DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12177#0026
432
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
χητος και 'Αριστοκράτους ('Αρχ. Έφημ. Π. Α. 106
='Ραγκ. 823=δΙδΙι. 2 β'. σελ. 291, πρβ. 'Αρχ.Έφημ.
21=Ραγκ. 82ο=5ί5Ιι. 2 β'. σελ. 297). "Άλλη; δέ
αναγραφής κοινής, ης διεσώθη μόνον μέρος της έπικε-
οαλίδος (Αρχ. Έφημ. Π. Α. 26='Ραγκ. 824=δΙδΙι. 2
β'. σελ. 301), νομίζεται μεν κοινώς κατά την είκα-
σίαν τοΰ Βοικχίου (ορ. δίδΐι. αυτόθι σελ. 301 και
πρβ. ΜιΌΙιαβΙϊδ ιΐ. Ραι ίΐι. σελ. 291 και δοΗδηβ §γ. γ«1.
Άρ. 54) άρχων ό Λάχης (Όλ. 95 1) και ό Ξεναί-
νετος (Όλ. 94 4), αλλ5 ένεκα της άσαφείας τοΰ αν-
τιγράφου τής Αρχαιολογικής "Εφημερίδος υποψία
δεν λείπει, μή άρχων ην ό Θεόδοτος (Όλ. 9$5 2, ορ.
δΙδΗ. 2 β'. σελ. 304).
Έάν δέ οΐ ταμίαι και ο γραμματεύς, οί διασωθέν-
τες εν τω τεμαχίω της προκειμένης αναγραφής, άν-
τιπαραβληθώσι προς του; διασωθέντας έν τω τεμα-
χίω της έπι Ίθυκλέους άρχοντος αναγραφής και της
έν τω τεμαχίω της έπί Λάχητος και Άριστοκράτους,
προκύπτει έκ της άντιπαραβολής,οτι ή αναγραφή αύτη
δεν δύναται νά τεθή είς ούδεν των ετών της 9δΌλυμ-
πιάδος· διότι και οί ταμίαι αυτοί, ενθα διεσώθη-
σαν, και 6 γραμματεύς τών ταμιών κατά τά τέσσαρα
ετητής Όλυμπιάδος ταύτης διαφέρουσι τών έν τη
αναγραφή ταύτη. Έάν δέ συντομίας χάριν παραλεί-
ψωμεν τους ταμίας, γραμματεύς τών μεν έπί Λάχη-
τος άρχοντος (Όλ. 95 1) ταμιών ('Λρ.χ. Έφημ. 106)
ην τις Θερσι · · · · , τών δέ επί Άριστοκράτους
(Όλ. 95 2) ην τις · · · · ων Ελευσίνιος, τών επί
,Ίθυκλέους (Όλ. 95 3) ην τις Μνησίεργος 'Αθμονεύς,
τών δέ έπί Σουνιάδου άρχοντος (Όλ. 95 4) ην τις
Μόρυχος Βουτάδης (δρ. ΟΙ(ι 150), τών δέ ταμιών
τών έν τή αναγραφή ταύτη, περί ης πρόκειται, τών
παραδιδόντων ό γραμματεύς, όςτις μόνος άνεγράφη,
είναι τις ... . ρης Αφιδναϊος.
Ή αναγραφή άρα αυτη είς ουδέν τών ετών της 95
Όλυμπιάδος δύναται νά άνήκη. 'Αν δέ ηναι αρχαιό-
τερα ή νεωτέρα τ/)ς Όλυμπιάδος ταύτη;, τούτο πρέ-
π« νά δειχθή άλλοθεν.
Έάν ή αναγραφή αυτη άντιπαραβληθή προς την
έπί Ίθυκλέους άρχοντος (ΟΙΟ 150) κατά τά άρθρα
και την σειράν αύτών, έπειδή δεν υΐϊάρχουσιν έν
αύτη, τούλάχιστον δέν ύπάρχουσιν έν τη αύτη σειρά,
αναθήματα τινα εύοιάχριτα, άτινα άναγινώσκονται έν
τή έπί Ιννκλεους άρχοντος αναγραφή εντε τοΐς ά'λ-
λοις άρθροις και έν τοϊ; τών επετείων, σια είναι δ
χρυσούς δακτύλιος Φρυνίσκου τοΰ Θετταλοθ(ΟΙ(ϊ 150
Β ς\ 8) και ό δακτύλιος απείρων Πλαθο ....
τοΰ Αίγινήτου (016 150 Α ς·. 38/39, φαίνεται, δτι ή
αναγραφή αυτη είναι άρχαιοτέρα της επί Ίθυκλέους
άρχοντος και επομένως άνήχει είς την 94 Όλυμ-
πιάδα.
'Αλλ' έάν ή όμοία αναγραφή, ης μέρος μόνον της
έπιχεφαλίδος διεσώθη( Αρχ. Έφημ. Π. Α. 26='Ραγκ.
824) είναι ή έπί Λάχητος άρχοντος (Όλ. 95 1), ώς
είκασεν 6 Βοίκχιος (δίδΐι. 2 β'. σελ. 304) και ολίγοι
τινές ίσως άμφιβάλλουσι, και ουχί ή έπί θεοδότου
(Όλ. 9? 2), ώς υποδεικνύει τό λείψανον τοΰ πρώτου
γράμμ,ατος έκ τοϋ ονόματος τοΰ άρχοντος, τό υπάρ-
χον έν τω πανομοιοτύπω της Αρχαιολογικής Εφη-
μερίδος (έν τω λίθω αύτώ, κειμένω έν τή πινακοθήκη,
ουδέν ϊχνος υπάρχει νυν έ* τοΰ ονόματος τοΰ άρχον-
τος), έπειδή οί έν αύτη ταμίαι διαφέρουσι τών έν τή
αναγραφή ταύτη ταμιών, οίς έγένετο ή παράδοσις,
ο πρώτος λ. χ. ταμίας έν εκείνη μεν είναι Μείδων
Εύωνυμεύς, εν ταύτη δέ Δωρόθεος Άναγυράσιος (ορ.
άνωτ. έπικεφ.), έπεται έκ τούτου οτι οί παραδίδον-
τες ταμίαι τή; αναγραφής ταύτης δέν είναι οί της
Όλυμπιάδσς 94 4 είτε οί έπί Ξεναινέτου άρχοντος.
Έάν δέ 6 στέφανος, τά αριστεία της θεοΰ, 6 άνα-
γεγραμμένος έν τη έπί Ίθυκλίους άρχοντος ανα-
γραφή (016 150 Α ς-. 28), ανετέθη, ώς εικάζει ό
Βοίκχιος (δίδΐι. 2 β'. σελ. 251), έν τοις μεγάλοις
Παναθηναίοις τοΐς τελεσθεΐσιν Όλ. 94 3 ήτοι έπί
Μίκωνος άρχοντος, έπειδή ό στέφανος ουτο; υπάρχει
μέν και έν τή αναγραφή ταύτη (τ. 32), άλλ' ούχί έν
τοϊς έπετείοις, έπεται οτι ή αναγραφή δέν δύναται νά
ήναι ούτε ή της Όλ. 94 3 είτε ή έπί Μίκωνος άρ-
χοντος, άλλ' ούτε άρχαιοτέρα, και έάν ΰποτεθη ότι
οί κοινοί ταμίαι κατεστίθησαν τό β'. έτος της 94
Όλυμπιάδος. Είναι άρα νεωτέρα της έπί ΊΟυκλέους
άρχοντο; αναγραφής και κατά τά ανωτέρω νεωτέρα
τή; 95 Όλυμπιάδος.
Τήν είκασίαν ταύτην ένισχύουσι και άλλαι τινές
έν τή αναγραφή ύπάρχουσαι ενδείξεις, εξ ων φαί-
νεται, οτι ή αναγραφή προςεγγίζει είς τους χρόνους
της έπί Δεξιθέου άρχοντος (Όλ. 98 4) άναγραφής
μάλλον ή είς τους χρόνους τοΰ Εύκλείδου (Όλ. 94 2).
Τοιούτον είναι τό έπίθετον ά σ τ α τ ο ς (ς-. 18,19),
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
χητος και 'Αριστοκράτους ('Αρχ. Έφημ. Π. Α. 106
='Ραγκ. 823=δΙδΙι. 2 β'. σελ. 291, πρβ. 'Αρχ.Έφημ.
21=Ραγκ. 82ο=5ί5Ιι. 2 β'. σελ. 297). "Άλλη; δέ
αναγραφής κοινής, ης διεσώθη μόνον μέρος της έπικε-
οαλίδος (Αρχ. Έφημ. Π. Α. 26='Ραγκ. 824=δΙδΙι. 2
β'. σελ. 301), νομίζεται μεν κοινώς κατά την είκα-
σίαν τοΰ Βοικχίου (ορ. δίδΐι. αυτόθι σελ. 301 και
πρβ. ΜιΌΙιαβΙϊδ ιΐ. Ραι ίΐι. σελ. 291 και δοΗδηβ §γ. γ«1.
Άρ. 54) άρχων ό Λάχης (Όλ. 95 1) και ό Ξεναί-
νετος (Όλ. 94 4), αλλ5 ένεκα της άσαφείας τοΰ αν-
τιγράφου τής Αρχαιολογικής "Εφημερίδος υποψία
δεν λείπει, μή άρχων ην ό Θεόδοτος (Όλ. 9$5 2, ορ.
δΙδΗ. 2 β'. σελ. 304).
Έάν δέ οΐ ταμίαι και ο γραμματεύς, οί διασωθέν-
τες εν τω τεμαχίω της προκειμένης αναγραφής, άν-
τιπαραβληθώσι προς του; διασωθέντας έν τω τεμα-
χίω της έπι Ίθυκλέους άρχοντος αναγραφής και της
έν τω τεμαχίω της έπί Λάχητος και Άριστοκράτους,
προκύπτει έκ της άντιπαραβολής,οτι ή αναγραφή αύτη
δεν δύναται νά τεθή είς ούδεν των ετών της 9δΌλυμ-
πιάδος· διότι και οί ταμίαι αυτοί, ενθα διεσώθη-
σαν, και 6 γραμματεύς τών ταμιών κατά τά τέσσαρα
ετητής Όλυμπιάδος ταύτης διαφέρουσι τών έν τη
αναγραφή ταύτη. Έάν δέ συντομίας χάριν παραλεί-
ψωμεν τους ταμίας, γραμματεύς τών μεν έπί Λάχη-
τος άρχοντος (Όλ. 95 1) ταμιών ('Λρ.χ. Έφημ. 106)
ην τις Θερσι · · · · , τών δέ επί Άριστοκράτους
(Όλ. 95 2) ην τις · · · · ων Ελευσίνιος, τών επί
,Ίθυκλέους (Όλ. 95 3) ην τις Μνησίεργος 'Αθμονεύς,
τών δέ έπί Σουνιάδου άρχοντος (Όλ. 95 4) ην τις
Μόρυχος Βουτάδης (δρ. ΟΙ(ι 150), τών δέ ταμιών
τών έν τή αναγραφή ταύτη, περί ης πρόκειται, τών
παραδιδόντων ό γραμματεύς, όςτις μόνος άνεγράφη,
είναι τις ... . ρης Αφιδναϊος.
Ή αναγραφή άρα αυτη είς ουδέν τών ετών της 95
Όλυμπιάδος δύναται νά άνήκη. 'Αν δέ ηναι αρχαιό-
τερα ή νεωτέρα τ/)ς Όλυμπιάδος ταύτη;, τούτο πρέ-
π« νά δειχθή άλλοθεν.
Έάν ή αναγραφή αυτη άντιπαραβληθή προς την
έπί Ίθυκλέους άρχοντος (ΟΙΟ 150) κατά τά άρθρα
και την σειράν αύτών, έπειδή δεν υΐϊάρχουσιν έν
αύτη, τούλάχιστον δέν ύπάρχουσιν έν τη αύτη σειρά,
αναθήματα τινα εύοιάχριτα, άτινα άναγινώσκονται έν
τή έπί Ιννκλεους άρχοντος αναγραφή εντε τοΐς ά'λ-
λοις άρθροις και έν τοϊ; τών επετείων, σια είναι δ
χρυσούς δακτύλιος Φρυνίσκου τοΰ Θετταλοθ(ΟΙ(ϊ 150
Β ς\ 8) και ό δακτύλιος απείρων Πλαθο ....
τοΰ Αίγινήτου (016 150 Α ς·. 38/39, φαίνεται, δτι ή
αναγραφή αυτη είναι άρχαιοτέρα της επί Ίθυκλέους
άρχοντος και επομένως άνήχει είς την 94 Όλυμ-
πιάδα.
'Αλλ' έάν ή όμοία αναγραφή, ης μέρος μόνον της
έπιχεφαλίδος διεσώθη( Αρχ. Έφημ. Π. Α. 26='Ραγκ.
824) είναι ή έπί Λάχητος άρχοντος (Όλ. 95 1), ώς
είκασεν 6 Βοίκχιος (δίδΐι. 2 β'. σελ. 304) και ολίγοι
τινές ίσως άμφιβάλλουσι, και ουχί ή έπί θεοδότου
(Όλ. 9? 2), ώς υποδεικνύει τό λείψανον τοΰ πρώτου
γράμμ,ατος έκ τοϋ ονόματος τοΰ άρχοντος, τό υπάρ-
χον έν τω πανομοιοτύπω της Αρχαιολογικής Εφη-
μερίδος (έν τω λίθω αύτώ, κειμένω έν τή πινακοθήκη,
ουδέν ϊχνος υπάρχει νυν έ* τοΰ ονόματος τοΰ άρχον-
τος), έπειδή οί έν αύτη ταμίαι διαφέρουσι τών έν τή
αναγραφή ταύτη ταμιών, οίς έγένετο ή παράδοσις,
ο πρώτος λ. χ. ταμίας έν εκείνη μεν είναι Μείδων
Εύωνυμεύς, εν ταύτη δέ Δωρόθεος Άναγυράσιος (ορ.
άνωτ. έπικεφ.), έπεται έκ τούτου οτι οί παραδίδον-
τες ταμίαι τή; αναγραφής ταύτης δέν είναι οί της
Όλυμπιάδσς 94 4 είτε οί έπί Ξεναινέτου άρχοντος.
Έάν δέ 6 στέφανος, τά αριστεία της θεοΰ, 6 άνα-
γεγραμμένος έν τη έπί Ίθυκλίους άρχοντος ανα-
γραφή (016 150 Α ς-. 28), ανετέθη, ώς εικάζει ό
Βοίκχιος (δίδΐι. 2 β'. σελ. 251), έν τοις μεγάλοις
Παναθηναίοις τοΐς τελεσθεΐσιν Όλ. 94 3 ήτοι έπί
Μίκωνος άρχοντος, έπειδή ό στέφανος ουτο; υπάρχει
μέν και έν τή αναγραφή ταύτη (τ. 32), άλλ' ούχί έν
τοϊς έπετείοις, έπεται οτι ή αναγραφή δέν δύναται νά
ήναι ούτε ή της Όλ. 94 3 είτε ή έπί Μίκωνος άρ-
χοντος, άλλ' ούτε άρχαιοτέρα, και έάν ΰποτεθη ότι
οί κοινοί ταμίαι κατεστίθησαν τό β'. έτος της 94
Όλυμπιάδος. Είναι άρα νεωτέρα της έπί ΊΟυκλέους
άρχοντο; αναγραφής και κατά τά ανωτέρω νεωτέρα
τή; 95 Όλυμπιάδος.
Τήν είκασίαν ταύτην ένισχύουσι και άλλαι τινές
έν τή αναγραφή ύπάρχουσαι ενδείξεις, εξ ων φαί-
νεται, οτι ή αναγραφή προςεγγίζει είς τους χρόνους
της έπί Δεξιθέου άρχοντος (Όλ. 98 4) άναγραφής
μάλλον ή είς τους χρόνους τοΰ Εύκλείδου (Όλ. 94 2).
Τοιούτον είναι τό έπίθετον ά σ τ α τ ο ς (ς-. 18,19),