DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12177#0038
Μ4
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
μάλλον ή λέξεων, άλλ' ουχί ευχερώς συμπληρούμενα.
Έν τω τοϋ πρώτου στίχου χάσματι ε'κειντο τρία τ6
πολύ γράμματα, έξ ων το πρώτον ήν Ν· τα δύο άλλα
γράμματα τά εις τήν επομένην λέξιν ανήκοντα καΐ
την μακράν συλλαβήν τοΰ ποδός αποτελούντα δεν
είναι τόσον εύείκαστα* σημειοΰμεν δέ ότι το έπίθε-
τον αγνός, ώς ό Έρκούλιος έν τω έτέρω επιγράμ-
μάτι καλείται αγνός έπαρχος, δεν εχει τον
άπαιτούμενον τόπον μόλις δέ δύναται νά χωρέση το
έπίθετον ίσον. Τό προηγούμενον όνομα Έρκούλιον εί-
ναι άναμφισβήτητον τών τριών γραμμάτων ΡΚΟ,
ατινα έθέσαμεν έν άγκύλαις, ύπάρχουσι λείψανα έν
τω λίθω κυροϋντα τήν συμπλήρωσιν καί όδηγοΰντα
εις αυτήν ασφαλώς.—Έν τω δευτέρω στίχω προ τοΰ
χάσματος ύπάρχουσι λείψανα έχ δύο σκελών καθέτων,
μετά το χάσμα λείψανον έξ Υ, μεθ' δ έπεται σαφές
ΤΑΤ^Ν' τ6 χάσμα μόλις επιτρέπει Ιν γράμμα,το
Βέ μέτρον τοΰ στίχου άπαιτεΐ μακράν συλλαβής ώστε
φαίνεται,ότι εκείτο α ί π υ τάτ ω ν. Ό συνδυασμός τών
γραμμάτων κατασταίνει αδύνατον πασαν άλλην περί
συμπληρώσεως είκασίαν, νομίζομεν, εάν μη διορθωθή
ίο πρώτον Τ εις Π, έξ οδ ήθελε προκόψει ή λέξις
ανθυπάτων καί εισαγάγει ε'ις τό έπίγραμμα τό άνθυ-
πατικόν η έπαρχιχόν άξίωμα τοΰ Έρκουλίου.— Εν τη
αρχή του τρίτοι» στίχου έσώθη λείψανον έκ Α η Δ, έξ
ου προκύπτει τό έπίθετον δεινός. Ά ν δέό Άπρωνια-
νός ήούνατο νά όνομάση αύτός εαυτόν δεινόν σοφιστήν,
τοΰτο νΰν δέν φαίνεται άξιον αμφισβητήσεως, διότι
καί ό σύγχρονος αύτοΰ σοφιστής Πλούταρχος καλεί
αυτός εαυτόν μύθων ταμίαν. Αί λοιπαί συμπληρώ-
σεις οϋδενός λόγου εχουσιν άνάγχην.
Τό έπίγραμμα τοΰτο τοΰ σοφιστοΰ Άπρωνιανοΰ
είς τον Έρκούλιον φαίνεται άμιλλώμενον πρός τό
γνωστόν τοΰ σοφιστοΰ Πλουτάρχου είς τον αυτόν
Έρκούλιον (άρχ. εφ. 560 Π. Α, 016 373 1). αάίί),
τό υπάρχον επί λίθου έντετειχισμένου εν τη μεσημ-
βρινή άκρα τοΰ δυτικού τοίχου της καλούμενης στοάς
τοΰ Αδριανού παρά τήν δυτικήν πόλην τοΰ νΰν στρα-
τώνος.Έν έκείνω μεν λέγεται,ότι τών θεσμώντα-
μ ί α ν Έρκούλιον Ιστησεν ό τών μύθωνταμίας
σοφιστής Πλούταρχος,έν τούτω δέ, ότι τον π ρ ό μ α-
χ ο ν θεσμών Έρκούλιον εστησεν ό δεινός σοφιστής
τών Άθηνών'Απρωνιανός παρά τήνπρόμαχοντής
Κεκροπίας Παλλάδα.Άλλ' άμιλλάται καί πρός το έπί-
γραμμα τοΰ Δομνίνου τό είς τον 'ίουστϊνον τό έν
τη ανθολογία (βιβλ. IX. 812), όπερ άντιγράφομεν
ένταΟθα πρ'ός εύχερεστέραν άντιπαραβολήν.
Θείον 'ίουτστίνον, κ α θ α ρ ό ν φρουρήτορα θεσμών,
Δομνϊνος καθαροϊςέν προθύροισι Δίκης.
Άλλ' ό 'Απρωνιανός καί προςφωνεϊ τόν Έρκούλιον
καί κατασταίνει τό επίγραμμα του δραματικόν.
Ό Έρκούλιος ούτος ή Έρκόλιος έν έπιγράμματι
ευρεθέντι έν Μεγάροις ονομάζεται υπό τών Μεγα-
ρέων παντοίων εθνών καί πόλεων φύλαξ (ΟΙΟ 1081).
Έχρημάτισε δέ έπαρχος τοΰ Ιλλυρικού (402—41 2
μ. Χ.) έπί Θεοδοσίου τοΰ νέου (όρ Εο Βαδ εΐ Ροα-
03γι ΐηίΟΓ. Ογ. οΐ 1,31. II άρ. 60). Ό δέ έγείρας τον
ανδριάντα αύτοΰ παρά τήν Πρόμαχον σοφιστής τών
Αθηνών 'Απρωνιανός γίνεται γνωστός έκ τοΰ επι-
γράμματος τούτου καί αυτός καί ή έποχή, καΟ' ήν έ-
ζησεν.
Π. ΕΤΣΤΡΑΤ1ΑΔΗ2.
(Έδημοσιεύθη 15 Φεβρ. 1873).
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
μάλλον ή λέξεων, άλλ' ουχί ευχερώς συμπληρούμενα.
Έν τω τοϋ πρώτου στίχου χάσματι ε'κειντο τρία τ6
πολύ γράμματα, έξ ων το πρώτον ήν Ν· τα δύο άλλα
γράμματα τά εις τήν επομένην λέξιν ανήκοντα καΐ
την μακράν συλλαβήν τοΰ ποδός αποτελούντα δεν
είναι τόσον εύείκαστα* σημειοΰμεν δέ ότι το έπίθε-
τον αγνός, ώς ό Έρκούλιος έν τω έτέρω επιγράμ-
μάτι καλείται αγνός έπαρχος, δεν εχει τον
άπαιτούμενον τόπον μόλις δέ δύναται νά χωρέση το
έπίθετον ίσον. Τό προηγούμενον όνομα Έρκούλιον εί-
ναι άναμφισβήτητον τών τριών γραμμάτων ΡΚΟ,
ατινα έθέσαμεν έν άγκύλαις, ύπάρχουσι λείψανα έν
τω λίθω κυροϋντα τήν συμπλήρωσιν καί όδηγοΰντα
εις αυτήν ασφαλώς.—Έν τω δευτέρω στίχω προ τοΰ
χάσματος ύπάρχουσι λείψανα έχ δύο σκελών καθέτων,
μετά το χάσμα λείψανον έξ Υ, μεθ' δ έπεται σαφές
ΤΑΤ^Ν' τ6 χάσμα μόλις επιτρέπει Ιν γράμμα,το
Βέ μέτρον τοΰ στίχου άπαιτεΐ μακράν συλλαβής ώστε
φαίνεται,ότι εκείτο α ί π υ τάτ ω ν. Ό συνδυασμός τών
γραμμάτων κατασταίνει αδύνατον πασαν άλλην περί
συμπληρώσεως είκασίαν, νομίζομεν, εάν μη διορθωθή
ίο πρώτον Τ εις Π, έξ οδ ήθελε προκόψει ή λέξις
ανθυπάτων καί εισαγάγει ε'ις τό έπίγραμμα τό άνθυ-
πατικόν η έπαρχιχόν άξίωμα τοΰ Έρκουλίου.— Εν τη
αρχή του τρίτοι» στίχου έσώθη λείψανον έκ Α η Δ, έξ
ου προκύπτει τό έπίθετον δεινός. Ά ν δέό Άπρωνια-
νός ήούνατο νά όνομάση αύτός εαυτόν δεινόν σοφιστήν,
τοΰτο νΰν δέν φαίνεται άξιον αμφισβητήσεως, διότι
καί ό σύγχρονος αύτοΰ σοφιστής Πλούταρχος καλεί
αυτός εαυτόν μύθων ταμίαν. Αί λοιπαί συμπληρώ-
σεις οϋδενός λόγου εχουσιν άνάγχην.
Τό έπίγραμμα τοΰτο τοΰ σοφιστοΰ Άπρωνιανοΰ
είς τον Έρκούλιον φαίνεται άμιλλώμενον πρός τό
γνωστόν τοΰ σοφιστοΰ Πλουτάρχου είς τον αυτόν
Έρκούλιον (άρχ. εφ. 560 Π. Α, 016 373 1). αάίί),
τό υπάρχον επί λίθου έντετειχισμένου εν τη μεσημ-
βρινή άκρα τοΰ δυτικού τοίχου της καλούμενης στοάς
τοΰ Αδριανού παρά τήν δυτικήν πόλην τοΰ νΰν στρα-
τώνος.Έν έκείνω μεν λέγεται,ότι τών θεσμώντα-
μ ί α ν Έρκούλιον Ιστησεν ό τών μύθωνταμίας
σοφιστής Πλούταρχος,έν τούτω δέ, ότι τον π ρ ό μ α-
χ ο ν θεσμών Έρκούλιον εστησεν ό δεινός σοφιστής
τών Άθηνών'Απρωνιανός παρά τήνπρόμαχοντής
Κεκροπίας Παλλάδα.Άλλ' άμιλλάται καί πρός το έπί-
γραμμα τοΰ Δομνίνου τό είς τον 'ίουστϊνον τό έν
τη ανθολογία (βιβλ. IX. 812), όπερ άντιγράφομεν
ένταΟθα πρ'ός εύχερεστέραν άντιπαραβολήν.
Θείον 'ίουτστίνον, κ α θ α ρ ό ν φρουρήτορα θεσμών,
Δομνϊνος καθαροϊςέν προθύροισι Δίκης.
Άλλ' ό 'Απρωνιανός καί προςφωνεϊ τόν Έρκούλιον
καί κατασταίνει τό επίγραμμα του δραματικόν.
Ό Έρκούλιος ούτος ή Έρκόλιος έν έπιγράμματι
ευρεθέντι έν Μεγάροις ονομάζεται υπό τών Μεγα-
ρέων παντοίων εθνών καί πόλεων φύλαξ (ΟΙΟ 1081).
Έχρημάτισε δέ έπαρχος τοΰ Ιλλυρικού (402—41 2
μ. Χ.) έπί Θεοδοσίου τοΰ νέου (όρ Εο Βαδ εΐ Ροα-
03γι ΐηίΟΓ. Ογ. οΐ 1,31. II άρ. 60). Ό δέ έγείρας τον
ανδριάντα αύτοΰ παρά τήν Πρόμαχον σοφιστής τών
Αθηνών 'Απρωνιανός γίνεται γνωστός έκ τοΰ επι-
γράμματος τούτου καί αυτός καί ή έποχή, καΟ' ήν έ-
ζησεν.
Π. ΕΤΣΤΡΑΤ1ΑΔΗ2.
(Έδημοσιεύθη 15 Φεβρ. 1873).