DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12177#0031
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
437
τεμαχίων τούτων καθίστανται νϋν πλήρεις και αναμ-
φισβήτητοι.
Τά έν τοις τεμαχίοις διασωθέντα λείψανα της στή-
λης, καϊ διότι ήσαν κακώς άντιγεγραμμένα και διότι
χωριστά άπ' αλλήλων έξητάζοντο, ούτε νά νοηθώσι
ούτε να συμπληρωθώσιν ορθώς ήδόναντο. Τοϋτο οει-
κνύει ή τοϋ 'Ραγκαβή έπεξεργασία και ή τοΰ ΜβοΙιαβ-
1Ϊ5 αντιπαραβολή των τεμαχίων, ή μέν πλεΐον ή δέ
ήττον χωλαίνουσα. Νΰν δέόρθώ; και έν συνεχεία κατά
τήν συναρμογήν άναγινώσκοντες τά λείψανα ταύτα
παρατηροϋμεν, ότι ο σταθμός τοΰ άπύρου
χ ρ υ σ ί ο ο έσώθη εν αύτοϊς [ς·. 1 0) πλήρης, ώς
μαρτυροϋσι τά πρό αύτοϋ υπάρχοντα σαφή λείψανα
τοΰ Ν. Είναι δέ ούγ\ ΗΙΟ άλλά 11 ΙΟ ή 3 1/2 °βο·
λο'ι καί δύναται νυν νά συμπληρωθώσι και έν τώ
τεμαχίω ΟΙΟ 150 Ας·. 26 και έν τω τεμαχίω της
Άρχ. 'Εφημ. Π. Β. 429 ς, 12, έν οίς το άρθρον
νομίζεται τό αυτό. — Ή λέςις σ I γ λ ο ι υπάρχει
(ς*. 10) σχεδόν πλήρης έν τω λίθω. Ήσαν δέ (ς-. 11)
έντή στήλη ταύτη οί σίγλοι ουχί ώς εχουσι τά αντί-
γραφα ΔΙ ήτοι ένδεκα, καθώς έν τοις τεμαχίοις 016
150 Α ς. 24,'Ραγχ. Αη(. Ηβΐΐ. 837, 'Αρχ. 'Εφημ.
II. Β. 429 ς. 19, άλλά Δ ήτοι δέκα. Το κατόπιν
τοΰ Δ Ιπόμε^ον γράμμα είναι τόσον ευκρινές Τ (υ ψι-
λόν), ώστε απορεί τις άληθώς, πώς άντεγράφη I
(ιώτα) χαί κατέστησε δυςείκαστον τό έπόμενον ύπό-
στατον καί έν τω τεμαχίω τούτω και έν τω τεμαχίω
τω παρά Ταγκαβή ΛηΙ. Ηβΐ!. 837 καί έν τή συλ-
λαβή 110- άνεζητεϊτο ό Ποσειδών ή εικασία τις άλλη.
— Τά έν ταϊς άλλαις στήλαις ΟΙΟ 150 Α Τ. 42,
'Αρχ. Έφημ. Π.Β. 429 ς\ 19 λεγόμενον 6 π ό σ τ α-
τό ν λέγεται έν τη στήλ^ ταύτη (ς-. 11) ύ π ά-
στα θ μ ο ν διότι βεβαίως τό πράγμα δεν διαφέρει,
άν καϊ δεν υπάρχει ενταύθα ό έν ταϊς στήλαις έκεί-
ναις κατόπιν έπόμενος χρατήρ. — Ό σταθμός
του καρχησίου τοΰ Διός τοΰ ΙΙσλιώς
παρέχεται νυν έκ της συναρμογής των τεμαχίων σώος
«αϊ πλήρης. Είναι δέ ούχί δίσημος (ΗΗ δραχμαϊ),
ώ; άπαντάται έν ταϊς πρό Ιίυκλείδου ταμιακαϊ; άνα
γραφαϊς και συνεπληρώθη έκεϊθεν έν τοις μετ' Εύ-
κλείδην λίΟοις πολλαχοϋ, άλλά δραχμή μια έλάσ-
σων έκείνου και ένόεκάσημος, ώς άπ/,ντήθη έν τώ
τεμαχίω Άρχ, 'Εφν,μ. 429 II. Β. ς-. 22 καί ύπεμ-
φαίνεται |κ τοΰ μεγάλου χάσματος τοϋ μένοντος έν
τώ τεμαχίω ΟΙΟ 150 Α ς\ 48. — Τό άργυροΟν
ε χ π ω μ α (ς. 13) ήν βεβαίως τό έν τή 'έπί Δεξι-
θέου άρχοντος ταμιακή αναγραφή κέρας ε κ π ω-
μά άναγεγγραμμένον (016 151 ς·. 38=5ΐδΙι. 2. α'.
σελ. 320). Είχε δέ αυτό τοϋτο (ςν 1 ί) μορφήν προ-
τομής (πρβ. ΙβΙιιι. ναδβη δβω.κ.τ.λ. σελ. 0) χαί δεν
όπήρχεν άναγεγγραμμένη προτομή ιδία χρυσελεφάν-
τινου αγάλματος ή κριοΰ, ώς είκάζετο. Ήν δέ (ς"·15)
ανάθημα τών Άθ/ιναίων τή Πολιάδι Άθηνα καί Πο-
λιάδι σταθμόν υπεδείκνυον άρα τά υπό Ταγκαβή
άναγνωσθέντα · · ι α δις. — Τό εν τή στήλη τής
Άρχ. 'Εφημ. 429 ς. 21 τής μαχαίρας λεγόμενον
κ ο λ ε ό ν, όπερ πάνυ εύστόχως εϊκασεν ό Βοίκχιος
έν τή συμπληρώσει τοΰ λίθου 016 150 Ας-. 46,
λέγεται (ς\ 16) έν τη στήλη ταύτη κ ο λ ε ι ό ν,
διαστέλλεται δέ καί τό γένος τό κ ο λ ε ι ό ν, εξ
ών παρά Ταγκαβή προέκυψαν τά ακατάληπτα θ]ώ-
χου λεϊον. Ήν δέ τό κολειόν τοΰτο ουχί άργυροΟν,
ώς είκαζεν ο Βοίκχιος, άλλ' έλεφάντινον, ώς μαρτυ-
ρεί καί ή στήλη αυτη καί ήξεύρομεν ήδη έκ του λί-
θου 429 ς-. 21 Π. Β. τής αρχαιολογικής εφημερί-
δος.—Έκ δέ τής έν τή στήλη ταύτη (ς-, 17) επομέ-
νης χρονολογίας, καθ' ήν ή άνάθεσις τής μαχαίρας
έγένετο υπό τής βουλής καί ήν τοσοΰτον παρεμόρ-
φωσε τό άντίγραφον τοΰ 'Ραγκαβή καί παρέσυρεν
αύτόν είς τήν είκασίαν περί πόλεως κειμένης απέ-
ναντι τόπου ή νήσου τινό.;, κατανοοϋμεν νυν, πώς πρέ-
πει νά συμπληρωθώσι τά χάσματα έν τοις δυσίν έκεί-
νοις λίθοις. Διότι βεβαίως καί έν έκείνοις μετά τά
«ταύτηνή βουλή άνέθηκεν» εΐποντο τά βήέπ'Αντι-
γένους άρχοντος» (\)λ. 93 2, π. χ. 407).
Αί συμπληρώσεις τών λειψάνων οέν εχουσι ν ανάγ-
κην πολών λόγων. Έτηρήθη έν αύταϊς ακριβώς δ
άριθμός τών έν τοις στίχοις 30 γραμμάτων. — Έν
τω 2 στίχω έγράψαμεν ούχί χειρός άλλά χερός (όρ.
016 150 Α ς-. 40), διότι οΰτως άπαιτεΐ ό άριθμός
τών γραμμάτων τοϋ στίχου, — Έν τω 6 στίχω μετά
τό φιάλα αργυρά ό ΜίιΙιαβΙίδ (αύτόθ. σελ. 302 XII
82) συμπληροϊ «καί χρυσ|ά», άλλά τό χάσμα απαι-
τεί 8 γράμματα, ώς ύποόείξαμεν δια τών έν τώ χά-
σματι στιγμών. — Έν τώ 7 στίχω μετά τό Αθη-
ναίοι ήκολούθει ούχί ανέθεσαν άλλά Αθηναία,
ώς μαρτυροΰσι τά επόμενα γράμματα ΑΘΗ, έξ ών
τό άντίγραφον τοΰ Ταγκαβή μετεμόρφωσε τό 01$
437
τεμαχίων τούτων καθίστανται νϋν πλήρεις και αναμ-
φισβήτητοι.
Τά έν τοις τεμαχίοις διασωθέντα λείψανα της στή-
λης, καϊ διότι ήσαν κακώς άντιγεγραμμένα και διότι
χωριστά άπ' αλλήλων έξητάζοντο, ούτε νά νοηθώσι
ούτε να συμπληρωθώσιν ορθώς ήδόναντο. Τοϋτο οει-
κνύει ή τοϋ 'Ραγκαβή έπεξεργασία και ή τοΰ ΜβοΙιαβ-
1Ϊ5 αντιπαραβολή των τεμαχίων, ή μέν πλεΐον ή δέ
ήττον χωλαίνουσα. Νΰν δέόρθώ; και έν συνεχεία κατά
τήν συναρμογήν άναγινώσκοντες τά λείψανα ταύτα
παρατηροϋμεν, ότι ο σταθμός τοΰ άπύρου
χ ρ υ σ ί ο ο έσώθη εν αύτοϊς [ς·. 1 0) πλήρης, ώς
μαρτυροϋσι τά πρό αύτοϋ υπάρχοντα σαφή λείψανα
τοΰ Ν. Είναι δέ ούγ\ ΗΙΟ άλλά 11 ΙΟ ή 3 1/2 °βο·
λο'ι καί δύναται νυν νά συμπληρωθώσι και έν τώ
τεμαχίω ΟΙΟ 150 Ας·. 26 και έν τω τεμαχίω της
Άρχ. 'Εφημ. Π. Β. 429 ς, 12, έν οίς το άρθρον
νομίζεται τό αυτό. — Ή λέςις σ I γ λ ο ι υπάρχει
(ς*. 10) σχεδόν πλήρης έν τω λίθω. Ήσαν δέ (ς-. 11)
έντή στήλη ταύτη οί σίγλοι ουχί ώς εχουσι τά αντί-
γραφα ΔΙ ήτοι ένδεκα, καθώς έν τοις τεμαχίοις 016
150 Α ς. 24,'Ραγχ. Αη(. Ηβΐΐ. 837, 'Αρχ. 'Εφημ.
II. Β. 429 ς. 19, άλλά Δ ήτοι δέκα. Το κατόπιν
τοΰ Δ Ιπόμε^ον γράμμα είναι τόσον ευκρινές Τ (υ ψι-
λόν), ώστε απορεί τις άληθώς, πώς άντεγράφη I
(ιώτα) χαί κατέστησε δυςείκαστον τό έπόμενον ύπό-
στατον καί έν τω τεμαχίω τούτω και έν τω τεμαχίω
τω παρά Ταγκαβή ΛηΙ. Ηβΐ!. 837 καί έν τή συλ-
λαβή 110- άνεζητεϊτο ό Ποσειδών ή εικασία τις άλλη.
— Τά έν ταϊς άλλαις στήλαις ΟΙΟ 150 Α Τ. 42,
'Αρχ. Έφημ. Π.Β. 429 ς\ 19 λεγόμενον 6 π ό σ τ α-
τό ν λέγεται έν τη στήλ^ ταύτη (ς-. 11) ύ π ά-
στα θ μ ο ν διότι βεβαίως τό πράγμα δεν διαφέρει,
άν καϊ δεν υπάρχει ενταύθα ό έν ταϊς στήλαις έκεί-
ναις κατόπιν έπόμενος χρατήρ. — Ό σταθμός
του καρχησίου τοΰ Διός τοΰ ΙΙσλιώς
παρέχεται νυν έκ της συναρμογής των τεμαχίων σώος
«αϊ πλήρης. Είναι δέ ούχί δίσημος (ΗΗ δραχμαϊ),
ώ; άπαντάται έν ταϊς πρό Ιίυκλείδου ταμιακαϊ; άνα
γραφαϊς και συνεπληρώθη έκεϊθεν έν τοις μετ' Εύ-
κλείδην λίΟοις πολλαχοϋ, άλλά δραχμή μια έλάσ-
σων έκείνου και ένόεκάσημος, ώς άπ/,ντήθη έν τώ
τεμαχίω Άρχ, 'Εφν,μ. 429 II. Β. ς-. 22 καί ύπεμ-
φαίνεται |κ τοΰ μεγάλου χάσματος τοϋ μένοντος έν
τώ τεμαχίω ΟΙΟ 150 Α ς\ 48. — Τό άργυροΟν
ε χ π ω μ α (ς. 13) ήν βεβαίως τό έν τή 'έπί Δεξι-
θέου άρχοντος ταμιακή αναγραφή κέρας ε κ π ω-
μά άναγεγγραμμένον (016 151 ς·. 38=5ΐδΙι. 2. α'.
σελ. 320). Είχε δέ αυτό τοϋτο (ςν 1 ί) μορφήν προ-
τομής (πρβ. ΙβΙιιι. ναδβη δβω.κ.τ.λ. σελ. 0) χαί δεν
όπήρχεν άναγεγγραμμένη προτομή ιδία χρυσελεφάν-
τινου αγάλματος ή κριοΰ, ώς είκάζετο. Ήν δέ (ς"·15)
ανάθημα τών Άθ/ιναίων τή Πολιάδι Άθηνα καί Πο-
λιάδι σταθμόν υπεδείκνυον άρα τά υπό Ταγκαβή
άναγνωσθέντα · · ι α δις. — Τό εν τή στήλη τής
Άρχ. 'Εφημ. 429 ς. 21 τής μαχαίρας λεγόμενον
κ ο λ ε ό ν, όπερ πάνυ εύστόχως εϊκασεν ό Βοίκχιος
έν τή συμπληρώσει τοΰ λίθου 016 150 Ας-. 46,
λέγεται (ς\ 16) έν τη στήλη ταύτη κ ο λ ε ι ό ν,
διαστέλλεται δέ καί τό γένος τό κ ο λ ε ι ό ν, εξ
ών παρά Ταγκαβή προέκυψαν τά ακατάληπτα θ]ώ-
χου λεϊον. Ήν δέ τό κολειόν τοΰτο ουχί άργυροΟν,
ώς είκαζεν ο Βοίκχιος, άλλ' έλεφάντινον, ώς μαρτυ-
ρεί καί ή στήλη αυτη καί ήξεύρομεν ήδη έκ του λί-
θου 429 ς-. 21 Π. Β. τής αρχαιολογικής εφημερί-
δος.—Έκ δέ τής έν τή στήλη ταύτη (ς-, 17) επομέ-
νης χρονολογίας, καθ' ήν ή άνάθεσις τής μαχαίρας
έγένετο υπό τής βουλής καί ήν τοσοΰτον παρεμόρ-
φωσε τό άντίγραφον τοΰ 'Ραγκαβή καί παρέσυρεν
αύτόν είς τήν είκασίαν περί πόλεως κειμένης απέ-
ναντι τόπου ή νήσου τινό.;, κατανοοϋμεν νυν, πώς πρέ-
πει νά συμπληρωθώσι τά χάσματα έν τοις δυσίν έκεί-
νοις λίθοις. Διότι βεβαίως καί έν έκείνοις μετά τά
«ταύτηνή βουλή άνέθηκεν» εΐποντο τά βήέπ'Αντι-
γένους άρχοντος» (\)λ. 93 2, π. χ. 407).
Αί συμπληρώσεις τών λειψάνων οέν εχουσι ν ανάγ-
κην πολών λόγων. Έτηρήθη έν αύταϊς ακριβώς δ
άριθμός τών έν τοις στίχοις 30 γραμμάτων. — Έν
τω 2 στίχω έγράψαμεν ούχί χειρός άλλά χερός (όρ.
016 150 Α ς-. 40), διότι οΰτως άπαιτεΐ ό άριθμός
τών γραμμάτων τοϋ στίχου, — Έν τω 6 στίχω μετά
τό φιάλα αργυρά ό ΜίιΙιαβΙίδ (αύτόθ. σελ. 302 XII
82) συμπληροϊ «καί χρυσ|ά», άλλά τό χάσμα απαι-
τεί 8 γράμματα, ώς ύποόείξαμεν δια τών έν τώ χά-
σματι στιγμών. — Έν τώ 7 στίχω μετά τό Αθη-
ναίοι ήκολούθει ούχί ανέθεσαν άλλά Αθηναία,
ώς μαρτυροΰσι τά επόμενα γράμματα ΑΘΗ, έξ ών
τό άντίγραφον τοΰ Ταγκαβή μετεμόρφωσε τό 01$