DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12176#0024
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. |β£
τηγράφη τής διφθο'γγου ΟΥ. καί ΕΙ· άλλ' ίσως καί Ρ&γΙΙι. σελ. 304), πρέπει νά είκάσωμεν, δ,τι ή.στή-
έν τή έτερα πλευρά ή ανωμαλία αυτη δεν έλειπε, λη πίπτει εις τα έτη τα άμέσως μετά τον άρχον-
Ότι δέ ή της άναγραφής άρχή ύπήρχεν. έν τή τα Ναυσίνικον επόμενα και σύγχρονος είναι της
πλευρά, ήν έσημειώσαμεν δια τοΰ Α, είκάζομεν και έπϊ Πολυζήλου άρχοντος (Όλ. 103 2=367 π.
έκ των χρυσών μεν και άργυρών σκευών, τών άνα- Χ.) ταμιακής αναγραφής.
γεγραμμένων έν αύτη, αλλά και έκ τών άργυρών Ό τόπος, οπού τά άναγεγραμμένα εκειντο, δεν
υδριών, ων τίνες (1 5—18) και ή συνέχεια(1 9— 27) έσώθη, άλλα βεβαίως δέν ώνομάζετο έν τη επικέ-
έν τη ετέρα μεγάλη ταμιακή στήλη (δρα κατωτ. φαλίδί της αναγραφής, καθώς ούτε έν τη επικε-
Αρχ. Έφημ. άρ. 439) τη έπϊ Πολυζήλου άρχοντος φαλίδι της συγχρόνου ταμιακής αναγραφής της έπί
(Όλ. 103 2=367 π. Χ.) ύπάρχουσιν έν τη II σε- Πολυζήλου άρχοντος λέγεται. "Αν εκειντο πάντα
λίδι τής πλευράς, έν ή υπάρχει ή έπικεφαλις και Ιν τω Έκατομπέδω, ;ή άν. αι ύδρίαι της Πολιάδος
άρχεται ή άναγραφή. Τούτων ένεκα έθέσαμεν- τά εκειντο έν τω ναώ αύτής, δέν δύναται νά είπη τις
λείψανα πάντα κατά σειράν, πρώτα δέ τά έν τή άνευ δισταγμού. Τά τών άναγραφών τούτων φαί-
προς τον τοΐνον έστραμμένη πλευρά. νονται διατεταγμένα κατά κεφάλαια και παραγρά-
Έάν δέ ή έπικεφαλίς, ώς είναι πιθανόν, καί έν τή φους ή εδάφια, έχοντα έκαστον ίδιον τίτλον εΐ'τε'
στήλη ταύτη ήν μείζοσι γράμμασι γεγραμμένη, έκ τίνος τών θεών είτε έκ τίνος τών τόπων. Τοιού-
καθώς έν τή έπί Πολυζήλου άρχοντος (δρα άριθ. του κεφαλαίου έχοντος έπιγραφήν. έκ του. τόπου
439 πίν. 70), έπειδή έν τή πλευρά Α τή προς τον λείψανον έσώθη έν τή τρίτη σελίδι της πλευράς
τοΐ'χον έστραμμένη τά γράμματα καί τά σποράδην Α τής στήλης ταύτης, έ'χον τήν έπιγραφήν έ κ
διασωθέντα καί τά λοιπά είναι ίσα τδ μέγεθος, του Π α ρ θ ε ν ώ ν ο ς (Α. III στίχ. 17). Τοιοΰ-
έπεται, οτι τής στήλης τό νυν μήκος δέν είναι τδ τον μάλλον δέ τδ αυτό κεφάλαιον υπάρχει καί έν
άρχικόν, άπεκόπη δέ τδ άνω άκρον, ένθα ύπήρχεν τή άναγραφή τή έπί Πολυζήλου άρχοντος (δρα
ή έπικεφαλίς. Άπεκόπη δέ καί κατά τδ πλάτος κατωτέρου άριθ, 439 III στίχ. 33). Τοιούτον κε-
και κατά το μήκος ή στήλη βεβαίως, ίνα άρμώση φάλαιον είναι βεβαίως καί τδ άπαντηθέν έν τω λει-
ε'.ς τδ πλάτος τής παραστάδος καί τδ ΰψος του 2ό- ψάνω τής ταμιακής αναγραφής τής έπί Λάχητος
μου τοΰ έν τή βορεία παραστάδι άντιστοιχοΰντος. άρχοντος, ει και έκτενεστέραν έχει τήν έπιγρα-
Τδ έτος τής άναγραφής δέν δύναται νά όρισθή φήν (δίδΐι. 2 β. σελ. 292=Έφ· Αρχ. Π. Α. 106
άκριβώς. Οι έν τή έπικεφαλίδι τής άναγραφής άρ- ='Ραγκ. ΑηΙ. ΗβΙ. άρ. 823. πρβ. Έφ. Αρχ. Π,
χοντες, εξ ών ήδύνατο νά όρισθή εύχερώς τδ έτος, Β. σελ. 430).
συναπωλέσθησαν μετά τής έπικεφαλιόος. Έκ δέ Έκ τής επιγραφής τοΰ κεφαλαίου τούτου τών
τοΰ έν τή άναγραφή (Α. I στίχ. 18) κειμένου άρ- έν τή τρίτη σελίδι τής πλευράς Αέκ τοΰ Π α ρ-
χοντος Ναυσινίκου έπεται, οτι αύτη δέν δύναται θ ε ν ώ ν ο ς ποριζόμεθα μέν, οτι τά προηγούμενα
ν« τεθή προ τοΰ άοχοντος τούτου, είτε προ τής εις τδ κεφάλαιον τοΰτο έν τή πρώτη και δευτέρα
Ολυμπιάδος 100 3 (=378 π. Χ.). Τοΰτο ύποδει- σελίδι καί τά έν τή τρίτη τής πλευράς ταύτης ή
*νύει κάπως καί ή τής ορθογραφίας τής διφΟο'γγου πάντα ή τά πλείστα δέν εκειντο έν τω Παρθε-
Οϊ ανωμαλία. Έπειδή δέ έκτος τοΰ άριστείου τής νώνι, άλλ' άν κ«ί τά επόμενα εις τήν έπιγραφήν
θεοΰ τοΰ έκ τών Παναθηναίων τών έπί Ναυσινί- ταύτην γοργόνειον, κάμπη, γρύψ κ.τ.λ. εκειντο έν
κου άρχοντος ουδείς άλλος στέφανος τής θεοΰ τω Παρθενώνι, ώς προ Εύκλείοου, δύναται τις νά
ύπάρχε-, πλησίον άναγεγραμμένος, ενώ τόσοι άλ- άμφιβάλλη, διότι έκ τοΰ Παρθενώνος δέν δύναται
'»οι στέφανοι καί άριστεΤα μετά τών αρχόντων μνη- βεβαίως νά σημαίνη έν τω Παρθενώνι. Πρέπει μάλ-
φονεύονται έν τή ταμιακή άναγραφή τή έπί 'Απολ- λον νά νοηθή άλλος τις τόπος, εις δν ειχον μετκ-
Αοοώρου άρχοντος (Όλ. 107 3=3ο0 π. Χ.) έκ κομισθή ταΰτα, εκειντο δέ χωριστά τών άλλων
~ων μετά τον άρχοντα Χαυσίνικον Όλυμπιάοων άναθημάτων καί σκευών τών εξ άλλων τδπων ή
102, 10 ], 104, 101), 106 (δρα Μίοΐιαβίίδ 4. ιερών. Τά έν τή σελίδι τής πλευράς Β χαλκά, σ;
τηγράφη τής διφθο'γγου ΟΥ. καί ΕΙ· άλλ' ίσως καί Ρ&γΙΙι. σελ. 304), πρέπει νά είκάσωμεν, δ,τι ή.στή-
έν τή έτερα πλευρά ή ανωμαλία αυτη δεν έλειπε, λη πίπτει εις τα έτη τα άμέσως μετά τον άρχον-
Ότι δέ ή της άναγραφής άρχή ύπήρχεν. έν τή τα Ναυσίνικον επόμενα και σύγχρονος είναι της
πλευρά, ήν έσημειώσαμεν δια τοΰ Α, είκάζομεν και έπϊ Πολυζήλου άρχοντος (Όλ. 103 2=367 π.
έκ των χρυσών μεν και άργυρών σκευών, τών άνα- Χ.) ταμιακής αναγραφής.
γεγραμμένων έν αύτη, αλλά και έκ τών άργυρών Ό τόπος, οπού τά άναγεγραμμένα εκειντο, δεν
υδριών, ων τίνες (1 5—18) και ή συνέχεια(1 9— 27) έσώθη, άλλα βεβαίως δέν ώνομάζετο έν τη επικέ-
έν τη ετέρα μεγάλη ταμιακή στήλη (δρα κατωτ. φαλίδί της αναγραφής, καθώς ούτε έν τη επικε-
Αρχ. Έφημ. άρ. 439) τη έπϊ Πολυζήλου άρχοντος φαλίδι της συγχρόνου ταμιακής αναγραφής της έπί
(Όλ. 103 2=367 π. Χ.) ύπάρχουσιν έν τη II σε- Πολυζήλου άρχοντος λέγεται. "Αν εκειντο πάντα
λίδι τής πλευράς, έν ή υπάρχει ή έπικεφαλις και Ιν τω Έκατομπέδω, ;ή άν. αι ύδρίαι της Πολιάδος
άρχεται ή άναγραφή. Τούτων ένεκα έθέσαμεν- τά εκειντο έν τω ναώ αύτής, δέν δύναται νά είπη τις
λείψανα πάντα κατά σειράν, πρώτα δέ τά έν τή άνευ δισταγμού. Τά τών άναγραφών τούτων φαί-
προς τον τοΐνον έστραμμένη πλευρά. νονται διατεταγμένα κατά κεφάλαια και παραγρά-
Έάν δέ ή έπικεφαλίς, ώς είναι πιθανόν, καί έν τή φους ή εδάφια, έχοντα έκαστον ίδιον τίτλον εΐ'τε'
στήλη ταύτη ήν μείζοσι γράμμασι γεγραμμένη, έκ τίνος τών θεών είτε έκ τίνος τών τόπων. Τοιού-
καθώς έν τή έπί Πολυζήλου άρχοντος (δρα άριθ. του κεφαλαίου έχοντος έπιγραφήν. έκ του. τόπου
439 πίν. 70), έπειδή έν τή πλευρά Α τή προς τον λείψανον έσώθη έν τή τρίτη σελίδι της πλευράς
τοΐ'χον έστραμμένη τά γράμματα καί τά σποράδην Α τής στήλης ταύτης, έ'χον τήν έπιγραφήν έ κ
διασωθέντα καί τά λοιπά είναι ίσα τδ μέγεθος, του Π α ρ θ ε ν ώ ν ο ς (Α. III στίχ. 17). Τοιοΰ-
έπεται, οτι τής στήλης τό νυν μήκος δέν είναι τδ τον μάλλον δέ τδ αυτό κεφάλαιον υπάρχει καί έν
άρχικόν, άπεκόπη δέ τδ άνω άκρον, ένθα ύπήρχεν τή άναγραφή τή έπί Πολυζήλου άρχοντος (δρα
ή έπικεφαλίς. Άπεκόπη δέ καί κατά τδ πλάτος κατωτέρου άριθ, 439 III στίχ. 33). Τοιούτον κε-
και κατά το μήκος ή στήλη βεβαίως, ίνα άρμώση φάλαιον είναι βεβαίως καί τδ άπαντηθέν έν τω λει-
ε'.ς τδ πλάτος τής παραστάδος καί τδ ΰψος του 2ό- ψάνω τής ταμιακής αναγραφής τής έπί Λάχητος
μου τοΰ έν τή βορεία παραστάδι άντιστοιχοΰντος. άρχοντος, ει και έκτενεστέραν έχει τήν έπιγρα-
Τδ έτος τής άναγραφής δέν δύναται νά όρισθή φήν (δίδΐι. 2 β. σελ. 292=Έφ· Αρχ. Π. Α. 106
άκριβώς. Οι έν τή έπικεφαλίδι τής άναγραφής άρ- ='Ραγκ. ΑηΙ. ΗβΙ. άρ. 823. πρβ. Έφ. Αρχ. Π,
χοντες, εξ ών ήδύνατο νά όρισθή εύχερώς τδ έτος, Β. σελ. 430).
συναπωλέσθησαν μετά τής έπικεφαλιόος. Έκ δέ Έκ τής επιγραφής τοΰ κεφαλαίου τούτου τών
τοΰ έν τή άναγραφή (Α. I στίχ. 18) κειμένου άρ- έν τή τρίτη σελίδι τής πλευράς Αέκ τοΰ Π α ρ-
χοντος Ναυσινίκου έπεται, οτι αύτη δέν δύναται θ ε ν ώ ν ο ς ποριζόμεθα μέν, οτι τά προηγούμενα
ν« τεθή προ τοΰ άοχοντος τούτου, είτε προ τής εις τδ κεφάλαιον τοΰτο έν τή πρώτη και δευτέρα
Ολυμπιάδος 100 3 (=378 π. Χ.). Τοΰτο ύποδει- σελίδι καί τά έν τή τρίτη τής πλευράς ταύτης ή
*νύει κάπως καί ή τής ορθογραφίας τής διφΟο'γγου πάντα ή τά πλείστα δέν εκειντο έν τω Παρθε-
Οϊ ανωμαλία. Έπειδή δέ έκτος τοΰ άριστείου τής νώνι, άλλ' άν κ«ί τά επόμενα εις τήν έπιγραφήν
θεοΰ τοΰ έκ τών Παναθηναίων τών έπί Ναυσινί- ταύτην γοργόνειον, κάμπη, γρύψ κ.τ.λ. εκειντο έν
κου άρχοντος ουδείς άλλος στέφανος τής θεοΰ τω Παρθενώνι, ώς προ Εύκλείοου, δύναται τις νά
ύπάρχε-, πλησίον άναγεγραμμένος, ενώ τόσοι άλ- άμφιβάλλη, διότι έκ τοΰ Παρθενώνος δέν δύναται
'»οι στέφανοι καί άριστεΤα μετά τών αρχόντων μνη- βεβαίως νά σημαίνη έν τω Παρθενώνι. Πρέπει μάλ-
φονεύονται έν τή ταμιακή άναγραφή τή έπί 'Απολ- λον νά νοηθή άλλος τις τόπος, εις δν ειχον μετκ-
Αοοώρου άρχοντος (Όλ. 107 3=3ο0 π. Χ.) έκ κομισθή ταΰτα, εκειντο δέ χωριστά τών άλλων
~ων μετά τον άρχοντα Χαυσίνικον Όλυμπιάοων άναθημάτων καί σκευών τών εξ άλλων τδπων ή
102, 10 ], 104, 101), 106 (δρα Μίοΐιαβίίδ 4. ιερών. Τά έν τή σελίδι τής πλευράς Β χαλκά, σ;