DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12177#0015
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
421
παρήλασσον των γνωστών. Παραλλαγών δε μικράν
δεικνύουσι και τά ό'νυξ χρυσούς τον δακτύλιον αντί
των γνωστών δνυξ τον δακτύλιο ν χρυσοΰν έχων.
Επειδή δε έν ταϊς προ Εύχλείδου γνωσταΐςάνα-
γραφαϊςτώνέν τω Παρθενωνι αναθημάτων μέχρι της
Όλ. 92,1 τά μέρη είτε άρθρα εινε άναγεγραμμένα
κατά τήν αυτήν σειράν άνευ ουδεμίας η μετά μικρας
τινο; παραλλαγής, έπεται δτι αϊ άναγραφαί, εις άς
άνήκουσι και τά της πλευράς I και τά της πλευράς II
λείψανα, είναι μεταγενέστεραι της Όλ. 92,1. Άν
δε άνήκουσιν εις διαφόρους πεντετηρίδα; ή είς τήν
αύτήυ είναι δυσοιάκριτον διότι κατά τήν παραλλαγήν
ταύτην δύνανται και τά έν τω της πλευράς II λει-
ψάνω κείμενα τάδε παρέδοσαν να Ι'χωσιν άλλην ση-
μασίαν παρά τήν συνήθη.
Ότι δε ή παραλλαγή προκύπτει έκ μόνης μετα
θέσεως των μερών ή μεταβολής μόνης των εκφρά-
σεων, είναι άπίθανον πιθανώτερον φαίνεται, δτι ή
παραλλαγή προκύπτει έξ ελλείψεως μερών τίνων, ά-
τινα έξηρέΟησαν έν τω μεταξύ έκ τών έν τω Παρθε-
νωνι αναθημάτων. Είναι γνωστόν, δτι κατά τήν πεν-
τετηρίδα Όλ. 92,3—93,2 οί ταμίαι της Όλ. 93,2
τά έν τω προνάω άνακείμενα αναθήματα πάντα πλην
ένος στεφάνου παρέδοσαν ουχί είς άλλους ταμίας
άλλ' εις τούς Έλληνοταμία: δια τάς άνάγκας της
πόλεως (δρ. ΒόοΜι δίκΐι. 2 σελ. 220 καί πρβλ,
ΚίΓο1ιΙιοΓίΑΐ)1ι. α. ΒοΗ. ΑΜ. 1864 =ελ. 43 Βοή. VII).
Όποία τύ/η ευρε τά έν τώ Παρθενωνι κατά τήν
έποχήν ταύτην, είναι κυρίως μεν άλλοθεν άγνωστον,
είκάζουσι δε, δτι και ταϋτα ευρεν ή αύτη τύχη (πρβ.
'Ραγκ. ΑηΙ. Ηβΐΐ. 372 καί ΜιΌΙΐΒβΠδ ό. ΡβΓίΙι. σελ. 295
Οοΐ. 2 καί ιδίως ΚιΊ'οίιΙιοΓί αυτόθι σελ. 55). Ουδό-
λως άρα άπίθανον είναι, δτι ή στήλη, είς ήν ανήκει
τό τεμάχιον, είναι ή τελευταία τών προ Εό'κλείδου
αναγραφών τών έν τω Παρθενωνι αναθημάτων, και
τά έξ ούτης λείψανα ταύτα άνήκουσιν είς τήν πεντε-
τηρίδα Όλ. 92.3—93,2, ύπεμφαίνουσι δέ δια της
παραλλαγής προς τας γνωστάς άναγραφάς, δτι κατά
τήν πεντετηρίδα ταύτην έκ τών έν τώ Παρθενωνι
αναθημάτων τινά έξηρουντο κατ'έκλογήνδιά τάς άνάγ-
κας της πόλεως, προοετίθεντο δέ άλλα έξ έπετείων.
Τούτου δ' ένεκα έν τη πλευρά I (^τίχ. 3) τό χρυ-
σίον άσημον φαίνεται ύπέρμετρον, τά δέ χρυσία δύο,
άτινα ύπάρχουσιν ετι μετά τδ θαλλός έν τή πλευρά
ταύτη (ς"ίχ. δ), φαίνονται έν τή πλευρά II (ς"ίχ. 1}
μετά τδ θαλλός έκτος του μέτρου τών στίχων κεί-
μενα, ύπάρχ^ουσι δ' έν τη πλευρά II (ςίχ. 2,3) μ,ετά
τδ θαλλδς ζώνη χρυσή καί [όρμος] ρόδων, προσελ-
θόντα έν τω μεταξύ βεβαίως έξ έπετείων. Φαίνεται
δέ δτι καί τά έν τω λειψάνω της I πλευράς (ς"ίχ. 6)
κείμενα τάδε παρέδοσαν οδηγουσιν ουχί είς άρχήν
πεντετηρίΒος, άλλ' είς εδάφιον της αναγραφής, έν
ω κατελέγοντο τά κατ' έκλογήν διάτας τής πόλεως
άνάγκας έκ του Παρθενώνος έξαιρεΟέντα κατά τδ
έτος τοϋτο.
Αλλά περ'ι τούτων ακριβώς ήθελον μάς διδάξει
τά άλλα τεμάχια τής στήλης, εάν εύρίσκοντο. Τό δέ
νΰν ευρεθέν περί τούτων μεν παροτρύνει μόνον εις ει-
κασίας, διδάσκει δε ήμας άκριοεστερον άλλα· έπικυροΐ
τήν λέξιν θαλλός, ήτις συνεπληρώθη έξ εικασίας έν
ταϊς άναγραφαϊς τής πεντετηρίδος Όλ. 91,3—92,2,
και οδηγεί είς τήν συμπλήρωσιν τοΰ προ του θαλλδς
υπάρχοντος έν αυταΐς χάσματος 14 ή 12 γραμμα'-
των(δρ. Βόοΐϊΐι δίδΐι. 2 σελ. 174) δια τών διασωθέν-
των .... σκω δύο χρυσώ' επαυξάνει δέ καί τον κα-
τάλογον τών πρδ Εύκλείδου έν τώ Παρθενωνι υπαρ-
χόντων αναθημάτων διά τής ζώνης χρυοής, ήτις νΰν
πρώτον έκ του τεμαχίου τούτου γίνεται γνωστή. Άν-
τιπαραβάλλοντες δ' αυτό προς τάς μετ' Ιϊύκλείδην
ταμιακάς άναγραφάς, μανθάνομεν, δτι τά εν τω Παρ-
θενωνι άνακείμενα άναδήματα ουχί πάντα παρεδό-
θησαν εις τούς Έλληνοταμίας, καθώς τά έν τω προ-
νάω. Διότι ό δρμος ρόδων διάλιθος χρυσοΰς, δν εν
τω τής II πλευράς λειψάνω άναγινώσκομεν, μνημο-
νεύεται καί έν ταϊς μετ Εύκλείδην άναγραφαΐς (δρ.
ΟίΟ 153, 'Ραγκ. ΑηΙ. ΗβΠ. 823, ΗόοΙιΙι δίβΐι. 2
σελ. 292 και 295) καί βίβαίως καί πολλά άλλα εν
αύταίς μετά τοΟ δρμου καταλεγόμενα ύπήρχον και
ενταύθα. Μανθάνομεν τελευταΐον, δτι έν ταϊς μετ'
Εύκλείδην άναγραφαϊς ταύταις πρέπει νά γράψωμεν
ουχί ρο[ιών], δπερ έπροτίμησεν δ Βοίκχιος, ούτε
ρο[δάχων], ώς συνεπλήρωσεν ό 'Ραγκαβής, άλλά ρό-
δων}ώς διεσώθη ή λέξις πλήρης έν τώ τεμαχίω τούτω,
Π. ΕΤΣΤΡΑΤΙΑΔΗΣ.
421
παρήλασσον των γνωστών. Παραλλαγών δε μικράν
δεικνύουσι και τά ό'νυξ χρυσούς τον δακτύλιον αντί
των γνωστών δνυξ τον δακτύλιο ν χρυσοΰν έχων.
Επειδή δε έν ταϊς προ Εύχλείδου γνωσταΐςάνα-
γραφαϊςτώνέν τω Παρθενωνι αναθημάτων μέχρι της
Όλ. 92,1 τά μέρη είτε άρθρα εινε άναγεγραμμένα
κατά τήν αυτήν σειράν άνευ ουδεμίας η μετά μικρας
τινο; παραλλαγής, έπεται δτι αϊ άναγραφαί, εις άς
άνήκουσι και τά της πλευράς I και τά της πλευράς II
λείψανα, είναι μεταγενέστεραι της Όλ. 92,1. Άν
δε άνήκουσιν εις διαφόρους πεντετηρίδα; ή είς τήν
αύτήυ είναι δυσοιάκριτον διότι κατά τήν παραλλαγήν
ταύτην δύνανται και τά έν τω της πλευράς II λει-
ψάνω κείμενα τάδε παρέδοσαν να Ι'χωσιν άλλην ση-
μασίαν παρά τήν συνήθη.
Ότι δε ή παραλλαγή προκύπτει έκ μόνης μετα
θέσεως των μερών ή μεταβολής μόνης των εκφρά-
σεων, είναι άπίθανον πιθανώτερον φαίνεται, δτι ή
παραλλαγή προκύπτει έξ ελλείψεως μερών τίνων, ά-
τινα έξηρέΟησαν έν τω μεταξύ έκ τών έν τω Παρθε-
νωνι αναθημάτων. Είναι γνωστόν, δτι κατά τήν πεν-
τετηρίδα Όλ. 92,3—93,2 οί ταμίαι της Όλ. 93,2
τά έν τω προνάω άνακείμενα αναθήματα πάντα πλην
ένος στεφάνου παρέδοσαν ουχί είς άλλους ταμίας
άλλ' εις τούς Έλληνοταμία: δια τάς άνάγκας της
πόλεως (δρ. ΒόοΜι δίκΐι. 2 σελ. 220 καί πρβλ,
ΚίΓο1ιΙιοΓίΑΐ)1ι. α. ΒοΗ. ΑΜ. 1864 =ελ. 43 Βοή. VII).
Όποία τύ/η ευρε τά έν τώ Παρθενωνι κατά τήν
έποχήν ταύτην, είναι κυρίως μεν άλλοθεν άγνωστον,
είκάζουσι δε, δτι και ταϋτα ευρεν ή αύτη τύχη (πρβ.
'Ραγκ. ΑηΙ. Ηβΐΐ. 372 καί ΜιΌΙΐΒβΠδ ό. ΡβΓίΙι. σελ. 295
Οοΐ. 2 καί ιδίως ΚιΊ'οίιΙιοΓί αυτόθι σελ. 55). Ουδό-
λως άρα άπίθανον είναι, δτι ή στήλη, είς ήν ανήκει
τό τεμάχιον, είναι ή τελευταία τών προ Εό'κλείδου
αναγραφών τών έν τω Παρθενωνι αναθημάτων, και
τά έξ ούτης λείψανα ταύτα άνήκουσιν είς τήν πεντε-
τηρίδα Όλ. 92.3—93,2, ύπεμφαίνουσι δέ δια της
παραλλαγής προς τας γνωστάς άναγραφάς, δτι κατά
τήν πεντετηρίδα ταύτην έκ τών έν τώ Παρθενωνι
αναθημάτων τινά έξηρουντο κατ'έκλογήνδιά τάς άνάγ-
κας της πόλεως, προοετίθεντο δέ άλλα έξ έπετείων.
Τούτου δ' ένεκα έν τη πλευρά I (^τίχ. 3) τό χρυ-
σίον άσημον φαίνεται ύπέρμετρον, τά δέ χρυσία δύο,
άτινα ύπάρχουσιν ετι μετά τδ θαλλός έν τή πλευρά
ταύτη (ς"ίχ. δ), φαίνονται έν τή πλευρά II (ς"ίχ. 1}
μετά τδ θαλλός έκτος του μέτρου τών στίχων κεί-
μενα, ύπάρχ^ουσι δ' έν τη πλευρά II (ςίχ. 2,3) μ,ετά
τδ θαλλδς ζώνη χρυσή καί [όρμος] ρόδων, προσελ-
θόντα έν τω μεταξύ βεβαίως έξ έπετείων. Φαίνεται
δέ δτι καί τά έν τω λειψάνω της I πλευράς (ς"ίχ. 6)
κείμενα τάδε παρέδοσαν οδηγουσιν ουχί είς άρχήν
πεντετηρίΒος, άλλ' είς εδάφιον της αναγραφής, έν
ω κατελέγοντο τά κατ' έκλογήν διάτας τής πόλεως
άνάγκας έκ του Παρθενώνος έξαιρεΟέντα κατά τδ
έτος τοϋτο.
Αλλά περ'ι τούτων ακριβώς ήθελον μάς διδάξει
τά άλλα τεμάχια τής στήλης, εάν εύρίσκοντο. Τό δέ
νΰν ευρεθέν περί τούτων μεν παροτρύνει μόνον εις ει-
κασίας, διδάσκει δε ήμας άκριοεστερον άλλα· έπικυροΐ
τήν λέξιν θαλλός, ήτις συνεπληρώθη έξ εικασίας έν
ταϊς άναγραφαϊς τής πεντετηρίδος Όλ. 91,3—92,2,
και οδηγεί είς τήν συμπλήρωσιν τοΰ προ του θαλλδς
υπάρχοντος έν αυταΐς χάσματος 14 ή 12 γραμμα'-
των(δρ. Βόοΐϊΐι δίδΐι. 2 σελ. 174) δια τών διασωθέν-
των .... σκω δύο χρυσώ' επαυξάνει δέ καί τον κα-
τάλογον τών πρδ Εύκλείδου έν τώ Παρθενωνι υπαρ-
χόντων αναθημάτων διά τής ζώνης χρυοής, ήτις νΰν
πρώτον έκ του τεμαχίου τούτου γίνεται γνωστή. Άν-
τιπαραβάλλοντες δ' αυτό προς τάς μετ' Ιϊύκλείδην
ταμιακάς άναγραφάς, μανθάνομεν, δτι τά εν τω Παρ-
θενωνι άνακείμενα άναδήματα ουχί πάντα παρεδό-
θησαν εις τούς Έλληνοταμίας, καθώς τά έν τω προ-
νάω. Διότι ό δρμος ρόδων διάλιθος χρυσοΰς, δν εν
τω τής II πλευράς λειψάνω άναγινώσκομεν, μνημο-
νεύεται καί έν ταϊς μετ Εύκλείδην άναγραφαΐς (δρ.
ΟίΟ 153, 'Ραγκ. ΑηΙ. ΗβΠ. 823, ΗόοΙιΙι δίβΐι. 2
σελ. 292 και 295) καί βίβαίως καί πολλά άλλα εν
αύταίς μετά τοΟ δρμου καταλεγόμενα ύπήρχον και
ενταύθα. Μανθάνομεν τελευταΐον, δτι έν ταϊς μετ'
Εύκλείδην άναγραφαϊς ταύταις πρέπει νά γράψωμεν
ουχί ρο[ιών], δπερ έπροτίμησεν δ Βοίκχιος, ούτε
ρο[δάχων], ώς συνεπλήρωσεν ό 'Ραγκαβής, άλλά ρό-
δων}ώς διεσώθη ή λέξις πλήρης έν τώ τεμαχίω τούτω,
Π. ΕΤΣΤΡΑΤΙΑΔΗΣ.