DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12177#0033
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ.
439
1.....Δ[Δ]ΠΗΗ|ΙΙ · στέ[φανος χρυσός, δν
ί) Νίκη εχει έπι τη; κ]εφαλής ή έπ['ι]τής χε[ιρός το χρυ-
σό αγάλματος άστατ]ος. θυμιατηριον άργυρό[ν, δ Κλε-
οστράτη άνέθ/;κεν] Ν[ι]κηράτο, χαλκά 8ιερείσ[ματα
5 έχον σταθμόν τούτο Χ]ΗΗΗ· Φωχαϊκώ στατή[ρ]ε[χρυσ-
ώ II, Ικται χρυσαϊ Φωκαίδες · · χ]ρυσίον άπυρον, στα[θμ-
όν τούτο 11 Κ . σίγλοι Μηδικοί ά]ργυροΐ £\. 6πόστ[ατον
χρυσόν άστατον. κρατήρ έπίτηκτο]; ύπ[ά]ργυρ[ος άστ-
9 ατος..............£.....
Τον λίθου μετά προσοχής άναγινώσκοντες, πάρα-
τηροΰμεν, δτι έν τω 1 στίχω, ενθα τα αντίγραφα
παρέχουσιν ΣΟΝΝΙΚΗΕ και παρεμβάλλουσιν ευθύς
άπ' άρχής μεγίστην δυσχέρειαν είς την συμπλήρωσιν
των λειψάνων καί ρύθμισιν τών στίχων, ο λίθος εχει,
ώς το νέον άντίγρβοον δεικνύει, λείψανα σταθμοί) έκ
προηγουμένου άναθήματος, είτα την συλλαβήν ΣΤΕ
καί οδηγεί είς συμπλήρωσιν τοϋ στίχου τούτου χαί
τοΰ επομένου όμαλήν και συμφωνον τοις έπομένοις
κατά την εκτασιν. — 'Εν τη άρχη τοϋ 5 στίχου τά
άντίγραφα εχουσιν ΙΩΙΙ, άτινα συνεπληρώθησαν συν-
θέτω II και ένομίοθησαν λείψανα τοϋ άναθηματος
των δύο συνθέτων φιαλών, άλλ' ό λίθος διασώζει
ευκρινώς ΗΗΗ, άτινα οδηγουσιν άσφαλώ; είς τον
σταθμδν τοΰ άναγεγραμμένου θυμιατηρίου της Κλεο-
στράτης δντα Χ Η Η Η, χαι άποκλείουσιν εντελώς έκ
τοΰ τεμαχίου τό ανάθημα έκεΐνο. —'Εν τω 7 ς-ίχω
μετά τον αριθμόν ΔΙ των σίγλων, ό λίθος διασώζει
ούχι μόνον ΠΟ-, ώ; ίχουσ» τά άντίγραφα καί δυς-
χερή κατέστησαν την έξ αύτώι> είχασίαν, άλλ' ευκρι-
νώς ΤΠΟΣΤ, άτινα όδηγοϋσιν ασφαλώς είς την συμ-
πλήρωσιν ύπόστατον η ύπόσταθμον και άπο-
κλείουσιν πάσαν άλλην είκασίαν. — Έν τω 8 στιχω
προ τοϋ ΰπάργυρ · · · ,ενθα συνεπλήρωσεν ό Ραγ-
Χαβής και παρεδέχθο ό ΜίοΙιαιίΙΐδ καρχήσιον ύπάρ-
γυρον, σώζεται έν τω λίθω λείψανον ευκρινές τοΰ Σ,
δπερ άκυροι την συμπλήρωσιν ταύτην και οδηγεί
άσφαλω; είς τά [έ π ί τ η κ τ ο]ς ύ π ά ρ γ υ ρ [ο ς],
έπίθετα του κρατηρος, όςτις έν μεν τη στήλη ταύτη,
καθώς έν τοις λίΟοΐς ΟΙΟ 150 Α ς, 43 καί Άρχ.
Έφημ. Π. Β. 429 ς. 19, ήκολούθειείς το ύπόστα-
τον, έν δέ τη στήλη, είς ϊ)ν τα άνωτέρω τρία τεμ-'-
χια άνήκουσιν, υπήρχε μόνον το ύπόσταθμον.
Κατά την όρθήν και πλήρη άνίγνωσιν ταύτην
παρατηροΰμεν, δτι έν τώ τεμαχίω πλην τοϋ έν τώ
1 στίχω άγνωστου σταθμού περιέχονται λείψανα
αναθημάτων απάντων γνωστών έκ τής ταμιακής άνα-
γραφής τής επί Ίθυκλέους άρχοντος και σεσημειω-
μένων παρά ΜίοΙιβέΗβ (αυτόθι σελ. 300) διά των
άριθμών 18, 6, 19; 7, 20, 21, και όδηγοϋσιν άσφα-
λω; είς την άληθή ομοιότητα τοΰ τεμαχίου και την
συμπλήρωσιν αύτοΰ. Τό τεμάχιον ε?ναι λίθου πεντε-
λικοΰ, είναι δέ έκ της κατά δεξιάν γωνίας της στή-
λης καί τούτου ένεκα αί συμπληρώσεις διανέμονται
εκατέρωθεν των στίχων ουτω. Τά γράμματα είναι ευ-
μεγέθη, εύχρινή καί άραιά, άλλ' ουχί στοιχηδόν γε-
γραμμένα. Τούτου ενεχα ο αριθμός των γραμμάτων
έν τοις στίχοις τή; στήλης ήδύνατο νά διαφέρη κατά
εν η δύο ίσως καί τρία γράμματα. Ή των στίχων
3/4 άναμφιαβήτητος συμπλήρωσις παρέχει τον αριθ-
μόν 40 γραμμάτων καί ορίζει τό μήκος τών στίχων
καί τών συμπληρώσεων. Την άντωνυμίαν τούτο
μετά τό σταθμόν (ς·. 5,7) άπαιτοΰσι τά μικρά εν τοις
ς·ίχοις χάσματα. Δυςδιάκριτον δέ είναι, άν ό λίθος
είχεν (ς1. 3,8) άστατος η άσταθμο:. Καί ταΰτα μεν
κατά παρέκβασιν περί τοΰ τεμαχίου τούτου.
Έάν δέ τής αναγραφής, είς ην άνήκουσιν τά νϋν
ηνωμένα λείψανα, θελήσωμεν νά έξετάσωμεν τή\»
αρχαιότητα καί τό είδος, ένεκα τής έν αύτη λέξεως
ΰπόσταθμον άντί ύπόστατον καί τών συμπληρώσεων
άσταθμος, χερός, ΙΙολιώς, α; απαιτεί ή ακριβής στοι-
χηδόν γραφή καί ο άριθμός τών έν τοις στίχοις
γραμμάτων, φαίνεται δτι είναι άρχαιοτέρα ου μο'νον
τής έπι Δεξιθέου άρχοντος (Όλ. 98,4) άναγραφής
τών τής θεοΰ χρημάτων (ΟΙΟ 151), άλλά καί τής
άναγραφής τών χρημάτων τών τής θεοΰ καί τών άλ-
λων θεών, ητις άνωτέρω εν τη έφημερίδι ταύτϊ) (άρ.
429 Π. Β) έδημοσιεύθη, καί φαίνεται ούτως άνή-
439
1.....Δ[Δ]ΠΗΗ|ΙΙ · στέ[φανος χρυσός, δν
ί) Νίκη εχει έπι τη; κ]εφαλής ή έπ['ι]τής χε[ιρός το χρυ-
σό αγάλματος άστατ]ος. θυμιατηριον άργυρό[ν, δ Κλε-
οστράτη άνέθ/;κεν] Ν[ι]κηράτο, χαλκά 8ιερείσ[ματα
5 έχον σταθμόν τούτο Χ]ΗΗΗ· Φωχαϊκώ στατή[ρ]ε[χρυσ-
ώ II, Ικται χρυσαϊ Φωκαίδες · · χ]ρυσίον άπυρον, στα[θμ-
όν τούτο 11 Κ . σίγλοι Μηδικοί ά]ργυροΐ £\. 6πόστ[ατον
χρυσόν άστατον. κρατήρ έπίτηκτο]; ύπ[ά]ργυρ[ος άστ-
9 ατος..............£.....
Τον λίθου μετά προσοχής άναγινώσκοντες, πάρα-
τηροΰμεν, δτι έν τω 1 στίχω, ενθα τα αντίγραφα
παρέχουσιν ΣΟΝΝΙΚΗΕ και παρεμβάλλουσιν ευθύς
άπ' άρχής μεγίστην δυσχέρειαν είς την συμπλήρωσιν
των λειψάνων καί ρύθμισιν τών στίχων, ο λίθος εχει,
ώς το νέον άντίγρβοον δεικνύει, λείψανα σταθμοί) έκ
προηγουμένου άναθήματος, είτα την συλλαβήν ΣΤΕ
καί οδηγεί είς συμπλήρωσιν τοϋ στίχου τούτου χαί
τοΰ επομένου όμαλήν και συμφωνον τοις έπομένοις
κατά την εκτασιν. — 'Εν τη άρχη τοϋ 5 στίχου τά
άντίγραφα εχουσιν ΙΩΙΙ, άτινα συνεπληρώθησαν συν-
θέτω II και ένομίοθησαν λείψανα τοϋ άναθηματος
των δύο συνθέτων φιαλών, άλλ' ό λίθος διασώζει
ευκρινώς ΗΗΗ, άτινα οδηγουσιν άσφαλώ; είς τον
σταθμδν τοΰ άναγεγραμμένου θυμιατηρίου της Κλεο-
στράτης δντα Χ Η Η Η, χαι άποκλείουσιν εντελώς έκ
τοΰ τεμαχίου τό ανάθημα έκεΐνο. —'Εν τω 7 ς-ίχω
μετά τον αριθμόν ΔΙ των σίγλων, ό λίθος διασώζει
ούχι μόνον ΠΟ-, ώ; ίχουσ» τά άντίγραφα καί δυς-
χερή κατέστησαν την έξ αύτώι> είχασίαν, άλλ' ευκρι-
νώς ΤΠΟΣΤ, άτινα όδηγοϋσιν ασφαλώς είς την συμ-
πλήρωσιν ύπόστατον η ύπόσταθμον και άπο-
κλείουσιν πάσαν άλλην είκασίαν. — Έν τω 8 στιχω
προ τοϋ ΰπάργυρ · · · ,ενθα συνεπλήρωσεν ό Ραγ-
Χαβής και παρεδέχθο ό ΜίοΙιαιίΙΐδ καρχήσιον ύπάρ-
γυρον, σώζεται έν τω λίθω λείψανον ευκρινές τοΰ Σ,
δπερ άκυροι την συμπλήρωσιν ταύτην και οδηγεί
άσφαλω; είς τά [έ π ί τ η κ τ ο]ς ύ π ά ρ γ υ ρ [ο ς],
έπίθετα του κρατηρος, όςτις έν μεν τη στήλη ταύτη,
καθώς έν τοις λίΟοΐς ΟΙΟ 150 Α ς, 43 καί Άρχ.
Έφημ. Π. Β. 429 ς. 19, ήκολούθειείς το ύπόστα-
τον, έν δέ τη στήλη, είς ϊ)ν τα άνωτέρω τρία τεμ-'-
χια άνήκουσιν, υπήρχε μόνον το ύπόσταθμον.
Κατά την όρθήν και πλήρη άνίγνωσιν ταύτην
παρατηροΰμεν, δτι έν τώ τεμαχίω πλην τοϋ έν τώ
1 στίχω άγνωστου σταθμού περιέχονται λείψανα
αναθημάτων απάντων γνωστών έκ τής ταμιακής άνα-
γραφής τής επί Ίθυκλέους άρχοντος και σεσημειω-
μένων παρά ΜίοΙιβέΗβ (αυτόθι σελ. 300) διά των
άριθμών 18, 6, 19; 7, 20, 21, και όδηγοϋσιν άσφα-
λω; είς την άληθή ομοιότητα τοΰ τεμαχίου και την
συμπλήρωσιν αύτοΰ. Τό τεμάχιον ε?ναι λίθου πεντε-
λικοΰ, είναι δέ έκ της κατά δεξιάν γωνίας της στή-
λης καί τούτου ένεκα αί συμπληρώσεις διανέμονται
εκατέρωθεν των στίχων ουτω. Τά γράμματα είναι ευ-
μεγέθη, εύχρινή καί άραιά, άλλ' ουχί στοιχηδόν γε-
γραμμένα. Τούτου ενεχα ο αριθμός των γραμμάτων
έν τοις στίχοις τή; στήλης ήδύνατο νά διαφέρη κατά
εν η δύο ίσως καί τρία γράμματα. Ή των στίχων
3/4 άναμφιαβήτητος συμπλήρωσις παρέχει τον αριθ-
μόν 40 γραμμάτων καί ορίζει τό μήκος τών στίχων
καί τών συμπληρώσεων. Την άντωνυμίαν τούτο
μετά τό σταθμόν (ς·. 5,7) άπαιτοΰσι τά μικρά εν τοις
ς·ίχοις χάσματα. Δυςδιάκριτον δέ είναι, άν ό λίθος
είχεν (ς1. 3,8) άστατος η άσταθμο:. Καί ταΰτα μεν
κατά παρέκβασιν περί τοΰ τεμαχίου τούτου.
Έάν δέ τής αναγραφής, είς ην άνήκουσιν τά νϋν
ηνωμένα λείψανα, θελήσωμεν νά έξετάσωμεν τή\»
αρχαιότητα καί τό είδος, ένεκα τής έν αύτη λέξεως
ΰπόσταθμον άντί ύπόστατον καί τών συμπληρώσεων
άσταθμος, χερός, ΙΙολιώς, α; απαιτεί ή ακριβής στοι-
χηδόν γραφή καί ο άριθμός τών έν τοις στίχοις
γραμμάτων, φαίνεται δτι είναι άρχαιοτέρα ου μο'νον
τής έπι Δεξιθέου άρχοντος (Όλ. 98,4) άναγραφής
τών τής θεοΰ χρημάτων (ΟΙΟ 151), άλλά καί τής
άναγραφής τών χρημάτων τών τής θεοΰ καί τών άλ-
λων θεών, ητις άνωτέρω εν τη έφημερίδι ταύτϊ) (άρ.
429 Π. Β) έδημοσιεύθη, καί φαίνεται ούτως άνή-