Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1873)

426 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.

νονται επί του πίνακος, αλλά τά μέρη, τά γενόμενα γράμματα λείπουσιν έν τοις στίχοις έκείνοις, οιτινες

υπό τοΰ χρόνου άσαφη, ανιχνεύονται ουχί δυςχερώς, δεν είναι δυνατόν να συμπληρωθώσιν ή και συμπλη-

άντιπαραβαλλόμενα προς τά υπάρχοντα έν τοις τε- ροΰμενοι δεν δύνανται νά περιλάβωσι τά μέρη, τά εν

μαχίοις των όμοιων ταμιακών αναγραφών. Τέσσαρα ταϊς άλλαις άναγραφαΐς κατά την σειράν υπάρχοντα

μέρη τοΰ λίθου, ενθα και οι άλλοι λίθοι είναι κολο- άρθρα-, και νά άναϋαλύψωμεν παραλλαγάς των άνα-

βοί, μένουσιν ανεξιχνίαστα, ή άρχή τών στίχων 37, γράφων μη καταφανείς.

39,32 και 65. Ή δίφθογγος Οϊ' γράφεται μονίμως Το πλάτος, οπερ κατέχουσιν έν τω 11 στίχω τά

Ιν τω τεμαχίω διά τοΰ Ο, καθώ; έν τοις τεμαχίοις σωζόμενα πεντήκοντα γράμματα, είναι 54 έκατος:ών.

έκείνοις, ή δε δίφθογγος ΕΙ ταλαντεύεται μεταξύ Έάν δε εις αύτό προςτεθη τό πλάτος, δπερ κατέχου-

τού Ε (πρβ. ς. 8,10,39,43) και ΕΙ (πρβ. ς-. 18). σιν έν τη στήλη 42 γράμματα, όσα είναι του στίχου

Των έν τη έπικεφαλίδι υπαρχόντων δημοτικών όνο- τά ελλείποντα, προκύπτει, δτι τό πλάτος της στή-

μάτων τινά μεν είναι πλήρη την γραφην, τινά δέ κατ' λης ην περίπου 98 εκατοστών η 1 γαλλικού μέτρου,

άποκοπήν γεγραμμένα (πρβ. ς·. 5,6,7). Την άποκο- Έκ δέ των έν τοϊς στίχοις ύπαρχόντων καί έλλει-

πήν έμφαίνουσι δύο στιγμαϊ έπ' αλλήλων κείμεναι. πόντων γραμμάτων γίνεται φανερόν, ότι της στήλης

Ούδαμοΰ δε άλλου στιγμαί έν τω τεμαχίω υπάρχου- έκ της κατά δεξιάν πλευράς λείπει τεμάχιον κατά

σιν οί δέ άριθμ,οί άρχονται και τελευτώσιν άνευ μεν τό άνω μέρος όλίγω στενότερον τοΰ ΰπάρχον-

στιγμών. τος κατά δε τό κάτω μέρος τόσω πλατύτερον, ώστε

Τά γράμματα και εν τη έπικεφαλίδι και έν τη των τό πλάτος τοΰ τεμαχίου κατά τόν 70 στίχον είτε τόν

αναθημάτων άναγρααή είναι ίσα τό μέγεθος. Μεί- προτελευταϊον είναι μόλις 27 εκατοστών. Άλλ' εΰ·

ζονα είναι τά έκ της αναθέσεως θ ε ο ϊ ς δύο διασω- τυχώς της μεγάλης ταύτης ελλείψεως της στήλης

θέντα άνωθεν της έπικεφαλίδος. Βαίνουσι δέ και τά μέρος ούχϊ μικρόν άναπληροΰται έκ τών τεμ,αχίων

της έπικεφαλίδος και τά της άναγραφής γράμματα τών άλλων ομοίων ταμιακών αναγραφών, πρό πάν-

χατά μεν τους πρώτους πέντε στίχους στοιχηδόν, ώς των δέ έκ τών τεμαχίων ΟΙΟ 150 και 151 και έκ

φαίνονται έν τω πίνακι, άλλ' ήδη έν τω εκτω στίχω τοΰ τεμαχίου της 'Αρχ. Έφημ. Π. Α. 3368.

ή στοιχηδόν γραφή διαταράττεται περί τό τέλος, έν Τά έκ της στήλης έν τω τεμαχίω διασωθέντα με-

δέ τώ ένδεκάτω στίχω επανερχόμενη φαίνεται προ- τεγράψαμεν άνωτέρω μικροΐς γράμμασι κατά την

βαίνουσα εν τοϊς επομένοις στίχοις άκριβέστερον. Θέ- κοινήν γραφην μετά τών δυνατών συμπληρώσεων,

σις κενή γράμματος έν τω μεταξύ υπάρχει μόνον τηρήσαντες τά γράμματα Ο και Ε, ενθα κατά την

μία έν τω 39 οτιχω πρό τοΰ Αθηναίας. όρθογραφίαν της στήλης κείνται άντι τών διφθόγ-

Έν τω ένδεκάτω στίχω, οςτις περιείχε προδήλως γων ΟΧ και ΕΙ. Ύπεδείξαμεν δέ τό μέγεθος τών έν

τό έκ του τεμαχίου όμοιας αναγραφής ΟΙΟ 150 ζ", τοις στίχοις χασμάτων διά τοΰ άριθμοΰ τών έλλει-

23 γνωοτόν θυμιατήριον της Κλεοστράτης τό έχον πόντων γραμμάτων, συνοδευόμενου μετά τών λατινι-

τά χαλκά διερείσματα και ευχερώς συμπλπρούμενος κών λέξεο^ν (Ι(θ5υηΙ Γ(ογο) Πΐ(οΓαθ), άποκεκομμένων,

συνάπτεται μετα τοϋ δωδεκάτου, ύπήρχον 92 γράμ- και έθέσαμεν άστερίσκον, ενθα ή αναγραφή, είς ήν

ματα. Αλλ εν άλλοις στίχοις, ών ή συμπλήρωαις τό τεμάχιον άνήκει, δεικνύει παραλλαγήν τινα προς

ώςαύτως δέν δύναται νά άμφισβητηθή (πρβ. ς. 53, τά έν τω τεμαχίω 610 150 διασωθέντα έκ της έπί

62,65), ύπήρχον 91,90,89, έν δέ τώ ένάτω σπ'χω Ίθυκλεους άρχοντος άναγραφής, πρός ήν μεγίστην
93. Ή διαφορά αύτη ύπεμφαίνει μεν, ότι ή γραφή* εχει όμοιότητα.'Τποσυνάπτομεν δέ ένταΰθατάς άναγ-

3εν έβαινε συμ,μέτρως έν τη στήλη μέχρι του τέλους καίας σημειώσεις περί τε τών λειψάνων και της συμ-

τών στίχων, άλλα και έξ άλλων άνωμαλιών δύναται πληρώσεως αυτών και περί του πιθανού άρχοντος

νά πηγάζη, πρό πάντων δε έκ της διαφοράς *ών της ταμιακής ταύτης άναγραφής.

αριθμών τών έν τοις σταθμοΐς. Το έκ τών στίχων τής έπικεφαλίδος έλλείπον μέ-

Έκ τοΰ ούτως οριζομένου άριθμού τών έν τοις ρος (στίχ. 1—6) πλην κοινών τινών λέξεων είναι άνε-

στίχοις γραμμάτων δυνάμεθα νά ύπολογίσωμεν3πόσα πανόρθωτον. Λείπουσιν οί δυο άρχοντες, οΐτινες ΰπήρ-