DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.12176#0045
£86 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ.
Λν ησαν εν καλουπιω ιοιω χυτα. είναι οηλαδη τορνευτή εκ δυο τεμαχίων μετα 'πολλής χάριτος
■ολοστρόγγυλα, άνω έπίκυρτα ολίγον, κάτού οέ υπό- καϊ λεπτότητος εν τη εργασία μάλιστα της προε-
κοιλα και πάντα ισα. τοιαΰτα οέ είναι πάντα τά ξεχούσης του σώματος άνω καϊ κάτω στεφάνης·
ευρισκόμενα έν τάφοις ώς επί το πολύ· πλην ότι επάνω δε τό σκέπασμα έχει φανερά ίχνη γρυσώ-
τά δισκάρια ότέ μεν είσι παχύτερα, ότέ δέ λεπτό- σεως, καϊ τούτο πρωτοφανές έμοΐ εις άλαβαστρί-
τερα· σπανίως δέ ευρίσκεται τό ψιμύθιον κεχυμέ- νας πυξίδας, ίσως άναφανώσι και ε'ικο'νες έπι τοΰ
νον έν τω άγγείω ώς υλη άμορφος ή καϊ ώς βώ- σκεπάσματος μετά την κάθαρσιν τρύπαν δέ έν τω
λος. ή ε'ικών δέ του αγγείου τούτου δέν παρέχει μέσω δέν έχει τό σκέπασμα τούτο, ούό' άλλο ού-
τι νεώτερον καϊ άγνωστον διότι γυναίκες καΟή- δέν των άλαβαστρίνων πυξίδων, όσας ειοα. περϊ
μεναι και κάτοπτρα κρατοΰσαι και εύτρεπιζόμεναι τό σώμα της πυξίδος, όπερ έστϊ του σκεπάσματος
ύπό άλλων παρισταμένων, και έρωτες κομίζοντες συνέχεια, ώς είπα, σώζεται γραπτόν κο'σμημα ζωη-
πυξίοας ή ταινίας ή άλλα δώρα ίνε συνήθης πα- ρου κόκκινου βαΟέος χρώματος, άνθη έν Γλικι πα-
^άστασις έπϊ των σκεπασμάτων των αττικών πυξί- ρέχον. χρώμασι δέ έπηνθισμένας άλαβαστρίνας
δων. τοιαύτη οέ τις καθόλου φαίνεται καϊ ή πα- πυξίδας είδα και άλλας πολλάκις και πιθανώς ά-
ροΰσα παράστασις. άν έχει δέ τό άγγεΤον καϊ έπι- πασαι είχαν και έξεπλύνθησαν ή τω χρόνω ή υπό
γραφάς Οά φανή και τούτο άφοΰ καθαρισθή- νυν των άπροσέκτων ε'ις τοιαύτα τυμβωρύχων,
οέ εγώ είδα αϋτό μετά τοΰ εκ τοΰ τάφου πίνου Αλαβάστρινα σκεύη επιμήκη των συνήθων εύρί-
κεκα?α)μμένον. τό σχήμα δέ τοΰ αγγείου ίνε λίαν σκονται πολλά έν Αθήναις καϊ άλλαχοΰ της Έλ-
κομψόν και ό πηλός αύτοΰ λίαν καλός. ενείχε δέ λάδος, πυξίδες δέ τροχοειδοΰς σχήματος ευρέθησαν
ή πυξίς καϊ βελονοειδές τι χάλκινον έργαλεΐον μα- μέχρι τοΰδε, όσον εγώ γνωρίζω, έν Αθήναις, έν
κρόν ώς 0,10 και λεπτόν, ό εγώ ειοα εις δύο τε- Μεγάροις, έν Βοιωτία, έν Κορίνθω, έν ταΐς νήσοις
μάχια τεθλασμένον. τοΰ Αιγαίου πελάγους και πλεΐσται, άκομψότεραι
Των τριών αλαβάστρινων σκευών τοΰ τάφου δέ, έν Κρήτη, και άλλου περίεργοτέρου σχήματος
τούτου τά ρ„έν δύο ήταν τοΰ κοινοΰ καϊ επιμήκους αλαβάστρινα άγγεΐα ευρέθησαν έν Άττίκη καϊ μά-
σχήματος τορεύματα, τό δέ τρίτον πυξϊς όμοια λίατα κατά την ■ αυτήν θέσιν έν όδΰ Κηφισιδς προ
μέν έξωτερικώς βλεπομένη κατά τό σχήμα μέ την δέκα περίπου έτών. περι&ργότατον δέ σχήμα είδα
ανωτέρω πηλίνην, περιεργότερον δέ τετορνευμένη· έν εξ Αττικής και πολλά εκ Βοιωτίας τοιο'νδε· οι-
όιότι τοΰ σκεπάσματος τά χείλη δέν είσχωροΰσιν σκοειοής βάσις έπϊ τριών μικρών κυβικών ποδών
εις έντομήν μικράν πεποιημένην έξω περί τό χει- στηριζομένη συνέχεται μετά ποοός ύψηλοΰ έξ ένος
λος τοΰ άγγείου ώς έν εκείνη, αλλά κατέρχονται τεμαχίου αλαβάστρου μετά της βάσεως τετορνευ-
μέχρι της βάσεως τοΰ σ<όματος της πυξίδος οΰτως μένου· έπϊ τούτου τοΰ ποδός έπειτα έναρμόζεται έν
ώστε άφοΰ άνοιχθή φαίνεται ώς νά συνέκειτο τό έμβόλω και οπή τό σώμα άγγείου έξ ετέρου τεμα-
όλον έκ δύο άγγείων έπιτεθειμένων ούτως ώστε τό χίου όμοιονκρατήρι βοιωτικώ τών κομψών, άνω οέ
άνω εύρυχο^ροτερον νά σκεπάζη άκριβώς τό κάτω έχει άκριβώς έναρμοζόμενον (πολλάκις και μετα δύο
ν.αλ έξωθεν νά μή οιακρίνηται ό τρόπος τής κατα- υποχωρούντων όόο'ντων) σκέπασμα μετά υψηλής
σκευής, αλλά νά φαίνητκι τό όλον ώς εις δίσκος, καυλοειδοΰς λαβής περιέργως τετορνευμένης· τό
*: άλαβάστριναι πυξίδες τής Αττικής και τής λοι- κάτω δέ μέρος τοΰ σώματος τοΰ άγγείου και τό άνω
πης Ελλάδος, ών πολλάς είδα, έχουσι συνήθως περικοσμεΐται δια προεξεχούσης έκ τοΰ αύτοΰ λίθου
τό σχήμα τής άνω είρημένης πήλινης, ότέ μέν τετορνευμένης στεφάνης και γίνεται τό όλον σχή-
δ?.ως όμοιον ότέ δέ ολίγον παραλλάσσον τοιοΰ- μα λαγαρόν καϊ κομψόν. πάντα οέ τά τοιαύτα
τον δέ σχήμα οποίον ή παρούσα πυξίς έχει δέν άγγεΐα, όσα είδα, ήσαν έξ άλαβάστρου, έν οέ μο'-
ειδα άλλοτε έξ άλαβάστρου, έκ πηλοΰ όμως πολ- νον, και τοΰτο έκ Βοιωτίας, ήν έκ πηλοΰ άχρωμα-
λάκις καϊ έξ Αττικής καϊ έκ Κορίνθου και συνη- τίστου άλλά στιλπνοΰ. τά άγγεΐα ταΰτα ήσαν
δέστατα έκ Βοιωτίας, όλη δέ ή παρούσα πυξις ίνε χρώμασιν έπηνθισμένα, ώς πολλάκις εΐδα ίχνη· έν
Λν ησαν εν καλουπιω ιοιω χυτα. είναι οηλαδη τορνευτή εκ δυο τεμαχίων μετα 'πολλής χάριτος
■ολοστρόγγυλα, άνω έπίκυρτα ολίγον, κάτού οέ υπό- καϊ λεπτότητος εν τη εργασία μάλιστα της προε-
κοιλα και πάντα ισα. τοιαΰτα οέ είναι πάντα τά ξεχούσης του σώματος άνω καϊ κάτω στεφάνης·
ευρισκόμενα έν τάφοις ώς επί το πολύ· πλην ότι επάνω δε τό σκέπασμα έχει φανερά ίχνη γρυσώ-
τά δισκάρια ότέ μεν είσι παχύτερα, ότέ δέ λεπτό- σεως, καϊ τούτο πρωτοφανές έμοΐ εις άλαβαστρί-
τερα· σπανίως δέ ευρίσκεται τό ψιμύθιον κεχυμέ- νας πυξίδας, ίσως άναφανώσι και ε'ικο'νες έπι τοΰ
νον έν τω άγγείω ώς υλη άμορφος ή καϊ ώς βώ- σκεπάσματος μετά την κάθαρσιν τρύπαν δέ έν τω
λος. ή ε'ικών δέ του αγγείου τούτου δέν παρέχει μέσω δέν έχει τό σκέπασμα τούτο, ούό' άλλο ού-
τι νεώτερον καϊ άγνωστον διότι γυναίκες καΟή- δέν των άλαβαστρίνων πυξίδων, όσας ειοα. περϊ
μεναι και κάτοπτρα κρατοΰσαι και εύτρεπιζόμεναι τό σώμα της πυξίδος, όπερ έστϊ του σκεπάσματος
ύπό άλλων παρισταμένων, και έρωτες κομίζοντες συνέχεια, ώς είπα, σώζεται γραπτόν κο'σμημα ζωη-
πυξίοας ή ταινίας ή άλλα δώρα ίνε συνήθης πα- ρου κόκκινου βαΟέος χρώματος, άνθη έν Γλικι πα-
^άστασις έπϊ των σκεπασμάτων των αττικών πυξί- ρέχον. χρώμασι δέ έπηνθισμένας άλαβαστρίνας
δων. τοιαύτη οέ τις καθόλου φαίνεται καϊ ή πα- πυξίδας είδα και άλλας πολλάκις και πιθανώς ά-
ροΰσα παράστασις. άν έχει δέ τό άγγεΤον καϊ έπι- πασαι είχαν και έξεπλύνθησαν ή τω χρόνω ή υπό
γραφάς Οά φανή και τούτο άφοΰ καθαρισθή- νυν των άπροσέκτων ε'ις τοιαύτα τυμβωρύχων,
οέ εγώ είδα αϋτό μετά τοΰ εκ τοΰ τάφου πίνου Αλαβάστρινα σκεύη επιμήκη των συνήθων εύρί-
κεκα?α)μμένον. τό σχήμα δέ τοΰ αγγείου ίνε λίαν σκονται πολλά έν Αθήναις καϊ άλλαχοΰ της Έλ-
κομψόν και ό πηλός αύτοΰ λίαν καλός. ενείχε δέ λάδος, πυξίδες δέ τροχοειδοΰς σχήματος ευρέθησαν
ή πυξίς καϊ βελονοειδές τι χάλκινον έργαλεΐον μα- μέχρι τοΰδε, όσον εγώ γνωρίζω, έν Αθήναις, έν
κρόν ώς 0,10 και λεπτόν, ό εγώ ειοα εις δύο τε- Μεγάροις, έν Βοιωτία, έν Κορίνθω, έν ταΐς νήσοις
μάχια τεθλασμένον. τοΰ Αιγαίου πελάγους και πλεΐσται, άκομψότεραι
Των τριών αλαβάστρινων σκευών τοΰ τάφου δέ, έν Κρήτη, και άλλου περίεργοτέρου σχήματος
τούτου τά ρ„έν δύο ήταν τοΰ κοινοΰ καϊ επιμήκους αλαβάστρινα άγγεΐα ευρέθησαν έν Άττίκη καϊ μά-
σχήματος τορεύματα, τό δέ τρίτον πυξϊς όμοια λίατα κατά την ■ αυτήν θέσιν έν όδΰ Κηφισιδς προ
μέν έξωτερικώς βλεπομένη κατά τό σχήμα μέ την δέκα περίπου έτών. περι&ργότατον δέ σχήμα είδα
ανωτέρω πηλίνην, περιεργότερον δέ τετορνευμένη· έν εξ Αττικής και πολλά εκ Βοιωτίας τοιο'νδε· οι-
όιότι τοΰ σκεπάσματος τά χείλη δέν είσχωροΰσιν σκοειοής βάσις έπϊ τριών μικρών κυβικών ποδών
εις έντομήν μικράν πεποιημένην έξω περί τό χει- στηριζομένη συνέχεται μετά ποοός ύψηλοΰ έξ ένος
λος τοΰ άγγείου ώς έν εκείνη, αλλά κατέρχονται τεμαχίου αλαβάστρου μετά της βάσεως τετορνευ-
μέχρι της βάσεως τοΰ σ<όματος της πυξίδος οΰτως μένου· έπϊ τούτου τοΰ ποδός έπειτα έναρμόζεται έν
ώστε άφοΰ άνοιχθή φαίνεται ώς νά συνέκειτο τό έμβόλω και οπή τό σώμα άγγείου έξ ετέρου τεμα-
όλον έκ δύο άγγείων έπιτεθειμένων ούτως ώστε τό χίου όμοιονκρατήρι βοιωτικώ τών κομψών, άνω οέ
άνω εύρυχο^ροτερον νά σκεπάζη άκριβώς τό κάτω έχει άκριβώς έναρμοζόμενον (πολλάκις και μετα δύο
ν.αλ έξωθεν νά μή οιακρίνηται ό τρόπος τής κατα- υποχωρούντων όόο'ντων) σκέπασμα μετά υψηλής
σκευής, αλλά νά φαίνητκι τό όλον ώς εις δίσκος, καυλοειδοΰς λαβής περιέργως τετορνευμένης· τό
*: άλαβάστριναι πυξίδες τής Αττικής και τής λοι- κάτω δέ μέρος τοΰ σώματος τοΰ άγγείου και τό άνω
πης Ελλάδος, ών πολλάς είδα, έχουσι συνήθως περικοσμεΐται δια προεξεχούσης έκ τοΰ αύτοΰ λίθου
τό σχήμα τής άνω είρημένης πήλινης, ότέ μέν τετορνευμένης στεφάνης και γίνεται τό όλον σχή-
δ?.ως όμοιον ότέ δέ ολίγον παραλλάσσον τοιοΰ- μα λαγαρόν καϊ κομψόν. πάντα οέ τά τοιαύτα
τον δέ σχήμα οποίον ή παρούσα πυξίς έχει δέν άγγεΐα, όσα είδα, ήσαν έξ άλαβάστρου, έν οέ μο'-
ειδα άλλοτε έξ άλαβάστρου, έκ πηλοΰ όμως πολ- νον, και τοΰτο έκ Βοιωτίας, ήν έκ πηλοΰ άχρωμα-
λάκις καϊ έξ Αττικής καϊ έκ Κορίνθου και συνη- τίστου άλλά στιλπνοΰ. τά άγγεΐα ταΰτα ήσαν
δέστατα έκ Βοιωτίας, όλη δέ ή παρούσα πυξις ίνε χρώμασιν έπηνθισμένα, ώς πολλάκις εΐδα ίχνη· έν