωντεχνιτών,
γνωστώ γερμανικω συγγράμματι, τόμω Α' σελ. 260
έ. πρβλ. καί Όβερβέκκον έν τω γερμανικω βιβλίω
τω έπιγραφομένω ΑΙ άρχαϊαι τών κειμέ-
νων π η γ α ι εις τήν ί στορ ί αν τώνεί-
καστικών τεχνών παρά τ ο ΐ ς Έ λ λ η-
σ ιν. Λειψ. 1868, 8 σελ. 157 έ. ημείς λέγομεν
περί τούτου τόσα μόνον δτι τών εξ ή επτά γνωστών
μέχρι τοΰδε γενομένων ίργων τοΰ Κρησίλα δύο μό·.