DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12176#0005
ο υίδς αύτοΰ Αημ,ήτρίος ήλευθέρωσαν τάς Αθήνας
άπ© τον Δημήτριον τον Φαληρέα και τάς Μακεδο-
νικάς φρουράς τοΰ Κασσάνδρου και ώνομάσθησαν
βασιλείς υπό των Αθηναίων (Πλούτ. Δημήτρ. 8
και 10. Διόδ. 20, 15). Ότι δέ ην Βυζάντιος, ως
συνεπληρώθη έν τω 2 στίχω, ποριζόμεθα ευχερώς
εκ των λειψάνων (στίχ. 13—26), καθ'ά ψηφίζε-
ται εϊκών αύτοΰ χαλχη νά στήθη έν Βυζαντίω και
πρέσβεις νά άποσταλώσιν είς Βυζάντίον, ίνα παρα-
καλέσωσι τον δηαον των Βυζαντίων,οπως έπιτρέψη,
ι να άναγορευθη ό στέφανος έν τω Οεάτρω καϊ ή ει-
κών τοΰ Άσκληπιάδου στήθη έν τη έν Βυζαντίω
άγορα.
Τάς ευεργεσίας τοΰ Άσκληπιάδου προς τον δή-
μον των Αθηναίων ήΟέλομεν μάθει λεπτομερώς,
εάν έ;ώζετο τδ πρώτον μέρος τοΰ ψηφίσματος.
Εύνοιας δέ ένεκα της είς τδν οημον των Αθηναίων
καϊ τους βασιλείς Άντίγονον καϊ Δημήτριον έτι-
μήθη ύπδ τοΰ δήμου και τις Αλκαίος Ηραίου Αι-
νιος ('Λρχ. Έφημ. Π. Α. 1031=Ταγκ. ΑηΙ. Ηβΐ.
II 4·38.) καϊ άλλος τις Όξύθεμις Ίπποστράτου
(Άρχ. Έφημ. Π. Α. 3369)· άλλ' ο 'Ασκληπιάδης
ούτος, περί ου επρόκειτο έν τη στήλη ταύτη, ύπε-
ρεΐχεν αυτών κατά τοΰτο, δτι ή εύνοια και φιλο-
τιμία αύτοΰ κατά τά λείψανα τοΰ ψηφίσματος (στίχ.
4) δέν περιωρίζετο μόνον εις τόν δήμον τών Αθη-
ναίων άλλ' έξετείνετο καϊ ε'ις τους άλλους Έλλη-
νας. Ειχεν άρα ό δήμος άφορμήν μείζονα, ίνα τι-
μήση τον 'Ασκληπιάοην. Τούτου δέ ένεκα βεβαίως
καϊ αί τιμαί αϊ άποδοθεΐσαι εις αύτδν μείζονα ειχον
άξίαν. Έάν οέ οϊ αίτιο: της αυτονομίας τοΰ δήμου,
οίς έψηφίσατο τιμάς, ως λέγει ό Διόδωρος (20,45);
κομισάμενος την έλευθερίαν, δέν νοηθώσι μόνοι οι
βασιλείς Αντίγονος καϊ Δημήτριος, αλλά καϊ οί
περϊ αυτούς όπωςδήποτε συντελέσαντες ή προτρέ-
ψαντες τούς βασιλείς, εκ τών τιμών, αΐτινες απε-
δόθησαν είς τδν Άσκληπιάδην τοΰτον και εκ της
εύνοίας αύτοΰ, ήτις έξετείνετο καϊ είς τούς άλλους
"Ελληνας, δέν φαίνεται άπίθανον, δτι ή «θαυμά-
σιος ορμή», ήτις κατά τόν Πλούταρχον (Δημήτρ.
8) «παρέστη τοις βασιλεΰσιν έλευθεροΰν την Ελ-
λάδα πασαν υπό Κασσάνδρου και Πτολεμαίου κα-
ταοεοουλωμένην» έξ ανδρών τοιούτων, οίος ό 'Α-
σκληπιάδης, είχε την αρχήν της. Άλλά ταϋτα μέν
είκαζο'ντων άλλοι εύστοχώτερον.
Τδ οέ ψήφισμα τδ περί του Άσκληπιάδου δέν δύ-
ναται μέν νά ορισθη ακριβώς κατά ποίον έτος ε-
γράφη, άλλά δέν δύναται νά ήναι ούτε νεώτερον
της Όλυμπιάδος 120 1 (=300 π. Χ.), δτε ό Αν-
τίγονος ε'πεσεν εν τη έν Ίψώ μάχη, ούτε άρχαιότε-
ρον της Όλυμπιάδος 118, 2 (=307 π. Χ.), δτε-
ο Αντίγονος καϊ ό Δημήτριος ώνομάσθησαν βασι-
λείς ύπδ τών Αθηναίων, έλευθερώσαντες αύτούς
άπδ τδν έπιμελητήν τοΰ Κασσάνδρου Δημήτριον
τόν Φαληρέα καϊ άποκαταστήσαντες αύτοΐς τήν
αύτονομίαν. Ανήκει δ' ίσως εις αύτδ τοΰτο τό ετος
ή τδ έπόμενον της 118 Όλυμπιάδος, είτε τδ τοΰ
Κοροίδου άρχοντος (Όλ. 118, 3=306 π. Χ.), είς
δ ανήκει καϊ τό έπόμενον ψήφισμα τδ περί τίνος
Λυκίσκου και τών οικείων αύτοΰ δι' δμοίαν αϊτίαν
γραφέν ύπδ τοΰ ρήτορος Στρατοκλέους.
Αριθ. 434.
(Όρα φ, 67)
θεοί.
Έπί Κοροίδου άρχοντος έπϊ τ-
ης Οϊνεΐδος δεκάτης πρυτανε-
ίας, ει Πάμφιλος Θεογείτονο-
ΰ ς Ταμνούσιος έγραμμάτευεν,
Μουνυχιώνος ενε: καϊ νέ<£ έ-
μβολίμω, ένάτει καϊ εικοστ-
έ! της πρυτανείας, εκκλησίας
άπ© τον Δημήτριον τον Φαληρέα και τάς Μακεδο-
νικάς φρουράς τοΰ Κασσάνδρου και ώνομάσθησαν
βασιλείς υπό των Αθηναίων (Πλούτ. Δημήτρ. 8
και 10. Διόδ. 20, 15). Ότι δέ ην Βυζάντιος, ως
συνεπληρώθη έν τω 2 στίχω, ποριζόμεθα ευχερώς
εκ των λειψάνων (στίχ. 13—26), καθ'ά ψηφίζε-
ται εϊκών αύτοΰ χαλχη νά στήθη έν Βυζαντίω και
πρέσβεις νά άποσταλώσιν είς Βυζάντίον, ίνα παρα-
καλέσωσι τον δηαον των Βυζαντίων,οπως έπιτρέψη,
ι να άναγορευθη ό στέφανος έν τω Οεάτρω καϊ ή ει-
κών τοΰ Άσκληπιάδου στήθη έν τη έν Βυζαντίω
άγορα.
Τάς ευεργεσίας τοΰ Άσκληπιάδου προς τον δή-
μον των Αθηναίων ήΟέλομεν μάθει λεπτομερώς,
εάν έ;ώζετο τδ πρώτον μέρος τοΰ ψηφίσματος.
Εύνοιας δέ ένεκα της είς τδν οημον των Αθηναίων
καϊ τους βασιλείς Άντίγονον καϊ Δημήτριον έτι-
μήθη ύπδ τοΰ δήμου και τις Αλκαίος Ηραίου Αι-
νιος ('Λρχ. Έφημ. Π. Α. 1031=Ταγκ. ΑηΙ. Ηβΐ.
II 4·38.) καϊ άλλος τις Όξύθεμις Ίπποστράτου
(Άρχ. Έφημ. Π. Α. 3369)· άλλ' ο 'Ασκληπιάδης
ούτος, περί ου επρόκειτο έν τη στήλη ταύτη, ύπε-
ρεΐχεν αυτών κατά τοΰτο, δτι ή εύνοια και φιλο-
τιμία αύτοΰ κατά τά λείψανα τοΰ ψηφίσματος (στίχ.
4) δέν περιωρίζετο μόνον εις τόν δήμον τών Αθη-
ναίων άλλ' έξετείνετο καϊ ε'ις τους άλλους Έλλη-
νας. Ειχεν άρα ό δήμος άφορμήν μείζονα, ίνα τι-
μήση τον 'Ασκληπιάοην. Τούτου δέ ένεκα βεβαίως
καϊ αί τιμαί αϊ άποδοθεΐσαι εις αύτδν μείζονα ειχον
άξίαν. Έάν οέ οϊ αίτιο: της αυτονομίας τοΰ δήμου,
οίς έψηφίσατο τιμάς, ως λέγει ό Διόδωρος (20,45);
κομισάμενος την έλευθερίαν, δέν νοηθώσι μόνοι οι
βασιλείς Αντίγονος καϊ Δημήτριος, αλλά καϊ οί
περϊ αυτούς όπωςδήποτε συντελέσαντες ή προτρέ-
ψαντες τούς βασιλείς, εκ τών τιμών, αΐτινες απε-
δόθησαν είς τδν Άσκληπιάδην τοΰτον και εκ της
εύνοίας αύτοΰ, ήτις έξετείνετο καϊ είς τούς άλλους
"Ελληνας, δέν φαίνεται άπίθανον, δτι ή «θαυμά-
σιος ορμή», ήτις κατά τόν Πλούταρχον (Δημήτρ.
8) «παρέστη τοις βασιλεΰσιν έλευθεροΰν την Ελ-
λάδα πασαν υπό Κασσάνδρου και Πτολεμαίου κα-
ταοεοουλωμένην» έξ ανδρών τοιούτων, οίος ό 'Α-
σκληπιάδης, είχε την αρχήν της. Άλλά ταϋτα μέν
είκαζο'ντων άλλοι εύστοχώτερον.
Τδ οέ ψήφισμα τδ περί του Άσκληπιάδου δέν δύ-
ναται μέν νά ορισθη ακριβώς κατά ποίον έτος ε-
γράφη, άλλά δέν δύναται νά ήναι ούτε νεώτερον
της Όλυμπιάδος 120 1 (=300 π. Χ.), δτε ό Αν-
τίγονος ε'πεσεν εν τη έν Ίψώ μάχη, ούτε άρχαιότε-
ρον της Όλυμπιάδος 118, 2 (=307 π. Χ.), δτε-
ο Αντίγονος καϊ ό Δημήτριος ώνομάσθησαν βασι-
λείς ύπδ τών Αθηναίων, έλευθερώσαντες αύτούς
άπδ τδν έπιμελητήν τοΰ Κασσάνδρου Δημήτριον
τόν Φαληρέα καϊ άποκαταστήσαντες αύτοΐς τήν
αύτονομίαν. Ανήκει δ' ίσως εις αύτδ τοΰτο τό ετος
ή τδ έπόμενον της 118 Όλυμπιάδος, είτε τδ τοΰ
Κοροίδου άρχοντος (Όλ. 118, 3=306 π. Χ.), είς
δ ανήκει καϊ τό έπόμενον ψήφισμα τδ περί τίνος
Λυκίσκου και τών οικείων αύτοΰ δι' δμοίαν αϊτίαν
γραφέν ύπδ τοΰ ρήτορος Στρατοκλέους.
Αριθ. 434.
(Όρα φ, 67)
θεοί.
Έπί Κοροίδου άρχοντος έπϊ τ-
ης Οϊνεΐδος δεκάτης πρυτανε-
ίας, ει Πάμφιλος Θεογείτονο-
ΰ ς Ταμνούσιος έγραμμάτευεν,
Μουνυχιώνος ενε: καϊ νέ<£ έ-
μβολίμω, ένάτει καϊ εικοστ-
έ! της πρυτανείας, εκκλησίας