Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1873)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. |/|^

Έρχομαι τώρα εις τήν ερμηνεία» τοΰ Ά υ τ ι- αυτού, όπως οί θαυμάζοντες το περικαλλές εν έκεί-

δότου· άναμφιβόλως ή γενική σημαίνει ενταύθα νοις τοις χρόνοις έργον συνθαυμάζουσι καί τον ποιη-

τ6ν κτήτορα τοΰ μνημείου κατά άρχαίαν λιτότητα· τήν αύτοΰ. Έν τή αύνϊ) θέσει κείται γεγραμμένον και

έχει δέ εξυπακουόμενον το σήμα η άγαλμα το όνομα του Ναξίου τεχνίτου εν τω άρχαϊκω άνα-

ή είχών ή τι τοιούτον η το ε Ί μ ί (Ά ν τ ι δ ό τ ο υ γλύφω τω ύπάρχοντιείς το'ΡωμαίικοντήςΌρχομενίας

ε ί μ ι [είκών]), ώς έξ άλλων πληρέστερων παραδειγ- γή; έν Βοιωτία· ούτος δέ άπροκαλόπτως καλεί τους

μάτων μανθάνομεν. ή αυτή δέ αρχαϊκή άπλότης και διαβάτας εις θαυμασμον τοΰ έργου του ένέξαμέτρω

συντομία ευρίσκεται και έν χτ, παγγνώστω στήλη τοΰ ς"ίχω.Έ λξήνωρμ' έπόησενόΝάξιος,άλλ'

Ά ρ ι σ τ ί ω ν ο ς (ετι έν τω καλουμένω Θησείω έ σ ί δ ε σ θ ε· ούτως οί άρχαϊοι τεχνϊται δεν είχαν

ούση)· και έν ταύτη κείται το όνομα του τιμημένου έκείνην την ψευδομετριοφροσΰνην των ύστερωτέρων νά

Ά ρ ιστίων ο ς απλώς κατά γενικήν, άλλ' έν τω ύποκρύπτωσι μικροϊς γράμμασι είς παράμερα μέρη

βάθρω της στήλης μοναχόν, το δέ εαυτού ονομχ τοΰ έργου των, οίον εις πτυχάς φορεμάτων και τά

ένέγραψεν ό τεχνίτης έν τή βάσει των ποδών της τοιαύτα τ6 εαυτών όνομα, άλλ' ειλικρινείς όντες,

άναγεγλυμμένης εικόνος, κεχωρισμένον καϊ διεσταλ- ώπερ οί ομηρικοί ήρωες και οί Μαραθωνομάχοι,

μένον εκείνου δια μεγάλου μεταξύ διαστήματος και ήθελαν νά δοξασθώσιν έκ των έργων των υπό των

τα δύο εις δύο λίθους διαφόρων έπιφανειών, ώσπερ συγχρόνων και ο ΐ μ ε τ έ π ε ι τ α ε σ ο ν τ α ι καϊ

προνοών μή τις των θεατών έν συνεχεία άναγνώσας δΥ αυτό μεγάλοις γράμμασι συνυπογράφονται έν τοϊς

τους δύο στίχους των γραμμάτων έκλάβη τον Άρι- έργοις ή μετά τών κτητόρων έν συνεχεία, ώς συνη-

στίωνα ώς πατέρα έαυτοΰ. χαί όμως δεν ώφέλησεν θέστερον, ή χωριστά, όπου ενδέχεται, ώς έν τη στήλη

αύτω και ή τοιαύτη έπιτήδευσις· ό γάρ Βροΰννος, τοΰ Άριστίωνος βλέπομεν καί έν τή Όρχομενία πι-

άνήρ λογιώτατος και κράτιστίς Γερμανών έν τη ιςο· Οανώτατα παραδεχόμεθα.

ρία τών Ελλήνων τεχνιτών, συνανέγνωσεν έν τοις Ή μορφή τών γραμμάτων τής νυν εκδιδομένης

καθ' ήμδς χρόνοις τους στίχους καί έποίησε σπουδα- επιγραφής τοΰ Αντιδότου ίνε όμοία μέ τών της ςή-

ζων τον Άριστίωνα πατέρα τοΰ Αριστοκλέους. λης του Άριστίωνος, πλήν τοΰ σίγμα, δ έχει έν τη

,Συνεφρόνησε δι' αύτω καί Κάρολος ο Βοιττίχερος επιγραφή τοΟ Αντιδότου σπανιωτέραν μορφήν δεϊ

ό σοφός μουσειογράτος τοΰ Βερολίνου έν Κόηϊ^ΐίοΐιβ δέ εϊδέναι ότι το άλφα έν τή στήλη 'Αριστίωνος, ο-

Μιΐ86βη, ΒθγΙ. 1871 σελ. 34 έ., δ; έσααλμένως λέ- μοιον ον τω έν τύ> παρούση επιγραφή, κείται έσφαλ-

γει καί τήν πλίνθον, έν ή ΐσταται έγγομφωμένη ή μένως μετά οριζοντίου ένωτικοΟ τών σκελών κανόνος

στήλη, λίθου π ε ι ρ α ϊ κ ο ΰ, ενώ ΐνε μ α ρ μ ά- παρά τώ Πιττάκη έν τή αρχαιολογική έφημερίδι

ρουπβντελιχοΟ, έξ οποίου καί ή στήλη, άλλ' "μω πρώτω, είκόνι 75, καί παρά τω 'Ραγκαβϊ) έν

άνευ λείας έργασίας. πρώτω το'μω τών επιγραφών του πίνακι δευτέρω (εί-

"Αλλο δέ πάλιν ένόησεν ό κύριος Κεκουλή; (Κθ- κόνι 21) καί παρά τω Όβερβέκκω έν τη ιστορία τής

Ιίΐιΐβ ϋϊβ αηΐίΐΐβη ΒϊΙάννβΓίίβ ίηι Τΐιβδβαια ζιι Αΐΐιβη έλληνικής πλαστι^ς έκδόσει Β' τόμω ά σελίδι 140

Ιφζ. 1869, 8° σελ. 150)· ή επιγραφή τοΰ τεχνίτου είκόνι 21, καί παρ' άπασιν όσους εχω προχείρους, μή

λέγει, κείται είς τήνβάσιν τοΰ άναγλύφου, κώςείς εξαιρουμένου καί τοΰ πολλά περί τοΰ μνημείου τού-

ήττον τοϊς δμμασι προσπίπτοντα του λεπτολογήσαντος Κεκουλή άλλ' ούτος εχει καν

τόπον» (βίδ αηι ΛνοηΐςβΓ αυ^ηίαΙΙ^βη ΡΙαΙζο). τά γράμματα τών δύο στίχων έρθότερον ισομεγέθη,

Τουναντίον ενώ πιστεύω· είς τον έπιφανέστατον έν ένω πάντες οί άλλοι έσφαλμένω; παρέχουσι τά ίτά

τω αναγλύφω τόπον ένέγραψεν ο τεχνίτης τ6 δνομά τοΰ βάθρου πολλώ μεγαλύτερα. Ιδού ή άληβής

του, είς τον τόπον έκεϊνον, όστις πρέπει νά θεωρηθή μορφή καί άναλογία τών γραμμάτων κατά '/3 τοΰ

ώσπερ συμφυής τώ άγάλματι καί αναπόσπαστος άπ' φυσικοΰ μεγέθους.